Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

Ο Μάνεσης ευχαριστεί τα «καλά παιδιά» της ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ ΒΟΛΟΥ με 25% μείωση μισθών


"Οταν ο λύκος καλεί το πρόβατο για τραπέζι μάντεψε ποιό θα είναι το φαγητό". Πρόταση περικοπής μισθών κατά 25% έφερε κατά την επίσκεψή του στο Βόλο το κλιμάκιο της διεύθυνσης της «Χαλυβουργίας Ελλάδος».

Σύμφωνα με πληροφορίες, στο εργοστάσιο της εταιρείας, πραγματοποιήθηκε συνάντηση μεταξύ της εργοδοσίας και μελών της διοίκησης του σωματείου με στόχο την έναρξη διαβούλευσης για το νέο μισθολόγιο.

Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν πως στους συνδικαλιστές παρουσιάστηκαν από την εργοδοτική πλευρά οικονομικά στοιχεία για την εικόνα της εταιρίας και την προοπτική της. Η συζήτηση επικεντρώθηκε στις οικονομικές επιπτώσεις της κρίσης και παρουσιάστηκαν στους εργαζόμενους οι προτάσεις της εταιρείας για συνέχιση λειτουργίας των εργοστασίων στο Βόλο υπό προϋποθέσεις.

Στην ουσία πρόκειται για σενάριο βγαλμένο από...
τα παλιά, όταν και πάλι ζητήθηκαν θυσίες από τους εργαζόμενους για να διατηρηθεί η βιωσιμότητα των εργοστασίων και τότε υπήρξε αποδοχή.

Η χθεσινή πρόταση για τη …νέα σωτηρία, βασίζεται κυρίως σε μείωση αποδοχών των εργαζομένων κατά 25% για τις μονάδες του Βόλου και του Βελεστίνου. Στους συνδικαλιστές παρουσιάστηκαν κι άλλες εναλλακτικές, περισσότερο οδυνηρές και ζητήθηκε την επόμενη εβδομάδα να υπάρξουν οι απαντήσεις των εργαζομένων για το μέλλον της επιχείρησης, όπως τονίστηκε.

Συνδικαλιστές που δεν ανέμεναν τόσο σκληρές προτάσεις, όταν μάλιστα το προσωπικό της Χαλυβουργίας σε Βόλο και Βελεστίνο στήριξε -κόντρα στο προσωπικό του Ασπροπύργου- τις εταιρικές προτάσεις πέρυσι και δεν πραγματοποίησε απεργιακές κινητοποιήσεις, εκτιμούν πως αρχίζει μια δύσκολη περίοδος διαβούλευσης με τον πρόεδρο του ΔΣ της Χαλυβουργίας Ελλάδας ΑΕ κ. Νίκ. Μάνεση.

Οι προτάσεις της εργοδοσίας, θα τεθούν σε ψύχραιμη συζήτηση στη Διοίκηση του Σωματείου που αναμένεται να συγκληθεί τις αμέσως προσεχείς ημέρες ενώ θα υπάρξει αναλυτική ενημέρωση και των νομικών συμβούλων για τα περιθώρια ελιγμών. Όπως και πέρυσι, οι τελικές αποφάσεις του ΔΣ του Σωματείου, θα τεθούν προς έγκριση στη Γενική Συνέλευση των εργαζομένων.

Τέλος, με μελανά χρώματα έγινε χθες περιγραφή για το μέλλον των εργαζομένων στον Ασπρόπυργο όπου έχουν ήδη απολυθεί 150 άτομα και απομένουν 200 περίπου εργαζόμενοι, που βρίσκονται σε αναγκαστική κανονική άδεια η οποία λήγει σε μερικές ημέρες.

Από τις αναφορές της διοίκησης στο εργοστάσιο του Ασπροπύργου, που παραμένει κλειστό και στους εργαζόμενους που εξαντλούν και την κανονική άδεια, σχηματίστηκε εντύπωση στους συνδικαλιστές των μονάδων της Μαγνησίας πως το εργοστάσιο στην Αττική δεν πρόκειται να επαναλειτουργήσει.

e-thessalia via epitropesdiodiastop
πηγή: ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ

Μου έρχονται στο μυαλό οι παγωμένες νύχτες έξω από την πύλη του Ασπροπύργου, γύρω από τα βαρέλια με τις αναμμένες φωτιές. Οι συγκεντρώσεις αλληλεγγύης στον ηρωικό αγώνα των χαλυβουργών, οι συναυλίες, η διανομή τροφίμων, τα κάλαντα των Χριστουγέννων και η πρωτοχρονιά στο κλειστό εργοστάσιο. Βλέπω μπροστά μου τα βουρκωμένα από τη συγκίνηση μάτια των απεργών, τις σφιγμένες γροθιές τους. Ακούω τις βραχνιασμένες από την ταλαιπώρια φωνές τους. «Ξεφυλλίζω» τις αναρτήσεις του μπλογκ. Ένας αγώνας ηρωικός, που όμοιός του δεν υπήρξε. Ένα μάθημα ανυπόταχτης θέλησης, ένα μάθημα αξιοπρέπειας και περηφάνιας σε όλους εμάς, σε όλη την εργατική τάξη που για μια ακόμα φορά στάθηκε κατώτερη των περιστάσεων.

Έξω από τη μάντρα του εργοστασίου στο Βόλο, χαράματα. Ο δρόμος κλεισμένος από τις κλούβες της αστυνομίας. Έξω, στο δρόμο, οι απεργοί χαλυβουργοί καλούν για μια ακόμα φορά τους συναδέλφους τους σε κοινό αγώνα. Μέσα από τα σίδερα, οι συνάδελφοί τους, τα ταξικά αδέλφια τους, τους γυρίζουν την πλάτη. Ανάμεσα στους μέσα και στους έξω τα ΜΑΤ. Οι συνδικαλιστές τους, τους πείθουν πως το συμφέρον τους είναι να κοιτάξουν τη δουλίτσα τους. Έχουν οικογένεια και παιδιά. Δεν είναι καιρός για ηρωισμούς.

Το αφεντικό αγωνιά μήπως και οι κακοί του Ασπροπύργου πείσουν τα «καλά παιδιά» που του απέμειναν στο Βόλο. Ξέρει πως αν συμβεί αυτό δεν έχει πολλά περιθώρια. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει ποτέ. Ανακουφισμένος τους χτυπά φιλικά στην πλάτη. Η δουλειά του θα γίνει με τις μικρότερες απώλειες. Γι’ αυτόν δεν υπάρχουν «καλοί» εργάτες, δεν υπάρχουν «καλά παιδιά». Υπάρχουν αριθμοί, δείκτες, κέρδος, που θα ανεβαίνουν όσο οι εργάτες θα σκύβουν το κεφάλι. (Οικοδόμος)

9 σχόλια:

Σεβέκ είπε...

Γιατί δεν έχουμε κάποια ενημέρωση για τις εξελίξεις στη "δική μας" χαλυβουργία; Αν ισχύει αυτό που αναφέρεται παραπάνω, περί κλεισίματός της, είναι πολύ σημαντικό...

Οικοδόμος είπε...

Έχεις δίκιο Σεβέκ. Δεν ξέρω όμως κάτι περισσότερο.
Αν κάποιος φίλος ξέρει ας μας ενημερώσει.

Καλή δύναμη!

Σεβέκ είπε...

Όσο για τους εργαζόμενους της χαλυβουργίας Βόλου, δυστυχώς, όπως έστρωσαν, θα κοιμηθούν... Ας γίνουν ένα παράδειγμα προς αποφυγή...

μεταλεργατης είπε...

Αν τα καλά παιδια είχαν κάνει απεργια τότε κι ο αγωνας εδώ στόν ασπροπυργο θατανε νικηφορος .Μακαρι να τούς έγινε μαθημα ζωής ότι αυτός πού δέν αγωνιζεται ειναι ο αγαπημένος χαμενος διαφορετικά θά λένε «σφαξε με αγα νά αγιασω ». Τότε τό 25% θα γίνει 35% ,45%κι ο κατηφορος δεν έχει πάτο

Ανώνυμος είπε...

Αν τους δόθηκε η εντύπωση ότι το εργοστάσιο στον Ασπρόπυργο πάει για κλείσιμο, δεν έχουν κανένα λόγο να δεχτούν τις μειώσεις! αν δε δεχτούν τί θα κάνει ο εργοδότης; θα κλείσει και αυτό το εργοστάσιο; και αν πάει για κλείσιμο, θα σωθεί από μια μείωση της τάξης του 10-15% (μετά από διαπραγματεύσεις;)

Ανώνυμος είπε...

Φίλε μεταλεργάτη μακάρι να έγινε μάθημα ζωής και στα 'κακά' παιδιά του Ασπροοπύργου (και όσους τους καθοδηγούν) ότι οι απεργίες δε γίνονται έτσι. Πρώτα εξασφαλίζεται η σύμπνοια μεταξύ των δύο εργοστασίων και η κοινή στάση και μετά ξεκινάει η απεργία ώστε να υπάρχει πίεση. Αλλιώς γίνεται για πολιτικούς λόγους χωρίς ελπίδα, με θύματα τους εργαζόμενους (150 απολύσεις ήδη...)

Οικοδόμος είπε...

@Ανώνυμος(18 Οκτωβρίου 2012 1:36 μ.μ.):
Για πες μας λοιπόν εσύ, πως πρέπει να γίνονται οι απεργίες; Και καλά, αφού τα… κορόιδα οι χαλυβουργοί… δεν ήξεραν και γίνονταν έρμαια του κάθε… «καθοδηγητή»… εσύ που ήσουν να τους δείξεις τον… σωστό δρόμο; Που ήσουν να εξηγήσεις… στα θύματα… των «πολιτικών λόγων»… πως οι αγώνες πρέπει να γίνονται… εκ του ασφαλούς; Να τους δώσεις την… «ελπίδα»;…

Δεν φαίνεσαι για αφελής. Το χαιρέκακο σχόλιό σου μου φέρνει στο μυαλό το νο1 τσιράκι του Μάνεση στον Ασπρόπυργο, εκείνη την ανεκδιήγητη… «εκπρόσωπο των εργαζομένων» που είχε πιάσει στασίδι στο ΣΚΑЇ. Για την υπεράσπιση του… δικαιώματος… στην «εργασία»… Σταθερά στην υπηρεσία του Μάνεση…

Ανώνυμος είπε...

Φίλε οικοδόμε δεν έχω σχέση με την επιχείρηση, έχω απλά παρακολουθήσει το θέμα λόγω γνωστών οπότε και να ήθελα δε δικαιούμουν να είμαι εκεί να πω τη γνώμη μου και να δώσω ελπίδα... Γι αυτό τη λέω μέσω του blog (θεώρησα ότι αυτός είναι ο σκοπός του, αν όχι μη δημοσιεύεις το σχόλιό μου). Λοιπόν, κατά τη γνώμη, και όπως αποδείχτηκε νομίζω, πρώτα θα έπρεπε να γίνει ενιαίο σωματείο και μετά κοινοί αγώνες για ευνόητους λόγους...

Οικοδόμος είπε...

@Ανώνυμος(19 Οκτωβρίου 2012 10:54 π.μ.):
«αν όχι μη δημοσιεύεις το σχόλιό μου». Αυτό δεν χρειαζόταν. Φυσικά και ο καθένας εδώ εκφράζει τη γνώμη του. Και «δέχεται» (όχι αποδέχεται) και τις απαντήσεις. Περίμενα λοιπόν να επιχειρηματολογήσεις μετά την απάντησή μου. Αναφέρθηκες σε «καθοδηγητές» των απεργών, αναφέρθηκες σε «πολιτικούς λόγους», αναφέρθηκες σε «θύματα εργαζόμενους». Περίμενα να στηρίξεις τους ισχυρισμούς σου. Δεν το κάνεις, παρά συνεχίζεις να υποστηρίζεις τους… «εκ του ασφαλούς αγώνες». Δικαίωμά σου, όμως μην περιμένεις να σου χαϊδέψουμε τ’ αυτιά…

Οι ισχυρισμοί σου είναι απαξιωτικοί για τους απεργούς εργάτες της Χαλυβουργίας, προσβλητικοί και υβριστικοί, ιδιαίτερα που τους πετάς σαν συνθήματα και φεύγεις…

Μάθε λοιπόν αγαπητέ ανώνυμε πως ό,τι κέρδισε η εργατική τάξη μέχρι σήμερα, παγκόσμια και εδώ, κερδήθηκε χωρίς καμιά… εκ των προτέρων «συμφωνία» για την επιτυχία του… Απόψεις σαν τις δικές σου αποτελούσαν πάντα τροχοπέδη στις διεκδικήσεις και τους αγώνες, όμως αυτοί που τις εξέφραζαν απολάμβαναν και οι ίδιοι (από τους πρώτους) τα όποια οφέλη έφερναν οι νίκες αυτών των αγώνων. Των αγώνων που ξεκινούσαν και τραβούσαν μέχρι το τέλος, οι λίγοι, κολλήγοι, εργάτες, χαλυβουργοί, οικοδόμοι και άλλοι «τρελλοί», απαξιωτικά χρήζοντες «καθοδήγησης» «θύματα εργαζόμενοι»… Των αγώνων, που μετά από τόσο αίμα και τόσες θυσίες των παλαιότερων, οι μεταγενέστεροι τους αποσιωπούν, τους θεωρούν ντεμοντέ, «για τους άλλους». Ακόμα και τώρα που μας κλέβουν τη ζωή μέρα με τη μέρα, εσύ και οι περισσότεροι, λέτε «να δούμε», «να περιμένουμε λίγο ακόμα», να απεργήσουμε «αλλά να μη χάσουμε και το μεροκάματο» και άλλα… αγωνιστικά.

Και περιμένετε από τους σωτήρες να σας σώσουν…