Ο
νεκρός δεν είναι σε θέση να απαιτήσει τον σεβασμό μας. Του τον οφείλουμε οι
ζωντανοί. Ιδιαίτερα όσοι βγαίνουν και λένε ότι τον είχαν φίλο όσο ήταν ―και
αυτός― ζωντανός. Χωρίς άλλους προλόγους, αναφέρομαι σε αυτά που διάβασα (και
δεν πίστευα στα μάτια μου…) στον Αποχαιρετισμό στον Αλλού Φαν Μαρξ, του Νίκου Σαραντάκου.
Δεν
γνωρίζω αν το δικαίωμα ενός μπλόγκερ στην ανωνυμία χάνεται μαζί με τη ζωή του
μπλόγκερ. Αναρωτιέμαι από πού αντλεί το δικαίωμα ένας τρίτος, όποιος και
αν είναι αυτός, ακόμα και με το πρόσχημα της φιλίας, να βγάζει σε δημόσια θέα
προσωπικά δεδομένα ενός νεκρού, χωρίς να ερωτηθεί πρώτα, τουλάχιστον, η
οικογένειά του (αυτό προκύπτει
διαβάζοντας τα σχόλια διαμαρτυρίας κάτω από το κείμενο του Ν.Σ.). Δεν
καταλαβαίνω επίσης τι κερδίσαμε όλοι
εμεί οι αναγνώστες του Αλλού Φαν Μαρξ, τώρα που μάθαμε από τον Ν.Σ. όσα ο ίδιος ο Α.Φ.Μ. φρόντιζε να
κρατάει μακριά από τα βλέμματά μας...
Θλίβομαι και για κάτι ακόμα. Ο Αλλού Φαν Μαρξ δεν έκρυψε ποτέ ότι ήταν κομμουνιστής.
Δήλωνε με περηφάνια «ανερυθρίαστα κόκκινος», ότι το κόμμα του ήταν το ΚΚΕ. Αυτό
πιθανώς να μην αρέσει σε κάποιους, σίγουρα όμως ενοχλεί τον Ν.Σ. που επειδή δεν
γινόταν να το αποσιωπήσει, προτίμησε να του αφαιρέσει κάτι από τη σημασία του: «Ήταν ΚΚΕ, αλλά χωρίς να μισεί τους άλλους
αριστερούς»… Παλιά και δοκιμασμένη η συνταγή. «Παινεύουν τους
πεθαμένους για να θάψουν τους ζωντανούς», έλεγε κάποτε ο Χαρίλαος, πολύ πριν έρθει και η δική του
σειρά να «επαινεθεί» από τα πληκτρολόγια των «πρώην ΚΚΕ» και νυν αριστερών
«φίλων»…
ΥΓ
1. Ο Αλλού Φαν Μαρξ δεν ήταν φίλος μου. Στο τι εστί φιλία στο
διαδίκτυο θα αναφερθώ κάποια άλλη στιγμή, από ανάγκη ορμώμενος και όχι για να αποδείξω κάτι. Θα επαναλάβω όμως και από εδώ τα λίγα
λόγια που άφησα χτες, σαν λουλούδια, πάνω στον τάφο του:
«Ο
Allu Fun Marx ήταν από τους πρώτους που με ενθάρρυναν όταν άρχισα να μετρώ τα
βήματά μου στους άγνωστους δρόμους της αχανούς «μπλογκόσφαιρας». Λίγα σχόλια
κάτω από αναρτήσεις, εδώ ή εκεί, ήταν η επικοινωνία μας. Δεν του είπα ποτέ ότι
τον θαύμαζα. Για την πνευματική ευστροφία, την ικανότητά του να πλάθει λόγο και
το εξαίρετο χιούμορ του. Ακόμα
και σήμερα, δεν ξέρω ποιος ήταν στην «κανονική» ζωή. Δεν έμαθα (και δεν θα
ρωτήσω ποτέ να μάθω) ούτε το πραγματικό του όνομα. Για μένα ήταν ο
«ανερυθρίαστα κόκκινος» πολύτιμος σύντροφος. Αυτό μου φτάνει.»
ΥΓ
2. Κρίμα Νίκο…
Σάββατο
7 Ιούνη 2014.
30 σχόλια:
Ο Σαραντάκος είναι χρεωμένος να περνάει τη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ και να σπέρνει ζιζάνια κι αμφιβολίες για το ΚΚΕ στα φίλικα προς αυτό μπλογκς. Στο "σφυροδρέπανο" πάει να μπάσει τη θεωρία των δυο άκρων από τη πίσω πόρτα με αφορμή την αποχώρηση του ΚΚΕ από την GUE/NGL. Αρκετά ύπουλος και χυδαίος, πετάει μια κουβεντούλα να αιωρείται και μετά τη κάνει. Τώρα σκυλέυει και νεκρούς και βγάζει στη φόρα τα στοιχεία τους. Άξιος συριζαίος-νεοπασόκος.
Οικοδόμε, έκανα ένα μνημόσυνο στον ιντερνετικό φίλο μου, όπως κι εσύ. Το ότι αποκάλυψα το όνομά του ήταν μια απόφαση δύσκολη, γιατί είχα να ζυγίσω υπέρ και κατά. Την οικογένειά του ήταν αδύνατο να τη ρωτήσω. Τέλος πάντων, δεν είναι εδώ η ουσία του θέματος: μπορεί να έκανα και λάθος, δεν αποκλείω το ενδεχόμενο.
Πάμε στο άλλο. Έγραψα ότι ήταν κόκκινος, έγραψα ότι ήταν ΚΚΕ, δεν το έκρυψα. Το ότι δεν μισούσε τους άλλους αριστερούς, το συμπεραίνω από τη συνεργασία που είχαμε, αρκετά χρόνια, τότε που δεν είχα ιστολόγιο -από το ότι, αν θέλεις, με παρότρυνε να βάλω τον συριζαίο πατέρα μου να τραγουδήσει τα αντάρτικα της Μυτιλήνης και τα πρόβαλε σε διπλό ποστ στο μπλογκ του με τα καλύτερα λόγια -κάτι που άλλοι κόκκινοι μπλόγκερ, ας μη λέμε ονόματα, δεν θα έκαναν. Να το κρύψω το συμπέρασμα αυτό;
Τέλος πάντων, όταν έρθει η σειρά μου (είμαι και μεγαλύτερος) μη διστάσεις, αν το πιστεύεις, να γράψεις "Ήταν συριζαίος, αλλά..."
Φοβάμαι πως υπερβάλλετε, ιδιαίτερα ο σχολιάστής με τη GUE/NGL.
Ναι, ο ΑΦΜ δεν ήθελε να γίνει γνωστό το όνομά του. Όμως εμείς θέλαμε να τον γνωρίσουμε. Και να τον τιμήσουμε. Γι' αυτό που ήταν.
Και για να ακούσουν οι δικοί του πόσο εντάξει άνθρωπος ήταν. Όχι πως δεν θα τόξεραν, δηλαδή.
ΥΓ Το Ν.Σ. τον γνώρισα πριν 35 χρόνια. Μην λέτε σαχλαμάρες για Συριζαίους/ΝεοΠασόκους κοκ.
@Νίκος Σαραντάκος:
Δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο. Τα γραπτά μένουν.
@Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα:
"Ναι, ο ΑΦΜ δεν ήθελε να γίνει γνωστό το όνομά του. Όμως…"
Τότε δεν υπάρχει «όμως».
Ο καθένας κρίνεται για τη δημόσια –και μόνο- παρουσία του.
Έλεος πια.
Την καλύτερη δουλειά την έκανε ο Αντώνης με την περίπτωση Ν.Σ.
Οικοδόμε, LR, TRASH και άλλοι σύντροφοι ελπίζω να αισθάνεστε καλά στην υγεία σας...
Έχετε να δείτε κι εσείς επικήδειους από μελλοντικούς Σαραντάκους..
Εσείς που μισείτε τους αριστερούς....
Έτσι, καθόλου προβοκατόρικα δε τίθεται αυτή η άποψη.
Κρίμα να μη ζει ο ΑΦΜ για να απαντήσει. Αλλά είναι γνωστή η τακτική θα μου πεις.
Αν έτσι είναι η Αριστερά σας εγώ σίγουρα δεν είμαι αριστερός..
Μάλλον και λίγα λέμε για το ΝΣ, περαστικά...
Σαραντακο θα μας πεις κατι για την αριστεροσινη του ΣΕΒ κ την απιστευτη συμβολη σας με το ΠΑΡΩΝ στα χρεη Ταβουλαρη στα ταμεία κ τα δεδουλευμένα των εργαζομένων? Οταν τελειωσεις θελω κ μια απαντηση για τα σφιχταγγαλιασματα με τα συμφεροντα Μελισανιδη......
Η χρήση της λέξης ''αλλά''(σύνδεσμος αντίθετος,από το άλλα αιτ.πληθ.του άλλος.Μια,όμως,ωστόσο)γίνεται όταν θέλουμε να αποδώσουμε αντίθεση μεταξύ του πρώτου κομματιού της πρότασης και της δεύτερης.''Ήταν ΚΚΕ,αλλά χωρίς να μισεί τους άλλους αριστερούς'',η πρόταση αυτή σημαίνει ότι όποιος είναι ΚΚΕ ,πρέπει να μισεί τους άλλους αριστερούς.Δεν είναι τόσο πολιτικό το ζήτημα,όσο ηθικό.Ο κ.Σαραντάκος θα όφειλε να αποδώσει αυτά τα αντιφατικά χαρακτηριστικά στο θανόντα,όσο εκείνος ζούσε.Ώστε να μπορεί εκείνος να απαντήσει.Αλλιώς δύο πράγματα καταλαβαίνουμε:είτε ο κ.Σαρ. πιστεύει ότι ο θανών υπήρξε αφελής και δεν γνώριζε τι σημαίνει να είσαι ΚΚΕ,είτε είχε προσωπικό συμφέρον να ''είναι ΚΚΕ''.
Οι ιδέες (και οι σκέψεις) μετρούν στο ίντερνετ και ελάχιστα τα πραγματικά ονόματα ή τα παρανόμια. Πάντως κι εγώ ψες είχα ρωτήσει να μάθω -τώρα πια μετά το απευκταίο- για το κανονικό του όνομα.
Έγραψα χτες στου Σαραντάκου και μεταφέρω:
"Ήπια ένα-δυο τσιπ(ου)ράκια και σκέφτηκα: Ρε, μπας και τον πεθάναμε τσάμπα και βερεσέ τον άνθρωπο; Το ίντερνετ είναι μυστήριο πράμα, χάνεσαι για προσωπικούς λόγους, σου κόβουν τη σύνδεση, ή μπορεί να μετοίκησες στη Γερμανία και μέχρι να ξαναστήσεις ρούτερ κλπ ιστορίες άστα-βράστα, γιατί ψάχνεσαι με τα νέα σου ΑΜΚΑ, τραπεζικούς λογαριασμούς, κάρτες, συμβόλαια, πού να βρεις χρόνο να ξανακάνεις login;
Ρε, μπας και τον πεθάναμε άδικα τον άνθρωπο και ξαφνικά έλθει και μας πετάξει μια ακόμα άγνωστη Μισιρλού απ’ την Παταγονία;"
Τέλος πάντων ας αναπαυθεί εν ειρήνη ... :-(
έτοιμος ήμουνα να γράψω κάτι με αφορμή το άκρως προσβλητικό «Ήταν ΚΚΕ, αλλά χωρίς να μισεί τους άλλους αριστερούς»...μπορεί οι προθέσεις να μην είχαν στόχο να προσβάλουν (αν και συγγνώμη ΝΣ έχεις δώσει πολλά δικαιώματα για να πιστεύει κανείς το αντίθετο) αλλά το αποτέλεσμα μετράει...και το αποτέλεσμα είναι ότι οι του ΚΚΕ μισούν τους άλλους αριστερούς...προσβλητικό για τον αλλουφάνη μας (το "μας" είναι για όλους όσους τον εκτιμούσαν όπως κι εσύ),προβοκατόρικο,ανιστόριτο...κρίμα ΝΣ,γιατί ξέρεις να γράφεις (άσχετα που διαφωνώ με αυτά που λές)...και για το φάουλ του ονόματος θα έλεγα,αλλά από την απάντησή σου δείχνεις ότι μάλλον το κατάλαβες και πραγματικά μόνο καλές προθέσεις θα δω σε αυτό όσο κι αν το θεωρώ επίσης λάθος....με αφορμή το φευγιό του αλλουφάνη,μου ήρθε μία επιθυμία που ελπίζω σύντομα να πραγματοποιήσω...ήταν ένας από τους δύο διαδικτυακούς μου φίλους που θα ήθελα να γνωρίσω από κοντά και όλο δεν έβρισκα αφορμή να το κάνω...δεν τα κατάφερα με τον πρώτο...ο άλλος δεν γλιτώνει με τίποτα....
Για την ιστορία, το όνομα το αφαίρεσα από το άρθρο μου (αφήνοντας το αρχικό γράμμα), αν και βέβαια όταν ένα άρθρο έχει αναδημοσιευτεί η ζημιά έχει γίνει. Και πάλι δεν είμαι βέβαιος ότι έκανα καλά, το θέμα δεν είναι απλό.
Τελικά, Οικοδόμε, μου φαίνεται ότι το «Κρίμα Νίκο…» πολύ είναι.
Γιατί αν το υποκείμενο που ακούει στο όνομα Νίκος Σαραντάκος δεν ορρωδεί μπροστά στην τυμβωρυχία της ίδιας του της οικογένειας, θα διστάσει να σκυλέψει την μνήμη ενός νεκρού και μάλιστα οπαδού του ΚΚΕ; Όχι, βέβαια, η ασυδοσία κι έλλειψη ηθικών αναστολών του Ν. Σ. δεν έχει όρια!
Κατά τα άλλα είναι ν’ απορεί κανείς πώς ένας ολόκληρος ΣΥΡΙΖΑίικος συρφετός που μένοντας σε κάτι ετοιμόρροπες καλύβες στα ψηλά βουνά ακούει ΚΚΕ και τον πιάνει αλλεργία, «λυπάται» για τον θάνατο του μακαρίτη του Αλλού Φαν Μαρξ. Υποκρισία; Πώρωση; Άνοια; Κάτι απ’ αυτά ή κι όλα μαζί, κανείς δεν μπορεί να ξέρει…
Υπάρχει όμως κι ένα σκυλολόι που γνωρίζει τριάντα πέντε χρόνια τον Ν. Σ. κι αισθάνεται την ανάγκη να του κάνει τον δικηγόρο. Δεν πειράζει: Τα σκυλιά αλυχτάνε, μα το καραβάνι περνά!
Σκυλεύτηκε ασύστολα το όνομα κι η μνήμη του μακαρίτη: τα ’χει κι αυτά ο αγώνας μας. Ας ζήσουν οι δικοί του να τον θυμούνται μαζί με μας και ν’ αγωνιζόμαστε όλοι μαζί για ό,τι ο μακαρίτης πίστευε και που σίγουρα δεν είναι ό,τι προσκυνάνε οι Σαραντάκοι κι οι καλυβίτες των ψηλών βουνών και το υπόλοιπο σκυλολόι…
Ερυθρός
Γράφει ένας "ερυθρός" συκοφάντης: Γιατί αν το υποκείμενο που ακούει στο όνομα Νίκος Σαραντάκος δεν ορρωδεί μπροστά στην τυμβωρυχία της ίδιας του της οικογένειας....
Επειδή υπάρχει και καλοπροαίρετος κόσμος που διαβάζει, προκαλώ τον "ερυθρό" συκοφάντη να εξηγήσει σε τι συνίσταται η τυμβωρυχία της οικογένειάς μου, στην οποία τάχα επιδίδομαι.
Οικοδόμε,
Ότι ο Νίκος Σαραντάκος είναι αναίσχυντος και θρασύς το απόδειξε και με τον απαράδεκτο τρόπο, με τον οποίο δήθεν «τίμησε» την μνήμη του μακαρίτη Αλλού Φαν Μαρξ αποκαλύπτοντας το πραγματικό του όνομα, και με τον τρόπο, με τον οποίο αντέδρασε στην δικαιολογημένη κριτική που του έγινε γι’ αυτό: αντί να ζητήσει συγνώμη και να το βουλώσει βγήκε κι από πάνω και ζήτησε και τα ρέστα.
Τώρα θέλει ν’ ανοίξει κουβεντούλα και με προκαλεί. Αν και δεν αξίζει ν’ ανοίγει κανείς κουβέντα με υποκείμενα του φυράματός του θα ασχοληθώ για τελευταία φορά μαζί του και θα του θυμίσω το παρακάτω (για τα ατέλειωτα υπόλοιπα ας ψάξει όποιος ενδιαφέρεται στο ιστολόγιο του Ν. Σ. βάζοντας για λέξη αναζήτησης το όνομα του παππού του ή του πατέρα του) πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα οικογενειακής του τυμβωρυχίας
http://sarantakos.wordpress.com/2013/03/19/7kalokairia-30/
το οποίο είχε μάλιστα τόση εντύπωση προξενήσει στον μακαρίτη Αλλού Φαν Μαρξ ώστε να σπεύσει πρώτος να ρωτήσει για να βεβαιωθεί ότι ό,τι διάβασε και στο κείμενο και στον πρόλογο ήταν έτσι όπως το διάβασε.
Για να μην κάνω διαφήμιση στον Ν. Σ. (αυτό είναι που διακαώς τον συνεγείρει και τον συγκινεί) δεν θα επεκταθώ ούτε θα επανέλθω, όσοι διαβάζουν το ιστολόγιό σου, Οικοδόμε, μπορούν να κρίνουν τι σημαίνει να βγάζεις στη φόρα τις πιο ιδιαίτερες στιγμές των ίδιων σου των γονιών. Ένα μόνο θα πω:
Ποιος έχασε την τσίπα του σ’ αυτόν τον τόπο για την βρουν οι ΣΥΡΙΖΑίοι;
Ερυθρός
Κατάλαβα. Άρα τυμβωρυχία είναι να αναδημοσιεύει κάποιος τα εκδομένα ή ανέκδοτα έργα του παππού του και του πατέρα του -με τους οποίους, να τονίσω είχε απόλυτη ιδεολογική, πολιτική και αισθητική ταύτιση.
Εντάξει, δεν είναι σοβαρό. Συγνώμη Οικοδόμε για την οικειοποίηση του νήματος.
Υπερβολές: Η ανάρτηση του ΝΣ από την αυτοβιογραφία του πατέρα του είναι δικό του θέμα, είναι ίδια με δικές του φοιτητικές ιστορίες από το "για μια πορεία", το θέμα αφορά τον ίδιο και τον πατέρα του, που στο κάτω-κάτω αν δεν ήθελε να δημοσιευτεί δε θα την έγραφε, και δε βλέπω καμιά "τυμβωρυχία".
Κρίμα όμως ΝΣ που σε κατέλαβε ιερή αγανάκτηση και αποχώρησες.
Γιατί ήθελα -κατά τα άλλα- να πλέξω ενώπιόν σου το εγκώμιό σου εν ζωή:
Λοιπόν, παιδιά, ο ΝΣ είναι ΣΥΡΙΖαίος, αλλά δεν είναι κερατάς.
Το συμπεραινω γιατί την τελευταία φορά που τον είχα δει δεν είδα να έχει στο κούτελο κέρατα.
σοφιστής
Έχω την ατυχία να τρώω καθημερινά στη μάπα - και μάλιστα στο χώρο της δουλειάς μου - ορισμένους από τους θαυμαστές του ΝΣ. Πρόκειται για κάτι αμερικανιζέ νεογιάπηδες των '90s, που πορεύτηκαν προτάσσοντας σταθερά την καριέρα, την τσέπη, τη διακριτική ανταλλαγή εξυπηρετήσεων με όλα τα λαμόγια της πιάτσας. Όσον αφορά την ανέλιξή τους, θεωρούν ότι αυτή δεν έχει καμία σχέση με το περιβάλλον τους (σόγια, παρέες, συνεργάτες, μέντορες) που βρωμούσε ΠΑΣΟΚίλα (και βρωμάει ακόμα). Η επιτυχία τους οφείλεται σε σκληρή δουλειά και ιδιαίτερο ταλέντο - έτσι πιστεύουν, αυτό προβάλλουν. Και στη διορατικότητα τους, φυσικά, δηλαδή την αταλάντευτη εφαρμογή του δόγματος "επιβίωσε, αν μπορείς προχώρα κι άσε τους άλλους να κουρεύονται". Εννοείται ότι τέτοιοι εξυπνούληδες φροντίζουν την εικόνα τους επιμελέστατα... Ξέρετε τώρα: Αριστεροσύνη, φιλομάθεια, καλαισθησία, ευαισθησία, μικροαστική αξιοπρέπεια, αφομοίωση κάθε μόδας και μέσα σ' όλα αυτά... και το blog του Σαραντάκου!
Ο ΝΣ μου θύμισε τους ως άνω θαυμαστές του, επιβεβαιώνοντας ότι "όμοιος ομοίω αεί πελάζει". Όπως εκείνοι, καταλαβαίνει (ή προσποιείται ότι καταλαβαίνει) μόνο ότι τον βολεύει, στρεψοδικώντας αριστοτεχνικά και πετώντας τη μπάλα άουτ όταν ζορίζεται. Επειδή έχω βαρεθεί και τον ίδιο το ΝΣ, θα απέφευγα να παρέμβω αν δε διαπίστωνα, καθώς εξελίσσεται αυτό τo post, ότι η αποθράσυνσή του έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που χρειάζεται ομαδικό κράξιμο.
Επί της ουσίας, όταν κάποιος επιλέγει την ανωνυμία στο διαδίκτυο, έχει προφανώς λόγους. Μπορεί ορισμένοι λόγοι να μην εκλείπουν με το θάνατό του. Ο κ. Σαραντάκος θεώρησε ότι κάτι τέτοιο δεν ίσχυε στην περίπτωση που συζητάμε;
Με ποια δεδομένα, εφόσον "την οικογένειά του ήταν αδύνατο να τη ρωτήσει"; Μήπως θεώρησε μείζον ζήτημα... την ενημέρωση της μπλογκόσφαιρας; Και τι σημαίνει η δήλωση του κ. Σαραντάκου πώς "ήταν μια απόφαση δύσκολη;" Δύσκολη για ποιον; Μήπως ο κ. Σαραντάκος μας καλεί να θεωρήσουμε το... ηθικό του δίλημα, που είδαμε πώς και πόσο γρήγορα το έλυσε, βαρύτερο από την ψυχική οδύνη που είναι πιθανό ο ίδιος ο κ. Σαραντάκος να προσέθεσε στο πένθος της οικογένειας; Αν αυτό υποννοεί ο κ. Σαραντάκος, αίσχος στον κ. Σαραντάκο. Αλλά πιθανότερο μοιάζει πώς ο κ. Σαραντάκος "πουλάει" ευαισθησία που δεν την είχε.
Όσο για την τυμβωρυχία, και βέβαια δεν είναι "να αναδημοσιεύει κάποιος τα εκδομένα ή ανέκδοτα έργα του παππού του και του πατέρα του -με τους οποίους, είχε απόλυτη ιδεολογική, πολιτική και αισθητική ταύτιση". Τυμβωρυχία είναι το να επικαλούμαστε την ταύτιση αυτή, ως κάτι απόλυτο, αυτονόητο, που δεν επιτρέπεται κανένας να την αμφισβητήσει ή έστω να την κρίνει, προκειμένου να φτιάξουμε πολιτικό προφίλ. Και να επιδιώκουμε, ίσως, να ταυτιστούν πολιτικά με μας οι αμερικανιζέ νεογιάπηδες των '90s που λέγαμε και πριν... Όλο και κάποιοι απ' αυτούς θα είχαν παππού στον ΕΛΑΣ και πατέρα στους Λαμπράκηδες!
gdmn1973
Επειδή εγώ είμαι πραγματικά από χωριό και κομμάτι "κουτός" θα τα πω όπως τα πιάνει το "φτωχό" μου το μυαλό.
Άμα ο ΝΣ πάει να κάνει την τσόλα του πάντα πετάει το ίδιο τροπάρι: "Ήταν μια απόφαση δύσκολη" γράφει για το μακαρίτη τον ΑΦΜ, "Προβληματίστηκα αν έπρεπε ή όχι να ανεβάσω το σημερινό απόσπασμα" γράφει για τη "ροζ" ιστορία (τη λέω "ροζ" γιατί ο τρόπος που "λογοκρίνει" ο ΝΣ το απόσπασμα τέτοια οσμή αφήνει ν’ αναδύεται) του μακαρίτη του πατέρα του.
Και στη μια και στην άλλη περίπτωση δεν μπορούμε να ξέρουμε τι πραγματικά θα θέλανε αυτοί που "αποδήμησαν εις κύριον". Καλά για το μακαρίτη τον πατέρα του θα βγει και θα μας πει ότι τούχε δώσει εντολή δημοσίευσης. Εντάξει, πάσο. Αλλά γιατί επιτρέπει μάλλον σε συγγενικό πρόσωπο να δημοσιοποιήσει με λινκ σε σχόλιο (νούμερο 57) τη φωτογραφία της πρωταγωνίστριας της "ροζ" ιστορίας; Τη ρώτησε; Ή μήπως είναι κι αυτή μακαρίτισσα και δε βρήκε την οικογένειά της; Για το μακαρίτη τον ΑΦΜ ούτε που το συζητάω.
Εμένα του "κουτού" με το "φτωχό" μυαλό όλα αυτά τυμβωρυχία μου φαίνονται, κι όχι μόνο οικογενειακή.
Στα άλλα συμφωνώ απόλυτα με τον gdmn1973 και ειδικά ότι η αποθράσυνση του ΝΣ "έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που χρειάζεται ομαδικό κράξιμο".
Χωριάτης
Οικοδόμε, συγνώμη, αλλά αφού τα σχόλια των άσπονδων φίλων συνεχίζονται δεν μπορώ να τα αφήσω αναπάντητα. Θα κοιτάξω να είμαι σύντομος.
Gdmn, το όνομα του ΑΦΜ το έχω αφαιρέσει από την πρώτη μέρα από το άρθρο μου, θεώρησέ το έμπρακτη αυτοκριτική. Για τους αναγνώστες μου δεν έχω ευθύνη, ούτε για τα καλά ούτε για τα κακά τους. Παππού στον ΕΛΑΣ και πατέρα στους Λαμπράκηδες δεν είχα. Είχα παππού στο ΕΑΜ (και λίγο στο ΚΚΕ) και πατέρα στο ΚΚΕ και στην ΕΔΑ. Την ταύτιση μαζί τους, αν υπάρχει, μπορείς να την κρίνεις ακόμα και βάσει κειμένων, τουλάχιστον για τον πατέρα μου που άφησε πολλά. (Ο παππούς ήταν ο αντιηγετικότερος όλων).
Χωριάτη, για να πετύχει το κράξιμο ή η πολιτική αντιπαράθεση πρέπει αφενός να έχετε θέσεις και αφετέρου να ξέρετε να τις προβάλλετε. Απ' όσο έχω δει, ούτε στο ένα τα πάτε καλά, ούτε στο άλλο. Γι' αυτό άλλωστε και σε άλλα ιστολόγια (LR), μη μπορώντας να αντεπεξέλθει ο ιστολόγος με επιχειρήματα, με έχει μπανάρει. Έτσι ναι, έτσι με αποστόμωσε.
@Νίκος Σαραντάκος:
Στο πρώτο σχόλιό σου, που απευθυνόταν στο ιστολόγιο, είχα απαντήσει ότι δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο. Φαίνεται ότι αυτό το παρεξήγησες. Στο χωριό μου υπάρχει μια έκφραση που τη λέμε σε αυτόν που πάει γυρεύοντας: σε τρώει ο κώλος σου… Σου δίνω (και θα σου δώσω) απεριόριστο χώρο για να απαντήσεις σε ό,τι αφορά στο θέμα της ανάρτησης. Δεν θα σου δώσω το βήμα για να βγάλεις τα απωθημένα σου για το ΚΚΕ και για άλλους ιστολόγους ― έχεις δικό σου. Εδώ δεν θα τα κάνεις μπάχαλο, ξέχασέ το.
Οικοδόμε, δεν είσαι αμερόληπτος οικοδεσπότης. Τα παιδιά από πάνω με βρίζουν κι εσύ δεν αφήνεις να απαντήσω. Άλλωστε, το 95% της απάντησης που λογόκρινες δεν αφορούσε άλλους ιστολόγους. Αλλά βέβαια κάπως έπρεπε να δικαιολογηθεί η λογοκρισία.
Τέλος πάντων, δεν έχει νόημα να συνεχιστεί η αντιπαράθεση όταν ο διαιτητής μεροληπτεί και χυδαιολογεί. (Κι εγώ έχω στο χωριό μου χυδαίες εκφράσεις, αλλά σε ανθρώπους με τους οποίους έχω πιει κι ένα κρασί, δεν τις χρησιμοποιώ).
Για να παραφράσω τον Οικοδόμο: Κρίμα, συνονόματε.
Και επί της διαδικασίας: Περιμένω ότι από δω και μπρος θα κόψεις οποιοδήποτε σχόλιο αναφέρεται στην ταπεινότητά μου, διότι δεν νοείται να αφήνεις να με βρίζουν και να λογοκρίνεις τις απαντήσεις μου.
@Νίκος Σαραντάκος:
Πάει πολύ να παραπονιέσαι για «λογοκρισία» όταν την εκβιάζεις, αλλά να με κατηγορείς κιόλας για… «χυδαιολογία»;! Ε, τι να πω… Θα σου θυμίσω τα λόγια του Λορέντζου Μαβίλη (έχεις γράψεις και εσύ σχετικά, αν δεν το ξέχασες): «Χυδαία γλώσσα δεν υπάρχει· υπάρχουσι χυδαίοι άνθρωποι…». Από πότε η λαϊκή σοφία έγινε χυδαία; Προφανώς όταν ο ΝΣ έγινε ιδιαίτερα «εύθικτος»…
Για να μη σου δώσω την ικανοποίηση να δημιουργείς εντυπώσεις, δημοσιεύω το σχόλιό σου (12 Ιουνίου 2014 - 11:59 π.μ) για να έχει ο καθένας τη δυνατότητα να κρίνει από μόνος του, και σου απαντώ:
Αν έχεις πρόβλημα με τον Lenin Reloaded να βγεις στο καθημερινό βήμα σου και να το γράψεις. Γιατί δεν το κάνεις; Μα… επειδή στο μπλογκ σου επιδιώκεις να προβάλλεις το καθωσπρέπει πρόσωπο του δήθεν «έγκριτου» και επί παντός του επιστητού δημοσιολόγου… του ανθρώπου «χωρίς γωνίες», του «ατσαλάκωτου» και δήθεν σοβαρού «αριστερού». Πώς αλλιώς θα απολάμβανες το καθημερινό χειροκρότημα των κολλητών και την αποδοχή όσων ακόμα δεν σε έχουν γνωρίσει…
Γιατί λοιπόν δεν γράφεις και στο μπλογκ σου τις βρωμιές που εκτοξεύεις στο πρώην κόμμα σου, το ΚΚΕ, σε σχόλια κάτω από αναρτήσεις άλλων ιστολογίων και ξένους «τοίχους» στο φέισμπουκ; Γιατί δεν επιτίθεσαι από το μπλογκ σου στον LR, στον Σφυροδρέπανο, στον Οικοδόμο (και δεν ξέρω με ποιον άλλον τραβάς ζόρι τώρα τελευταία), και να δεχτείς μετά (μέσω των σχολίων) εκεί στην έδρα σου και την ανάλογη κριτική;
Είναι προφανές: Γνωρίζεις καλά ότι κάτι τέτοιο δεν σε παίρνει, ξεπερνά τις όποιες δυνατότητές σου, γι’ αυτό και προτιμάς να χρησιμοποιείς τη μέθοδο «χτύπα και φεύγα» (στα άλλα μπλογκς και «τοίχους»), για να εκβιάζεις αντιδράσεις (κάποιες δεν με εκφράζουν με τον τρόπο που εκδηλώνονται, όμως δικαιολογώ την αφετηρία τους) και μετά να βγαίνεις κι από πάνω και να το παίζεις θιγμένος και λογοκριμένος. Βγες στο μπλογκ σου Νίκο Σαραντάκο και γράψτα όλα αυτά για να δούμε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος (λαϊκή ρήση και αυτή…ελπίζω όχι…χυδαία), της δικής σου «αμεροληψίας»…
Το πόσο αδίστακτος και κυνικός είσαι το κατάλαβα αρχικά από το κρέμασμα στα μανταλάκια των προσωπικών δεδομένων του νεκρού ΑΦΜ, και επιβεβαιώθηκα πλήρως από τον τρόπο που χειρίστηκες τις αντιδράσεις εναντίον σου. Χωρίς τσίπα, χωρίς ίχνος φιλότιμου, αντί να βγεις και να ζητήσεις πεντακάθαρα και χωρίς «αστερίσκους», φωναχτά, ένα μεγάλο συγνώμη, περιστρέφεσαι διαρκώς γύρω από την ουρά του «ναι μεν αλλά», του «ενδεχομένως» και του «θα δούμε»…προβάλλοντας γελοίες δικαιολογίες επιπέδου νηπιαγωγείου.
Τώρα, χρησιμοποιώντας το ως υπονοούμενο, προβαίνεις στην… συγκλονιστική «αποκάλυψη» ότι «έχουμε πιει κι ένα κρασί»! Όχι ένα, δυο έχουμε πιει. Αλλά, τι σημαίνει αυτό με τον τρόπο που το βάζεις στο κάδρο; Τι το μεμπτό μπορούν να κρύβουν δυο –παλαιότερες- κοινωνικές συναθροίσεις στις οποίες συμμετείχαν και άλλοι μπλόγκερς (και στις οποίες κλήθηκα –δεν ζήτησα ο ίδιος- να συμμετέχω) με σκοπό την δια ζώσης γνωριμία;
Γιατί το χρησιμοποιείς; Μήπως για να δείξεις ότι… γίναμε φιλαράκια; Μήπως ότι κάνουμε παρέα και όσα λέμε δημόσια είναι για τα μάτια του κόσμου, ή μήπως για να έχεις τη δυνατότητα να κομπορρημονείς μεθαύριο σε μια ενδεχόμενη νεκρολογία από το μπλογκ σου ότι… ήμουν -και εγώ- φίλος σου; Αναρωτιέμαι, πραγματικά, τι σου απόμεινε για να πουλήσεις;…
Οικοδόμε, ευχαριστώ για τη δημοσίευση. Δυο σημεία μόνο σε όσα έγραψες: α) Γιατί δεν τσακώνομαι με τους κουκουέδες στο μπλογκ μου. Δυο απαντήσεις: α1) στο μπλογκ μου, που είναι η δική μου έκφραση, προσπαθώ να μη γράφω αντιενωτικά πράγματα' ποτέ (απ' όσο θυμάμαι) σε άρθρο μου δεν έχω επιτεθεί στο ΚΚΕ (μπορεί βέβαια και να μη θυμάμαι καλά). α2) προτιμώ να μην πολιτικολογώ αλλά να λεξιλογώ. Και σιγά που θα χαραμίσω άρθρο του μπλογκ για καβγάδες, είτε πολιτικούς είτε άλλους.
Ωστόσο, δεν κρύβομαι, με το ονοματάκι μου γράφω και στο μπλογκ, και στα άλλα μπλογκ, και στο φέισμπουκ και στο τουίτερ και οπουδήποτε. Επίσης, όποτε θέλησαν φίλοι του ΚΚΕ να σχολιάσουν στο ιστολόγιο, έγινε αντιπαράθεση. Δεν την αποφεύγω.
Να σου θυμίσω επίσης ότι τούτη εδώ η αντιπαράθεση στο δικό σου μπλογκ δεν άρχισε με δική μου πρωτοβουλία -είχες βέβαια κάθε δικαίωμα να επικρίνεις το άρθρο μου. (Και παρεμπιπτόντως, δεν έχω τίποτα με τον Σφυροδρέπανο).
β) Η αναφορά μου στο ότι έχουμε πιει "ένα κρασί" (ή δύο) έγινε για τον μόνο λόγο ότι περίμενα αν μη τι άλλο μια στοιχειώδη ευπρέπεια και με σόκαρε η χυδαιολογία.
Τέλος πάντων, αν πιστεύεις όσα έγραψες στο τελευταίο σου σχόλιο, δεν υπάρχει λόγος να πιούμε και τρίτο (και δεν θα χάσει η Βενετιά βελόνι είτε έτσι είτε αλλιώς). Αν πάλι αισθανθείς την ανάγκη να ζητήσεις συγνώμη για τους προσωπικούς χαρακτηρισμούς που πέταξες, το μέιλ μου το ξέρεις.
ΥΓ Καλό είναι, αφού ενδεχομένως απαντήσεις, να κλείσεις τα σχόλια για να μην έρθουν κι άλλοι και συνεχιστεί η θλιβερή συζήτηση -αλλά αυτό είναι δική σου απόφαση.
@Νίκος Σαραντάκος:
Χρειάζεται επιδεξιότητα για να πατάς σε δυο βάρκες, κάτι που δεν διαθέτεις. Αντίθετα, στα υπονοούμενα και στη διασπορά «αμφιβολιών» διαπρέπεις. Μετά το «κρασί», να σου και η «ανωνυμία». Δεν σε κατηγόρησε κανείς ότι κρύβεις το «ονοματάκι» σου ΝΣ, μην κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις.
Παρ’ όλο που γνωρίζεις πολύ καλά ότι η ανωνυμία στο διαδίκτυο είναι δικαίωμα, παρ’ όλο που γνωρίζεις πολύ καλά πως ό,τι έχω να σου πω θα σου το πω στα ίσα σαν "Οικοδόμος" και όχι γενικά σαν "ανώνυμος" και -το σπουδαιότερο όλων- παρ’ όλο που γνωρίζεις πολύ καλά τι και από ποιους προστατεύει η ανωνυμία στο διαδίκτυο, δεν σέβεσαι τίποτα.
Δεν είμαστε όλοι ίδιοι ΝΣ, και αυτό δεν μπορείς να το καταπιείς. Το κρασί που ήπιαμε εγώ το σεβάστηκα, και το ήπιαμε γιατί –τότε- έτρεφα μια εκτίμηση στο πρόσωπό σου (γι’ αυτό άλλωστε αποδέχτηκα και την πρόσκληση να γνωριστούμε). Δεν είχες αρχίσει –ακόμα- να κατρακυλάς στον θλιβερό σου κατήφορο. Στον οποίο δεν προτίθεμαι να σε ακολουθήσω.
ΥΓ. Ό,τι έχω να σου πω σου το λέω δημόσια.
Δεν είχα σκοπό να επανέλθω, αλλά μια διευκρίνιση επιβάλλεται, γιατί μπορεί να μην εξηγήθηκα καλά. Με είχες ρωτήσει γιατί δεν επιτίθεμαι στο ΚΚΕ από το μπλογκ μου, και σου απάντησα για ποιο λόγο, και στο τέλος πρόσθεσα ότι δεν κρύβομαι, εννοώντας ότι δεν χρησιμοποιώ άλλο όνομα για τις (υποτιθέμενες ή πραγματικές) επιθέσεις μου στο ΚΚΕ και άλλο για τα άρθρα του ιστολογίου.
Δεν αμφισβητώ το δικαίωμα στην ανωνυμία δηλαδή. Άλλωστε, το να έχεις ένα σταθερό ψευδώνυμο κι ένα μπλογκ σημαίνει ότι είσαι επώνυμος.
Για τα υπόλοιπα, ισχύουν όσα είπα πριν.
Να γράψει και κάτι "χυδαίο" ο χωριάτης πούναι κομμάτι "κουτός" κι έχει και "φτωχό" μυαλό και γι’ αυτό ούτε θέσεις έχει ούτε μπορεί να τις προβάλει.
Λοιπόν απ’ ό,τι φαίνεται το μπανάρισμα πούκανε στο ΝΣ ο Αντώνης του LR πολύ τον έχει "τσούξει" το ΝΣ και το λέει και το ξαναλέει (τόχε πει μια τουλάχιστο φορά και στο μπλογκ του "Σφυροδρέπανου", αν θυμάμαι καλά). Δεν πειράζει, ξιδάκι…
Οικοδόμε, καλά του τάπες κι ωραία τόνε χαρακτήρισες. Έτσι μπράβο!
Και τώρα έρχεται το "χυδαίο" του χωριάτη που δεν είναι δικό του (είναι "κουτός" ο δόλιος κι έχει και "φτωχό" μυαλό) αλλά το αντιγράφει από το LR όπου το βρήκε γραμμένο από κάποιονε πούθελε μ’ αυτό να δείξει τι εστί ΝΣ (πρέπει νάναι απ’ το Ευαγγέλιο καθώς λέει αυτός που το πόσταρε):
Οὐαὶ ὑμῖν, ὁδηγοὶ τυφλοί, […] μωροὶ καὶ τυφλοί! […] ὁδηγοὶ τυφλοί, οἱ διυλίζοντες τὸν κώνωπα, τὴν δὲ κάμηλον καταπίνοντες! Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι καθαρίζετε τὸ ἔξωθεν τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ἐξ ἁρπαγῆς καὶ ἀδικίας. Φαρισαῖε τυφλέ, καθάρισον πρῶτον τὸ ἐντὸς τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἵνα γένηται καὶ τὸ ἐκτὸς αὐτῶν καθαρόν. Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις, οἵτινες ἔξωθεν μὲν φαίνονται ὡραῖοι, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ὀστέων νεκρῶν καὶ πάσης ἀκαθαρσίας. Οὕτω καὶ ὑμεῖς ἔξωθεν μὲν φαίνεσθε τοῖς ἀνθρώποις δίκαιοι, ἔσωθεν δὲ μεστοί ἐστε ὑποκρίσεως καὶ ἀνομίας. Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, […] ὄφεις, γεννήματα ἐχιδνῶν! Πῶς φύγητε ἀπὸ τῆς κρίσεως τῆς γεέννης;
Χωριάτης
Σε ότι με αφορά: Το σχόλιο μου είναι σαφέστατο ως προς το τι ακριβώς - και κάτω από ποιες συνθήκες - θεωρώ αίσχος. Ας κρίνει μόνος του ο εύθικτος κ. Σαραντάκος αν πληροί τις προϋποθέσεις του αίσχους η φράση του περί "δύσκολης απόφασης".
Αν ναι, πρόβλημά του. Ας το πάρει απόφαση ότι δεν τρώει όλος ο κόσμος βλακόχορτο κι ας είναι πιο προσεκτικός εφεξής όταν εκτίθεται δημόσια. Και κυρίως όταν εκθέτει προσωπικά στοιχεία άλλων, πολύ δε περισσότερο όταν εκείνοι δε μπορούν να αντιδράσουν.
Αν όχι, ας σταματήσει να σκίζει τα ρούχα του, ότι δήθεν υβρίζεται. Εκτός αν έχει σκοπό την αυτοπροβολή του ως θύμα, όχι βέβαια από μαζοχισμό, αλλά από σκοπιμότητες που επισήμανε ο zoot horn rollo και έχουν καταστεί φανερές εδώ και καιρό.
Πιο χοντρά: Αν ο κ. Σαραντάκος είναι πραγματικά εύθικτος, ας μη θυσιάζει τον αυτοσεβασμό και την αξιοπρέπειά του για να αποδείξει πόσο άξεστοι, υβριστές, άδικοι, εχθρικοί, μισαλόδοξοι, λογοκριτικοί κλπ. είναι "αυτοί οι κουκουέδες". Να σταματήσει δηλαδή το τρολάρισμα. Όσο συνεχίζει, προσφέρει απλώς το θέαμα ενός κακομαθημένου παιδιού που προκαλεί και μετά κλαίγεται επειδή "τις έφαγε". Κι αντί να κλαίγεται στο σωστό τόπο και χρόνο, έρχεται στο ένα ιστολόγιο να κλαφτεί που τον έχουν μπανάρει απ' το άλλο...
Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι ύβρις η καταδίκη μιας εγωιστικής και υποκριτικής συμπεριφοράς. Ύβρις είναι το να την ανεχόμαστε ή να τη δικαιολογούμε. Μεγαλύτερη ύβρις είναι μια τέτοια συμπεριφορά καθαυτή. Και μέγιστη ύβρις το να προσπαθείς να βγεις κι από πάνω, αντιμετωπίζοντας την κριτική με στρεψοδικίες και παριστάνοντας τον υβριζόμενο!
gdmn1973
ΥΓ: Ο κ. Σαραντάκος ξέρει καλά ελληνικά. Άρα κάθε φορά που βγαίνει εκτός θέματος, απαντά σε άλλα αντί άλλων, το ρίχνει στους συναισθηματισμούς κ.ο.κ. αυτό δεν οφείλεται σε κάποια δυσκολία έκφρασης ή κατανόησης του λόγου. Απλώς διαστρεβλώνει. Ξαναγίνεται ευθύς εκεί που απαιτεί προληπτική λογοκρισία σε ξένο blog!!! Η σεμνότητα και η ταύτιση με τις αξίες της αριστεράς που λέγαμε;
ΝΣ στον Οικοδόμο: α) Γιατί δεν τσακώνομαι με τους κουκουέδες στο μπλογκ μου. Δυο απαντήσεις: α1) στο μπλογκ μου, που είναι η δική μου έκφραση, προσπαθώ να μη γράφω αντιενωτικά πράγματα' ποτέ (απ' όσο θυμάμαι) σε άρθρο μου δεν έχω επιτεθεί στο ΚΚΕ (μπορεί βέβαια και να μη θυμάμαι καλά). α2) προτιμώ να μην πολιτικολογώ αλλά να λεξιλογώ. Και σιγά που θα χαραμίσω άρθρο του μπλογκ για καβγάδες, είτε πολιτικούς είτε άλλους.
ΝΣ στο ιστολόγιο του: * Μιλώντας για τον Βενιζέλο, στο φύλλο του Ριζοσπάστη της περασμένης Κυριακής, που κυκλοφόρησε Σάββατο όπως και οι άλλες εφημερίδες, ο ποιητής Γιώργος Κακουλίδης έγραψε στην τακτική του επιφυλλίδα: “Ο Σκακιστής παίζει με τον Βενιζέλο. Ο Ευάγγελος, που δεν γνώρισε ποτέ στη ζωή του τι εστί ένδεια, ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα αλλάζοντας πρώτα το επώνυμό του με ένα ένδοξο. Αμετροέπεια, αλλά δικαίωμα. Στη βιασύνη του να εμφανιστεί ως φωστήρας και να μας συνετίσει, θρυμμάτισε μόνος του εικόνα και νέο επώνυμο”. Ο Σκακιστής υποθέτω ότι είναι το αλτερέγκο του επιφυλλιδογράφου, και ενώ η κριτική είναι βάσιμη, την υπονομεύει ο ίδιος υιοθετώντας και αναπαράγοντας τον μύθο για το δήθεν επώνυμο που άλλαξε ο Βενιζέλος. Όταν κάποιος είναι ήδη ο αντιπαθέστερος Έλληνας πολιτικός της γενιάς του, δεν έχει νόημα να τον επικρίνεις χρησιμοποιώντας ψεύδη, διότι αυτό γυρνάει μπούμεραγκ. Απορώ πώς το, συνήθως προσεχτικό σε αυτά τα θέματα, ΚΚΕ άφησε να δημοσιευτεί τέτοια πατάτα στην εφημερίδα του -αλλά ίσως δεν έχει μείνει και κανένας δημοσιογράφος εκεί.
Αυτό νομίζω είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του ΝΣ.
Εγώ μάλλον λεξιλογώντας θα έλεγα ότι εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει μείνει και κανας σοβαρός άνθρωπος..
Δημοσίευση σχολίου