«Αν τύχει ποτέ και έχω ένα ατύχημα που μπορεί να μου κοστίσει τη ζωή, καλύτερα να είναι μία κι έξω. Δεν θέλω να ζήσω σε αναπηρική πολυθρόνα. Ούτε θέλω να μπω στο νοσοκομείο υποφέροντας από σοβαρά τραύματα. Αν πρόκειται να ζήσω, θέλω να ζήσω κανονικά και έντονα, γιατί είμαι άνθρωπος της δράσης».
Πέρασαν 23 χρόνια από την 1η Μάη του 1994 όταν ένας άνθρωπος-κεφάλαιο στην ιστορία της Φόρμουλα 1 έφυγε από τη ζωή με τον πιο άδικο τρόπο.
Το πέρασμα από την αθλητική ζωή του Άιρτον Σένα ήταν γρήγορο. Όπως γρήγορος ήταν και ο ίδιος όταν «πιλοτάριζε» το μονοθέσιο. Από το 1980, όταν βρέθηκε για πρώτη φορά πίσω από τιμόνι του καρτ στην Αγγλία στα 20 του χρόνια έως και το θάνατό του, στην πίστα της Ίμολα στο Σαν Μαρίνο, ξεχώριζε για την ταχύτητά του και τις αποφάσεις που έπαιρνε την ώρα του αγώνα. Παράλληλα, ξεχώριζε για την προσωπικότητά του, κερδίζοντας έτσι το σεβασμό των αντιπάλων του. Πρώτος και καλύτερος φίλος του, αλλά και ανταγωνιστής του, ο Αλέν Προστ.
Ο Σένα το 1981 μεταπήδησε από τα καρτ στη Φόρμουλα Φορντ όπου κατευθείαν στέφθηκε πρωταθλητής. Το 1983 κατακτά τον τίτλο στη Φόρμουλα 3 και από το 1984 «προήχθη» στην Φόρμουλα 1. Η παρθενική του εμφάνιση ήταν μπροστά στους συμπατριώτες του, στο Γκραν Πρι της Βραζιλίας. Εκείνη τη χρονιά, λόγω της εταιρείας στην οποία αγωνιζόταν («Toleman»), τερμάτισε στους μισούς αγώνες και εγκατέλειψε στους υπόλοιπους. Η «Lotus» ξεχωρίζει το ταλέντο του και ξεκινά συνεργασία μαζί του για τρία χρόνια. Τόσο το 1985 όσο και το 1986 «ξεδιπλώνει» την τέχνη του στο τιμόνι και κατακτά την 4η θέση στα πρωταθλήματα ενώ το 1987 ανεβαίνει στην 3η.
Η «MacLaren Honda» ήταν ο επόμενος σταθμός της καριέρας του και ο πλέον επιτυχημένος. Με ένα πολύ δυνατό μονοθέσιο και έχοντας ομόσταυλο τον Αλέν Προστ, οι αντίπαλοί τους «έβλεπαν τη σκόνη τους». Οι δύο οδηγοί εναλλάσσονταν στις δύο πρώτες θέσεις, με τον Σένα να κατακτά τα πρωταθλήματα του 1988, 1990, 1991 και τον Γάλλο το ενδιάμεσο, αυτό του 1989.
Το 1994 αναζητά νέα ομάδα. Μετά από πολλές συζητήσεις με τον sir Φρανκ Ουίλιαμς, μετακομίζει στη «Ρενό». Εγκαταλείπει στους δύο πρώτους αγώνες (σε Βραζιλία και Ειρηνικό) και ετοιμάζεται να τρέξει στον τρίτο, ελπίζοντας να τον τελειώσει καθώς ο κινητήρας δεν ήταν και από τους πλέον αξιόπιστους.
Στο Σαν Μαρίνο, ο «καταραμένος» αγώνας ήταν προγραμματισμένος για την 1η Μάη. Στα δοκιμαστικά των δύο πρώτων ημερών, γράφτηκαν κι άλλες μαύρες σελίδες στην ιστορία της Φόρμουλα 1. Ο Ρούμπενς Μπαρικέλ τραυματίζεται σοβαρά καθώς μετά από πρόσκρουση, γυρνάει η γλώσσα του και γλιτώνει το θάνατο την τελευταία στιγμή. Τη δεύτερη μέρα των δοκιμαστικών ο Ρόλαντ Ρατζενμπέργκερ πέφτει με ταχύτητα σχεδόν 315 χιλιομέτρων την ώρα στα προστατευτικά κιγκλιδώματα καθώς ένα κομμάτι της μπροστινής αεροτομής σπάει, καρφώνεται στο κάτω μέρος του οχήματος και του στερεί τον έλεγχο του μονοθέσιου. Ο Αυστριακός θα χάσει τη ζωή του σχεδόν ακαριαία.
Τα περιστατικά επηρέασαν τον Βραζιλιάνο, που φέρεται να παρακαλούσε να αναβληθεί ο αγώνας. Μάλιστα, λέγεται πως είχε αίτημα να εξεταστούν οι πίστες για την ασφάλεια των οδηγών, το οποίο θα το παρέδιδε στον επόμενο αγώνα. Η Επιτροπή αποφασίζει να γίνει κανονικά το Γκραν Πρι. Με το ξεκίνημα του αγώνα,ο Λαμί με τον Λέτο συγκρούονται και από τα λάστιχα που εκτοξεύονται στις κερκίδες, τραυματίζονται εννέα θεατές. Λίγο αργότερα, το μονοθέσιο του Σένα «καρφώνεται» σε τοίχο, τραυματίζοντάς τον σοβαρά καθώς ένα σίδερο του είχε τρυπήσει το κεφάλι.
Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου δύο ώρες αργότερα εξέπνευσε. Τον αγώνα αυτόν κέρδισε ο Μίκαελ Σουμάχερ, που τον πανηγύρισε με πρωτόγνωρο τρόπο, παρά τη δημοσιοποίηση του θανάτου του Α. Σένα.
To 2011, 17 χρόνια μετά το τραγικό δυστύχημα, ο σχεδιαστής της «Williams-Renault FW16» Άντριαν Νιούι αποκάλυψε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Guardian» πως «δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως έσπασε η κολόνα του τιμονιού και το μεγάλο ερώτημα είναι αν αυτό συνέβη εξαιτίας του ατυχήματος ή αν αυτό το προκάλεσε. Είχε ρωγμές και αργά ή γρήγορα θα έσπαγε. Επίσης, δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο σχεδιασμός της ήταν μέτριος. Παρ'όλα αυτά, όλα τα στοιχεία υποδηλώνουν πως το μονοθέσιο δεν βγήκε εκτός πορείας λόγω σπασμένης κολόνας τιμονιού. Το πιθανότερο είναι να υπήρξε "κλατάρισμα" του πίσω δεξιού ελαστικού λόγω θραυσμάτων που βρίσκονταν στην πίστα».
Ο Άιρτον Σένα έμεινε στην ιστορία. Ως «πιλότος» και ως άνθρωπος, κάτι που φαινόταν μέχρι το τέλος του. Στο μονοθέσιό του, εκείνη την μοιραία μέρα, βρέθηκε μία σημαία της Αυστρίας. Είχε σκοπό στον τερματισμό να τη σηκώσει για να τιμήσει τον συνάδελφό του Ρατζενμπέργκερ.
902
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου