Δυο φορές νεκροί…

Φωτογραφία: Κώστας Μπαλάφας

«Εννέα μέρες παρέμεινε άταφη η σορός ενός συμπολίτη μας. Τόσες χρειάστηκαν για να συγκεντρωθούν τα χρήματα της κηδείας. Ο Β. Ντ. λέει ότι ο 82χρονος φίλος του, Δ. Ν. πέθανε ξαφνικά στις 18 Δεκεμβρίου. Ηταν συνταξιούχος του ΟΓΑ: ''Απευθύνθηκα στον αρμόδιο αντιδήμαρχο, διότι το Ταμείο θα έδινε 800 ευρώ, έπειτα από ένα εξάμηνο. Αλλά ο τελετάρχης ζητούσε τα χρήματα αμέσως.
Μας είπαν ότι τα οικονομικά των δήμων δεν επιτρέπουν δωρεάν ταφές. Κι όμως, η ταφή των απόρων πολιτών αποτελεί θεσμική υποχρέωση της πολιτείας […] Ομάδες αλληλεγγύης συγκροτούνται στην Αθήνα για την ταφή μόνων και φτωχών ανθρώπων. Αρκετοί νεκροί παραμένουν άταφοι για μέρες, ενώ στο Γ' Νεκροταφείο δημιουργήθηκε ζώνη με φθηνούς τάφους προς 218 ευρώ την τριετία.»εδώ

«Άλλος πατάει στα χαλιά και άλλος στα σανίδια
μόνο στο θάνατο μπροστά τα πάντα είναι ίδια…»

Από τότε που έφυγες άλλαξαν πολλά. Ο θάνατος δεν πρόκειται ν’ αλλάξει. Μόνο που, φίλε, κάποιοι σβήνουν μια φορά και κάποιοι πεθαίνουν κάθε μέρα και κάποιοι εύχονται να πεθάνουν για να γλιτώσουν από τον θάνατο.  Και κάποιοι άλλοι, και ζωντανοί και πεθαμένοι είναι νεκροί. Απλά δεν το ξέρουν...