Έτσι μας γδέρνουν με φόρους και χαράτσια- Μονόδρομος η πάλη για την ανατροπή της βάρβαρης πολιτικής

Η δημοσιοποίηση των στοιχείων για την εκτέλεση του κρατικού προϋπολογισμού του 2012 συνοδεύτηκε από κυβερνητικούς πανηγυρισμούς, επειδή υποτίθεται ότι τα διάφορα μεγέθη κινούνται μέσα στα πλαίσια των σχεδιασμών της κυβέρνησης. Εκεί φτάσαμε. Τέτοια ξεδιαντροπιά. Ενας ολόκληρος λαός να στενάζει υπό το βάρος των φιλομονοπωλιακών μέτρων και ρυθμίσεων, αλλά η κυβέρνηση επιζητά εύσημα, επειδή καταφέρνει για τρίτη ή τέταρτη χρονιά να αυξάνει τη φορολογία των λαϊκών στρωμάτων, παρά το γεγονός ότι χρόνο με το χρόνο μισθοί και συντάξεις γκρεμίζονται σε όλο και πιο χαμηλά επίπεδα. Επιχαίρουν, δηλαδή, οι άθλιοι, επειδή για μια ακόμα χρονιά τσουρούφλισαν το λαό στους φόρους και τα χαράτσια. Αυτό δεν πρέπει να μείνει έτσι.

Η φορολογική πολιτική αποδείχθηκε ως ένα από τα πλέον φονικά εργαλεία που χρησιμοποίησαν οι κυβερνώντες στο όνομα της αντιμετώπισης της κρίσης και της ανάκτησης της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων. Με ρυθμίσεις και προσαρμογές που έκαναν ακόμα πιο αντιδραστικό το φορολογικό σύστημα, η συγκυβέρνηση ταυτόχρονα:

    Ενισχύει τους εκβιαστικούς μηχανισμούς και την τρομοκρατία για την είσπραξη των χαρατσιών

    Ψήφισε εσπευσμένα το νόμο για τη φορολογία εισοδήματος φυσικών προσώπων, στα πλαίσια των προαπαιτούμενων για τη δόση του δανείου το Δεκέμβρη

    Προχωρά στην κατάρτιση του νέου φορολογικού νόμου, με τον οποίο θα εισαχθούν νέες, ακόμα πιο αντιδραστικές φορολογικές ρυθμίσεις.

Τα απαράδεκτα χαράτσια

Στον τομέα των χαρατσιών η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Ολο και περισσότερα λαϊκά νοικοκυριά απλά δεν μπορούν, δεν έχουν τη δυνατότητα να ανταποκριθούν στις αξιώσεις μιας εξουσίας που εδώ και τρία χρόνια έχει κονιορτοποιήσει το λαϊκό εισόδημα, προκάλεσε τη μαζική εξαθλίωση, οδήγησε στο περιθώριο εκατομμύρια οικογένειες, μόνο και μόνο για να εξασφαλίσει στηρίγματα στο κεφάλαιο και τους εκπροσώπους του να σκαπουλάρουν την οικονομική κρίση που οι ίδιοι προκάλεσαν.

Στα λογιστήρια των επιχειρήσεων, μήνα με το μήνα γίνονται οι κρατήσεις στους μισθούς για τη λεγόμενη «εισφορά αλληλεγγύης». Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τις συντάξεις. Πρόκειται για ποσά (από 1% μέχρι και 4% του εισοδήματος) που αρπάζονται βίαια από το σύνολο των μισθωτών, των συνταξιούχων και των αυτοαπασχολούμενων, προκειμένου να τηρούνται οι δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί για απρόσκοπτη εφαρμογή του προγράμματος πληρωμών των τοκοχρεολυτικών δόσεων προς την τρόικα, μετά το «κούρεμα» του κρατικού χρέους.

Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται και η διαδικασία για την είσπραξη του «τέλους ηλεκτροδοτούμενων ακινήτων», το χαράτσι για τα ακίνητα που πληρώνεται με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Με τους τωρινούς λογαριασμούς υποτίθεται ότι πρέπει να πληρωθεί το χαράτσι της δεύτερης χρονιάς, του 2012, ωστόσο χιλιάδες οικογένειες δεν έχουν καταφέρει ακόμα να ρυθμίσουν την οφειλή της πρώτης χρονιάς. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση, έχοντας αποκλειστικό της στόχο να εισπράξει πάση θυσία το χαράτσι για τα ακίνητα, δεν υπολογίζει ούτε καν τις δικαστικές αποφάσεις, βάσει των οποίων η είσπραξη του χαρατσιού μαζί με τα τιμολόγια της ΔΕΗ είναι παράνομη διαδικασία.

Το πρόβλημα με το πετρέλαιο θέρμανσης, η εξομοίωση του φόρου του πετρελαίου θέρμανσης με αυτό του πετρελαίου κίνησης, ήταν κάτι σαν τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Οχι στα λόγια. Στην πράξη, στη ζωή. Το πετρέλαιο ξεκίνησε να πωλείται περίπου 30% ακριβότερο από πέρσι, γύρω στο 1,30 ευρώ το λίτρο. Μέχρι στιγμής είναι ανυπολόγιστος ο αριθμός των οικογενειών που υποχρεώνονται να ζήσουν με το χιονιά μέσα στο σπίτι τους. Τα επίσημα στοιχεία για τη διακίνηση πετρελαίου θέρμανσης είναι άκρως αποκαλυπτικά. Οπως αναφέρθηκε πριν λίγες μέρες στη Βουλή, οι αγοραπωλησίες πετρελαίου θέρμανσης παρουσιάζουν το Γενάρη κάμψη που φτάνει το 78,2%!!! Είναι κι αυτό ένα στοιχείο που δείχνει το μέγεθος της εγκληματικής πολιτικής εκείνων που για ελάχιστα ευρώ περισσότερων φόρων, επέλεξαν να καταδικάσουν τις οικογένειες να ζήσουν χωρίς κεντρική θέρμανση.

Μόνο χαράτσι μπορούν να χαρακτηρίσουν οι εργαζόμενοι τις νέες ανατιμήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ. Εχουν απόλυτο δίκιο. Μια εταιρεία που εμφανίζει συνεχώς κέρδη, θεωρείται από τις πλέον ανταγωνιστικές, διαθέτει τεράστια πάγια και ενεργητικό, μέσα σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής κρίσης, μέσα σε συνθήκες κοινωνικής φτώχειας και ανέχειας, αποφασίζει να αυξήσει τα τιμολόγιά της μέχρι και 25%. Ταυτόχρονα προαναγγέλλει ότι μέσα στο 2013 θα γίνουν δύο ακόμα ανατιμήσεις. Η απάντηση στο ερώτημα γιατί γίνονται αυτές οι ανατιμήσεις, είναι κάτι που οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να λησμονούν. Πρέπει να την επεξεργάζονται και να συνειδητοποιούν πώς λειτουργεί ο καπιταλισμός ως σύστημα, πώς η άρχουσα τάξη λύνει το θέμα «ποιος, ποιον».

Οι ανατιμήσεις είναι επιβεβλημένες, λέει η τρόικα και αναμασούν στη συγκυβέρνηση, προκειμένου οι τιμές πώλησης του ηλεκτρικού ρεύματος να μπορούν να εξασφαλίσουν κέρδη και σε ιδιωτικές εταιρείες πέραν της ΔΕΗ, γιατί σε αντίθετη περίπτωση οι ιδιώτες δε θα κάνουν επενδύσεις στο συγκεκριμένο κλάδο. Για να το καταλάβουμε καλύτερα: Η χώρα έχει γενικά τις δυνατότητες να καλύπτει τις ανάγκες της σε ηλεκτρική ενέργεια μέσω της ΔΕΗ, η οποία έχει χαμηλά τιμολογημένη την ενέργεια που παράγει και ως εκ τούτου ο κλάδος είναι κερδοφόρος μόνο για τη ΔΕΗ, πράγμα απαράδεκτο αφού έτσι δεν προσφέρεται η ευκαιρία σε διάφορες πολυεθνικές να κερδίζουν και αυτές από την παραγωγή και εμπορία ενέργειας στην Ελλάδα. Αρα, σου λέει, η λύση βρίσκεται στην αναπροσαρμογή των τιμολογίων, τα οποία πρέπει να ακριβύνουν μέχρι τα επίπεδα που θα εξασφαλίζονται κέρδη σε ιδιώτες επενδυτές. Το γεγονός ότι αυτά τα ακριβότερα τιμολόγια πρέπει τα πληρώνουν οι εργαζόμενοι με τα σακατεμένα εισοδήματά τους, δεν ενδιαφέρει ούτε την κυβέρνηση, ούτε την τρόικα, ούτε τους εκπροσώπους του κεφαλαίου.

Μικρότερο εισόδημα - μεγαλύτεροι φόροι

Στη φορολογία εισοδήματος, η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ βάλθηκε να ξεπατώσει τα λαϊκά στρώματα στους φόρους. Εχοντας παγιοποιήσει τους έμμεσους φόρους και κύρια τους συντελεστές του ΦΠΑ στα απαράδεκτα υψηλά επίπεδα που αποφασίστηκαν το 2010 και 2011, η τωρινή κυβέρνηση έδωσε έμφαση στην άμεση φορολογία, κύρια στη φορολογία των εισοδημάτων. Και τι δεν έκαναν...

Κατάργησαν ακόμα και το αφορολόγητο όριο των 5.000 ευρώ, καθιστώντας φορολογητέο εισόδημα κάθε έσοδο από το πρώτο κιόλας ευρώ. Για να μετριαστούν οι αντιδράσεις, θεσπίστηκε μία έκπτωση φόρου 2.100 ευρώ, που δεν αλλάζει σε τίποτα τα δεδομένα: Οι μισθωτοί και συνταξιούχοι την επόμενη φορά που θα κάνουν φορολογική δήλωση θα πληρώσουν ακόμα περισσότερους φόρους εισοδήματος. Τα επιμέρους παραδείγματα που αναφέρονται στο ρεπορτάζ είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Στις περισσότερες περιπτώσεις λαϊκές οικογένειες που λόγω χαμηλών εισοδημάτων είτε δεν πλήρωναν καθόλου φόρο εισοδήματος, είτε κάλυπταν τη σχετική τους υποχρέωση με κάποια ποσά που θεωρούνταν ανεκτά, τώρα καλούνται να πληρώσουν πολλαπλάσιους φόρους. Φόρους που αντιστοιχούν σε ένα, σε δύο και σε τρία μηνιάτικα.

Η πλήρης περιφρόνηση του δράματος που ζουν τα λαϊκά νοικοκυριά, εξαιτίας αυτής της πολιτικής, βρίσκει απόλυτη ενσάρκωση στην κατάργηση του αφορολόγητου που ανέκαθεν υπήρχε για τα παιδιά. Ο καθορισμός των φόρων με τη σύγχρονή τους μορφή, πάντοτε, από τη στιγμή που καθιερώθηκαν, επέτρεπε στο φορολογούμενο να διαχειρίζεται ένα ποσό του εισοδήματός του, συνήθως αυτό που θεωρείται αναγκαίο για τα στοιχειώδη, χωρίς να υπόκειται σε φορολόγηση. Ενα τέτοιο ποσό αφορούσε τα παιδιά. Ακόμα και το οικονομικό έτος 2011, για τα παιδιά δίνονταν εκπτώσεις φόρου 270 ευρώ για το πρώτο παιδί, 540 ευρώ για το δεύτερο και 2.550 για το τρίτο. Τώρα όλα αυτά πάνε περίπατο, αφού η συγκυβέρνηση κατάργησε κάθε έκπτωση για δαπάνες που αφορούν τα παιδιά. Ούτε τις δαπάνες για την πληρωμή ενοικίου αναγνωρίζουν πλέον. Ούτε τα φροντιστήρια, ούτε τους τόκους για την αγορά πρώτης κατοικίας, ούτε, ούτε, ούτε...

Η μανία τους να βάλουν στο χέρι οποιοδήποτε ποσό μπορούν να εξασφαλίσουν, είτε για λογαριασμό του ντόπιου κεφαλαίου, είτε για να πληρώνουν δόσεις στους εταίρους της τρόικας, στη ζωή έχει σχεδόν ταυτιστεί με τη δημιουργία ενός ιδιαίτερα φορομπηχτικού μηχανισμού, ενός πρωτοφανούς συστήματος φορολόγησης των λαϊκών στρωμάτων. Ενδεχομένως να μην υπάρχει προηγούμενο - ακόμα και διεθνώς - αλλά οι άνθρωποι έφτασαν στο σημείο να φορολογούν, ως εισόδημα, ακόμα και το επίδομα της κοινωνικής πρόνοιας, τα λίγα ευρώ που παίρνει μια οικογένεια για να αγοράσει ψωμί και γάλα για τα παιδιά.

Στη νεολαία η ανεργία ξεπερνάει το 50%, αλλά μόλις εντοπίσουν κάποιο νέο να ζει σε σπίτι που του έχουν προσφέρει οι γονείς του, τότε του επιβάλλουν φόρο βάσει τεκμηρίων. Κι αν τύχει να έχει και κάποιο σαραβαλάκι ΙΧ, τότε πάραυτα θεωρείται εισοδηματίας και καλείται να πληρώσει ένα σωρό φόρους. Τεκμήριο διαβίωσης, σου λέει. Ωστόσο, όταν, στις αρχές του χρόνου, αντέδρασαν οι πραγματικά «έχοντες», έκαναν πίσω και δεν τόλμησαν να βάλουν φόρο κυριολεκτικά πολυτελούς διαβίωσης στους διάφορους «σκαφάτους» και σε εκείνους που κυκλοφορούν με ΙΧ αξίας εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ.

Συνθήκες στραγγαλισμού των ΕΒΕ

Με τις φορολογικές ρυθμίσεις του τελευταίου γύρου, στο στόχαστρο μπήκαν οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μικροί ΕΒΕ. Χρόνια τώρα έχουν φροντίσει να περάσουν την αίσθηση ότι η φοροδιαφυγή είναι ταυτισμένη με τις μικρές επιχειρήσεις και ότι φοροφυγάδες είναι οι μικρέμποροι και μικροεπαγγελματίες που δε δίνουν απόδειξη. Βέβαια, πίσω από κάθε επίθεση που εκδηλώνεται ενάντια στους αυτοαπασχολούμενους, εδράζεται η εκτίμηση ότι η Ελλάδα παρουσιάζει σημεία καθυστέρησης, σε ό,τι αφορά το βαθμό συγκέντρωσης της διακίνησης και πώλησης εμπορευμάτων. Κανονικά, σύμφωνα με την κρατούσα αντίληψη, ο χώρος που καταλαμβάνουν οι εκατοντάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ, είναι χώρος που δικαιωματικά ανήκει στη μεγάλη επιχείρηση. Εκείνη που κάνει μεγάλες επενδύσεις σε μια αγορά και προσδοκά μεγάλες αποδόσεις. Κάτι τέτοιο δε διευκολύνεται από το μεγάλο δίκτυο των αυτοαπασχολούμενων, γι' αυτό και οι κυβερνώντες αναζητούν τις κατάλληλες μεθόδους να απαλλαγούν από αυτούς. Μία μέθοδος είναι να τους υποχρεώσεις να πληρώσουν περισσότερους φόρους. Αυτός είναι και ο μοναδικός λόγος που καθιέρωσαν ειδική φορολογική κλίμακα για τους αυτοαπασχολούμενους, μια κλίμακα απόλυτα ληστρική, που προβλέπει:

    Φόρο 26% για εισοδήματα μέχρι 50.000 ευρώ

    Φόρο 33% για τα εισοδήματα πάνω από τα 50.000 ευρώ

Και επειδή φαίνεται ότι με τέτοιους φόρους υπάρχει περίπτωση να αντέξουν αρκετοί, τους χρεώνουν ακόμα να πληρώσουν: α) Εισφορά αλληλεγγύης που είναι 1-4% ανάλογα με το εισόδημα και β) ακόμα 650 ευρώ ως «τέλος επιτηδεύματος».

Γι' αυτό κλείνουν τα καταστήματα κατά χιλιάδες. Δεν είναι μόνο η αναδουλειά, λόγω της κρίσης. Δεν είναι μόνο ότι τα πολυκαταστήματα, με διάφορα κόλπα, κλέβουν την πελατεία των μικρών μαγαζιών. Είναι μαζί με αυτά οι φόροι και τα χαράτσια που γονατίζουν τους αυτοαπασχολούμενους.

Η απάτη των αποδείξεων

Το κόλπο με τις αποδείξεις αποδεικνύεται μια ιδιαίτερα ύπουλη υπόθεση, όπως ο «Ρ» είχε αποκαλύψει από την πρώτη στιγμή. Ελεγαν ότι ήθελαν να χτυπήσουν τη φοροδιαφυγή και έδωσαν οικονομικά κίνητρα για τη συλλογή αποδείξεων, από τα μικρομάγαζα και τα άλλα εμπορικά. Η φοροδιαφυγή βεβαίως έμεινε άθικτη, αφού στις μέρες μας οι πάντες γνωρίζουν ότι η πραγματική φοροδιαφυγή δε γίνεται στην ΕΒΓΑ της κυρα - Βιολέτας. Είναι καιρός να αφήσουμε τα παραμύθια. Η φοροδιαφυγή γεννιέται στα επιτελεία της κυβέρνησης, εκεί που παίρνονται οι αποφάσεις για το εύρος των φοροαπαλλαγών του μεγάλου κεφαλαίου, για τα φορολογικά κίνητρα για τις ιδιωτικές επενδύσεις, τη φορολογική ασυλία των τραπεζών, των εφοπλιστών.

Με τις αποδείξεις, λοιπόν, μπορεί να μη χτύπησαν τη φοροδιαφυγή, που άλλωστε ουδέποτε ήταν στόχος τους, βρήκαν όμως έναν τρόπο να αυξήσουν τους φόρους που θα πληρώνουν οι λαϊκές οικογένειες. Ολοι μας, λέει, πρέπει να συγκεντρώσουμε αποδείξεις ίσες με το 25% του εισοδήματός μας. Ωστόσο, το υπουργείο δε δέχεται αποδείξεις για το νοίκι, τα τιμολόγια των ΔΕΚΟ, τα τηλέφωνα, τα χαράτσια της κυβέρνησης, τα εισιτήρια του πήγαινε-έλα, τις ξένες γλώσσες, τα φροντιστήρια, τα έξοδα για τις ασχολίες των παιδιών, δε δέχεται δηλαδή αποδείξεις από τις υπηρεσίες προς τις οποίες ξοδεύονται, κατά κύριο λόγο, τα λαϊκά εισοδήματα.

Η ολομέτωπη επίθεση που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση δεν πρόκειται να έχει σταματημό. Η αναζήτηση της ...ανταγωνιστικότητας της επιχειρήσεων είναι ένας δρόμος χωρίς τέλος, αλλά με σαφή κατεύθυνση την ολοένα και μεγαλύτερη επίθεση ενάντια στα λαϊκά στρώματα, με ολοένα και πιο κοντινό στόχο την «κινεζοποίηση» των συνθηκών εργασίας και ζωής του λαού, μια πορεία που πρέπει να εμποδιστεί, πρέπει να ανατραπεί. Ο λαός δεν χρωστάει να πληρώσει σε κανέναν ούτε ένα ευρώ. Την κρίση δεν την προκάλεσαν οι εργαζόμενοι, αλλά η φιλομονοπωλιακή πολιτική και το ολοένα και πιο άγριο κυνήγι των καπιταλιστών για μεγαλύτερα κέρδη. Αυτοί δημιούργησαν την κρίση, αυτοί πρέπει να πληρώσουν.

Του Γιώργου Κακουλίδη στον Ριζοσπάστη