Το «ανθρώπινο» πρόσωπο της… ελληνικής ΜΕΒΓΑΛ και η αναγκαιότητα του ταξικού αγώνα

Μαίνεται ο πόλεμος που έχουν κηρύξει οι καπιταλιστές ενάντια στην εργατική τάξη. Παράλληλα οξύνεται και ο μεταξύ τους ανταγωνισμός, που έχει σαν στόχο το πλασάρισμά τους σε καλύτερες θέσεις, για τη διατήρηση ή αύξηση της κερδοφορίας των επιχειρήσεών τους. Αυτός ο ανταγωνισμός  μεταφέρεται και στο πεδίο της δημόσιας αντιπαράθεσης, στη μάχη των εντυπώσεων, με σκοπό να παραπλανήσει τους θεατές και να τους μετατρέψει σε καταναλωτές των προϊόντων τους.

Ειδικότερα τον τελευταίο καιρό, που μεγάλα τμήματα του λαού αναζητούν όλο και πιο φτηνά προϊόντα πρώτης ανάγκης, αδιαφορώντας για την προέλευσή τους, προβάλλεται  (προωθείται και από τα ΜΜΕ) μια «τάση επιστροφής» στα ελληνικά προϊόντα, έτσι, γενικά κι αόριστα, χωρίς να γίνεται λόγος για τα συμφέροντα που τα επεξεργάζονται, εμπορεύονται και τα προωθούν. Τα ίδια συμφέροντα που, αισχροκερδώντας, καθορίζουν τις τιμές στα ράφια των καταστημάτων πώλησης και που φυσικά δεν το κάνουν με γνώμονα την εθνικότητά τους, αλλά το κέρδος.

Στα πλαίσια αυτά, δεν πρέπει να μας προκαλούν εντύπωση ανακοινώσεις της εταιρίας γαλακτοκομικών προϊόντων ΜΕΒΓΑΛ, που «καρφώνουν» ανταγωνίστριά της που πρόσφατα μετέφερε την έδρα των δραστηριοτήτων της εκτός Ελλάδας. Έτσι, διαβάζουμε σε ανακοίνωση της εταιρίας με τίτλο: «MEΒΓΑΛ: Αν πιστεύεις στον τόπο σου δεν τον εγκαταλείπεις» (οι υπογραμμίσεις του Οικοδόμου):

"62 χρόνια μετά την ίδρυσή της, μια από τις πιο παραδοσιακές οικογενειακές ελληνικές επιχειρήσεις, η Μακεδονική Βιομηχανία Γάλακτος ΜΕΒΓΑΛ Α.Ε., συνεχίζει να επενδύει στην Ελλάδα αποδεικνύοντας ότι κάποιες εταιρίες, ακόμα και σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς, διατηρούν τις αξίες τους αναλλοίωτες. Ο κ. Πέτρος Παπαδάκης, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της ΜΕΒΓΑΛ, λέει χαρακτηριστικά: «Είμαστε 100% ελληνική εταιρία κι αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ. Αυτή είναι η στιγμή που η Ελλάδα μάς χρειάζεται περισσότερο. Γι' αυτό, είμαστε και θα παραμείνουμε εδώ για να κάνουμε αυτό που γνωρίζουμε όσο μπορούμε καλύτερα και να στηρίξουμε την πατρίδα μας».

[...] Οι επενδύσεις, η ανάπτυξη και οι εξαγωγές αποτελούν προτεραιότητα. Ο κ. Παπαδάκης προσθέτει: «Ειδικά τώρα, πρέπει να κοιτάμε μπροστά και να ανακαλύπτουμε νέες ευκαιρίες και αγορές που θα βοηθήσουν να βγούμε από την κατάσταση που βιώνουμε».

[...] Αλλά η ΜΕΒΓΑΛ έχει και ανθρώπινο πρόσωπο. Πραγματοποιεί καθημερινή δωρεάν τροφοδοσία ιδρυμάτων όπως το Χαμόγελο του Παιδιού Θεσσαλονίκης, τα Παιδικά Χωριά S.O.S. στο Πλαγιάρι και άλλων, ενώ στηρίζει Κοινωνικά Παντοπωλεία, την Τράπεζα Τροφίμων, Κέντρα Υποδοχής Αστέγων και συσσίτια σε όλη την ελληνική επικράτεια. Πέτρος Παπαδάκης, Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος: «Στη ΜΕΒΓΑΛ, το Γάλα είναι η Ζωή μας. Αλλά το γάλα προέρχεται απ' τον τόπο μας. Αυτός ο τόπος είναι η ζωή μας και είναι καθήκον μας να βοηθήσουμε»."

Στην ιστοσελίδα της εταιρίας, διαβάζουμε για το ανθρώπινο δυναμικό της, κάτω από έναν τίτλο που ξεχειλίζει… ευαισθησία «Το γάλα ενώνει τις ζωές μας»:

"Η ΜΕΒΓΑΛ είναι οι άνθρωποι της. Εργαζόμενοι και συνεργάτες αποτελούν μια δεμένη ομάδα που αλληλεπιδρά, μοιράζεται και απολαμβάνει με ίσους όρους αρμονική συνεργασία και αξιοκρατία. Οι άνθρωποι της ΜΕΒΓΑΛ είναι ο μοχλός και η κινητήρια δύναμη για την επίτευξη των εταιρικών στόχων."

Θα μπορούσε κάποιος να σκεφτεί διαβάζοντας τα παραπάνω, και είναι πολλοί αυτοί που το κάνουν, πως να και μια ελληνική εταιρία που αγαπάει την πατρίδα, βάζει πλάτη και δεν φεύγει τώρα στα δύσκολα, αφεντικό και εργαζόμενοι μαζί μια γροθιά και όλοι μαζί να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον μέχρι να περάσει η κρίση. Αυτό δηλαδή που θέλει και εύχεται ο κάθε καπιταλιστής-βιομήχανος είτε λέγεται Παπαδάκης, είτε Μάνεσης κλπ.

Έτσι, με προφάσεις την «κρίση» και την «μείωση των παραγγελιών», εκβιάζουν τους εργάτες τους να δουλεύουν χωρίς να πληρώνονται ή τους απολύουν. Τους ίδιους εργάτες που,  στις ανακοινώσεις των όμορφα σχεδιασμένων ιστοσελίδων τους, αποκαλούν «οι άνθρωποί μας» και ισχυρίζονται πως  απολαμβάνουν «με ίσους όρους, αρμονική συνεργασία και αξιοκρατία.»"

Τι συμβαίνει όμως στην πραγματικότητα;

«Απεργούν από χτες το απόγευμα οι εργαζόμενοι στην εταιρεία ΜΕΒΓΑΛ, απαιτώντας την άμεση εξόφληση των δεδουλευμένων (Σεπτέμβρης - Οκτώβρης) που τους χρωστάει η εργοδοσία. Την απεργία προκήρυξε η Ομοσπονδία Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών και για τα τρία εργοστάσια της εταιρείας (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Μουδανιά). […] Στη βόρεια Ελλάδα, η διοίκηση του σωματείου (ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ) αποφάσισε να μην πάρει μέρος στην απεργία, παρά τις αόριστες υποσχέσεις της εργοδοσίας για την αποπληρωμή.»

Προφανώς η εικόνα δεν είναι αυτή που μας πλασάρουν οι καπιταλιστές. Όσο κι αν την τυλίγουν με γυαλιστερό περιτύλιγμα και όσο κι αν βρίσκουν συμπαραστάτες τους, σε αυτήν την προσπάθεια παραπλάνησης, την πλειοψηφία των ΜΜΕ, δεν μπορούν να κρατήσουν κρυφό πως τα τεράστια κέρδη όλων αυτών των βιομηχανιών στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, βγήκαν αφού οι ιδιοκτήτες τους στράγγιξαν στην κυριολεξία την εργατική δύναμη των ανθρώπων "τους". Οι εργάτες της ΜΕΒΓΑΛ ξεκίνησαν απεργία για να διεκδικήσουν το αυτονόητο: να πληρωθούν τα μεροκάματά τους.

Παλιότερη κινητοποίηση εργαζομένων στον κλάδο

Και ενώ θα περίμενε κανείς, σε αυτόν τον -αυτονόητο τουλάχιστον- αγώνα να συντρέξουν οι εργάτες με πρωτοπόρους ΟΛΟΥΣ τους εκλεγμένους συνδικαλιστές τους, κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Οι εκπρόσωποι του κυβερνητικού συνδικαλισμού για μια ακόμα φορά έβαλαν εμπόδιο στον αγώνα των εργατών, για να μην θιγούν τα συμφέροντα του αφεντικού τους και της ΜΕΒΓΑΛ και  «την Παρασκευή, ημέρα έναρξης της απεργίας, με το επιχείρημα ότι ... θέλουν να δουλέψουν επιτέθηκαν φραστικά και χειροδίκησαν στο χώρο της αποθήκης στον πρόεδρο του σωματείου μας (σ.σ.: των εργαζομένων της ΜΕΒΓΑΛ στην Αθήνα) και σε άλλα μέλη που βρίσκονταν στο χώρο δουλειάς. Εμείς περιμέναμε τέτοια επίθεση από την εργοδοσία και όχι από δήθεν συνδικαλιστές. Καλούμε όλους τους συναδέλφους να βγάλουν τα συμπεράσματά τους και να τους γυρίσουν την πλάτη».

Όμως και αυτοί και το αφεντικό τους πήραν ένα γερό μάθημα από την εξέλιξη αυτού του αγώνα:

"«Με επιτυχία ολοκληρώθηκε η απεργία των εργαζομένων στη ΜΕΒΓΑΛ, στο εργοστάσιο της Αθήνας, οι οποίοι πέτυχαν διακανονισμό για την εξόφληση των δεδουλευμένων (Σεπτέμβρης - Οκτώβρης) που τους χρωστάει η εργοδοσία. «Η εργοδοσία, κάτω από την πίεση της απεργιακής μας κινητοποίησης αναγκάστηκε και έκανε δεκτές τις προτάσεις του σωματείου, δηλαδή, άμεση εξόφληση της μισθοδοσίας του Σεπτέμβρη στις 15/11 και καταβολή του 50% του μισθού του Οκτώβρη στις 29/11», επισημαίνει με ανακοίνωσή του το Σωματείο της ΜΕΒΓΑΛ στην Αθήνα.»"

Από παλιότερη κινητοποίηση εργαζομένων στον κλάδο

Αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα, χωρίς πολλά λόγια και φιοριτούρες. Ο καπιταλιστής βιομήχανος θα προσπαθεί να αρμέγει για πάντα την αγελάδα που θα αυξάνει τα κέρδη του, δηλαδή τον εργάτη, χτυπώντας τον φιλικά στην πλάτη και κάνοντάς τον να νιώθει «συνεργάτης» του. Την ίδια στιγμή, με την συγκατάθεση του κράτους, θα του μειώνει το μεροκάματο, θα του παρακρατάει τους μισθούς, θα του στερεί δικαιώματα ή θα τον απολύει. Και όταν ο εργάτης θα προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του και να διεκδικήσει το δίκιο του, τότε θα αναλαμβάνουν τα δεκανίκια του καπιταλιστή, οι εργατοπατέρες «συνδικαλιστές» και οι υποστηρικτές της... "υπεύθυνης" υποταγής, να τον κρατήσουν «στ’ αυγά» του.

Ας καταλάβουν όλοι οι εργάτες πως φιλίες με τα αφεντικά δεν πιάνονται. Τους δυο κόσμους μας τους χωρίζει άβυσσος. Η θέση μας είναι απέναντί τους. Την «κρίση» των καπιταλιστών δεν τη δημιουργήσαμε εμείς, ούτε είμαστε συνυπεύθυνοι. Δεν θα ανεχτούμε να μας κάνουν συνένοχους στο έγκλημα. Συσπειρωνόμαστε στα σωματεία μας, συμμετέχουμε ενεργά στις διαδικασίες, στη διαμόρφωση των αποφάσεων, απομονώνουμε τους εκπροσώπους του εργοδοτικού συνδικαλισμού, ξεριζώνουμε τα φασιστικά παράσιτα. Είμαστε περήφανοι για την ταξική καταγωγή μας και αγωνιζόμαστε για τα συμφέροντα της τάξης μας.