Να γίνει γενική απεργία!

Δυο μόλις μέρες μετά την κατάθεση στη ΓΣΕΕ της πρότασης για πανελλαδική πανεργατική απεργία από τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, ως απάντηση στα νέα μέτρα - λαίλαπα που προωθούν κυβέρνηση, εργοδοσία και τρόικα η πλειοψηφία της Συνομοσπονδίας προσέρχεται σήμερα σε έναν ακόμα διάλογο - απάτη, που στόχο έχει τη νέα αφαίρεση εργατικών δικαιωμάτων. Την ώρα που οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ πασχίζουν για την οργάνωση του αγώνα, για να σηκωθεί εργατικό τείχος μπροστά στη νέα επίθεση, οι γνωστές συνδικαλιστικές δυνάμεις κινούνται ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση, σπρώχνουν στο συμβιβασμό και στην υποταγή τους εργάτες. Γίνονται το «λάδι», για να δουλέψει ακόμα καλύτερα το γρανάζι της πολιτικής που εξαθλιώνει το λαό, τον οδηγεί στη φτώχεια και στην απόγνωση.

Αυτό, όμως, κάνει ακόμα πιο επίκαιρη και αναγκαία την πρόταση του ΠΑΜΕ. Και κυρίως την ανάγκη, η πρόταση αυτή να γίνει υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων. Να μπει σε όλους τους χώρους δουλειάς, σε κάθε επιχείρηση και εργοστάσιο. Να συζητηθεί πλατιά και να οργανωθεί από τους ίδιους τους εργαζόμενους η ανάγκη να προκηρυχτεί και να πετύχει μια γενική πανελλαδική πανεργατική απεργία. Μια απεργία που θα δώσει το έναυσμα για συνέχεια και ένταση της πάλης. Θα δημιουργήσει μια καινούρια δυναμική μέσα στους χώρους δουλειάς, θα σπάσει την αναμονή και τη μοιρολατρία, θα «χτυπήσει η καμπάνα του αγώνα παντού».

Βασική προϋπόθεση για να έχει αυτός ο αγώνας αποτελέσματα είναι η σωστή κατανόηση από ακόμα πιο πλατιά εργατικά στρώματα του χαρακτήρα της επίθεσης, το γιατί λαμβάνονται τα νέα επώδυνα μέτρα. Να ανοίξει στους τόπους δουλειάς πλατιά και οργανωμένη συζήτηση για τους λόγους που αυξάνουν τα ένσημα για την κατώτατη σύνταξη, μέτρο καρμανιόλα, που φέρνουν νέες περικοπές στις συντάξεις και στα εφάπαξ, δραστική μείωση των επιδομάτων, ακόμα μεγαλύτερη μείωση των μισθών, αύξηση της φορολογίας. Να αναδειχτεί, γιατί τα συγκεκριμένα μέτρα δεν οδηγούν σε έξοδο από την κρίση, αλλά σπρώχνουν το λαό βίαια σε ακόμα πιο βαθιά φτώχεια, δυστυχία και ανασφάλεια. Γι' αυτό είναι ώρα για αποφάσεις. Και η βασική απόφαση για τους εργαζόμενους είναι να πούνε με όλη τη δύναμη της φωνής τους: Τέλος στις θυσίες για τους καπιταλιστές, για να εξασφαλιστούν τα συμφέροντα των δανειστών, των μεγαλοτραπεζιτών, των ιμπεριαλιστών. Είναι ώρα ο εργάτης να σκεφτεί όχι τα δάνεια, και το κρατικό χρέος με τα οποία τον τρομοκρατούν, και τα οποία τροφοδότησαν τα καπιταλιστικά κέρδη, αλλά το χρέος που έχει απέναντι στην οικογένειά του, στα παιδιά του, απέναντι στη νέα γενιά.

Είναι ώρα αυτό το «δεν πάει άλλο» να σταματήσει να είναι αγκομαχητό, να γίνει απόφαση αγώνα, αντίστασης. Για τους εργάτες δεν υπάρχουν τετελεσμένα. Δεν αναγνωρίζουμε ούτε τα χρέη τους, ούτε τα μνημόνιά τους. Μπορούμε να τα καταργήσουμε. Πρέπει να τα καταργήσουμε. Να δώσουμε τέλος σε αυτή τη βαρβαρότητα χωρίς τέλος. Να πούμε, εργάτες, φτωχοί αγρότες και αυτοαπασχολούμενοι, γυναίκες και άντρες, νέοι και ηλικιωμένοι: Μέχρι εδώ. Δεν είμαστε αναλώσιμοι. Δε θα πάμε σαν πρόβατα στο σφαγείο. Με εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας, με πείσμα και αποφασιστικότητα, να βγούμε μπροστά. Γιατί χωρίς το χέρι του εργάτη, του αγρότη, του μάστορα «γρανάζι δε γυρνά». Με τη γενική απεργία, με το ΠΑΜΕ, να ρίξουμε τα τείχη που μας φυλακίζουν. Σ' αυτό το δρόμο μόνο υπάρχει ελπίδα. (Ριζοσπάστης)