Τιμή και δόξα στους αγωνιστές της μάχης του Στάλινγκραντ

Σαν σήμερα, στις 2 Φλεβάρη του 1943, λήγει η ηρωική μάχη του Στάλινγκραντ, που κράτησε 140 μέρες και έληξε με τη συντριβή της 6ης Γερμανικής Στρατιάς. Η νίκη των Σοβιετικών στο Στάλινγκραντ σηματοδότησε την αλλαγή στο ρου του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και έγινε σύμβολο της ανωτερότητας του σοσιαλιστικού συστήματος έναντι του ιμπεριαλισμού, καθώς και της γενικότερης πάλης κατά του φασισμού.

Η νίκη του Στάλινγκραντ είναι και μένει ημέρα μνήμης. Κρατάμε στη μνήμη μας τους νεκρούς και αποτίουμε τιμή σε όλους εκείνους που διακινδύνευσαν τη ζωή τους και την υγεία τους για την απελευθέρωση της πατρίδας τους από τη φασιστική κατοχή και για τη συντριβή του φασιστικού κτήνους... Το Στάλινγκραντ μπορεί ορθά και δίκαια να θεωρηθεί σαν αρχή του τέλους της αρπακτικής και δολοφονικής εκστρατείας της Βέρμαχτ στην Ευρώπη. Συνδέουμε τις ευχαριστίες μας προς τους αγωνιστές με την υπόσχεση να μεταδώσουμε την ιστορική γνώση στις σημερινές γενιές.

*****

«Η επέτειος της μάχης του Στάλινγκραντ (γράφει ο Β. Φυτσιλής στο Ριζοσπάστη),  ξαναφέρνει στο νου εκείνα τα μεγάλα και δοξασμένα χρόνια της εποποιίας του σοβιετικού λαού, που, με τον αφάνταστο ηρωισμό του και τα 20 εκατομμύρια νεκρούς του, στρατιώτες και άμαχους, άλλαξε το ρου της Ιστορίας και απάλλαξε την ανθρωπότητα από τον κίνδυνο της επιστροφής σε έναν ακόμα πιο μαύρο και πιο σκοτεινό Μεσαίωνα. Ξαναφέρνει στο νου εκείνο το «ατσάλινο τείχος» του Κόκκινου Στρατού, που πάνω του, στις τιτανομαχίες του Στάλινγκραντ και ολόκληρου του Μετώπου, έσπασαν τα μούτρα τους οι «ανίκητες» στρατιές του παρανοϊκού Αδόλφου και συντρίφτηκαν τα όνειρα και τα σχέδια της «Αρίας φυλής» του, για μια παντοκρατορία σε ολόκληρο τον πλανήτη, μια «βασιλεία» που θα κρατούσε, τάχα, για 1.000 τουλάχιστον χρόνια... Μας φέρνει στο νου ηρωισμούς ανυπέρβλητους και διδάγματα διαχρονικά, σαν εκείνο του αθάνατου Σοβιετικού πιλότου Αλεξέι Μερέσιεφ, που με ξύλινα πόδια (γιατί σε μια κατάρριψη του αεροπλάνου του έσπασαν και τα δυο του πόδια και του τα έκοψαν, επειδή, ώσπου να τον βρουν οι δικοί του, σε μια ρεματιά του Κουρσκ, είχε προχωρήσει πολύ η γάγγραινα) κατάφερε, ύστερα από υπεράνθρωπες προσπάθειες, να ξαναπετάξει με το καταδιωκτικό του και να καταρρίπτει στις αερομαχίες δυο δυο, σαν καρυδότσουφλα, τα γερμανικά αεροπλάνα.

Το Στάλινγκραντ, (…) θα μένει στους αιώνες, για τους λαούς της Γης, σύμβολο και συνώνυμο της ανδρείας, της θέλησης και της απόφασης του σοβιετικού λαού να ζήσει ελεύθερος και να προασπίσει, με όποιο τίμημα, την εθνική του ανεξαρτησία. Και ο Ιωσήφ Στάλιν, η ψυχή και ο νους του αγώνα του σοβιετικού λαού στο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο, όσο κι αν προσπάθησαν και προσπαθούν ακόμα οι ντόπιοι «αχυράνθρωποι» των Αμερικανών ιμπεριαλιστών και οι διεθνείς «μοιρολογίστρες» να αμαυρώσουν την αίγλη του και να μειώσουν την ιστορική προσφορά του, θα μένει πάντα ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα στην Ιστορία της Παγκόσμιας Επανάστασης, δίπλα στα αθάνατα ονόματα, του Μαρξ, του Ενγκελς και του Λένιν».