"Υπήρξε
μια εποχή σ’ αυτή την πόλη, που περπατώντας «πολλές φορές τη νύκτα» άκουγα τις
αναπνοές των ανθρώπων απ’ τ’ ανοιχτά παράθυρα. Άκουγα τις ερωτικές τους
συνομιλίες, τους ψιθυρισμούς τους, τις αγωνίες τους για τις ασήμαντες ή
σπουδαίες υποθέσεις. Κι όσο απομακρυνόμουνα στις συνοικίες, τόσο πιο πολύ
έμπαινα στη διαφάνεια του κόσμου τους.
Τότε η παρουσία του ανθρώπου στις
γειτονιές και τα περίχωρα ήταν παντοδύναμη. Όπως και η παρουσία του έρωτα. Ενός
έρωτα που κυκλοφορούσε στον δρόμο και μετουσίωνε την πόλη ολόκληρη σ’ ένα
ερωτικό εργαστήρι. Σήμερα δεν υπάρχουν δρόμοι, δεν υπάρχουν ούτε νέοι για να
αισθανθούν τον έρωτα και να τον ενσαρκώσουν.
Η
επικινδυνότητα του έρωτα -το πιο σπουδαίο ίσως συστατικό του- είναι στο δόσιμο,
στον χαμό. Επικινδυνότητα δεν είναι το να βρεθείς σφαγμένος ένα πρωί αλλά το να
διαλύσεις τα όρια του εγωισμού σου, χωρίς να ξέρεις το σημείο που θα φτάσεις.
Δεν έχει αυτό σχέση με το αν κινδυνεύεις σε ύποπτες συνοικίες."
Μάνος Χατζιδάκις (23 Οκτωβρίου) 1925 – 1994
«Ρίχνω
την καρδιά μου στο πηγάδι»
(από το «Παραμύθι χωρίς όνομα»)
Στίχοι:
Ιάκωβος Καμπανέλλης
Ερμηνεύει
ο Λάκης Παππάς
2 σχόλια:
Άκουγα σήμερα το απόγευμα στο Δεύτερο μια συνέντευξη του Ηλία Λιούγκου σχετική με τον Μάνο Χατζιδάκη και το αφιέρωμα που έχει ετοιμάσει με τίτλο στις Αγορές του Μάνου. Ανάμεσα στα διάφορα τραγούδια που ακούστηκαν ήταν και το Μπερδεύτηκα από το Χωρίον ο Πόθος. Πολύ αγαπημένο. Σκεφτόμουν να το αναρτήσω, αλλά είδα το δικό σου Χατζηδακικό ήλιο ( αυτές οι συμπτώσεις)οπότε δίπλα στον ήλιο ας βάλω και ένα φεγγάρι
http://www.youtube.com/watch?v=_vjCJtO02x4
Καλησπέρα
Καλησπέρα Σοφία.
Το φεγγάρι στάθηκε δίπλα στον ήλιο, εκεί που το έβαλες.
Καλή δύναμη!
Δημοσίευση σχολίου