Τετάρτη 14 Μαΐου 2014

Η περίπτωση "Πάγκαλος"


"«Το ΚΚΕ έχει επενδύσει στη ‘‘Γερμανός’’ – Παραιτούμαι αν διαψευστώ – Εάν αποδειχτεί ότι έχω κάνει λάθος θα ζητήσω συγγνώμη και θα φύγω από την πολιτική». Αυτά δήλωνε στις 17/5/2009 ο Πάγκαλος. Κι όλα αποδείχτηκαν βρωμιές. Ψέματα. Συκοφαντίες. Αλλά ποτέ δεν παραιτήθηκε. Ποτέ δεν ζήτησε συγγνώμη. Άλλωστε τη μόνη «συγγνώμη» που έχει ζητήσει ποτέ ο Πάγκαλος ήταν από τους Γερμανούς (τι σύμπτωση»!), ήδη από το 1993..."

 Η περίπτωση "Πάγκαλος"


 Ο Πάγκαλος. Που η πολιτική του «κριτική» προς τους πολιτικούς του αντιπάλους ξεκινά από το ότι ο Γλέζος είναι «νούμερο» και καταλήγει στο ότι η Δούρου είναι «βρωμερή φάτσα». Ο Πάγκαλος.
   Ο κύριος «το Μνημόνιο είναι ευλογία». Ο «όλοι μαζί τα φάγαμε». Ο «Μεγάλος τραγουδιστής» της υπόθεσης Οτσαλάν.
   Ο υπουργός Εξωτερικών των Ιμίων και της ΝΑΤΟικής συμφωνίας της Μαδρίτης όπου υπογράφηκε εκ μέρους της Ελλάδας χαρτί αναγνώρισης των «νόμιμων και ζωτικών συμφερόντων» της Τουρκίας στο Αιγαίο.
   Ο Πάγκαλος. Ο δημοκράτης. Θυμάστε τη δήλωσή του (συνέντευξη στον ρ/σ ΣΚΑΪ, 12/3/2003): «Έπρεπε το κράτος να πει στους δημάρχους: "Έχετε δυο μήνες για να αποφασίσετε για νέες χωματερές. Δεν αποφασίζετε! Νομοθετώ και κατεβάζω τα ΜΑΤ, τα τανκς, το στρατό, τι χρειάζεται, και ανοίγω νέα χωματερή". Έτσι λειτουργούν τα κράτη»!  Να πώς - κατά τον Πάγκαλο -  λειτουργούν τα κράτη: Με ΜΑΤ, τανκς και στρατό!
   Ο Πάγκαλος. Το υπόδειγμα ευπρέπειας στην πολιτική αντιπαράθεση. Από πού να το πιάσεις; Από τότε που έλεγε ότι «ο Μητσοτάκης είναι σαν το ΕΪΤΖ» ή όταν απηύθυνε δημοκρατικά διαγγέλματα του τύπου: «Ο κ. Καραμανλής είναι παχύδερμο (...)».
   Τι να πρωτοθυμηθείς; Τα «κουραμπιέδες και κουραδόμαγκες» για τους καλλιτέχνες που δεν ασπάζονταν τη δική του άποψη για την υπόθεση Οτσαλάν; Τις ύβρεις κατά ακόμα και του ευεργέτη του, του «δωρολήπτη» - κατά Πάγκαλο - Ανδρέα Παπανδρέου;
   Ο Πάγκαλος. Το ίδιο πρόσωπο που για την υπόθεση με τις μίζες της «Ζήμενς» έχει δηλώσει (στις 5/5/2009, στο ρ/σ «Φλας»): «Πήρε ο Τσουκάτος κάτι λεφτά, τα πήγε σε ένα κόμμα, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ. Τι αδίκημα είναι αυτό; (...). Παίρνω από μια ιδιωτική εταιρεία λεφτά και τα πάω σε ένα κόμμα, είναι αδίκημα κάποιου είδους;» (!!!).
   Ο Πάγκαλος. Ο άνθρωπος που - χρόνια πριν από τον Μπαλτάκο – έχει δηλώσει: «Είμαι ένας κανονικός αντικομμουνιστής». Τόσο «κανονικός αντικομμουνιστής» που έφτασε να εκδίδει και… ψυχιατρικές γνωματεύσεις: Κατά τον «δόκτορα» Πάγκαλο, οι ψηφοφόροι του ΚΚΕ «είναι δείγμα καθυστέρησης, πνευματικής και πολιτιστικής (…). Οι άνθρωποι αυτοί είναι τρελοί». 
   Ο Πάγκαλος. Ο εχθρός της προβοκάτσιας. Το ακριβώς αντίθετο του συκοφάντη. Ο άνθρωπος που τον Μάη του 2009 έλεγε (στη «Real News») ότι το ΚΚΕ είχε «επενδύσεις» στην εταιρεία «Γερμανός» και ότι αν αποδεικνυόταν ότι έλεγε ψέματα, τότε θα παραιτείτο. Ε, λοιπόν, παρότι «διαψεύστηκε», αυτό το υπόδειγμα ευθιξίας ποτέ δεν παραιτήθηκε. Και μέχρι να τον στείλει ο λαός στα πολιτικά αζήτητα, συνέχισε να ποιεί… ήθος ως αντιπρόεδρος και του Παπανδρέου, ως αντιπρόεδρος και του Παπαδήμου.
«Το ΚΚΕ έχει επενδύσει στη ‘‘Γερμανός’’ – Παραιτούμαι αν διαψευστώ – Εάν αποδειχτεί ότι έχω κάνει λάθος θα ζητήσω συγγνώμη και θα φύγω από την πολιτική». Αυτά δήλωνε στις 17/5/2009 ο Πάγκαλος. Κι όλα αποδείχτηκαν βρωμιές. Ψέματα. Συκοφαντίες. Αλλά ποτέ δεν παραιτήθηκε. Ποτέ δεν ζήτησε συγγνώμη. Άλλωστε τη μόνη «συγγνώμη» που έχει ζητήσει ποτέ ο Πάγκαλος ήταν από τους Γερμανούς (τι σύμπτωση»!), ήδη από το 1993… 
   Ο Πάγκαλος. Ανέκαθεν το κατεστημένο είχε ανάγκη τους «Πάγκαλους». Οι ρύποι που αφήνει κανείς στον κατήφορό του προς τον πολιτικό πάτο, είναι κι αυτό μια μορφή χρήσιμης για το σύστημα πολιτικής.
   Εδώ έγκειται και η φωτοδότηση του συγκεκριμένου ως δήθεν «σοβαρού» από τις «πυροβολαρχίες» του θεάματος και της «ενημέρωσης». Από οφείλεται η διατήρησή του στον αφρό του δημόσιου βίου, με δεκανίκι την ειδική μεταχείριση που του επιφυλάσσουν ΜΜΕ.
   Για να είμαστε δίκαιοι, όμως, με τον συγκεκριμένο Πάγκαλο, σε αντίθεση με άλλους «Πάγκαλους» της πολιτικής μας ιστορίας, υπάρχει κάτι το ιδιαίτερο. Και είναι τούτο: Ότι του εν λόγω του έλαχε να εκπροσωπεί - με τον αντιπροσωπευτικότερο τρόπο - όχι μόνο ένα κόμμα, αλλά το σύνολο του παρηκμασμένου αστικού πολιτικού κόσμου.
   Ας τον χαίρεται, λοιπόν, το πολιτικό και μιντιακό σύστημα που τον κανάκεψε και τον ανέδειξε. Ας τον χαίρεται και ο «δημαγωγός» Σαμαράς (παλιότερη τοποθέτηση του Πάγκαλου για τον πρωθυπουργό). Ειδικά τώρα που ο Πάγκαλος μετέβαλε άποψη. Τώρα που ο Πάγκαλος τον λατρεύει τον κ.Σαμαρά. Και γι’ αυτό, όπως ανακοίνωσε χτες ο (και) «σοσιαλιστής» Πάγκαλος, σκέφτεται να ψηφίσει τη ΝΔ (ή «το Ποτάμι»)…  
*
Για τον Μπάμπη: Σήμερα στο Νεκροταφείο Καισαριανής στις 4.30 μ.μ. γίνεται η πολιτική κηδεία του Μπάμπη Αγγουράκη. Ο Μπάμπης,  ευρωβουλευτής του ΚΚΕ και επί δεκαετίες στέλεχος του Κόμματος, έζησε και πέθανε ως γιος του μυθικού Ψηλορείτη και της λατρεμένης μας Ευανθίας. Ως κομμουνιστής.

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

1 σχόλιο:

Alexander είπε...

Το πρόβλημα όμως είναι ότι για πολλά χρόνια, οι παρηκμασμένοι "κοπρίτες" (κατά Πάγκαλο), συνέχιζαν να τον ψηφίζουν και να του δίνουν μ'αυτό τον τρόπο το "δικαίωμα" να λέει ό,τι λέει.

Αλ. Πατρίκιος