Για τους «κουρασμένους» συντρόφους και φίλους…

Τα όνειρα που μένουνε μονάχα μες 'τη σκέψη

κανείς μην τα πιστέψει τα σβήνει η ζωή

τα όνειρα που χτίζονται αντέχουνε στο χρόνο

υφαίνονται με πόνο, χωρίς αναπνοή.

Είναι τόσο σκληρός ο αγώνας μα τόσο γλυκός

είναι τόσο μεγάλη η ζωή όταν ζεις διαρκώς

και έτσι φτάνεις στο τέρμα χωρίς να 'χεις νοιώσει μικρός

και παλεύεις, πεθαίνεις, περνάς μα δεν είσαι νεκρός.

Τα όνειρα που παίρνουνε για λίγο το μυαλό μου

μερώνουν τον καημό μου μια τόση δα στιγμή

στα όνειρα που χτίζονται το είναι μου κι αν δώσω

αξίζει να 'ναι τόσο βαριά η πληρωμή.

Είναι τόσο σκληρός ο αγώνας μα τόσο γλυκός

είναι τόσο μεγάλη η ζωή όταν ζεις διαρκώς

και έτσι φτάνεις στο τέρμα χωρίς να 'χεις νοιώσει μικρός

και παλεύεις, πεθαίνεις, περνάς μα δεν είσαι νεκρός.

Τα όνειρα

Ένα τραγούδι σε στίχους και μουσική του ΑΚΗ ΠΑΝΟΥ διασκευασμένο και ερμηνευμένο από τον Λάμπρο Καρελά.

Την πρώτη ερμηνεία του από τον αξεπέραστο Στέλιο Καζαντζίδη μπορείτε να ακούσετε ΕΔΩ.

Ο λόγος που προτίμησα αυτήν την εκδοχή, είναι η –με σεβασμό- πολύ καλή διασκευή που  αποδίδει με «σύγχρονο» ήχο το λόγο του δημιουργού του και η εξαιρετική ερμηνεία από μια σπουδαία φωνή που αγαπώ πολύ.

(Στην παλιά φωτογραφία, ο Άκης Πάνου με τον Λάμπρο Καρελά).