Ο Αρβανίτης «έπρεπε να το βουλώσει!»…

Κάποιοι πολιτικοί σίγουρα καταχάρηκαν στο άκουσμα του «κοψίματος» της εκπομπής «Πρωινή Ενημέρωση» από την διεύθυνση της ΕΡΤ. Ένας από αυτούς μάλιστα δεν μπόρεσε να μην εκφράσει την χαρά του με τρόπο αγοραίο, όπως άλλωστε συνηθίζει και σε συνέντευξή του στο ραδιόφωνο περιέγραψε τα «προσόντα» που  πρέπει να διαθέτει ένας δημοσιογράφος και τους «κανόνες» που θα πρέπει να τηρεί για να δουλεύει στην κρατική τηλεόραση. Χαρακτηριστικά που προφανώς δεν διέθεταν οι Αρβανίτης-Κατσίμη, που εκτός αυτού –και το σπουδαιότερο- παρέβησαν τους «κανόνες»…

Ο οχετός ξεχείλισε στον Βήμαfm :

«Ο δημοσιογράφος δεν έχει το δικαίωμα να λέει «Ζήτω η Guardian, κάτω ο Έλληνας υπουργός, να παραιτηθεί», εκτός αν είναι στρατευμένος.

Στο ερώτημα αυτό που γεννάται, απαντάω ναι. Στο ερώτημα αν ο δημοσιογράφος μπορεί να είναι στρατευμένος στην δημόσια τηλεόραση, απαντάω όχι, διότι στην δημόσια τηλεόραση πληρώνουμε όλοι.

Θεωρώ στρατευμένο το επεισόδιο, γιατί ζήτησαν αστοιχείωτα με ψεύδη και χωρίς να γνωρίζουν τα πραγματικά γεγονότα την παραίτηση του κ. Δένδια, χωρίς να τον έχουν ρωτήσει ή ακούσει. Η απόλυση είναι θέμα εκτίμησης της διοίκησης. Κι εγώ θα προτιμούσα να τον έχει επιπλήξει, για να μη τον κάνουμε και ήρωα.»

Ο δημοσιογράφος δικαιούται να σχολιάζει καταθέτοντας την άποψή του, αρκεί να μην θίγει το σύστημα και τους λειτουργούς του. Τότε χαρακτηρίζεται «στρατευμένος» αντίπαλος από τον κύριο «μαζί τα φάγαμε» και τους ομοίους του. Και συνεχίζει, αναφερόμενος ειδικά στον Κώστα Αρβανίτη, αφού αυτός από καιρό του έχει κάτσει στο λαιμό, απ’ ότι φαίνεται:

«Δεν γνωρίζω τον άνθρωπο. Βρισκόταν στα οδοφράγματα της Κερατέας. Δεν έχω πατήσει στην εκπομπή του στην ΕΡΤ. Διότι κάθε φορά που πήγα, αντιμετώπισα έναν φανατικό και στρατευμένο άνθρωπο. Δεν έχω τη διάθεση να κάνω συνομιλίες με τέτοιου είδους δημοσιογράφους. Δεν θα ήθελα τέτοιες συνομιλίες ούτε καν σε ένα ιδιωτικό μέσο. Θεωρώ ότι ο δημοσιογράφος πρέπει να έχει μια διακριτικότητα. Πόσω μάλλον όταν είναι δημόσιος υπάλληλος, δηλαδή όταν είναι δημοσιογράφος της δημόσιας τηλεόρασης, που έχει αυξημένο καθήκον διακριτικότητας και αντικειμενικότητας.

Είναι βαρύτατο παράπτωμα και μάλιστα όταν το κάνει στέλεχος γνωστού κόμματος. Γιατί δεν είναι τυχαία όλα αυτά. Ήθελε να πει κάτι εναντίον του υπουργού Δημόσιας Τάξης-είναι πολύ νευραλγικό Υπουργείο. Όφειλε ο Υπουργός ή κάποιος από την Αστυνομία να έχει και αυτός το λόγο στην εκπομπή.

Εάν δεν μπορεί να το κάνει αυτό, να μη μιλήσει. Να το βουλώσει! Αλλά δεν το βούλωσε. Έκανε  το κομματικό του καθήκον, συκοφάντησε τον υπουργό Δημόσιας Τάξης, συκοφάντησε την Αστυνομία και εξύμνησε τους διαδηλωτές, γιατί όλοι οι διαδηλωτές έχουν πάντα δίκιο.

Κακώς είναι στην τηλεόραση κατ’ αρχήν. Είναι ένας δημοσιογράφος χωρίς ταλέντο, η εκπομπή του δεν έχει κανένα ενδιαφέρον. Ποια ήταν η θεαματικότητα αυτής της εκπομπής; 1,7 %;»

Ο δημοσιογράφος λοιπόν, κατά τον κύριο Πάγκαλο, «πρέπει να έχει μια διακριτικότητα». Μάλιστα.

Να συκοφαντεί «διακριτικά» τους εργατικούς αγώνες.

Να πνίγει «διακριτικά» κάθε φωνή που αντιστέκεται.

Να παπαγαλίζει «διακριτικά» τις θέσεις των κομμάτων της άρχουσας τάξης. Να τα παίρνει «διακριτικά» από μυστικά κονδύλια.

Να διαπλέκεται, πάντα «διακριτικά», στα γρανάζια της εξουσίας.

Να κάνει «διακριτικά» αντικομμουνισμό.

Να καλλιεργεί «διακριτικά» την ανασφάλεια, την μιζέρια, την απογοήτευση και την ηττοπάθεια  στους πολίτες.

Να σπέρνει «διακριτικά» τον φόβο στο λαό.

Και αν όλα αυτά δεν τα κάνει «διακριτικά» αλλά… με ζήλο, τόσο το καλύτερο. Τότε είναι «δικός» μας. Και του αξίζει οπωσδήποτε μια θέση σε κρατικό ή ιδιωτικό μέσο. Γιατί, για να μην ξεχνάμε,  η «δημοσιογραφία» είναι «λειτούργημα»…