"Ελληνική Χαλυβουργία" : 72 μέρες στην πύλη. Αγώνας για την επιτυχία των κρίσιμων απεργιών σε Μαγνησία στις 12, και Αττική στις 17 Γενάρη.

Ποιος να το περίμενε πριν από εβδομήντα δύο μέρες όταν στη γενική συνέλευσή τους οι εργάτες της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» του Ασπροπύργου, έπαιρναν την πρώτη απόφαση για απεργία. Ο αγώνας τους θέριεψε, έδωσε δύναμη στους ίδιους και τις οικογένειές τους. Όσο κι αν κάποιοι ήθελαν να πιστεύουν πως θα λυγίσουν γρήγορα, αυτοί διέψευσαν κάθε τέτοια προσδοκία. Χτες ο βιομήχανος Μάνεσης προχώρησε σε μια ακόμα προκλητική ενέργεια απολύοντας άλλους δέκα τρεις εργάτες. Εξήντα πέντε συνολικά εργάτες έχασαν τη δουλειά τους απ’ την αρχή της απεργιακής τους κινητοποίησης.

Όσοι εξακολουθούν να τρέφουν ψευδαισθήσεις πως υπάρχουν «άλλες λύσεις» στην υπόθεση των απεργών εργατών, αλλά και στην κατάσταση που όλοι οι εργάτες ζούμε σήμερα, είναι ώρα να καταλάβουν πως τα ψέματα τέλειωσαν. Αυτό ήδη το έχουν καταλάβει καλά οι απεργοί χαλυβουργοί που δεν γονατίζουν κάτω από τις τις μαζικές απολύσεις και τις συνεχιζόμενες απειλές της εργοδοσίας για κλείσιμο του εργοστασίου. Συσπειρωμένοι στο Σωματείο τους και έχοντας τη συμπαράσταση της εργατικής τάξης και του τμημάτων του λαού, χαλυβδώνουν την πίστη τους στη νικηφόρα έκβαση του δίκαιου αγώνα τους.

Είναι αλήθεια πως η συμπαράσταση που εκδηλώθηκε από τμήματα του λαού είναι μεγάλη. Μια απλή συμπαράσταση από μέρους μας όμως δεν φτάνει. Δεν είναι αρκετή η έκφραση της αλληλεγγύης μας ηθικά ή οικονομικά. Πρέπει να δράσουμε επιτέλους. Όλοι οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι απολυμένοι, όσοι τυχεροί ακόμα δουλεύουν, να μπούμε και να βαδίσουμε στο δρόμο που άνοιξαν οι πρωτοπόροι εργάτες της φωτιάς. Μεγάλο βήμα σ’ αυτή τη δράση αποτελούν οι προσεχείς απεργίες στο νομό  Μαγνησίας στις 12, και στην Αττική στις 17 Γενάρη που έχουν κηρύξει τα εργατικά κέντρα των νομών. Να εντείνουμε την προετοιμασία τους, να μη χάσουμε ούτε στιγμή, να μη μείνει κανείς εργάτης χωρίς ενημέρωση, σε όλους τους χώρους δουλειάς. Να νεκρώσουν τα πάντα αυτές τις μέρες. Να είναι οι δικές μας μέρες.

Ιδιαίτερη προσπάθεια να καταβάλλουμε στο να πειστούν οι εργάτες της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» των εργοστασίων του Βόλου και του Βελεστίνου, να προσπεράσουν τις υποτελείς στα συμφέροντα του αφέντη-βιομήχανου Μάνεση ηγεσίες των σωματείων τους, και να γίνουν μια γροθιά με τ’ αδέλφια τους του Ασπροπύργου. Να καταλάβουν πως δεν μπορούν να σώσουν το τομάρι τους «κοιτάζοντας τη δουλειά τους». Αν ηττηθούν οι απεργοί συνάδελφοί τους, η ήττα θα είναι και δική τους, θα είναι όλων των εργατών και θα σημάνει ακόμα μεγαλύτερη οπισθοχώρηση για την εργατική τάξη.

Ήρθε η ώρα να βαδίσουμε σύσσωμοι στο πλευρό των απεργών χαλυβουργών του Ασπροπύργου, όλοι οι εργάτες,  να πάρει ο αγώνας παλλαϊκό χαρακτήρα. Ήρθε η ώρα να νικήσουμε το φόβο, να πάρουμε δύναμη και κουράγιο από τους πρωτοπόρους που εβδομήντα δύο μέρες παραδίδουν μαθήματα σωστής ταξικής συμπεριφοράς, μαθήματα ήθους και αξιοπρέπειας. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος πέρα από το να αγωνιστούμε ενάντια στην εξαθλίωση, τη φτώχεια, τη μιζέρια που μας προορίζουν. Να καταλάβουμε όλοι επιτέλους σε ποια τάξη ανήκουμε, πόση δύναμη έχουμε και ποιο είναι το συμφέρον μας. Καλό αγώνα!