«ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ»: Όργιο εκβιασμών για να τσακίσουν τους εργάτες στο Βόλο - Όλες οι τελευταίες εξελίξεις στον κλάδο της Χαλυβουργίας

Τα στελέχη της επιχείρησης ανέλαβαν να αντιστρέψουν την απόφαση της προηγούμενης Γενικής Συνέλευσης, που απέρριψε τις μειώσεις στους μισθούς

Επιστρατεύοντας λυτούς και δεμένους, η εργοδοσία του Μάνεση κλιμάκωσε χτες τις απειλές και τους εκβιασμούς στο εργοστάσιο του Βόλου, προκειμένου να ανατρέψει την απόφαση της προηγούμενης Γενικής Συνέλευσης, όπου οι εργαζόμενοι απέρριψαν τη νέα παράταση στη μείωση των μισθών τους. Χτες, σε νέα Γενική Συνέλευση, οι εργαζόμενοι αποδέχτηκαν τελικά κατά πλειοψηφία να δουλέψουν για ένα οκτάμηνο με μισθούς μειωμένους κατά 12% σε σχέση με την επιχειρησιακή σύμβαση.

Είχε προηγηθεί ένα όργιο εκβιασμών από διευθυντές και προϊσταμένους τμημάτων, οι οποίοι από το πρωί απειλούσαν τους εργαζόμενους ότι αν δε γινόταν δεκτή η πρόταση της εργοδοσίας, ο Μάνεσης θα επέβαλε εκ περιτροπής εργασία δυο μέρες τη βδομάδα μέχρι τις 25 Ιούλη και μετά θα προχωρούσε σε αναδιάρθρωση της παραγωγής, καταργώντας τη μία από τις τρεις βάρδιες, που σημαίνει 100 απολύσεις.

Απέναντι σ' αυτόν τον ωμό εκβιασμό, η πλειοψηφία του σωματείου άφησε ανυπεράσπιστους τους εργαζόμενους. Αντί να μπει μπροστά και να οργανώσει την πάλη τους, εμφανίστηκε στη Γενική Συνέλευση και δήλωσε ότι «νίπτει τας χείρας» της σε ό,τι αφορά την απόφαση που θα έπαιρναν οι εργαζόμενοι. Μέσα σ' αυτό το κλίμα, τα στελέχη της επιχείρησης, μαζί με τους βαλτούς τους ανάμεσα στο προσωπικό, βρήκαν έδαφος να βάλουν το μαχαίρι στο λαιμό των εργαζομένων και να αποσπάσουν την απόφαση που ήθελε ο Μάνεσης.

Από τους εργαζόμενους που συμμετείχαν στη Συνέλευση, 178 δέχτηκαν την πρόταση της εργοδοσίας, ενώ 80 στάθηκαν απέναντι στις αντεργατικές μεθοδεύσεις. Θυμίζουμε ότι μετά την απόφαση των εργαζομένων στην προηγούμενη Γενική Συνέλευση να απορρίψουν την πρόταση της εργοδοσίας για νέα μείωση στους μισθούς, το Συνδικάτο Μετάλλου του νομού Μαγνησίας «Μ. Παπαρήγας» σημείωνε σε ανακοίνωσή του:

«Οι χαλυβουργοί εργάτες πρέπει να γνωρίζουν ότι μετά το "όχι" τους θα πέσουν πάνω τους σαν τα σκυλιά ο μηχανισμός της εργοδοσίας, ΜΜΕ και "συνδικαλιστές", τους οποίους ξέρουν πάρα πολύ καλά για το ρόλο που έπαιξαν μέχρι σήμερα. Ολοι αυτοί με εκβιαστικά διλήμματα, τρομοκρατία και απειλές θα προσπαθήσουν να αλλάξουν το "όχι" των χαλυβουργών σε επόμενη Γενική Συνέλευση, όπως έχουν ξανακάνει και στο παρελθόν και όπως συνέβη πριν από λίγες μέρες στην ΑΓΕΤ.

Καλούμε τους χαλυβουργούς με ταξική ενότητα να αποκρούσουν όλο αυτό τον ενιαίο μηχανισμό και να υπερασπιστούν την τιμή τους. Αρκετά μέχρι σήμερα οι χαλυβουργοί έχουν σκύψει το κεφάλι. Ηρθε η ώρα να οργανώσουν την αντίστασή τους με αγώνα που να στοχεύει στην καρδιά που δημιουργεί τα προβλήματά τους. Σ' αυτόν τον αγώνα δε θα 'ναι μόνοι τους».

Ανακοίνωση του ΠΑΜΕ για τις απολύσεις στη «Χαλυβουργία»

Συνεχίζεται το κύμα καταδίκης από σωματεία και άλλους φορείς του κινήματος

Σε ανακοίνωση για τις ομαδικές απολύσεις στη «Χαλυβουργία», το ΠΑΜΕ σημειώνει: «Οι απολύσεις στην "Ελληνική Χαλυβουργία" ανοίγουν το δρόμο στη βιομηχανία ομαδικών απολύσεων. Η πάγια αξίωση των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων για την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων μπήκε σε εφαρμογή.

Η απόφαση για "αναβάθμιση" του Ανώτατου Συμβουλίου Εργασίας, με συμφωνία και της ΓΣΕΕ, ως μηχανισμού που θα δίνει εγκρίσεις στους επιχειρηματικούς ομίλους ώστε να απολύουν ελεύθερα όσους και όποτε θέλουν, είχε τα πρώτα της θύματα. Οι απολύσεις στην "Ελληνική Χαλυβουργία" συνιστούν συντριπτικό πλήγμα ενάντια στα εργασιακά δικαιώματα που έχουν απομείνει.

Η κυβέρνηση, που δήθεν με τις πρωτοβουλίες της καταπολεμά την ανεργία και χύνει κροκοδείλια δάκρυα για τους ανέργους, υλοποιεί ένα κεντρικό αίτημα των βιομηχάνων, οι οποίοι ασκούσαν συνεχείς και έντονες πιέσεις για να τους επιτραπεί η αύξηση του ορίου απολύσεων. Οι ομαδικές απολύσεις των χαλυβουργών ανοίγουν αντικειμενικά το δρόμο για τη συνέχεια. Γεννιούνται νέοι κίνδυνοι για την αύξηση της ανεργίας, ενισχύεται η εργοδοτική αυθαιρεσία, στρώνεται το χαλί στις ανεξέλεγκτες και μαζικές απολύσεις.

Η αύξηση του ποσοστού των απολύσεων πάνω από τα ισχύοντα όρια, αλλά και το ψαλίδισμα των όποιων τυπικών προϋποθέσεων ισχύουν ως σήμερα, είναι αναγκαία μέτρα στα μονοπώλια και στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους για να προστατευτεί η ιδιοκτησία και η κερδοφορία τους, να λυθούν τα χέρια τους. Να απαλλαγούν οι βιομήχανοι από βάρη που τους ήταν ως σήμερα εμπόδια για πιθανές συγχωνεύσεις, αγορές και μεταφορές των επιχειρήσεών τους. Δηλαδή να μπορούν ευέλικτα, ελεύθερα και χωρίς κόστος να "απαλλάσσονται" από τους εργαζόμενους, να τους αντικαθιστούν με νέους εργάτες, πιο φτηνούς, χωρίς συμβάσεις, χωρίς δικαιώματα.

Πάνω σε αυτό το έδαφος χτίζεται η ανάπτυξη και η ανάκαμψη των επιχειρηματικών κερδών. Για τους εργαζόμενους δεν πρέπει να είναι στόχος η αλλαγή διαχειριστή του συστήματος, αλλά πώς θα πάρουμε τα κλειδιά της οικονομίας και την εξουσία από τα μονοπώλια και τους επιχειρηματικούς ομίλους. Διαφορετικά με οποιοδήποτε μείγμα διαχείρισης, με οποιαδήποτε κυβέρνηση που θα αποδέχεται την κυριαρχία των μονοπωλίων, ο λαός θα δέχεται τη μία σφαλιάρα μετά την άλλη, η οργή και τα μέτρα δεν θα έχουν τελειωμό.

Τα σωματεία, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις, οι εργαζόμενοι, η νεολαία να μην επιτρέψουμε τη σφαγή των εργαζομένων. Χθες ήταν η ώρα των χαλυβουργών, σήμερα και αύριο θα ακολουθήσει η σειρά μας. Με την ανασύνταξη των δυνάμεών μας, με την πίστη στο δίκιο μας, με οργάνωση και με τους αγώνες μας να βάλουμε τέρμα στην αντιλαϊκή επίθεση, σε αυτούς που ρημάζουν τις ζωές μας».

Να σημειωθεί ότι δεκάδες ήταν και χτες τα σωματεία που εξέδωσαν ανακοινώσεις για να καταγγείλουν την απόφαση του ΑΣΕ και τις απολύσεις στη «Χαλυβουργία». Προχτές, ταξικά συνδικάτα από την Αττική οργάνωσαν μαζική διαμαρτυρία έξω από το υπουργείο Εργασίας, ενώ τη Δευτέρα, με πρωτοβουλία της «Ενωτικής Αγωνιστικής Συνεργασίας» στο Σωματείο της «Χαλυβουργίας», θα γίνει Γενική Συνέλευση των εργαζομένων στο εργοστάσιο.

«Τεκμηριωμένη η απόφαση» λέει ο Βρούτσης

«Τεκμηριωμένη» χαρακτήρισε χτες την απόφαση του Ανώτατου Συμβουλίου Εργασίας να εγκρίνει τις ομαδικές απολύσεις στη «Χαλυβουργία», ο υπουργός Εργασίας, Γ. Βρούτσης, μετά τη συνάντηση που είχε με τον πρωθυπουργό. Απαντώντας σε σχετική ερώτηση, είπε ότι «το συγκεκριμένο ζήτημα το χειρίζεται πλέον το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας, ένα θεσμικό όργανο που λειτουργεί ανεξάρτητα, αυτόνομα, με διαδικασίες οι οποίες αξιολογούν τα πραγματικά περιστατικά και νομίζω ότι από εκεί η απόφαση που πάρθηκε ήταν και τεκμηριωμένη».

Κατά τα άλλα, ο Γ. Βρούτσης επικαλέστηκε το «σημαντικό ρόλο» που παίζει το υπουργείο Εργασίας «σε κυβερνητικές πρωτοβουλίες, ιδιαίτερα σημαντικές για την κοινωνία, την κοινωνική συνοχή», για να πει ότι «τα δύο χρόνια που πέρασαν, έχουν γίνει μεταρρυθμίσεις οι οποίες άφησαν εποχή». Αναφέρεται προφανώς στο πετσόκομμα μισθών και συντάξεων, στη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών για τους εργοδότες, στην παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, στην περικοπή επιδομάτων από τα οποία ζούσαν ολόκληρες οικογένειες και άλλα παρόμοια μέτρα.

«Αντ' αυτού» των εργοδοτών η πλειοψηφία της ΠΟΕΜ

Την ώρα που οι βιομήχανοι στον κλάδο της Χαλυβουργίας επιτίθενται με λύσσα σε ό,τι έχει απομείνει όρθιο από τα δικαιώματα των εργαζομένων, αποσπώντας από την κυβέρνηση ακόμα και το «ελεύθερο» να απολύουν μαζικά, οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες του κλάδου περιφέρονται στα υπουργικά γραφεία, για να ζητήσουν ακόμα περισσότερα προνόμια για τους εργοδότες, κοροϊδεύοντας τους εργάτες ότι έτσι μόνο θα περισώσουν τους μισθούς και τις θέσεις εργασίας.

Χτες, αντιπροσωπεία της ΠΟΕΜ, με επικεφαλής τον πρόεδρό της και επιχειρησιακά σωματεία του κλάδου, επισκέφτηκαν τον υφυπουργό Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Μ. Παπαγεωργίου, στον οποίο έβαλαν επιτακτικά το ζήτημα της μείωσης του ενεργειακού κόστους των μεταλλοβιομηχανιών, όπως ζητούν και οι βιομήχανοι. Συνέδεσαν, μάλιστα, το συγκεκριμένο θέμα με τις ομαδικές απολύσεις στη Χαλυβουργία στον Ασπρόπυργο, ενισχύοντας τους εκβιασμούς της εργοδοσίας ότι αν δε μειωθεί το κόστος Ενέργειας, οι απολύσεις θα γενικευτούν στον κλάδο.

Από την πλευρά του, ο αρμόδιος υφυπουργός βρήκε μια πρώτης τάξης ευκαιρία να απαριθμήσει τα μέτρα που ήδη προωθεί η κυβέρνηση, προκειμένου να ικανοποιήσει το αίτημα των βιομηχάνων για φτηνότερο ρεύμα. Ενδεικτικά, ανέφερε ότι έχουν ήδη υπογραφεί εξατομικευμένες συμβάσεις ανάμεσα στη ΔΕΗ και στην πλειοψηφία των βιομηχάνων για «βελτιωμένες τιμές στους βιομηχανικούς πελάτες της ενεργοβόρου Μέσης Τάσης», ενώ υπάρχει απόφαση της ΔΕΗ «για μειωμένα τιμολόγια στην Υψηλή Τάση», γεγονός που «προσφέρει ανάσα στις ενεργοβόρες βιομηχανίες και ειδικά στις χαλυβουργίες».

Κανείς να μη συμβιβαστεί

Οι εξελίξεις στον όμιλο της «Χαλυβουργίας» επιβεβαιώνουν ότι οι καπιταλιστές δε διστάζουν μπροστά σε τίποτα προκειμένου να εξασφαλίσουν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεών τους.

Ο βιομήχανος Μάνεσης, αφού ξεμπέρδεψε με την εννιάμηνη απεργία των εργατών στον Ασπρόπυργο και κατάφερε να βάλει τους «δικούς του» στη διοίκηση του σωματείου, επέβαλε εκ περιτροπής εργασία, έκανε «εθελούσιες» απολύσεις και αξιοποίησε τους εργαζόμενους για να αποσπάσει φτηνότερο ρεύμα για τις επιχειρήσεις του, όπως και οι άλλοι βιομήχανοι του κλάδου.

Τα μέτρα αυτά, όμως, δεν ήταν αρκετά. Γι' αυτό έφτασε σήμερα ένα βήμα από το να βάλει λουκέτο στη μονάδα του Ασπροπύργου, επιβεβαιώνοντας ότι τα εργοστάσια δεν τα κλείνουν οι αγώνες των εργαζομένων, αλλά οι ίδιοι οι καπιταλιστές και ο μεταξύ τους ανταγωνισμός.

Κάτω από αυτό το πρίσμα πρέπει να δει κανείς και την απόφαση της κυβέρνησης να επιτρέψει τις ομαδικές απολύσεις στη «Χαλυβουργία». Είναι μέτρο που προστίθεται σε άλλα και έχει στόχο τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων. Ακόμα και όταν αυτή επιτυγχάνεται με κλείσιμο μονάδων, στο πλαίσιο της αναδιάρθρωσης ενός ομίλου.

Αλλωστε, την ίδια αναδιάρθρωση επικαλείται ο Μάνεσης για να εκβιάσει τους εργαζόμενους και στο εργοστάσιο της «Χαλυβουργίας» στο Βόλο. Για να επιβάλει νέα μείωση στους μισθούς, τους ανακοίνωσε χτες ότι αν δεν συναινέσουν, από τα τέλη Ιούλη θα «αναδιαρθρώσει» την παραγωγή και θα «σχολάσει» τη μια από τις τρεις βάρδιες, απολύοντας 100 τουλάχιστον εργάτες.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Οτι όσο τα εργοστάσια είναι ιδιοκτησία των καπιταλιστών, όσο ο δρόμος ανάπτυξης παραμένει καπιταλιστικός, όσο η ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων είναι το «ευαγγέλιο» για το πότε θα ανοίγει και πότε θα κλείνει ένα εργοστάσιο, για το πόσο θα πέσουν οι μισθοί και πόσο θα μεγαλώσει η εντατικοποίηση της δουλειάς, οι εργάτες θα βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο, θα προσπαθούν να περισώσουν απώλειες και να περιορίσουν ήττες.

Πολύ περισσότερο που στο κίνημα πλειοψηφεί σήμερα ο εργοδοτικός κυβερνητικός συνδικαλισμός, ο οποίος στέκεται απέναντι και υπονομεύει τα εργατικά συμφέροντα. Το παράδειγμα από τον κλάδο της Χαλυβουργίας είναι και εδώ αποκαλυπτικό.

Την ίδια ώρα που στο Βόλο «πέφτουν κορμιά» και στον Ασπρόπυργο απολύονται δεκάδες, η πλειοψηφία της ΠΟΕΜ και των επιχειρησιακών σωματείων περιφέρονται στα υπουργικά γραφεία και ζητάνε να μειωθεί το κόστος της Ενέργειας για τους βιομήχανους!

Στην πραγματικότητα, ζητάνε μέτρα που θα ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα του κλάδου και κοροϊδεύουν τους εργάτες ότι έτσι θα σωθούν οι μισθοί και οι θέσεις εργασίας. Τα επιχειρήματα αυτά, που χρησιμοποιούν και οι εργοδότες, έχουν κριθεί στην πράξη: Πουθενά και σε κανέναν κλάδο η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας δεν έγινε προς όφελος των εργαζομένων και των δικαιωμάτων τους.

Ο «ανταγωνιστικός» κλάδος της ναυτιλίας μετράει πάνω από 15.000 άνεργους ναυτεργάτες. Ο «ανταγωνιστικός» κλάδος του Τουρισμού «τρέφεται» από εργαζόμενους με συμβάσεις ακόμα και της μιας μέρας, από σπουδαστές που προσφέρουν τζάμπα εργασία. Η ανταγωνιστικότητα στον κλάδο της Χαλυβουργίας σημαίνει λιγότερες μονάδες πανελλαδικά, γενίκευση της «εκ περιτροπής» εργασίας, ακόμα χαμηλότερους μισθούς και περισσότερα προνόμια στους βιομήχανους.

Κανείς εργαζόμενος να μη συμβιβαστεί μ' αυτή την κατάσταση. Πολύ περισσότερο που τώρα έχουν πείρα. Για να έχει επιτυχία ένας αγώνας, να αποτρέψει αντιλαϊκά μέτρα, χρειάζονται μάχες διαρκείας, να γίνεται υπόθεση όλου του κλάδου, ταξική αλληλεγγύη, απαιτούνται προϋποθέσεις συνολικής σύγκρουσης με τη στρατηγική του κεφαλαίου. Το σίγουρο πάντως είναι ότι ο συμβιβασμός με την εργοδοσία, η ακολούθηση του δρόμου του εργοδοτικού συνδικαλισμού δεν εξασφαλίζουν τη σωτηρία των εργαζομένων.

Ριζοσπάστης