"Bon viveur" ο Άρης!

"Ε, ζαγάρια, η ιστορία δεν γράφεται με αστειάκια, κίτρινη μελάνη και αντικομμουνισμό", είπε ο Αρης Βελουχιώτης, σε όλους τους "εθελοντές" ιστοριογράφους του, που τους μάζεψε γύρω του για να τους ειδοποιήσει, γιατί ήξερε τι θα του συνέβαινε στο μέλλον. "Την πατρίδα δεν τη "χαλάει" μόνον ο κατακτητής", τους φώναξε, "τη "χαλάει" και το ψέμα, η συκοφαντία, η διαστρέβλωση. Τα παραμύθια που πουλιούνται για αλήθεια". Τη "χαλάει" ο φασισμός, γενικά!

Δίπλα του στέκονταν όλοι αυτοί, που θα μέναν και στο μέλλον πιστοί και κουνούσαν περίλυποι το κεφάλι, καθώς και άλλοι, που θα τράβαγαν - ο καθένας για τους "λόγους" του - άλλους δρόμους. Και τον άκουσαν όλοι, έτσι που να μην υπάρχει δικαιολογία, "που εγώ δεν άκουσα, δεν ήμουν εκεί, έτσι μου είπαν". Ηταν ακόμα εκεί που όλοι οι άλλοι! Αγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι... όλα αυτά τα "μολύβια", που - από την πρώτη στιγμή του Αντάρτικου - κόλλησαν πάνω στον αγώνα σαν τις βδέλλες και ρουφάνε - από το τότε - το αίμα των αγωνιστών κάνοντας τη νύχτα - μέρα. Ηταν εκεί η ίδια η πραγματικότητα, που κανένας "ιστορικός" δεν μπορεί να την αλλάξει.

Ηταν εκεί όλοι αυτοί που είπαν πως τον Γοργοπόταμο τον ανατίναξε ο Ζέρβας! Ολοι οι πληρωμένοι και οι απλήρωτοι συνεχιστές τους... Τα BBC και τα"συμμαχικά" στρατηγεία. Οι πράκτορες και οι συκοφάντες. Ολοι αυτοί που θέλουν να κάνουν "όνομα" γράφοντας χυδαιότητες και φτηνά "αφηγήματα". Ολοι αυτοί που ανέλαβαν - μισθωμένα ή άμισθα - να βγάλουν σκάρτο το μεδούλι απ' την ανεπανάληπτη εποποιία. Ολοι αυτοί που πετάνε στα μούτρα των παιδιών - και των γενεών που έρχονται - όλα αυτά τα σκουπίδια, που υπογράφουνε σαν αντικειμενική ιστορία.

Από το γράμμα του Ζαχαριάδη μέχρι σήμερα εκατομμύρια τόνοι λάσπης πετάχτηκαν - με όλα τα μέσα και με όλους τους τρόπους - πάνω σε ιδεολογίες, κόμματα, ομάδες και άτομα, που τους έπρεπε μόνον τιμή. Τιμή και δόξα, γιατί όταν η πατρίδα τούς χρειάστηκε, αυτοί, ήταν πάντα εκεί!

Στρατολογήθηκαν χιλιάδες συκοφάντες, συνεργάτες, κιοτήδες, ανήθικοι καλαμαράδες, μαχαιροβγάλτες, "ιστορικοί", οπορτουνιστές, συνειδητοί πράκτορες, μισθωμένοι χαφιέδες και στήσανε την αποδοτική βιομηχανία του αντικομμουνισμού. Ολοι και όλα για να μην μαθευτεί ποτέ η αλήθεια. Να μην καταγραφεί ποτέ - σωστά - η πραγματικότητα.

Και ανάλογα το χρόνο και το χώρο, ό,τι σηκώνουν, δηλαδή, κάθε φορά η εποχή και οι άνθρωποι, τα "γραφτά" παίρνουν ετούτη ή την άλλη "κατεύθυνση"."Σφαγέας" ο Αρης, για τους "σκληρούς". "Θεός" ο Αρης, για τους "μαλακούς"! Και οι δύο χαρακτηρισμοί, όμως, μπαίνουν προμετωπίδες για το ψέμα και τη διαστρέβλωση που είναι ο σκοπός τους. Το ζητούμενο - και στις δύο περιπτώσεις - είναι να τραβηχτεί η προσοχή σε "απομακρυσμένες" περιοχές. Εκεί που δεν αποκαλύπτεται η απλότητα της αλήθειας και η ομορφιά. Οι πραγματικές διαστάσεις του Αρη. Οι πραγματικές διαστάσεις τους αγώνα!

Και όλοι αυτοί οι κιτρινιάρηδες αλχημιστές δεν έχουν φραγμούς και όρια στην υπερβολή τους. Κρατάς στα χέρια σου τα "γραπτά" τους και διαβάζοντας παίρνουν φωτιά τα μηλίγγια σου. Ετσι ανεύθυνα άτομα που είναι, γράφει ό,τι θέλει ο καθένας. "Καουμπόυ", ο Αρης ο ένας. "Bon viveur", ο Αρης ο άλλος! Φτάνει να μην γραφτεί πως ο Βελουχιώτης είναι παιδί ετούτου του τόπου, γέννημα και θρέμμα των παραδόσεων, αποτέλεσμα της νέας παγκόσμιας ιδεολογίας, που δοκιμάζεται από τις αρχές του αιώνα. Πως ο Αρης δε βγήκε στο βουνό για να πάρει αέρα γιατί τον έπνιγε η σκόνη της πόλης. Πως ο Αρης πάταγε γερά πάνω σε γερό έδαφος. Πως είχε πίσω του και μπροστά του και πλάι του οργανωμένες δυνάμεις. Πως ήταν κομμουνιστής και για τον κομμουνισμό αγωνιζότανε.

"Βon Viveur", λοιπόν, ο Αρης. Τυχοδιωκτάκος που του άρεσε η περιπέτεια. Που κορεσμένος από τα "γλέντια και τα ξενύχτια της πόλης" αποφάσισε να πάει για σκι στην Ευρυτανία! Και εκεί, για να μην πλήττει - προφανώς, σύμφωνα με τη λογική σου - είπε δεν κάνω και ένα αντάρτικο για να περνάει η ώρα. Και έστησε μόνος του, όπως γίνεται στον κινηματογράφο - και στην Αγρια Δύση, βέβαια - το στρατό του. Και άρχισε τα "παιχνίδια" με τους Ιταλούς και τους Γερμανούς. Και στα "διαλείμματα", έτσι για να βρίσκεται πάντα σε κίνηση, έκανε πετροπόλεμο με το κόμμα του. Και όλα αυτά εσύ, πονηρέ ιστορικέ, τα λες ιστορία. Τα παραδίδεις, χωρίς φιλότιμο, στις γενιές που έρχονται για να μάθουν το Αλφα και το Ωμέγα του τόπου τους. Και λες, τάχα, πως διαφέρεις εσύ από αυτούς που τον επικήρυξαν και του έκοψαν το κεφάλι!

Νίκος Αντωνάκος

Ριζοσπάστης, 4 Γενάρη 1998