Άθλιος αντικομμουνισμός με…στιλ και «φαντασία»…

Από τη μια το… all time classic (κάπως σαν το νεσκαφέ) «επιχείρημα»  «που είναι το ΚΚΕ;», που όπως και να το κάνουμε αποκτά άλλη «χάρη» όταν βγαίνει από τα χείλη στελεχών του «κορμού» της «κυβέρνησης της Αριστεράς», και από την άλλη oι άθλιες συκοφαντίες με τη μορφή «υπονοουμένων», βγαλμένες από τις μουχλιασμένες ντουλάπες των πιο σκοτεινών κρατικών και παρακρατικών επιτελείων.
Ανεξάρτητα από τις αφετηρίες, ο σκοπός ―πάντα ήταν και― παραμένει ο ίδιος. Να συκοφαντηθούν μέχρι απαξίωσης  οι ταξικοί αγώνες, οργανωτής και μπροστάρης των οποίων είναι το ΚΚΕ. Να απονευρωθεί η λαϊκή δυσφορία που αρχίζει να διαφαίνεται όσο ξεσκεπάζονται μέρα με τη μέρα οι πραγματικές διαθέσεις της κυβέρνησης και ξεθυμαίνει η ατμόσφαιρα αισιοδοξίας και «ανάτασης» που καλλιέργησε η εναλλαγή των κομμάτων στην κυβερνητική εξουσία. Και η όποια λαϊκή αμφισβήτηση να μετατραπεί ―ξανά ―σε απογοήτευση και υποταγή στη «νέα κατάσταση».

Δυο «στιγμιότυπα» του ίδιου άθλιου τρόπου αντιμετώπισης της μόνης πραγματικής αντιπολίτευσης από την πλευρά των εργατικών-λαϊκών συμφερόντων, που ασκείται από τους κομμουνιστές. Ενδεικτικά των προθέσεων ―και― της νέας κυβέρνησης και των «κύκλων»-«κέντρων» που τη στηρίζουν. Τα αλλιεύσαμε στο σημερινό Ριζοσπάστη.

1) “Αντιπολίτευση τέλος!

Κατά το «Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει», ο γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ, Δ. Βίτσας, ρωτάται απ' τον δημοσιογράφο στο κομματικό τους ραδιόφωνο για το κάλεσμα του ΚΚΕ σε συλλαλητήριο, αύριο Παρασκευή, στο Σύνταγμα. Και ο Βίτσας «σερβίρει» την έτοιμη απάντηση, διακηρύσσοντας ότι ουδείς δικαιούται σήμερα να αντιπολιτεύεται. Αναπαράγοντας το ξινισμένο, καθότι πολυκαιρισμένο, επιχείρημα πως το ΚΚΕ όλα τα προηγούμενα χρόνια δεν έκανε τίποτα: «Δεν είναι κακό τόσα χρόνια να έχει κάποιος λειψή παρουσία στους αγώνες και να προσπαθεί τώρα να τα βάλει με μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, μια κυβέρνηση η οποία ήδη σταθεροποίησε τις συντάξεις, σταθεροποίησε την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η κάθε οικογένεια και αρχίζει και κάνει βήματα ώστε να μπορέσει να περάσει στη συμφωνία ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα η οποία βρίσκεται σε ανθρωπιστική κρίση και χρειάζεται να παρθούν μέτρα τα οποία να βοηθούν ... στην ανακούφιση των πιο φτωχών ανθρώπων ... Μια αντιπολιτευτική διάθεση σε αυτή την κυβέρνηση, νομίζω ότι τελικά θα πλήξει αυτούς που προσπαθούν να ονομάσουν το κρέας ψάρι και να μην συμβάλλουν σε αυτή την περίοδο στην ανάταξη και του φρονήματος αλλά και της κοινωνικής κατάστασης και της οικονομίας»!  Και πού είσαι ακόμα!”

2) “Αντικομμουνιστική αθλιότητα

«Και το ΚΚΕ; Απογοητευτική έως εξοργιστική ήταν η εικόνα του κατά την ψηφοφορία για την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Συμπορεύτηκε με τη Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ, το σουρεαλιστικό Ποτάμι, ακόμα και με τη Χρυσή Αυγή. Το έχω γράψει χίλιες φορές. Ορθή μπορεί να είναι η θέση του ΚΚΕ για Ευρωπαϊκή Ενωση, ΝΑΤΟ κ.λπ. Η στρατηγική του όμως δεν είναι απλά λανθασμένη. Δεν λειτουργεί μόνο σε βάρος του ίδιου του κομμουνιστικού κόμματος, αλλά προκαλεί ευρύτερα ερωτηματικά για κίνητρα και παρασκήνια, κάθε άλλο παρά κολακευτικά για ένα κομμουνιστικό κόμμα, που φραστικά μόνο κατακεραυνώνει Βερολίνο και Βρυξέλλες». Ποιος τα γράφει αυτά; Ο Γ. Λεονταρίτης στην εφημερίδα «Παρόν», 22/2/2015. Δεν είναι η πρώτη φορά που η αντιΚΚΕ προπαγάνδα, ελλείψει επιχειρημάτων, εστιάζει στη λογική όποιος δεν είναι φίλος μου είναι φίλος του εχθρού μου. Το ΠΑΣΟΚ είναι ο πρώτος διδάξας της ταύτισης του ΚΚΕ με τη «Δεξιά» με την οποία συγκυβέρνησε. Αλλά τα περί «κινήτρων και παρασκηνίων που προκαλούν ερωτηματικά» είναι βγαλμένα από τα άθλια κρατικά και παρακρατικά, αστικά αντικομμουνιστικά επιτελεία των πιο μαύρων εποχών που πέρασαν ο λαός και το κίνημα. Το να αμολάς ανυπόστατες φήμες ως προπαγάνδα είναι η αθλιότητα της δημοσιογραφίας. Τέτοια κατάντια για την εφημερίδα και τον «δημοσιογράφο» της...”

Δεν είναι τυχαίο και ας αποτελέσει πεδίο προβληματισμού, ειδικά για όσους αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί, το γεγονός ότι οι «λύσεις» που δίνονται στα αδιέξοδα της «δημοκρατίας» συνοδεύονται πάντα από γενναίες δόσεις αντικομμουνισμού. Δεν συνηθίζουν τυχαία οι υπηρέτες του αστικού συστήματος  ―μηδέ του κ. Τσίπρα εξαιρουμένου― να λένε ότι «η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα». Τα ―ίδια και επαναλαμβανόμενα― αδιέξοδα τα κρατάνε για το λαό και εκεί τον οδηγούν όλες οι κυβερνήσεις που υπηρετούν-στηρίζουν το σύστημα της εκμετάλλευσης, ανεξαρτήτως «προσήμου».

Και σήμερα που φτάσαμε σε σημείο να κακοποιείται η ήδη ποδοπατημένη αξιοπρέπεια του λαού… στο όνομά της (!), ας αναλογιστεί ο καθένας ως πότε θα (κατα)δέχεται να βάζει πλάτη στο άθλιο παιχνίδι που παίζεται στην πλάτη του. Στα ήρεμα νερά που ονειρεύεται και επιθυμεί δεν θα τον οδηγήσουν ποτέ η Σκύλλα και η Χάρυβδη (Ευρωπαϊκή Ένωση-«προγράμματα»-κυβέρνηση-«αγορές»). Μόνο ένας τρόπος υπάρχει να φτάσεις, αν πραγματικά το πιστέψεις, μέχρι εκεί. Τραβώντας κουπί  με τα δικά σου μπράτσα.

Πέμπτη 26 Φλεβάρη 2015.