Η θέση των εργαζομένων δεν είναι η αναμονή της …αναγνώρισης των θυσιών τους, αλλά η ορμητική είσοδος στην οργανωμένη πάλη

Ούτε θυσίες ούτε αναμονή!

Μετά την ψήφιση του 4ου μνημονίου, η κυβέρνηση και ο Τύπος που τη στηρίζει αναπαράγουν με ανακούφιση ότι η Ελλάδα έκανε το καθήκον της και ότι τον λόγο πλέον έχουν οι δανειστές. Με πονηριά υποστηρίζουν ότι δήθεν η κυβέρνηση είναι στο ίδιο μετερίζι με τον λαό και απέναντι από τους «θεσμούς», κάτι που προφανώς δεν ισχύει.
 
Επιχειρούν έτσι να κολακεύσουν τους εργαζόμενους, στέλνοντας το μήνυμα ότι τώρα θα «αναγνωριστούν» οι θυσίες τους και αναμένεται να «επιβραβευτούν» γι' αυτές. Ποιοι υποτίθεται ότι θα τους «επιβραβεύσουν»; Αυτοί που τους άλλαξαν τα φώτα με τη σφοδρή κατεδάφιση κατακτήσεων δεκαετιών. 

Ο χλευασμός είναι προφανής: Αφού τσάκισαν τους εργαζόμενους, αφού πήραν προκαταβολικά μέτρα σφαγής για πολλά χρόνια μπροστά, τους χτυπούν και φιλικά στην πλάτη, καλώντας τους να νιώσουν ικανοποίηση για την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου. Βεβαίως, «έπαθλο» υπάρχει, αλλά όχι για τον λαό, και είναι χαρακτηριστικά όσα έγραψε χτες ο «Ριζοσπάστης» για τα εκατοντάδες εκατομμύρια που κατευθύνονται σε ισχυρούς επιχειρηματικούς ομίλους, στο όνομα των επενδύσεων. 

Η θέση, λοιπόν, των εργαζομένων δεν είναι η αναμονή της αναγνώρισης των θυσιών τους, αλλά η ορμητική είσοδος στην οργανωμένη πάλη.

Ριζοσπάστης