Πέτρος Ντομπρύνιν - Петр Григорьевич Добрынин

Πέτρος Ντομπρύνιν (1895-1917)
Петр Григорьевич Добрынин

Στις 2 Νοέμβρη του 1917 το ένοπλο τμήμα του μοσχοβίτικου προλεταριάτου ―η Κόκκινη Φρουρά― κατέλαβε με έφοδο τη Στρατιωτική Διοίκηση της Μόσχας. Ο στρατηγός γενικός διοικητής, ανακοινώνοντας την παράδοση των αξιωματικών και ευελπίδων που είχαν οχυρωθεί στο κτίριο, ρώτησε το διοικητή των μαχητών της Κόκκινης Φρουράς Αρουτιουνιάντς:

―Συγγνώμη. Μπορώ να υποβάλω μια ερώτηση;

―Σας επιτρέπω, απάντησε ο εργάτης.

―Πέστε μου, σας παρακαλώ, ποιος στρατηγός σας διοικεί; Με κατέπληξε η τακτική που εφάρμοσε στη μάχη!

Περιμένοντας την απάντηση ο στρατηγός έτρωγε κυριολεκτικά με τα μάτια τον Αρουτιουνιάντς. Ήταν ολοφάνερο ότι ήθελε πολύ να μάθει ποιος από το σινάφι τους πρόδωσε και πέρασε στο πλευρό του Κόκκινου Στρατού.

Ο Αρουτιουνιάντς του απάντησε με αξιοπρέπεια:

― Ο εργάτης του εργοστασίου τηλεφωνικών συσκευών Πέτρος Ντομπρύνιν!

Τη νύχτα της 2^ης προς την 3^η Νοέμβρη, τσακίζοντας την αντίσταση των ευελπίδων, οι εργάτες και οι στρατιώτες που είχαν περάσει στο πλευρό της Επανάστασης κατέλαβαν το Κρεμλίνο.

Ο Πέτρος Ντομπρύνιν δεν έζησε ως τη νίκη. Τραυματίστηκε θανάσιμα από εκρηκτική σφαίρα και πέθανε. Ήταν μόνο 23 χρόνων…

(Λυδία Πετροπαβλόσκαγια, από τη νουβέλα «Πέτρος Ντομπρύνιν»).

Ο σταθμός «Ντομπρίνσκαγια» του μετρό της Μόσχας.
Μπροστά στην είσοδο η προτομή του Π. Ντομπρύνιν

Στις 23 Φλεβάρη του 1918 η Πανρωσική Κεντρική Εκτελεστική Επιτροπή εκδίδει το διάταγμα για την καθολική στρατιωτική εκπαίδευση των εργαζομένων και αργότερα το διάταγμα για την καθολική στρατιωτική θητεία. Από την Κόκκινη Φρουρά που συγκροτήθηκε από ένοπλες ομάδες εργατών, αποτέλεσε τον πυρήνα του Επαναστατικού Κόκκινου Στρατού και στη συνέχεια πλαισιώθηκε από τους στρατιώτες και ναύτες του τσαρικού καθεστώτος που πέρασαν στο πλευρό του επαναστατημένου λαού, γεννιέται ο Κόκκινος Στρατός. Από τότε η 23 Φλεβάρη γιορτάζεται στη Σοβιετική Ένωση σαν η μέρα του Κόκκινου Στρατού.

Ο Π. Ντομπρύνιν (1895-1917) ήρωας της Μεγάλης Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης γεννήθηκε στη Μόσχα. Μέλος του  Κομμουνιστικού Κόμματος από το 1916. Εργάτης τορναδόρος και σε εργοστάσιο τηλεφωνικών συσκευών, ήταν ο επικεφαλής δύναμης της Κόκκινης Φρουράς που επιτέθηκε στα γραφεία του αρχηγείου της Μόσχας τον Οκτώβρη του 1917, μάχη στην οποία τραυματίστηκε θανάσιμα και πέθανε λίγες μέρες μετά.

Η ζωή και το η επαναστατική του δράση στα πρώτα βήματα του πρώτου εργατικού κράτους στην ιστορία της ανθρωπότητας αποτελεί παράδειγμα για τις νεώτερες γενιές. Προς τιμή του δημιουργήθηκε προτομή (από τον γλύπτη Ρασπόλοβ) έξω από τον σταθμό μετρό της Μόσχας (σχεδιασμένος από τον αρχιτέκτονα Ριασκόβσκι) που φέρεις το όνομά του.

Η προτομή του ήρωα της επανάστασης Π. Ντομπρύνιν είναι τοποθετημένη σε βάθρο και σκαλισμένη σε ροζ γρανίτη, ενώ μια επιγραφή μένει να θυμίζει στις επόμενες γενιές το ηρωικό τέλος του. 

Ο τάφος του Ντομπρύνιν στο Κοιμητήριο
Νοβοντέβιτσι στη Μόσχα

Χιλιάδες αγνά παιδιά του ρωσικού λαού, σαν τον Πέτρο Ντομπρύνιν, με τη θυσία τους πέρασαν στο πάνθεον των ηρώων της παγκόσμιας εργατικής τάξης.

Παρά την συνεχή προσπάθεια της ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας για παραχάραξη ή, πιο σωστά, για ξαναγράψιμο της Ιστορίας με υποβιβασμό του ρόλου του Κόκκινου Στρατού και της καθοριστικής συμβολής της Σοβιετικής Ένωσης στην έκβαση του πολέμου και τη συντριβή του φασισμού, ό,τι γράφεται με αίμα δεν ξεγράφεται. Ο Κόκκινος Στρατός παραμένει ζωντανό σύμβολο της συνεισφοράς του πρώτου εργατικού κράτους στην ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού, στην εξέλιξή του.

Δευτέρα 23 Φλεβάρη 2015.