«Αυτό που θέλω είναι μια δουλειά». Οι Έλληνες άνεργοι, μετανάστες στην Αυστραλία

«Δεν με νοιάζει πού θα δουλέψω. Ας είναι και μέσα στη γη. Δεν πειράζει αν δε βλέπω το φως. Λεφτά να έχω μόνο στα χέρια μου». Πρόκειται για μια φωνή απόγνωσης, από τις χιλιάδες που ζουν το δράμα της ανεργίας και της φτώχειας στην Ελλάδα σήμερα.

«Δείχνει το μέγεθος της απελπισίας, το αδιέξοδο που αντιμετωπίζουν στη χώρα τους και ζητούν να πιαστούν από οπουδήποτε, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό. Πολλοί, όμως, είναι εκείνοι που δεν έχουν τα απαιτούμενα προσόντα», δηλώνει ο ομογενής δικηγόρος, ειδικός σε θέματα μετανάστευσης, Αριστοτέλης Παϊπέτης, από το Σίδνεϊ στην εφημερίδα The Australian, που ασχολείται με το θέμα της μετανάστευσης από την Ελλάδα και γράφει μεταξύ άλλων:

Ο δρόμος προς την Αυστραλία φαντάζει ιδιαίτερα ελκυστικός για πολλούς σήμερα που ζουν το δράμα της ανέχειας, του φόβου που προκαλεί το αδιέξοδο και η αβεβαιότητα.  Μαζί μ' όλα αυτά, αλλάζει, ως δια μαγείας και η εικόνα που είχαν για την Αυστραλία. Από «άτυχοι» μετανάστες, έγιναν ξαφνικά «τυχεροί». Η Αυστραλία η χώρα των αγρίων και των καγκουρό, απέκτησε ξαφνικά ιδιαίτερη λάμψη και ασύγκριτη υπεροχή.

Κάθονται οι σημερινοί άνεργοι νέοι στις καφετέριες και μιλούν για πράγματα και ανθρώπους που μέχρι χθες δεν άντεχαν ούτε καν ν' ακούνε τους μεγάλους να μιλούν γι' αυτά. Δεν τους ενδιέφερε πώς ο τάδε συγχωριανός του πατέρα τους έκανε εκατομμύρια πουλώντας "φις εντ τσιπς" στην Αυστραλία και αγοράζοντας παλιά σπίτια που τα έφτιαχνε, τα μεταπουλούσε και έβγαζε του κόσμου τα λεφτά.

Η Αυστραλία, για πάρα πολλούς, φαντάζει σωστός παράδεισος. Πολύ περισσότερο, δε, για όσους έφυγαν πριν χρόνια και εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα, όχι από ανάγκη, αλλά γιατί γνώρισαν εκεί τον έρωτα, παντρεύτηκαν και έκαναν οικογένεια.

Στην κατηγορία αυτή ανήκει και η Μαριέττα Χατζηχρηστάκη, η οποία πριν 34 χρόνια, πήγε στην Ελλάδα στα 18 της, παντρεύτηκε και έκανε οικογένεια. Η κρίση, δυστυχώς, χτύπησε δυνατά και τη δική της πόρτα, στη Θεσσαλονίκη, αφήνοντας την ίδια άνεργη όπως και τα δυο ενήλικα παιδιά της, την Μαρίζα και τον Ηλία.

Τον περασμένο μήνα πήρε τη μεγάλη απόφαση και επέστρεψε στην Αυστραλία. Επιστροφή για την ίδια, μετανάστευση για την κόρη και το γιο της.

«Αφήσαμε τα πάντα όπως ήταν και φύγαμε. Το σπίτι, τα έπιπλα, το σκυλί. Απλά, δεν πήγαινε άλλο. Παλέψαμε για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε, ήταν όμως αδύνατο. Εκεί δεν υπάρχει ελπίδα πλέον».

-Ούτε με τη νέα κυβέρνηση; την ρωτούν...

-Oύτε!...

(ΑΠΕ-ΜΠΕ)

Πηγή: Ηπειρος-Ελλάς

Γράφει ο ομογενής «ειδικός», για τους νέους στην Ελλάδα: «Δεν τους ενδιέφερε πώς ο τάδε συγχωριανός του πατέρα τους έκανε εκατομμύρια πουλώντας "φις εντ τσιπς" στην Αυστραλία και αγοράζοντας παλιά σπίτια που τα έφτιαχνε, τα μεταπουλούσε και έβγαζε του κόσμου τα λεφτά», αποκρύπτοντας (;) πως δεν έγιναν μεγιστάνες όλοι οι Έλληνες που πουλούσαν φις εντ τσιπς ή μεταπουλούσαν ακίνητα. Καλλιεργεί αυταπάτες στους απελπισμένους από  την ανέχεια νέους πως στην Αυστραλία σήμερα μπορούν να βγάλουν «του κόσμου τα λεφτά». Κάποιοι όμως συμπατριώτες μας που έζησαν εκεί, αποκαλύπτουν πως ο παράδεισος που κάποιοι τους είχαν τάξει δεν ήταν τελικά τόσο «παράδεισος». (Οικοδόμος)