Τρίτη 5 Ιουνίου 2012

Το παρακράτος του internet



Πριν από δέκα ακριβώς μήνες γράφαμε εδώ σχετικά με την ελευθερία των  blogs: «Δεν της έφταναν ένα σωρό προβλήματα, έχει και τα …blogs! Για την κυβέρνησή μας ο λόγος, στους κόλπους της οποίας πολύς λόγος γίνεται τελευταία για τη λειτουργία  των blogs, την κατάργηση της ανωνυμίας των διαχειριστών τους και - στην ουσία – τον περιορισμό της ελεύθερης έκφρασής τους. Αφήστε που αν μπορούσε, αύριο το πρωί κιόλας θα «έσβηνε» από το χάρτη κάθε ενοχλητική κουκίδα ελεύθερης σκέψης. Είναι γενικότερη η κατεύθυνση για τσάκισμα κάθε ελευθερίας των πολιτών αυτής της έρμης χώρας».

Η εμφάνιση του internet στη ζωή μας την επηρέασε καθοριστικά. Η εξέλιξη της τεχνολογίας τα τελευταία χρόνια ξεπέρασε ακόμα και τα πιο «τραβηγμένα» σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Η εμφάνιση πολλών καινοτομιών σ’ αυτήν και η «βίαιη» εισβολή τους στη ζωή μας έπαψαν απλά να την επηρεάζουν. Δημιουργήθηκε ένα καθεστώς «κατοχής» που άλωσε τις  σχέσεις μας  με ό,τι μας περιβάλλει. Από την συνδιαλλαγή μας με μια υπηρεσία, την ενημέρωση, την ψυχαγωγία μας, μέχρι και τον τρόπο που σκεφτόμαστε. Σε τέτοιο βαθμό που οι περισσότεροι από εμάς δεν μπορούν να σκεφτούν τη ζωή τους πια χωρίς internet!

Όταν πριν δεκατρία χρόνια πρωτοεμφανίστηκαν τα blogs, ήταν λίγοι αυτοί που τα ακολούθησαν. Όπως κάθε τι καινούργιο το αντιμετωπίσαμε με δυσπιστία. Σ’ αυτό έπαιξε ρόλο και η μικρή επαφή-σχέση μας με το internet συνολικότερα, που σε επίπεδο χωρών Ευρωπαϊκής Ένωσης αυτή βρισκόταν στα πιο χαμηλά επίπεδα. Σήμερα και αφού στο μεταξύ έκαναν την εμφάνισή τους και τα λεγόμενα social media, πολλές χιλιάδες χρήστες στην Ελλάδα και πολλά εκατομμύρια ακόμα σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη μπορούν να εκφράζουν την άποψή τους, κατά κανόνα χωρίς λογοκρισία, να ενημερώνονται, να διασκεδάζουν και να επικοινωνούν, με ταχύτητα αστραπής, ακόμα κι αν μεσολαβούν χιλιάδες χιλιόμετρα μεταξύ τους.

Έτσι λοιπόν ο άνθρωπος πρόσθεσε ένα ακόμα λαμπρό επίτευγμα στον μακρύ κατάλογο των καταχτήσεών του. Ένα ακόμα εργαλείο στην εργαλειοθήκη του. Όμως όπως συμβαίνει με όλα τα εργαλεία, ακόμα και τα πιο «απλά», η αποτελεσματικότητα της χρήσης τους όπως και η απόδοσή τους, εξαρτώνται κυρίως από αυτόν που τα χρησιμοποιεί. Ένα κοφτερό μαχαίρι, με την ίδια ευκολία που μπορεί να κόψει ένα καρβέλι ψωμί, μπορεί να κόψει κι ένα ανθρώπινο κεφάλι. Η διαφορά βρίσκεται στο χέρι που το κρατά και τον εγκέφαλο που δίνει τις εντολές. Δεν δικαιούμαστε λοιπόν να απορρίπτουμε ένα εργαλείο σαν «κακό». Αντίθετα, μπορούμε να κρίνουμε  τον τρόπο με τον οποίο  αυτό χρησιμοποιείται.

Είναι γνωστό πως τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην ιστορία της ανθρωπότητας γίνονταν πάντα στο όνομα της ελευθερίας του ανθρώπου. Μιας «ελευθερίας» που σπάνια ρωτήθηκε  αυτός που του την επέβαλλαν -πάντα κάποιοι ισχυρότεροι και πάντα με το μαχαίρι- αν την… αντέχει. Μπορούμε να πούμε λοιπόν  πως η ελευθερία είναι κάτι που ταιριάζει  στους ισχυρούς, κάνοντας τους ασθενέστερους να την ονειρεύονται, ακόμα κι αν φαινομενικά την απολαμβάνουν.

Μεγάλη συζήτηση γίνεται στις μέρες μας για την ελευθερία του internet, για τον ρόλο των blogs και των σελίδων κοινωνικής δικτύωσης, για την ανωνυμία των bloggers κλπ. Δύο είναι οι κυριότεροι λόγοι: η λεγόμενη «πολιτική απορρήτου» της Google που άλλαξε πριν λίγες εβδομάδες και ο «τρόπος συμπεριφοράς» κάποιων blogs, ή άλλων social media πηγών (λογαριασμών facebook και twitter).

Η μετατροπή της κατάληξης com  σε gr, στο τέλος της «διεύθυνσης» του blog, γίνεται για να έχει το Ελληνικό κράτος τα blogs υπό την νομική εποπτεία του. Αυτό βέβαια δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμα κι απ’ ότι λένε κάποιοι ειδικοί θα πάρει καιρό, αφού εμπλέκονται οι νομοθεσίες ΗΠΑ, Ευρωπαϊκής Ένωσης και η Ελληνική και υπάρχουν πολλά  ζητήματα που θα πρέπει να διευθετηθούν.

Από την μέρα που άνοιξα αυτό το blog, έγραφα και γράφω ό,τι μου κατέβει στο κεφάλι, έχοντας παράλληλα ξεκάθαρο στο μυαλό μου τι «πρέπει» και τι «δεν πρέπει» και ακολουθώντας στοιχειώδεις κανόνες αυτοελέγχου και σεβασμού αυτών που θα το επισκεφτούν.

Καμιά Αρχή μέχρι σήμερα δεν προσπάθησε να παρέμβει με κάποιο τρόπο στα γραφόμενά μου, δηλαδή να με λογοκρίνει. Είναι αστείο να επικαλεστώ την όποια «ανωνυμία» μου απέναντι στις Αρχές, όταν ανά πάσα στιγμή μπορεί να εντοπιστεί από αυτές  το σημείο από το οποίο «εκπέμπει» αυτό το blog. Τα υπόλοιπα είναι νομικά θέματα, δεν τα ξέρω και δεν μπορώ να έχω στοιχειοθετημένη άποψη. Μπορώ θεωρητικά να ισχυριστώ πως κινούμαι με απόλυτη ελευθερία σε ένα περιβάλλον που φημίζεται γι’ αυτήν. Είναι όμως έτσι;

Αν χωρίσουμε τα blogs σε κατηγορίες ανάλογα με τον χαρακτήρα και τη θεματολογία τους θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως ένα μεγάλο κομμάτι τους έχει ως αντικείμενό του (άμεσα ή έμμεσα) την ενημέρωση. Μέρα με τη μέρα τα καθεστωτικά ΜΜΕ χάνουν όλο και περισσότερους αναγνώστες, θεατές ή ακροατές. Η εμπιστοσύνη του κόσμου στην «αντικειμενική» τους ενημέρωση κλονίστηκε σε μεγάλο βαθμό, όταν άρχισε να αποκαλύπτεται ο τρόπος που αυτά είχαν δημιουργηθεί και λειτουργούσαν. Όταν – και μέσα από τον έντονο μεταξύ τους ανταγωνισμό- φάνηκε ένα καλοστημένο σκηνικό οικονομικοπολιτικής διαπλοκής που ανεβάζει και κατεβάζει πρόσωπα και κυβερνήσεις. Οι πολλοί κατάλαβαν πια γιατί ο κάθε κρατικοδίαιτος μεγαλοεργολάβος που σέβεται τον εαυτό του, οφείλει να έχει στην κατοχή και τον έλεγχό του εφημερίδες, περιοδικά, άλλες εκδόσεις, ενίοτε δισκογραφική εταιρία, ραδιοφωνικό σταθμό και τηλεοπτικό κανάλι.

Δεν είναι λοιπόν τυχαία η επίθεση στα blogs από κυβερνητικά στελέχη και εκπροσώπους αυτών των ΜΜΕ όταν άρχισε να γίνεται πιο μικρό το μερίδιό τους από τα διαφημιστικά έσοδα. Την ίδια στιγμή που, βρίσκοντας πρόσφορο έδαφος, πολλά blogs απεμπολούσαν τον «ερασιτεχνικό» χαρακτήρα που είχαν στο ξεκίνημα της διαδρομής τους και εξελίσσονταν σε μεγάλους ιστότοπους ενημέρωσης που απασχολούν επαγγελματίες δημοσιογράφους και τεχνικούς και δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τα ΜΜΕ που ήρθαν να αμφισβητήσουν. Την ίδια στιγμή που δημιουργούνται καινούργια "ενημερωτικά" blogs, χωρίς να αποκλείει κανείς την ανάμιξη σε αυτά και επιχειρηματιών που είχαν ή έχουν ακόμα σαν αντικείμενό τους την ενασχόληση με τα παραδοσιακά ΜΜΕ. Κινήσεις που κάνουν βλέποντας όλο και περισσότερο κόσμο να εμπιστεύεται στα blogs την ενημέρωσή του.  Κοινό χαρακτηριστικό αυτών των περιπτώσεων είναι η διατήρηση της φυσιογνωμίας του “blogspot” που τους βοηθάει να δίνουν στους αδαής  την ψευδαίσθηση της «ανεξάρτητης» και «αδέσμευτης» ενημέρωσης.

Στις μέρες μας βλέπουμε μέσα από διαμάχες μεταξύ πολιτών, πολιτικών ή δημοσιογράφων και κάποιων blogs να αποκαλύπτονται σκοτεινοί ρόλοι και δολοπλοκίες, να στήνονται προβοκάτσιες εναντίον «ενοχλητικών» φωνών και να πρωταγωνιστούν συγκεκριμένα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα σε έναν χώρο που υποτίθεται ήταν αμόλυντος μέχρι τώρα από τις μολυσματικές ασθένειες των παραδοσιακών ΜΜΕ, που απ’ ότι αποδεικνύεται όμως, είναι μεταδοτικές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόσφατη (και δικαστική) διαμάχη πολύ γνωστού δημοσιογράφου,  με γνωστό blog και επίσης γνωστό συνάδελφό του που φέρεται διαχειριστής του και οι "βαριές" κουβέντες που ανταλλάχτηκαν.

Μαζί και με άλλα παραδείγματα που, σίγουρα, δεν βγαίνουν όλα στην δημοσιότητα, δημιουργούν ένα γκρίζο τοπίο στην «μπλογκόσφαιρα» που γίνεται όλο και πιο μαύρο με τον καιρό. Βλέπουμε πως ο χώρος των blogs εξελίσσεται συχνά σε πεδίο επίλυσης επαγγελματικών, οικονομικών ή πολιτικών διαφορών, εξόφλησης προσωπικών «συμβολαίων» και κυρίως χειραγώγησης της κοινής γνώμης με κατασκευασμένες ή διαστρεβλωμένες ειδήσεις. Ποια η διαφορά τότε των blogs από τα καθεστωτικά ΜΜΕ; Μα στον τρόπο που αυτά χρησιμοποιούνται (το παραδειγμα με το μαχαίρι).

Αν μεταφερθούμε στα «αδελφά» μέσα, θα δούμε πως κι εκεί τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Τον τελευταίο καιρό έχουν προκαλέσει μεγάλη αίσθηση (πάντως όχι όση θα έπρεπε, αφού είναι κάτι που δεν εξυπηρετεί τα καθεστωτικά ΜΜΕ, αντιθέτως τα συμφέρει το αντίθετο) οι καταγγελίες από τη μεριά τουΚΚΕ για την ύπαρξη και συνεχιζόμενη (παρά τις συνεχείς καταγγελίες και προειδοποιήσεις του) λειτουργία πλαστών λογαριασμών σε  facebook και twitter στο όνομα του κόμματος και της Γραμματέως του. Χώροι από τους οποίους εκτοξεύονται συκοφαντίες και προσπάθειες παραπλάνησης άλλων χρηστών για την πολιτική γραμμή και τις θέσεις του ΚΚΕ.

Είναι πλέον ξεκάθαρο πως ο εκσυγχρονισμός των δομών της καπιταλιστικής εξουσίας δεν θα μπορούσε να αφήσει απ’ έξω το παρακράτος, με το οποίο είναι στενά συνδεδεμένη με σχέσεις αλληλεξάρτησης. Μόνιμο μέλημα και των δυο η εφεύρεση διαρκώς νέων μορφών χτυπήματος κάθε ενοχλητικής φωνής,  συλλογικής ή ατομικής. Την ίδια στιγμή που η κάθε κυβέρνηση-όργανό  της θα ψάχνει να βρει (ή θα δημιουργεί) «πατήματα» που θα εκμεταλλευτεί για να προσπαθήσει να εντείνει τον όποιο έλεγχό της στο internet σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό. Βλέπουμε λοιπόν ένα χώρο όπως το internet, που φημίζεται για την ελεύθερη, χωρίς περιορισμούς έκφραση και διακίνηση των ιδεών, να γίνεται ταυτόχρονα ένα μέσο που έχει σαν στόχο τον περιορισμό των δημοκρατικών δικαιωμάτων του λαού και της ελευθερίας στον τρόπο έκφρασης και επικοινωνίας του.

Αυτό ας μας προβληματίσει. Ας μην θεωρήσουμε την σημερινή κατάσταση σαν δεδομένη και διαρκή. Όταν η εξουσία θα νιώσει πως δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την πίεση που θα της ασκείται από το διαδίκτυο, θα αρκεί το κατέβασμα ενός διακόπτη για να «μαυρίσουν» οι οθόνες μας. Το ανάλογο παράδειγμα κάποιων χωρών της Βορείου Αφρικής, κατά την περίοδο της εξέγερσης των λαών τους είναι διαφωτιστικό.

Μέχρι τότε ας έχουμε συνεχώς στο μυαλό μας πως πίσω από τα blogs, και τους λογαριασμούς facebook και twitter, βρίσκονται πάντα άνθρωποι που στην καλύτερη περίπτωση εκφράζουν απλώς την άποψή τους, έχοντας ανάγκη να επικοινωνήσουν με άλλους συνανθρώπους τους. Υπάρχουν όμως και κάποιοι που  σκόπιμα παραπληροφορούν, εξυπηρετούν πονηρούς σκοπούς και  σκοτεινά συμφέροντα, που ξεδιπλώνουν  πολιτικά σχέδια και στήνουν προβοκάτσιες. Είναι τα δεκανίκια που στηρίζουν διαχρονικά την εξουσία. Με αλλαγμένη, πιο προσιτή "εμφάνιση" και σύγχρονο εξοπλισμό.

Καλό θα είναι να έχουμε τα μάτια και τ’ αφτιά μας  ανοιχτά και να μην εμπιστευόμαστε εύκολα την ενημέρωσή μας στην ανωνυμία του κάθε blog.  Ας κάνουμε επαγρυπνώντας ό,τι περνάει από το χέρι μας για να διασφαλίσουμε την ουσιαστική ελευθερία του λόγου στο internet, που περνάει και μέσα απ’ τον «αυτοέλεγχό» μας σαν  bloggers αλλά και την διαρκή κριτική αμφισβήτησή μας σαν  αναγνώστες. 

10 σχόλια:

Μαρία Νικολάου είπε...

Τι κάνεις φιλέ μου;
Καλησπέρα.
Προβληματίζομαι και γω πολύ.
Αλλά όπως λες και συ, κάθε όργανο καθορίζεται από τα αποτελέσματα και τις προθέσεις του χρήστη.
Όσον αφορά την διαρκή κριτική αμφισβήτησή που λες, νομίζω ότι πλέον τίποτα δεν περνά από τους περισσοτέρους ακοσκίνιστο και ότι η προπαγάνδα έχει πλέον δύσκολη δουλειά. Δεν λέω βέβαια ότι δεν υπάρχει επηρεασμός και χειραγώγηση αλλά θέλω να πιστεύω ότι πλέον στροφάρει πιο πολύ το μυαλό μας σε τέτοια θέματα.

sofia είπε...

Η φιλοσοφία της λειτουργίας των ιστολογίων δεν είναι καινούρια ούτε άγνωστη. Το ίδιο συνέβαινε παλιότερα με τις εφημερίδες , τα περιοδικά , την τηλεόραση. Η μορφή είναι πολύ εξελιγμένη, διότι έχουν τη δυνατότητα περισσότεροι άνθρωποι να συμμετέχουν , να παρακολουθούν και να διαμορφώνουν το πολιτικό και το κοινωνικό γίγνεσθαι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Το ίδιο ισχύει και για την προπαγάνδα και την παραπληροφόρηση. Ο κίτρινος τύπος βρήκε την έκφραση του στο κίτρινο blog. Μόνο που το blog υπερτερεί γιατί έχει πιο ελκυστική μορφή , είναι ευανάγνωστο και έχει τη δυνατότητα ανάλογα με το ταλέντο του blogger και τη σκοπιμότητα που εξυπηρετεί να παρασύρει και να παραπλανήσει τον αναγνώστη παρουσιάζοντας το ψεύτικο για αληθινό. Αυτό είναι ολόκληρη επιστήμη και δεν γίνεται από απλούς blogger.
Με αυτό τον τρόπο μπορεί να γίνει πεδίο δράσης λαμπρό για διάφορους τύπους που δουλεύουν για λογαριασμό άλλων. Και δεν είναι καθόλου εύκολο να γίνει αντιληπτό. Αν ήταν δεν θα είχε και νόημα. Πώς μπορείς να ξέρεις ποιος κρύβεται πίσω από το ψευδώνυμο και τι δουλειά κάνει.Το blog τους δίνει τη δυνατότητα να είναι και ανώνυμοι και αόρατοι.
Ως προς την ανωνυμία τoυ blogger υπάρχει μια αλήθεια και ένα ψέμμα.
Η αλήθεια είναι ότι ο καθένας κρυμμένος πίσω από ένα ψευδώνυμο μπορεί να δηλώνει ό,τι θέλει, να γράφει ό,τι νομίζει και να δημιουργεί την εικόνα που εκείνος επιθυμεί για τον εαυτό του.
Το ψέμμα είναι ότι δεν υπάρχει πραγματική ανωνυμία. Νομίζουμε ότι είμαστε ανώνυμοι. Η ανωνυμία μας είναι σε σχέση με τους άλλους συνομιλητές αλλά όχι σε σχέση με τα διάφορα κέντρα εξουσίας και αστυνόμευσης. Ο καθένας μας αφήνει το ίχνος του, το ψηφιακό του αποτύπωμα στο οποίο υπάρχει πρόσβαση.
Εξακολουθώ να προβληματίζομαι με την έννοια της ανωνυμίας στην έκφραση της άποψης μας. Πώς συμβιβάζεται η ελευθερία της έκφρασης με το φόβο της αποκάλυψης της ταυτότητας μας. Αυτό το καταλαβαίνω για πολιτικά συστήματα που στηρίζονται σε στυγνές δικτατορίες. Αλλά σε συνθήκες έστω και υποτυπώδους δημοκρατίας; Είναι σαν να θέλεις να συμμετέχεις σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας αλλά να αρνείσαι να δείξεις το πρόσωπό σου, σαν να φοράς κουκούλα. Μήπως διαιωνίζεται ο φόβος και ο τρόμος για τυχόν συνέπειες στη ζωή μας;
Τελικά τι έχει μείνει από τα δικαιώματά μας όρθιο;
Ή μήπως και η ανωνυμία είναι ένα νεότευκτο δικαίωμα;
Πάντως η δύναμη του διαδικτύου είναι τεράστια και δεν έχει προηγούμενο. Η ά-λογη χρήση του μπορεί πολύ εύκολα (αν δε το έχει κάνει ήδη) να επιφέρει ορατές και το πιο σημαντικό αόρατες συνέπειες μετατρέποντας μας σε ανδράποδα ανθρωποειδή χωρίς να το καταλαβαίνουμε.

Πολύ καλή η ανάλυση σου.

Καλησπέρα

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ωραία ανάρτηση! Και πολύ σωστά όλα αυτά, άλλωστε οι αποκαλύψεις "ύποπτων" λογαριασμών στο internet το τελευταίο διάστημα είναι πολλές.
Ισως το έχετε δει αυτό:

http://neaspora.blogspot.gr/ ....κάνει μπαμ η προβοκάτσια!

Το κατηγγειλαν πολλά φιλοΚΚΕ blogs, αλλά ακόμα δεν έχει εξαφανιστεί απ΄την μπλογκόσφαιρα. Μια και μοναδική ανάρτηση και πάλι μπορεί να κάνει ζημιά αν κάποιος πέσει τυχαία και ανυποψίαστα πάνω της,και υποτίθεται οτι υπογράφεται από "μέλη και στελέχη του ΚΚΕ", αυτό τα λέει όλα. Όταν λοιπόν εξερευνούμε τον τεράστιο κόσμο του internet και ειδικά των blogs πιστεύω αρκεί να έχουμε ξεκάθαρο κάτι, κάθε κείμενο εκφράζει απλά τις απόψεις του συντάκτη του και μόνο! Μπορεί ο συντάκτης να εμφανίζεται με οποιοδήποτε ψευδόνυμο θέλει, όμως για επίσημες απόψεις συλλογικών φορέων (είτε κομμάτων όπως του ΚΚΕ είτε οποιουδήποτε άλλου φορέα) η πληροφόρηση μπορεί να γίνεται μόνο από τις επίσημες ιστοσελίδες των φορέων αυτών.

Πολύ σωστό και αυτό που λέει η Σοφία στο σχολιο της, αν δεν υπήρχε φόβος, δεν θα υπήρχε λόγος να γράφει κάποιος "ανωνυμα" (τουλάχιστον όταν αναφερόμαστε σε απλούς πολίτες χωρίς ύποπτες σκοπιμότητες.)

Και μια μικρή διευκρίνιση σε σχέση με την ανωνυμία, υπάρχουν δυνατότητες και τρόποι κάποιος να γράφει χωρίς να γνωρίζουν τα κέντρα εξουσίας από που εκπέμπει , απλά είναι λίγοι αυτοί που έχουν την γνώση και μπορούν να το κάνουν. (Μου έχει εξηγήσει κάποια πράγματα φίλος μου που είναι πληροφορικός, απλά για εμάς που γνωρίζουμε μόνο κάποια βασικά πράγματα για το internet είναι λίγο μπλέξιμο, πάντως το θέμα είναι οτι γίνεται)

Οικοδόμος είπε...

@Μαρία Νι:
Καλημέρα, είμαι καλά, ελπίζω κι εσύ.
Δεν είμαι τόσο αισιόδοξος σχετικά με αυτό που γράφεις: "νομίζω ότι πλέον τίποτα δεν περνά από τους περισσοτέρους ακοσκίνιστο και ότι η προπαγάνδα έχει πλέον δύσκολη δουλειά."
Αντίθετα, αν κρίνω από κάποια παραδείγματα στην γειτονιά μας. Όποιος έχει μάτια βλέπει και μπορεί (;) να κρίνει.
Είναι ζήτημα πάντα "μυαλού και πόσο στροφάρει" όπως σωστά λες κι εσύ, αλλά μερικές φορές και πόσο "θέλει" κανείς να "δει" και να καταλάβει.
Καλή δύναμη!

Οικοδόμος είπε...

@sofia:
Καλημέρα.
Θα μείνω λίγο στον προβληματισμό σου για "την έννοια της ανωνυμίας στην έκφραση της άποψής μας".
Αυτό νομίζω έχει να κάνει (όσο με αφορά τουλάχιστον) με προσωπικούς λόγους και όχι "προφύλαξη" από τα κέντρα εξουσίας.
Αν για παράδειγμα είχα το όνομά νου στην προμετωπίδα του μπλογκ θα μπορούσαν κάποιοι να πουν "κοίτα, ο τάδε κάνει διαφήμιση στη δουλειά του". Ή κάποιος άλλος να το χρησιμοποιήσει για "άλλους" σκοπούς.
Όταν χρησιμοποιείς μια δυνατότητα που δημιούργησαν κάποια γρανάζια της μηχανής που ελέγχουν αυτά τα κέντρα (επανέρχομαι στα κέντρα εξουσίας), δεν έχεις πιθανότητες να εξασφαλίσεις πλήρη ανωνυμία. Μιλάω για μας τους απλούς μπλόγκερς ή αλλιώς τους... μέσους χρήστες του διαδικτύου. Που δεν έχουμε και να κρύψουμε κάτι από τα κέντρα εξουσίας. Την άποψή μας εκφράζουμε.
Θέλω να πω πως αν επιβληθεί η επωνυμία στα μπλογκς , ο οικοδόμος θα συνεχίσει να εκπέμπει τις απόψεις του, χωρίς να βρίζει, χωρίς να προβοκάρει ή συκοφαντεί, όπως το κάνει και σήμερα.
Εξάλλου η ελευθερία είναι μια τόσο σχετική έννοια ειδικά στις μέρες μας. Είναι κανένας μας πραγματικά ελεύθερος και δεν το ξέρω;
Καλή δύναμη!

Οικοδόμος είπε...

@xrwmatakaiskies:
Καλημέρα.
Δεν το ήξερα, από σένα το έμαθα, σίγουρα κάποιους θα κοροϊδέψουν.
Όμως, να, πως μπορεί κανείς να προστατευτεί (εδώ μιλάμε για το κόμμα) από αυτήν την περίπτωση; Νομίζω δεν υπάρχει άλλος τρόπος από ο καθένας να προσέχει από ενημερώνεται "επίσημα". Βέβαια θα υπάρχουν και "απώλειες", αλλά όταν η "ελευθερία" γίνεται "ασυδοσία"...
Εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να καταγγέλουμε τέτοια φαινόμενα και να προειδοποιούμε συνεχώς για ανάλογους κινδύνους.
Καλή δύναμη!

sofia είπε...

Γεια σου Οικοδόμε,
ο προβληματισμός μου απηχεί γενικότερες σκέψεις για το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης και συμπεριλαμβάνει και το internet.
Απλά διερωτώμαι μήπως μόνοι μας θέτουμε υπό αμφισβήτηση τα στοιχειώδη δικαιώματά μας. Ίσως Το βλέπω λίγο πιο θεωρητικά, πιο φιλοσοφικά.
Επί πλέον ήθελα να τονίσω την αυταπάτη και την ψευδαίσθηση της ελευθερίας που έχουμε. Μη νομίζουμε δηλαδή ότι επειδή είμαστε ανώνυμοι , είμαστε και ελεύθεροι. Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα όσο φαίνονται.
Νομίζω ότι δεν διαφωνούμε.

Καλό απόγευμα

makis είπε...

Γεια σου Οικοδόμε

Στο νετ ή θα είσαι «επώνυμος»(Βαξεβάνης, Τριανταφυλόπουλος , ΚΚΕ ,) ή «κουκουλοφόρος» (indymedia , οικοδόμος ,makis και τα ρέστα).Χίλια προσχήματα έχουν χρησιμοποιηθεί και θα χρησιμοποιηθούν άλλα τόσα (παιδοφιλία ,πορνογραφία , πνευματικά δικαιώματα κλπ) για να βγουν αυτές οι κουκούλες αλλά ακόμα αντιστεκόμαστε.

Για τη Νέα Σπορά (αφού πω ότι συμφωνώ σχεδόν απόλυτα με τα δύο κείμενά τους) θα ήθελα να επισημάνω ότι ο ίδιος ο ριζοσπάστης τους αναγνωρίζει ως «συνομιλητές» αφού τους «αφιερώνει» δύο ολόκληρες σελίδες στον περασμένο κυριακάτικο http://www2.rizospastis.gr/page.do?id=14061&publDate=3%2F6%2F2012&direction=&pageNo=14 (χωρίς «φυσικά» να αναδημοσιεύει τις θέσεις τους)

Θυμίζω ότι τέτοια έκταση (2 σελίδες ) είχε και η απάντηση στη προεκλογική πρόταση για κοινή δράση της ΑΝΤΑΡΣΥΑς (στις οποίες δύο σελίδες διαβάσαμε την απάντηση του ΚΚΕ αλλά όχι τη πρόταση!)

Στο ίδιο site (Νέα Σπορά) δημοσιεύεται (πρώτη φορά σε ηλεκτρονική μορφή νομίζω) και η απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ 10 και 11 του Απρίλη 1993 για την ΕΟΚ και την ευρωπαϊκή ενοποίηση (ένα κλικ κάτω από συνέδριο) όπου μεταξύ άλλων αναφέρεται και ότι:

« 7. Η ανάπτυξη ενός ισχυρού και πολύμορφου κινήματος κατά των επιλογών της ΕΟΚ θα προκαλεί πολιτικές διαφοροποιήσεις και ανακατατάξεις. Θα μεταβάλλει τους συσχετισμούς δυνάμεων και θα δημιουργεί κατάλληλες συνθήκες για την προώθηση συμμαχιών και στο πολιτικό επίπεδο.
Το ΚΚΕ, εφόσον συντρέξουν και οι προϋποθέσεις που έχει καθορίσει από το 14ο Συνέδριό του, είναι έτοιμο να συνεργαστεί με εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις που θα υποστηρίξουν ένα πρόγραμμα ανάπτυξης ενάντια στη Συνθήκη του Μάαστριχτ και τις βασικές κατευθύνσεις και δεσμεύσεις της ΕΟΚ, ανεξάρτητα αν δέχονται το συγκεκριμένο αίτημα της αποδέσμευσης.
Το ΚΚΕ, χωρίς να παραιτείται από το αίτημα της αποδέσμευσης, θα κάνει ό,τι μπορεί ώστε η συμμαχία αυτή να αποκτά στην πορεία του αγώνα μεγαλύτερη σταθερότητα και βαθύτερο αντιιμπεριαλιστικό και αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό. Πολλά θα εξαρτηθούν από τη δύναμη και την επιρροή του ΚΚΕ στο λαϊκό κίνημα και κατά πρώτο λόγο στο συνδικαλιστικό.»


Ωραία πράματα… ξεχασμένα , αλλά ωραία (και να φανταστεί κανείς ότι το ΚΚΕ μόλις «χτες» εκείνη την εποχή έχει ξεφορτωθεί τους ανδρουλοδραγασακηδοδαμανάκηδες…)

Καλή δύναμη συναγωνιστή

Μαρία Νικολάου είπε...

Λοιπόν, θα συμφωνήσω εν μέρη με την Σοφία στο θέμα της ανωνυμίας.
Το να γράφει και να δηλώνει κανείς ότι θέλει είναι δικαίωμα του. Κρίνοντας από μένα πάντα, ποτέ δεν ήταν στις προθέσεις μου να κρύψω την ταυτότητα μου, γιατί δεν υπάρχει λόγος. Στην πόλη που μένω όλοι οι γνωστοί μου ξέρουν για το μπλογκ μου. Και δεν θα με πείραζε η άρση την ανωνυμίας καθ΄αυτή αλλά περισσότερο η λογοκρισία. Δεν θα νιώσω περιορισμένη αν χρειαστεί να βάλω το όνομά μου και ούτε θα αλλάξω τον τρόπο γραφής. Αυτό που θα με πειράξει θα είναι η υπόδειξη το πως να το γράφω.
Γιατί θα πρέπει να μας φοβίζει το όνομα μας πίσω από το μπλογκ; Θα αλλάξει κάτι στα γραφόμενά μας; Αν ναι λοιπόν τότε τζάμπα μάγκες είμαστε.


Όσον αφορά μπλογκ τύπου Νέα Σπορά είναι ένα αναγκαίο κακό που συνοδεύει ένα καλό. Ο καθένας παίρνει τα ρίσκα του τον ποιον θα εμπιστευτεί.
Όχι ότι είναι μικρής σημασίας όλα αυτά αλλά προτιμώ να επικεντρώνομαι στα καλά στοιχεία του διαδικτύου, όσο μπορώ βέβαια να τα αναγνωρίσω. Απλά όταν πολλές φορές το ψάχνουμε πολύ, χάνουμε την ουσία.

Οικοδόμος είπε...

@sofia:
Καλησπέρα.
Όχι δεν διαφωνούμε στην ουσία.
Καλή δύναμη!