 |
| Η επί του δρόμου ομιλία |
2. Μακάριοι όσοι δέχονται την ποίηση ως τρόπο ζωής.
3. Μακάριοι όσοι δεν καταδέχονται τα εύκολα και παίζουν στα δύσκολα.
4. Μακάριοι όσοι δεν έχουν σχέση με το θέαμα (με κάθε θέαμα).
5. Μακάριοι όσοι μας φωτίζουν χωρίς να απαιτούν τίποτα.
6. Μακάριοι όσοι, ενώ δεν έχουν διαβάσει, φέρνουν μέσα στο κύτταρό τους τον Ιησού, τον Σωκράτη, τον Βούδα, αυτήν την τριάδα που δεν έγραψε, δε διάβαζε τίποτα, αλλά έφερνε μέσα στο κύτταρό της όλο τον κόσμο.
7. Μακάριος όποιος έπεσε και σηκώθηκε μόνος του.
8. Μακάριος όποιος, ενώ έχει περάσει πολλά, δε γίνεται μισάνθρωπος μοιράζοντας την κακία του δεξιά και αριστερά.
9. Μακάριος όποιος, ενώ δοκιμάζεται σκληρά από την περιπέτεια της υγείας του, μπορεί από το παράθυρο του νοσοκομείου να παρακολουθεί τον κηπουρό που φροντίζει τα ακατάδεχτα τριαντάφυλλα.
10. Μακάριος όποιος δε βιώνει την ύπαρξή του σαν ρόλο μέσα στο θέατρο της ζωής.
11. Μακάριοι όσοι ακολουθούν την προφορική παράδοση του λαού μας. Τι να τα κάνεις τα γράμματα όταν δε βγάζουν λόγια;
12. Μακάριος όποιος βλέπει, όχι όποιος νομίζει πως βλέπει.
13. Μακάριοι όσοι ακολουθούν το δρόμο της λογοτεχνίας ακούγοντας προσεκτικά τα λόγια του Μπαλζάκ: «Ο φόβος είναι κατά το ήμισυ ένα νοσοποιό συναίσθημα το οποίο πιέζει τόσο βίαια την ανθρώπινη μηχανή ώστε οι ικανότητές μας είτε φτάνουν αίφνης στο απόγειο, είτε καταπίπτουν σε πλήρη αποδιοργάνωση. - Σε λίγο καιρό θα μας έχουν μείνει μόνο τα μάτια για να κλαίμε. - Τα γεγονότα δεν έχουν ποτέ απόλυτο μέγεθος, τα αποτελέσματά τους εξαρτώνται πλήρως από τα άτομα: η δυστυχία είναι κίνητρο για την ευφυία, καταφυγή για τον χριστιανό, θησαυρός για τον ικανό άνθρωπο, άβυσσος για τους αδύναμους» (από το βιβλίο Ο Κωστής Παπαγιώργης ανθολογεί Ονορέ ντε Μπαλζάκ, εκδ. Μπάστας - Πλέσσας).
14. Μακάριοι όσοι μελετούν την ιστορία του κινήματος χωρίς να ντρέπονται γιατί δεν ξεπουλήθηκαν.
15. Μακάριοι οι δότες όπου κι αν βρίσκονται.
16. Μακάριοι όσοι σέβονται και προσκυνούν τη μία και μεγάλη σχολή του γένους: το πεζοδρόμιο.
17. Μακάριοι εκείνοι που γνωρίζουν πως μόνο θαυμάζοντας μπορείς να αναχαιτίσεις την κατάρα του φθόνου.
18. Μακάριος ο δημιουργός, ο οποίος, σύμφωνα με την άποψη του Σάμπατο, «είναι βαθυστόχαστος και δεν ασχολείται με την παραγωγή των εποχικών μπεστ-σέλερ (μια ενασχόληση που σήμερα έχει αντικαταστήσει σε μεγάλο βαθμό εκείνη την ιερή αποστολή που εντόπιζε τους Ελληνες τραγικούς ποιητές), είναι επαναστάτης και ένας αντιπρόσωπος των Ερινύων, ακόμα κι αν δεν το ξέρει και φυσικά ακόμα κι αν δεν το θέλει. Και αλίμονο στα έθνη που ξεχνούν ή αγνοούν αυτό το ιερό δικαίωμα των μεγάλων δημιουργών τους στην επανάσταση» (Ερνέστο Σάμπατο, Μια πολύπλοκη ύπαρξη, μετ. Κ. Παλαιολόγος, Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου).
19. Μακάριοι οι σύντροφοι που, εκτός από τις διαδηλώσεις και τις απεργίες, μοιράζονται με τους συναγωνιστές τους τις αγωνίες, τις μικρές ή μεγάλες καταστάσεις που κρύβονται στην καθημερινότητα.
Γιώργος Κακουλίδης
Ριζοσπάστης, 8/2/2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου