Η πιο αισιόδοξη «πρόβλεψη» για την αυριανή μέρα

Συζητούσα σήμερα με έναν σύντροφο για το αν έχουμε ελπίδες να βγάλουμε έδρα στην περιοχή μας. Ο σύντροφος ήταν ελαφρώς απογοητευμένος κι εγώ του είπα...

«Ρε σύντροφε, ότι και να γίνει εμείς από Δευτέρα πάλι στον αγώνα θα είμαστε».

Και να ΄μαι τώρα, 3.00 το πρωί, που δεν με πιάνει ύπνος από την αγωνία για το αν θα βγει δυνατός ο λαός απ' αυτές τις εκλογές. Ψάχνω δημοσκοπήσεις και γκάλοπ στο internet να μου δώσουν μια ελπίδα. Χαμένος κόπος, όπως θέλουν τα παρουσιάζουν.

Δεν έχω εκλογικές αυταπάτες φυσικά όμως θέλω με όλο μου το είναι να βγει ισχυρό το ΚΚΕ από αυτή τη μάχη, γιατί ξέρω πέρα απ' όλα τ' άλλα ότι μόνο έτσι θα βγει πιο ισχυρός ο λαός, μόνο έτσι θα υψωθεί ένα ισχυρό ΟΧΙ απέναντι σε μνημόνια και μέτρα που βάζουν ταφόπλακα στο μέλλον μου και στα όνειρα μου!

Μακάρι να καταλάβει έστω κι αυτό, ο κόσμος και ειδικά οι νέοι άνθρωποι. Ελπίζω πως αύριο θα είναι μια μέρα που θα δώσει ελπίδα σε πολλούς, τότε θα βγω στον αγώνα με μεγαλύτερη χαρά, δύναμη και αισιοδοξία! Αλλά κ αν πάλι δεν είναι «εμείς από Δευτέρα πάλι στον αγώνα θα είμαστε σύντροφοι» γιατί απλά δεν έχουμε άλλο δρόμο απ΄ το να παλέψουμε για όσα μας αξίζουν, για όσα μας ανήκουν.

Δεν έχουμε άλλο δρόμο απ΄ το να σταθούμε απέναντι σε όσους μας εκμεταλλεύονται , σε όσους μας καταδικάζουν στη φτώχεια, στην ανεργία, στην εξαθλίωση. Να σταθούμε απέναντι, να αντισταθούμε, να αντεπιτεθούμε με όσες δυνάμεις έχουμε και δεν έχουμε μέχρι να έρθει η ώρα της τελικής αναμέτρησης…

«Μικρή Κομμουνίστρια»    (6 Μαΐου 2012 3:20 π.μ.)

Το κείμενο που μόλις διαβάσατε ήταν σχόλιο αναγνώστριάς μας στην ανάρτηση με τίτλο Το κόκκινο τρένο.  Κάποιοι λοιπόν δεν αρέσκονται στο ξεχείλωμα του όρου «Αριστερά», δεν οικειοποιούνται την ιδιότητα του «Αριστερού» όταν ξυπνήσουν ξαφνικά από το λήθαργο της πλαστής ευδαιμονίας τους. Υπάρχουν κάποιοι που δεν τρώνε τις γενικότητες, τις υπεκφυγές, τις ακροβασίες στο κενό, τον «εκλεπτυσμένο» πολιτικό λόγο και τις εξυπνακίστικες προεκλογικές φανφάρες.

Οι κομμουνιστές αγωνιούν για το αύριο, σκέφτονται, παλεύουν και αισιοδοξούν. Βλέπουν καθαρά τον προορισμό, που δεν μπορεί να είναι άλλος από το ξεθεμέλιωμα του σάπιου καπιταλισμού, χωρίς να φοβούνται να περάσουν μέσα από τον δύσβατο αλλά μοναδικό δρόμο, του καθημερινού ΤΑΞΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ. 

Φίλη, συντρόφισσα «Μικρή Κομμουνίστρια», σου σφίγουμε το χέρι. Το «Μικρή» είναι λίγο και σε «αδικεί»…