1. Είδα κι εγώ τις νέες φωτογραφίες που έκαναν το γύρο των εφημερίδων με τους γνωστούς χρυσαυγίτες αγκαλιά με τη σβάστικα. Απ' όλες, αυτή που με έκανε να τα χάσω ήταν εκείνη στην οποία απεικονίζεται το νούμερο δύο της Χρυσής Αυγής Χρήστος Παππάς. Ποζάρει με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο του γνωστού νεκροταφείου των πεσόντων Γερμανών κατακτητών κατά τη διάρκεια της κατοχής της πατρίδας μας.
Ο Παππάς χαιρετάει ναζιστικά και τους αποδίδει τιμές. Οταν έχεις γεννηθεί και μεγαλώσει στην Καισαριανή, είτε το θέλεις είτε όχι, κάθε μέρα πέφτεις πάνω στον τοίχο που εκτελέστηκαν οι διακόσιοι. Αυτό και μόνο κάνει τη φωτογραφία του Παππά ανατριχιαστική. Πώς επιτρέψαμε τέτοιου είδους αχρειότητα; Τι έχει συμβεί; Καταντήσαμε ασταθείς ψυχές; Δημοκράτες που όλα μπορούμε να τα κατανοούμε, υποκριτές που το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι οι διακοπές μας;
2.
Δυστυχώς, έχει κερδίσει η άποψη ότι όλοι οι ηγέτες του Τρίτου Ράιχ ήταν
χρόνιοι ψυχικά ασθενείς και έτσι δικαιολογείται η καταστροφική μανία
και η τεραστίων διαστάσεων επιθετικότητά τους εναντίον όλων. Δεν θ'
αργήσουμε κι εμείς να επιτηρούμε και να ελέγχουμε τους χρυσαυγίτες με
ψυχοτεχνικές μεθόδους, δίνοντάς τους στο τέλος συγχωροχάρτια με μορφή
τρελόχαρτου. Η τρέλα είναι μεγάλη οδύνη, και όποιος προσβάλλεται από
αυτήν δεν μπορεί όχι τάγματα εφόδου να οργανώσει, με δολοφονίες και
ξυλοδαρμούς, αλλά ούτε μια συγκροτημένη σκέψη να διατυπώσει. Οσοι
καλλιεργούν ιδέες περί τρέλας των χρυσαυγιτών είναι επικίνδυνοι. Ο
Παππάς είναι αμετανόητος, δεν περνά καμία τραγική κρίση κι ας βρίσκεται
κλεισμένος στον Κορυδαλλό. Κακώς η γερασμένη Δημοκρατία μας έψαξε για
επιβαρυντικά στοιχεία για να «δέσει» τους χρυσαυγίτες. Με την πρώτη
δυναμική εμφάνιση των ταγμάτων εφόδου, έπρεπε να ασκήσει την ίδια
δυναμική και να τους διαλύσει.
3.
Ας παραδεχτούμε επιτέλους ότι ο πυρήνας του κράτους μας είναι
φασιστικός. Οποιος θέλει να το διαπιστώσει δεν έχει παρά να κάνει μια
επίσκεψη στη σχολή της αστυνομίας, η οποία είναι γνωστή για τον ειρωνικό
και επιδεικτικό τρόπο, με τον οποίο συζητούνται και αντιμετωπίζονται
ζητήματα δημοκρατίας... Με μεγάλη φροντίδα και επιδεξιότητα, το κράτος
αποφεύγει να εκθέσει τον πυρήνα του στη βιτρίνα.
4.
Ο εκφασισμός του κράτους ουδεμία σχέση έχει με τη γέρικη Δημοκρατία.
Για το κόλπο αυτό, ας είναι περήφανοι οι τεχνικοί της εξουσίας. Η
Δημοκρατία απλά δεν έχει λόγο ύπαρξης και σαπίζει. Αργά ή γρήγορα θα
καταργούνταν από μόνη της. Εξάλλου, είχε όλα τα συμπτώματα. Οκνηρή,
γεμάτη συμβιβασμούς, μεγαλωμένη σε στενότατο κύκλο χωρίς ίχνος επιρροής
στην πολιτική σκηνή, απάλλαξε μόνη της τον εαυτό της από την ενεργό
θητεία. Προς το παρόν, απλώς υφίσταται, σε λίγο μόλις θα διαφαίνεται,
και έτσι αθόρυβα θα εξαφανιστεί.
5.
Χωρίς την ανάγκη προσχημάτων, δεν περνάει ούτε μία μέρα χωρίς να
δεχτούμε μια προσβολή από το κράτος ως προς τα θεμελιώδη δικαιώματά μας.
Αυτό καθίσταται εφικτό, αφού το κράτος γνωρίζει πως ο πολίτης είναι
καθηλωμένος και κοιτάζει μόνο τον εαυτό του. Αν δεν τελειώσει αυτή η
αυτοπαρατήρηση και η αδράνεια, οι δυνάμεις του κράτους θα μαίνονται σε
βάρος του και οι γνωστοί περιφερόμενοι ηλίθιοι θα τον επηρεάζουν με τις
πολιτικές παραστάσεις τους, οδηγώντας την υπόθεσή του σε τεράστια πλάνη.
Ο πολίτης πρέπει να επιμείνει πεισματικά ψυχρός και ακριβής ενάντια στη
νέα μορφή θρησκείας που αναδύεται μέσα από την τραπεζική σκέψη.
Γιώργος Κακουλίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου