Κοινωνική Ασφάλιση: Αιτία πολέμου και βήμα για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος

Με αφορμή τις εξαγγελίες για τις μειώσεις των επικουρικών συντάξεων, οι συνταξιουχικές οργανώσεις και τα συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ πήραν μια σημαντική πρωτοβουλία, εδώ και δύο μήνες, για την πραγματοποίηση πανελλαδικού συλλαλητηρίου στις 19 Ιούνη, αναδείχνοντας συνολικά το θέμα της Κοινωνικής Ασφάλισης που αφορά χιλιάδες εργαζόμενους, νέους, συνταξιούχους, γυναίκες, αυτοαπασχολούμενους, φτωχούς αγρότες, όλες τις ηλικίες.

Όταν αναφερόμαστε, βέβαια, στην Κοινωνική Ασφάλιση, δεν τη θεωρούμε αποκλειστικά και μόνο συνταξιοδοτικό ζήτημα, που έτσι κι αλλιώς είναι σημαντική πλευρά. Αναφερόμαστε στο σύνολο του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος, σε όλα που έχουν σχέση με τις υπηρεσίες Υγείας, την πρόληψη, την αποκατάσταση, την κοινωνική πρόνοια, την υγιεινή και ασφάλεια στους τόπους δουλειάς.

Πρόκειται για σημαντικό μέτωπο πάλης που συνδέεται με την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, ένα εργαλείο που βοηθάει στην οργανωτική και ιδεολογική παρέμβαση. Η ίδια η πρωτοβουλία μας αυτή είχε τα στοιχεία που μας ενδιαφέρουν για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, για να αντιπαλέψουμε μαχητικά τις επιθέσεις της εργοδοσίας, του κράτους, της κυβέρνησης, για να διεκδικήσουμε και να υπερασπιστούμε τα στοιχειώδη δικαιώματα για τις ανάγκες της εργατικής - λαϊκής οικογένειας.

Η κυβέρνηση μειώνει τώρα τις επικουρικές συντάξεις σε μια προοπτική κατάργησης των επικουρικών ταμείων και ταυτόχρονα επιδιώκει να περάσει την κατεύθυνση όλο και περισσότερο της δημιουργίας των επαγγελματικών ταμείων, δηλαδή την είσοδο των επιχειρηματικών ομίλων για ένα νέο πεδίο κερδοφορίας. Άλλωστε, μετά το χτύπημα των επικουρικών συντάξεων και των εφάπαξ, αν δεν απαντήσουμε αγωνιστικά και μαχητικά, έρχεται η σειρά της κύριας σύνταξης για νέο τσεκούρωμα.

Οι αντιλαϊκές εξελίξεις στο ασφαλιστικό σύστημα είναι βασικές επιλογές και αποφάσεις της ΕΕ. Ήδη οι υπουργοί Απασχόλησης της ΕΕ ανακοινώνουν αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Τίποτε δεν είναι δεδομένο και γι' αυτούς που είναι ή ετοιμάζονται να βγουν στη σύνταξη. Οι εγγυήσεις, που δήθεν υπόσχεται η κυβέρνηση, είναι αέρας κοπανιστός. Δηλαδή, να το πούμε όπως το λέει ο λαός, ετοιμάζουν νέα σφαγή.

Πώς οργανώθηκε το συλλαλητήριο

Αυτός ο σχεδιασμός ξεσήκωσε κατ' αρχάς τους συνταξιούχους, που με την ανακοίνωση των μειώσεων στις επικουρικές συντάξεις σήμαναν συναγερμό, γιατί εκτίμησαν ότι πρόκειται για μια νέα αρχή μεγάλης αντιασφαλιστικής επίθεσης στην εργατική τάξη, στα λαϊκά στρώματα. Γιατί εκτίμησαν ότι ξεκινάει ένας νέος μεγάλος ταξικός πόλεμος, στον οποίο πρέπει να πας ετοιμοπόλεμος, έχοντας επίγνωση ότι πρόκειται για σκληρή μάχη, που απέναντι θα έχεις έναν αντίπαλο καλά οργανωμένο.

Τέτοια απάντηση μόνο το οργανωμένο ταξικό κίνημα και οι δυνάμεις του μπορούσαν να οργανώσουν, με μαχητικότητα, μαζικότητα, αποφασιστικότητα. Οι συνταξιουχικές οργανώσεις είναι μια δύναμη οργανωμένη, που έχει κάνει σημαντικά βήματα στην οργάνωση και προχωράει παραπέρα, συμβάλλοντας στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, δίνοντας απάντηση στις δυνάμεις της υποταγής, των υποστηρικτών της ανταγωνιστικότητας, στις δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ, του ΜΕΤΑ του ΣΥΡΙΖΑ, που έστησαν μια δήθεν οργάνωση - φάντασμα συνταξιούχων με την ομπρέλα της ΓΣΕΕ.

Σωστά οι συνταξιουχικές οργανώσεις, με τη συντονιστική τους επιτροπή, πήραν την πολύ σημαντική πρωτοβουλία της οργάνωσης του αγώνα και της απάντησης σε κυβέρνηση και μεγάλο κεφάλαιο, σε πανελλαδικό επίπεδο.

Το πανελλαδικό συλλαλητήριο μέσα στο καλοκαίρι ήταν πετυχημένο, μαζικό. Συμμετείχαν χιλιάδες συνταξιούχοι, εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι, νέοι, γυναίκες, φοιτητές, σπουδαστές, που πλημμύρισαν τους δρόμους της Αθήνας, τα Προπύλαια και κύκλωσαν το Σύνταγμα. Αυτό δείχνει τη δύναμη που μόνο το ταξικό κίνημα έχει, χωρίς υπερβολές, ξεπερνώντας μέσα στη δράση, στον αγώνα, δυσκολίες, εμπόδια, αλλά και αδυναμίες του.

Στην οργάνωση ξεκίνησαν με τη συσπείρωση - συζήτηση των συνταξιουχικών οργανώσεων του ιδιωτικού τομέα, των πρώην ΔΕΚΟ, του Δημοσίου. Υπήρξε κεντρικός σχεδιασμός από τις συνταξιουχικές οργανώσεις, πραγματοποιήθηκαν κοινές συσκέψεις, παίρνοντας υπόψη τη γνώμη και το σχεδιασμό της κάθε μιας οργάνωσης. Χρεώθηκαν όλα τα στελέχη και έγινε σημαντική προσπάθεια να πάει παρακάτω, το κάθε σωματείο να έχει το δικό του σχεδιασμό. Σε τακτά χρονικά διαστήματα γινόταν έλεγχος της δουλειάς και διορθώνονταν αδυναμίες που εντοπίζονταν.

Οι συνταξιουχικές οργανώσεις πραγματοποίησαν δεκάδες μαζικές και επιτυχημένες συσκέψεις σε όλες τις πόλεις, με πρωτοβουλίες που συσπείρωσαν τους συνταξιούχους. άνοιξαν την κουβέντα και την ανάγκη να δοθεί απάντηση στα αντιλαϊκά μέτρα.

Παρά την ηλικία τους, δεν έκαναν πίσω. Χωρίς υπερβολή, «όργωσαν» τις πόλεις. Έβαλαν σε κίνηση την κινητήρια δύναμή τους, τα σωματεία, τις επιτροπές. Τα ΔΣ συζήτησαν, έβγαλαν ξεχωριστό πρόγραμμα το καθένα για την περιοχή του. Ήρθαν σε επαφή με τις Λαϊκές Επιτροπές και συνάντησαν τους συνταξιούχους στις γειτονιές, στα ΚΑΠΗ, στις πλατείες, στα σπίτια παντού. Πήραν πρωτοβουλίες ενημέρωσης και δράσης, που αναδείκνυαν το πρόβλημα και συσπείρωναν κόσμο.

Να μπει περισσότερος κόσμος στη μάχη

Στη βάση της μεγάλης σημασίας που έχει η πάλη για την Κοινωνική Ασφάλιση, κινήθηκαν και οργάνωσαν την πάλη τους και τα συνδικάτα. Αρκετοί κλάδοι οργάνωσαν συσκέψεις, συζητήσεις γνώσης και διαφώτισης με τα συνδικαλιστικά στελέχη - μέλη διοικήσεων των σωματείων και πρωτοπόρους εργάτες για το πού το πάει η ΕΕ, η κυβέρνηση, για το βάθος των αντιδραστικών ανατροπών, για την ουσία και το περιεχόμενο της νέας επίθεσης, για το βάθος των αντιδραστικών αλλαγών, παίρνοντας υπόψη και τις εξελίξεις σε κάθε κλάδο.

Έγινε προσπάθεια με συζήτηση σε αρκετά ΔΣ των συνδικάτων να έχουν το δικό τους σχέδιο δράσης, πήραν τις δικές τους πρωτοβουλίες. Έγιναν θετικά βήματα στην οργάνωση, στη λειτουργία των σωματείων, στην προσπάθεια να μπουν νέες δυνάμεις στη μάχη. Ήταν μια σημαντική προσπάθεια διαφώτισης και προετοιμασίας για τη συνέχεια της πάλης. Αυτός ο τρόπος βοηθάει να συνειδητοποιηθεί το πρόβλημα και να οργανωθεί η διαφώτιση στους χώρους δουλειάς. Είναι στοιχείο συσπείρωσης, για να μπουν στη μάχη περισσότερες δυνάμεις. Αυτός ο τρόπος πρέπει να συνεχιστεί το επόμενο διάστημα.

Τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας συνολικά δε βρήκαν ούτε μια αράδα να γράψουν ή να πουν, ακριβώς γιατί καταλαβαίνουν ότι πρόκειται για ένα ζήτημα που κινητοποιεί κόσμο. Γνώριζαν καλά ότι η πρωτοβουλία ήταν των ταξικών δυνάμεων και θέλουν να μας δυσκολέψουν, να βάλουν εμπόδια στην επαφή μας με πλατύτερες μάζες της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων. Γιατί βοηθάει να ξεκαθαρίζεται στη συνείδηση της εργατικής τάξης ποια είναι η αιτία του προβλήματος. Βοηθάει να κατανοούν οι εργαζόμενοι ποιος είναι ο φίλος, ποιος είναι ο αντίπαλος.

Βοηθάει να συνειδητοποιείται ότι ακόμα και αν δεν υπήρχε η κρίση, η τεράστια ανεργία, η ανασφάλιστη εργασία, οι εισφοροαπαλλαγές, το καπιταλιστικό σύστημα θα έπαιρνε τα μέτρα αυτά, γιατί στόχος του κεφαλαίου είναι η μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, η αφαίρεση από την εργατική τάξη μέρους της υπεραξίας που ήταν οι κατακτήσεις στην Κοινωνική Ασφάλιση, στην Υγεία, στην Πρόνοια, στις συντάξεις.

Βοηθάει να κατανοηθεί, γιατί δεν πρέπει να αποδεχτούν οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα τη νέα σφαγή. Βοηθάει στην επαφή μας με τη νεολαία για να μην παραιτηθούν, να μην αποδεχτούν ότι δε θα πάρουν σύνταξη ποτέ. Αφορά την ίδια μας τη ζωή, την προστασία στο χώρο εργασίας.

Αυτές τις εξελίξεις στο ασφαλιστικό σύστημα, οι ταξικές δυνάμεις, τα στελέχη του ταξικού κινήματος στα συνδικάτα, έχουμε υποχρέωση να τις δούμε με μεγάλη ευθύνη, για την ανάπτυξη ενός συντονισμένου μαζικού ταξικού αγώνα, που θα εμποδίσει τα αντιλαϊκά μέτρα, θα απαιτήσει την κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων και διαταγμάτων και θα διεκδικήσει αιτήματα που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες. Να κατανοείται ότι το πρόβλημα του Ασφαλιστικού δεν είναι λογιστικό, αλλά πολιτικό.

Βασικός στόχος είναι η μαζικοποίηση του κινήματος. Πώς θα μπει περισσότερος κόσμος στη μάχη, πώς θα συσπειρωθούν δυνάμεις, πώς τα βασικά εργαλεία της συσπείρωσης, που είναι η συζήτηση, η σύσκεψη, η συνέλευση θα γίνουν μόνιμο στοιχείο της δουλειάς μας. Πώς θα δυναμώσει η οργάνωση, η μαζικοποίηση των συνδικάτων, των συλλόγων.

Να διαπερνάει τη δουλειά μας η ενιαία πάλη και δράση των εργαζομένων, των συνταξιούχων ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, γιατί οι επιπτώσεις είναι ενιαίες. Επομένως, η συμμαχία, η ενότητα, η κοινή δράση πρέπει να στηρίζονται και στο περιεχόμενο, στις αιτίες των προβλημάτων, στην αποκάλυψή τους, αλλά και μέσα από την ταξική πάλη στη διαμόρφωση ενιαίας αντίληψης για το τι προτείνουμε, ποια είναι η διέξοδος.

Κριτήρια της δουλειάς μας

Είναι απαραίτητο η πάλη για τα ασφαλιστικά δικαιώματα να είναι ένα από τα σταθερά μέτωπα πάλης για τα συνδικάτα. Ένα πεδίο δράσης που και σ' αυτό πρέπει να μετρήσουμε τη δουλειά μας με τους όρους της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος. Γι' αυτό και αυτή η κινητοποίηση, και κάθε μας κινητοποίηση, πρέπει να μετριέται με κριτήρια ελέγχου που θα βελτιώνουν τη λειτουργία των σωματείων, θα δουλεύουν με τη μεγαλύτερη δυνατή συλλογικότητα. Να μετρήσουμε τη δουλειά μας στα εξής:

Πού φτάσαμε στους εργαζόμενους, σε τόπους δουλειάς, σε σωματεία. Πώς δουλέψαμε εκεί που οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ είναι μειοψηφία. Πώς εκλαϊκεύουμε το ζήτημα, τις θέσεις μας, τη διαφώτιση, την προπαγάνδα μας. Γνωρίζουμε ότι τα επιτελεία της αστικής τάξης δουλεύουν σχεδιασμένα και με επεξεργασμένη επιχειρηματολογία, για να αποπροσανατολίσουν, να συκοφαντήσουν, να πείσουν γιατί είναι αναγκαία τα μέτρα και ότι είναι για το συμφέρον μας, γιατί τα Ταμεία καταρρέουν.

Να κρινόμαστε από το πόσους βάζουμε στη μάχη και ιδιαίτερα νέους σε κάθε χώρο, σε κάθε σωματείο. Από το πόσοι μπαίνουν στην οργάνωση της δουλειάς και στην υλοποίηση του σχεδίου δράσης. Να διαμορφώνεται σε κάθε χώρο μια μαχητική πρωτοπορία, έτοιμη να δώσει μάχες, να την εμπιστεύονται οι εργάτες και οι εργάτριες, να είναι κάθε στιγμή έτοιμη να απαντήσει, να μην κάνει πίσω στις δυσκολίες, στην εργοδοτική τρομοκρατία και την κρατική καταστολή.

Για να βγαίνει ο εργάτης από τα διλήμματα, να σπάει η τρομοκρατία και η λογική τού «αναθέτω τη λύση των προβλημάτων στους άλλους». Να αντιπαλεύεται η στάση αναμονής, που καλλιεργούν κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, καθώς και οι μειωμένες απαιτήσεις. Τα συνδικάτα να έχουν μόνιμο σχέδιο δουλειάς και όχι όταν προκύπτουν προβλήματα. Να δυναμώσουν οι πρωτοβουλίες παντού, ανεξάρτητα από το τι κάνει ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός.

Χρειάζεται καλύτερος σχεδιασμός στις κινητοποιήσεις μας, με καλή επεξεργασία των αιτημάτων, των θέσεων, των επιχειρημάτων μας, με καλή γνώση των εξελίξεων στους κλάδους και τις επιχειρήσεις, στους ομίλους.

Να δίνουμε βοήθεια, για να συνειδητοποιείται από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της ότι είναι μέτωπο πάλης που συγκινεί πάρα πολύ κόσμο και να δώσουμε συνέχεια στον αγώνα αυτό. Είναι μέτωπο πάλης όπου μπορούν να συσπειρωθούν πλατύτερες μάζες και να αποσπάσουμε δυνάμεις από τη θηλιά των άλλων πολιτικών - συνδικαλιστικών δυνάμεων, που τους θέλουν στην απογοήτευση, στο συμβιβασμό, στη λογική τού δε γίνεται τίποτα. Για να μην περνάει η λογική που λένε μερικοί κάτω απ' τις δυσκολίες ότι «δεν καταλαβαίνει ο κόσμος».

Ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας

Κριτήριο να είναι η ενίσχυση της αντικαπιταλιστικής γραμμής πάλης και συσπείρωσης, η Κοινωνική Συμμαχία. Γιατί η Κοινωνική Ασφάλιση, η σύνταξη, οι παροχές Υγείας και Πρόνοιας αφορούν και τους αυτοαπασχολούμενους, τους μικρούς εμπόρους και βιοτέχνες, τη φτωχή αγροτιά. Και το Ασφαλιστικό είναι πεδίο που μπορεί να συμβάλει στην ενίσχυση της Κοινωνικής Συμμαχίας.

Να χτυπήσουμε συναγερμό παντού. Για να δυναμώνει η αγωνιστική στάση, η ταξική αδιαλλαξία, η ανυποχώρητη στάση απέναντι στην κυβερνητική πολιτική, στην εργοδοσία. Καμιά άλλη δύναμη δεν μπορεί να οργανώνει αγώνες με γραμμή πάλης και σύγκρουσης με την εργοδοσία, τα κόμματά της και την ΕΕ. Η αξιωματική αντιπολίτευση και οι δυνάμεις της στο συνδικαλιστικό κίνημα δεν μπορούν να δώσουν λύσεις, γιατί είναι δεσμευμένες στην ΕΕ, στο μεγάλο κεφάλαιο, στους «υγιείς επιχειρηματίες».

Γι' αυτό και είναι ανάγκη να δυναμώσει ακόμα περισσότερο και να οξυνθεί η διαπάλη με τις δυνάμεις αυτές στο συνδικαλιστικό κίνημα, που η λογική τους είναι δηλητήριο στη συνείδηση της εργατικής τάξης. Προωθούν τη λογική ότι μπορούν να συνυπάρχουν και τα κέρδη και τα εργατικά δικαιώματα, ότι μπορούν να συνυπάρχουν ο ιδιωτικός και ο δημόσιος τομέας της Ασφάλισης, δεν θέτουν ζήτημα κατάργησης κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας στην Κοινωνική Ασφάλιση, στην Υγεία. Μπαίνουν μπροστά στη δημιουργία των επαγγελματικών ταμείων, δηλαδή στην ουσία στην υλοποίηση της κυβερνητικής πολιτικής που επιδιώκει την παράδοση ολοκληρωτικά της Ασφάλισης στους επιχειρηματικούς ομίλους.

Το επόμενο διάστημα, όλες οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, των αυτοαπασχολούμενων, της ΠΑΣΕΒΕ, των μαζικών φορέων, της νεολαίας, του ΜΑΣ, γυναικείοι σύλλογοι της ΟΓΕ, σύλλογοι αγροτών της ΠΑΣΥ, μέλη διοικήσεων, ψηφοδέλτια, επιτροπές πρέπει να μπουν στη μάχη της συνέχειας της πάλης με πρωτοβουλία και ευθύνη. Γιατί δεν μπορούμε να αποδεχτούμε ότι δε θα πάρουμε ποτέ σύνταξη ή να είναι ένα επίδομα. Να αντιπαλέψουμε αυτούς τους σχεδιασμούς στους κλάδους, στους τόπους δουλειάς και στους δρόμους.

Να συμβάλουμε και μέσα από αυτό το μέτωπο πάλης στη λύση ενός βασικού προβλήματος. Να απευθυνόμαστε και να φτάνουμε πλατιά στην εργατική τάξη, στα λαϊκά στρώματα με σταθερό και μόνιμο τρόπο και να δημιουργούμε δίπλα μας μια δύναμη ικανή να παλεύει, να βάζει ολοένα και περισσότερους στην πάλη κατά της αντιλαϊκής πολιτικής, στην πάλη για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης από τα δεσμά της εκμετάλλευσης.

Γιώργος Πέρρος, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ