Εδώ και τέσσερις μήνες οι εργαζόμενοι της TRASTIC (πρώην ΕΛΛΕΝΙΤ) κάνουν απεργία διεκδικώντας τα δεδουλευμένα τους που τους χρωστάνε από τον Ιούνιο. Η εργοδοσία χρησιμοποίησε κάθε μέσο για να τους σπάσει, ακόμη και την αστυνομική βία. Εκδήλωση αλληλεγγύης πραγματοποιεί η Συνέλευση γειτονιάς Μαρτίου-Καλιδοπούλου, στη Θεσσαλονίκη:
4 σχόλια:
Καλησπέρα.
Τώρα είναι η ώρα που πρέπει να συντονιστούν όλες οι απεργιακές κινητοποιήσεις.
Ας μην χάνεται άλλος χρόνος.
Να μεθοδευτεί η συσπείρωση και ο συντονισμός του απεργιακού μετώπου ενάντια στα απάνθρωπα μέτρα που επιχειρεί να επιβάλλει η εργοδοσία βασιζόμενη στις αποφάσεις που παίρνει το μαύρο μέτωπο της εξουσίας.
Οργανωμένα και αποφασιστικά συντονισμός δράσης.
Ο δρόμος για Γενική Απεργία Διαρκείας είναι ανοιχτός και αναγκαίος όσο ποτέ άλλοτε.
Aς το μεθοδεψουμε,με όλες μας τις δυνάμεις προς αυτήν την κατεύθυνση.
Καλώς την καπετάνισσα. Εδώ και πολύ καιρό, διαβάζω, γράφω, παρακολουθώ, λέμε για αλληλεγγύη στους χαλυβουργούς, αλληλεγγύη μεταξύ των εργατών, για έμπρακτη αλληλεγγύη κλπ. Σε ένα βαθμό αυτό έχει κατακτηθεί πιστεύω. Και τώρα, τι; Ένας φίλος προχτές σε μια συζήτηση, μου λέει: "Γίνονται απεργίες, συγκεντρώσεις, πορείες, ο κόσμος, κάποιος κόσμος, συμμετέχει, θα γίνουν κι άλλες κλπ". Τον ρωτάω αν αυτό μπορεί να συνεχιστεί για πολύ, αν δίνει από μόνο του διέξοδο στον κόσμο, αν βλέπει μια κούραση στον κόσμο και αν τελικά αυτή θα είναι διαρκώς η μορφή αντίδρασης της κοινωνίας που αντιστέκεται. Και γυρίζει και μου λέει "και τι θέλεις, να πάρουμε τα τουφέκια και να κινήσουμε για Σύνταγμα μεριά;"
Λοιπόν ββ, θα σου πω κάτι. Το χέρσο οικοδομικό μυαλό μου, μου λέει πως βρισκόμαστε σε τέλμα. Γίνονται κάποιες απεργίες, πορείες κλπ. Απεργούν εργάτες τόσων εργοστασίων, βιοτεχνιών, μαγαζιών, που ούτε ξέρουμε πως υπάρχουν κάποια από αυτά, απεργούν στα μέσα ενημέρωσης κλπ. Ο κάθε χώρος δουλειάς σηκώνει και το δικό του μπαϊράκι, τραβάει το δικό του δρόμο. Απορώ γιατί δεν γίνεται κάποια προσπάθεια για συντονισμό όλων αυτών των κινήσεων αντίστασης. Μήπως γίνεται και δεν το ξέρω; Μήπως γίνεται και δεν τραβάει; Δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι πως ούτε ο Μάνεσης κάνει πίσω εδώ και τρεις μήνες, ούτε αφεντικά άλλων εργοστασίων, τα νομοσχέδια περνάνε στη βουλή, και γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη ζημιά στο κίνημα. Και εκλογές να γίνουν, όταν γίνουν, και δεν υπάρξει αυτοδυναμία, πάλι θα συνεργαστούν κάποια κόμματα του κεφαλαίου, πάλι στο μαγγάνι δεμένος ο εργάτης κι ο λαός. Αδιέξοδο. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο από μια γενική απεργία διαρκείας. Είμαι εργάτης και θέλω να διεκδικήσω αυτά που μου ανήκουν μαζί με τους άλλους εργάτες. Νομίζω πως είναι εφικτό να γίνει αυτό. Δεν θα αναλύσουμε εδώ τους τρόπους, δεν είναι ώρα ούτε χώρος.
Είναι όμως ώρα κάτι να γίνει συντονισμένα, μαζικά, μαχητικά. Δεν ξέρω αν φτάνουν τέτοια μηνύματα προς τα πάνω, η αν φτάνουν και δεν τ’ ακούν, ή τ’ ακούν και φοβούνται κάτι. Νομίζω πως "σεβόμαστε" τον αντίπαλο περισσότερο από όσο του «αξίζει». Αν γίνει η προσπάθεια συντονισμένα για γενική απεργία διαρκείας, και αποτύχουμε, ας είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Δεν θα’ χουμε χάσει κάτι περισσότερο. Θα είναι όμως τραγωδία αν στο μέλλον, σέρνοντας τις αλυσίδες της υποταγής μας, κάνουμε την αυτοκριτική μας για λάθη και αδράνεια την ώρα της κρίσης.
Καλή δύναμη καπετάνισσα, βάστα γερά!
Κατά τη γνώμη μου και οι δυό σας θέσατε τις κομβικές προϋποθέσεις για τη νίκη: ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ και ΔΙΑΡΚΕΙΑ!
Αλλά... μήπως, φίλε οικοδόμε,΄
όταν λες ότι:
"Είναι όμως ώρα κάτι να γίνει συντονισμένα, μαζικά, μαχητικά. Δεν ξέρω αν φτάνουν τέτοια μηνύματα προς τα πάνω, η αν φτάνουν και δεν τ’ ακούν, ή τ’ ακούν και φοβούνται κάτι. Νομίζω πως "σεβόμαστε" τον αντίπαλο περισσότερο από όσο του «αξίζει»."
πιάνεις πραγματικά το νόημα;
Δεν ξέρω φίλε Ευρυτάνα Ιχνηλάτη. Είμαι πολύ προβληματισμένος...
Καλή δύναμη!
Δημοσίευση σχολίου