Ψάξε, ψάξε, δε θα το βρεις!.. Βρείτε τις διαφορές... (αμ, δε!)

―Είναι καλό παιδί ο Αλέξης Θόδωρε!..
―Το βλέπω Δημήτρη. Και τόσο «ώριμος» για την ηλικία του!..

Την Πέμπτη 12 Φλεβάρη, τη μέρα συνεδρίασης της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες, μέσα στα πολλά και διάφορα που συνέβησαν, δόθηκαν στη δημοσιότητα και δύο συνεντεύξεις: Η μία ήταν τυπωμένη στο χαρτί, στη γερμανική εφημερίδα «Handelsblatt» και την έδωσε ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Θ. Φέσσας. Η άλλη δόθηκε μπροστά στις κάμερες, μετά την ολοκλήρωση της Συνόδου, από τον πρωθυπουργό, Αλ. Τσίπρα.

'Η μήπως τελικά... δεν ήταν δύο συνεντεύξεις αλλά ήταν μία; Γιατί όποιος αφιερώσει έστω και λίγο χρόνο για να δει αυτά που είπαν ο πρόεδρος των βιομηχάνων και ο... πρόεδρος της «κυβέρνησης κοινωνικής σωτηρίας» (το «πρώτη φορά αριστερά» μας τελείωσε...), θα διαπιστώσει ότι η ταύτιση στις απαντήσεις τους είναι τέτοια, που θα μπορούσαν κάλλιστα να τις ανταλλάξουν μεταξύ τους, χωρίς κανείς να καταλάβει τη διαφορά.

Για να είμαστε δίκαιοι βέβαια, και για την ιστορία, οφείλουμε να πούμε ότι η συνέντευξη του Θ. Φέσσα δημοσιεύτηκε στη γερμανική εφημερίδα και διανεμήθηκε στον Τύπο από τον ΣΕΒ πρωί πρωί την Πέμπτη, ενώ ο Αλ. Τσίπρας έδωσε τη συνέντευξή του λίγη ώρα μετά τα μεσάνυχτα της Πέμπτης προς Παρασκευή... Δεν υπαινισσόμαστε βέβαια πως ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ χρειαζόταν να διαβάσει τη συνέντευξη του προέδρου του ΣΕΒ για να δώσει τις απαντήσεις που έδωσε: Οταν διακηρυγμένος στόχος του κόμματός του εδώ και τόσο καιρό είναι να υπηρετήσει το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, όταν μάλιστα έχει δώσει τόσες εξετάσεις γι' αυτό, ήδη από όταν αναδείχθηκε σε αξιωματική αντιπολίτευση, όταν πλέον ως κυβέρνηση οι συμφωνίες που παζαρεύει με... τους «θεσμούς» που συναποτελούν την τρόικα και τα «τεχνικά κλιμάκιά» τους έχουν για «πυξίδα» τους τα συμφέροντα του εγχώριου κεφαλαίου, είναι λογικό το... ποίημα να το ξέρει νεράκι!

Πάμε να δούμε, λοιπόν, τι λένε ο πρόεδρος του ΣΕΒ και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ...

Για τις «επιτυχίες» και τις «αποτυχίες» του εφαρμοζόμενου προγράμματος

Θ. Φέσσας:«Σε ορισμένα σημεία έχει αποτύχει, σε άλλα πέτυχε. Ειδικά στον τομέα της δημοσιονομικής εξυγίανσης - όπως αποτυπώνεται στο πρωτογενές πλεόνασμα που πετύχαμε τα δύο προηγούμενα χρόνια. Αλλά το πρόγραμμα εφαρμόσθηκε με λάθος προτεραιότητες. Επρεπε να έχουν προταχθεί οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις».

Αλ. Τσίπρας: «Αυτό το πρόγραμμα επέφερε, φυσικά, το αποτέλεσμα να καλυφθούν τα τεράστια ελλείμματα και να έχουμε πλεονάσματα,όμως επέφερε ταυτόχρονα και σημαντικές ζημιές στον κοινωνικό ιστό (...) Η άποψή μου είναι ότι οι ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις στο μνημόνιο ήταν φύλλο συκής (...) Το φύλλο συκής που συνόδευε το μνημόνιο, οι μεταρρυθμίσεις που ποτέ δεν έγιναν, είναι ένα αντικείμενο, το οποίο θέλουμε να εξετάσουμε μαζί με τους εταίρους. Πολλές από τις μεταρρυθμίσεις που εισηγήθηκαν, αλλά δεν πραγματοποιήθηκαν, θέλουμε να τις υλοποιήσουμε».

Τι μας λένε δηλαδή; Το θετικό των μνημονίων ήταν τα περιβόητα «πρωτογενή πλεονάσματα» που τσάκισαν και τσακίζουν το λαό για τα προνόμια των επιχειρηματικών ομίλων ακόμα και στη φάση της «λιτότητας» (για να μπορούν, π.χ., να μειώνονται οι φορολογικοί συντελεστές του μεγάλου κεφαλαίου, να μειώνονται συνεχώς οι ασφαλιστικές του εισφορές κ.ά.) και για να αποπληρώνεται από το λαό ένα χρέος που δεν είναι δικό του.

«Ενα το κρατούμενο» για την κυβέρνηση και το κεφάλαιο, λοιπόν, είναι η διατήρηση των πλεονασμάτων (με στόχο τη μείωση του ύψους τους όχι για την «ελάφρυνση» του λαού, αλλά για την εξοικονόμηση επιπλέον πόρων για πολύμορφη στήριξη των εγχώριων ομίλων), η οποία θα πρέπει να συμπληρωθεί από τις «διαρθρωτικές / ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις», που «έπρεπε να έχουν προταχθεί», που «εισηγήθηκαν» - από την τρόικα - αλλά «δεν πραγματοποιήθηκαν»...

Τι αφορούν αυτές; Διαμόρφωση «ευνοϊκού επενδυτικού περιβάλλοντος», με διατήρηση του διαμορφωμένου αντεργατικού πλαισίου, με κρατικό ρευστό και πολύμορφες κρατικές διευκολύνσεις μέσω διαφόρων «αναπτυξιακών νόμων», «αναπτυξιακών τραπεζών» και, γενικώς, διαφόρων «αναπτυξιακών» εργαλείων, με κρατικές υποδομές για την «εξωστρέφεια» και τις προτεραιότητες των εγχώριων μονοπωλίων, με προσαρμογή του κράτους στις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου κ.ο.κ.

Για τη διαπραγμάτευση και τους «κοινούς τόπους» μεταξύ παλιάς και νέας αντιλαϊκής συμφωνίας

Θ. Φέσσας:«Δεν πρέπει να υπάρξουν νικητές και ηττημένοι. Και οι δύο πλευρές πρέπει να προσεγγίσουν η μία την άλλη. Αυτό ανταποκρίνεται στις αρχές της Ευρώπης. Χρειαζόμαστε συναίνεση. Η ελληνική πλευρά έχει, ήδη, προβεί σε εμφανείς παραχωρήσεις. Δεν μιλάει πια για κούρεμα, αλλά για αναδιάρθρωση του χρέους. Εχει επίσης διαμηνύσει ότι δέχεται ένα μεγάλο μέρος των δράσεων του προηγούμενου προγράμματος προσαρμογής. Αυτά είναι τα πρώτα βήματα για έναν συμβιβασμό και μιας λύσης "win-win"».

Αλ. Τσίπρας:«Αυτό που υπάρχει είναι η ανάγκη να δούμε πώς θα καλύψουμε το έδαφος, πώς θα βρούμε κοινούς τόπους ανάμεσα στις μεταρρυθμίσεις του προγράμματος που ίσχυε μέχρι πρότινος και τυπικά ισχύει μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου και σε αυτό το πρόγραμμα - γέφυρα, όπως το ονομάσαμε».

Δηλαδή; «Σκισίματα» των μνημονίων, τέλος! Για εφαρμογή του 70% των δεσμεύσεων του μνημονίου μιλάει ο υπουργός Οικονομικών, για αποδοχή «μεγάλου μέρους» του «προηγούμενου προγράμματος» μιλάει ο ΣΕΒ, για αναζήτηση «κοινών τόπων» ανάμεσα στα εφαρμοζόμενα μνημόνια και στο «πρόγραμμα - γέφυρα» κάνει λόγο ο Τσίπρας. Διαλέγετε και παίρνετε, η ουσία είναι η ίδια: Ο πυρήνας των αντεργατικών - αντιλαϊκών μέτρων και δεσμεύσεων των μνημονίων θα είναι εδώ και την «επόμενη μέρα», ακριβώς γιατί αυτά δεν αποτελούν απλά και μόνο «απαιτήσεις των δανειστών», ούτε τη «νομική και πολιτική αποτύπωση του νεοφιλελευθερισμού», όπως ψευδώς ισχυρίζεται η συγκυβέρνηση. Είναι μέτρα και αναδιαρθρώσεις που υπηρετούν συνολικά το κεφάλαιο, την ανταγωνιστικότητά του, γι' αυτό και εφαρμόζονται σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ και με όλων των ειδών τις αστικές κυβερνήσεις. Γι' αυτό προαναγγέλλει ότι θα τα εφαρμόσει και η... κυβέρνηση «κοινωνικής σωτηρίας» στην Ελλάδα. Το παζάρι που γίνεται αφορά το υπόλοιπο 30% (για να μιλήσουμε με ποσοστά Βαρουφάκη) των αντιλαϊκών μέτρων, με βάση τις ιδιαίτερες ανάγκες του εγχώριου κεφαλαίου και την προσπάθειά του να αναβαθμίσει την κερδοφορία του και τη συνολικότερη θέση του.

Για την «ισορροπία» και τον «κρίσιμο συμβιβασμό»

Θ. Φέσσας:«Η κυβέρνηση προσπαθεί να βρει μια ισορροπία μεταξύ της προεκλογικής της ρητορικής και της δύσκολης κατάστασης στην οποία βρίσκεται η χώρα μας. Προσπαθεί να ικανοποιήσει τους ψηφοφόρους της και ταυτόχρονα να διασφαλίσει την ευρωπαϊκή προοπτική (της χώρας)».

Αλ. Τσίπρας:«Αυτό που έχουμε ως αντικείμενο διαπραγμάτευσης είναι ο δύσκολος συνδυασμός δύο βασικών αρχών που διέπουν την Ευρωπαϊκή Ενωση: Την αρχή της αποδοχής, του σεβασμού στη λαϊκή ετυμηγορία, στη δημοκρατία, στο αποτέλεσμα δηλαδή των εκλογών στην Ελλάδα, με την αρχή του σεβασμού στους κοινούς μας κανόνες. Και είπα ότι παρά το γεγονός ότι διαφωνούμε με αυτούς τους κανόνες, διαφωνούμε με τους κανόνες της σκληρής και αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας, με το Σύμφωνο Σταθερότητας, εντούτοις, είμαστε υποχρεωμένοι να τους σεβαστούμε. Διότι αποτελούν ιδρυτικούς κανόνες των Συνθηκών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Υπ' αυτή την έννοια, νομίζω ότι αυτός είναι ο κρίσιμος συμβιβασμός».

Το ζήτημα λοιπόν για το κεφάλαιο και την κυβέρνηση είναι η διασφάλιση της στρατηγικής επιλογής της εγχώριας αστικής τάξης για συμμετοχή στην ΕΕ, η οποία φυσικά προϋποθέτει την τήρηση των «ιδρυτικών κανόνων» της, έστω και αν ορισμένοι από αυτούς (εν προκειμένω η «σκληρή δημοσιονομική πειθαρχία»), λόγω και της ανισομετρίας που πάντα υπάρχει στις λυκοσυμμαχίες του κεφαλαίου, δεν ανταποκρίνονται στη συγκεκριμένη φάση στις τρέχουσες ανάγκες των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων. Την ίδια ώρα, ζητούμενο και για τους βιομήχανους και για την κυβέρνηση είναι η εξασφάλιση της «ισορροπίας» - «συμβιβασμού» που θα επιτρέψει την «ικανοποίηση των ψηφοφόρων», το «σεβασμό της λαϊκής ετυμηγορίας», στην πραγματικότητα δηλαδή τη στοίχιση των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων πίσω από τα προτάγματα του κεφαλαίου και τους κανόνες των λυκοσυμμαχιών του.

***

Είναι φως φανάρι: Κεφάλαιο και κυβέρνηση μιλάνε με δύο (ή και περισσότερα) στόματα... αλλά με μια φωνή. Το ζήτημα είναι αυτή η αντιλαϊκή στρατηγική ταύτιση να χτυπάει «καμπανάκια» στο λαό: Δεν μπορεί αυτοί που μιλούν την ίδια γλώσσα με τον πραγματικό αντίπαλό του, με αυτούς που ξεζουμίζουν τους εργαζόμενους και θησαυρίζουν από το μόχθο τους, να είναι αυτοί πάνω στους οποίους θα στηρίξει την ελπίδα του!

Γ. Ε.

Ριζοσπάστης
(Επιλογή φωτο: Οικοδόμος)