«Κακή» υπάλληλος εισπρακτικής εταιρίας καταδικάστηκε για ενοχλητικά τηλεφωνήματα – «Αθώος» ο εργοδότης της…

Φιλόδοξη υπάλληλος εισπρακτικής εταιρείας... δείχνοντας υπερβάλλοντα ζήλο στον προϊστάμενο και τον διευθυντή της, κατά την εργασία της καταπάτησε κάθε δεοντολογία, και αφού ξεπέρασε τα πλαίσια της νομιμότητας καταδικάστηκε τελικά σε ποινή φυλάκισης 7 μηνών από το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης…

Αυτά τουλάχιστον συμπεραίνει κάποιος διαβάζοντας την είδηση:

"Σε ποινή φυλάκισης επτά μηνών με τριετή αναστολή καταδικάστηκε υπάλληλος εισπρακτικής εταιρίας από το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης. Η υπάλληλος ήταν κατηγορούμενη για παράβαση του νόμου περί προσωπικών δεδομένων και δυσφήμιση μετά από μήνυση γυναίκας για αλλεπάλληλα τηλεφωνήματα που δεχόταν το 2009, προκειμένου να τακτοποιήσει οφειλή σε τράπεζα.

Η μηνύτρια έκανε λόγο για ενοχλητικά τηλεφωνήματα που γινόταν ακόμη και στο χώρο εργασίας της. «Έφτασε στο σημείο να ενημερώνει τους συναδέλφους μου για την οφειλή που είχα στην τράπεζα» είπε. Από την πλευρά της, η κατηγορούμενη ισχυρίστηκε ότι ενήργησε νομότυπα. Για την ίδια υπόθεση το δικαστήριο αθώωσε τον διευθύνοντα σύμβουλο και την προϊσταμένη της εισπρακτικής εταιρείας που κάθισαν στο εδώλιο του ίδιου δικαστηρίου." (Από το protothema.gr)

Να υποθέσουμε πως ο προϊστάμενος και ο διευθύνων σύμβουλος πίεζαν την «κακή» υπάλληλο για να είναι ευγενική και γλυκομίλητη με τους «οφειλέτες», να μην τους ενοχλεί στο χώρο της εργασίας τους κλπ. και αυτή…δεν καταλάβαινε τίποτα…αυτοσκοπός της ήταν πως θα κερδίσει ακόμα περισσότερα η «καλή» εταιρεία…και στο τέλος… το «παράκανε»…

Ας θυμηθούμε λοιπόν την περίπτωση του Ηλία Π., ενός άλλου υπαλλήλου εισπρακτικής εταιρείας («ενημέρωσης οφειλετών» τις λένε τα κοράκια) που παραιτήθηκε  γιατί, όπως λέει ο ίδιος, «κανείς δεν πρέπει να ξεπουλά την αξιοπρέπειά του για 300 ευρώ τον μήνα». Ο πρώην υπάλληλος καταγγέλλει πως «καθημερινά μας πίεζαν με χίλιους δυο τρόπους για να πιάνουμε τους υποτιθέμενους στόχους που είχαν θέσει, ώστε η εταιρεία είτε να εξασφαλίζει ένα ποσοστό από τις οφειλές είτε να διατηρεί στο ακέραιο τη σύμβασή της με τον εντολέα που, τις περισσότερες περιπτώσεις, ήταν τράπεζες».

Όταν λέει μας πίεζαν εννοεί προφανώς τους προϊστάμενους και την εργοδοσία. Έχει όμως και συνέχεια: «Γενικά, η τακτική του εκβιασμού ήταν κάτι που ανεπίσημα ενέκρινε ο επικεφαλής του τμήματος. “Τρομάξτε τους και λίγο, αλλιώς δεν θα τα πάρουμε ποτέ…”, μας είχε πει σε ανύποπτη στιγμή, προσφέροντας τις περιβόητες “συμβουλές” του. Δεν το έκανα ποτέ. Κατάλαβα γρήγορα ότι γι’ αυτούς ήμασταν αναλώσιμοι, μηχανές που έκοβαν δανεικό χρήμα. Έφερνες λεφτά, δούλευες. Δεν έφερνες, δεν δούλευες. Κι ας είχες πάρει 100-200 τηλέφωνα την ημέρα. Δεν είχε καμιά σημασία.»

Τι κάνει άραγε νιάου-νιάου στα κεραμίδια; Οι εργαζόμενοι που από ανάγκη εργάζονται σε αυτές τις εταιρείες, δεν αυτοσχεδιάζουν και φυσικά δεν κάνουν του κεφαλιού τους. Εκτελούν τις εντολές του εργοδότη τους, πιέζονται ασφυκτικά για να «τα φέρουν» στην εταιρεία και γίνονται εύκολα  τα εξιλαστήρια θύματα όποτε χρειαστεί.

Δευτέρα 3 Ιούνη 2013.