Απόφοιτοι Γυμνασίου

Απόφοιτοι Γυμνασίου

(Μνήμη Γιώργη Ζάρκου)

Νεολαίε με το χαρτί του γυμνασίου

εσύ που στο σχολείο σήκωνες το χέρι για να πεις

όχι το μάθημα μα την αλήθεια

σήκωνε πάντα αυτό το χέρι που το γέννησε

της δικαιοσύνης ο καημός κ’ η σιγουριά του αύριο.

Νεολαίε με το χαρτί του γυμνασίου

τα χέρια σου ανεβοκατεβαίνουν

πάνω σε τραπέζια καφενείων

καταχνιασμένων από την τσιγαρίλα

και τις ανάσες πεινασμένων

τα χέρια σου ανεβοκατεβαίνουν

πάνω σε μεγάλες πόρτες

που δε θ’ ανοίξουν ποτέ από μέσα.

Νεολαίε με το χαρτί του γυμνασίου

είσαι η φωτιά που ετοιμάζει η απελπισία

και θα κάψει τις σημαίες των αρχόντων.

Και αν το ψωμί κ’ η γνώση ανταλλάσσονται

με τ’ άλλο χαρτί που εσύ δεν έχεις

μην αρνηθείς γι’ αυτό το ρόλο που σου ανάθεσε ο καιρός.

Οι μέρες μας κυλούν σαν χειμωνιάτικα ποτάμια

στους δρόμους φέγγουν φαναράκια μίσους

στους δρόμους αλαφιάζονται οι μικρές παρέες

καθώς απ’ τις γωνιές οι μισθοφόροι

με στιλέτα ξεμπουκάρουν και παγίδες.

Όμως τα δαγκωμένα λόγια ακολουθούν τραγούδια.         

           

            

Ο Θωμάς Γκόρπας (1935-2003) γεννήθηκε στο Μεσολόγγι. Από το 1954 έζησε στην Αθήνα, από το 1975 έως το 1980 στο Παρίσι, και από το 1990 μοίραζε τον καιρό του ανάμεσα στην Αθήνα και την Αίγινα. Έκανε μια ντουζίνα επαγγέλματα: εργάτης, λογιστής, παλαιοβιβλιοπώλης, βιβλιοπώλης, επιμελητής εκδόσεων, εκδότης (εκδόσεις "Πανόραμα" και εκδόσεις "Έξοδος"), μεταφραστής, κ.α., πριν και μετά τη λεγόμενη δημοσιογραφία (συντάκτης στον ημερήσιο Τύπο: "Ανεξάρτητος Τύπος", "Μεσημβρινή", "Εξπρές", "Νέα Πολιτεία").

Ακόμα υπήρξε συντάκτης ή αρχισυντάκτης στα περιοδικά "Ρουμελιώτικο Ημερολόγιο", "Ρουμελιώτικη Βίγλα", "Ο Λογοτέχνης", "Η Τέχνη στην Αθήνα", "Η Καλλιτεχνική", "Πολιτικά Θέματα", "Μουσικά Θέματα". Έγραψε για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση και δίδαξε σε θεατρική σχολή ιστορία λογοτεχνίας και αγωγή του λόγου. Στη δεκαετία του 1950 σύχναζε στο Πρακτορείο Πνευματικής Συνεργασίας, στη Στοά Μαυρίδη, στο Πατάρι του Λουμίδη και στο Βυζάντιον.

Από το 1955 έως το 1967 συμμετείχε σε ομάδες που πρωτοστάτησαν για μια πρωτοπορία στο θέατρο, στον κινηματογράφο, στα εικαστικά, και για την υπεράσπιση του λαϊκού τραγουδιού. Από τους πρώτους που μίλησαν και έγραψαν για τον Καραγκιόζη και το ρεμπέτικο. Το 1979 εκπροσώπησε την Ελλάδα στο Πρώτο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Μπιτ στην Όστια της Ρώμης. Πέθανε στην Αθήνα.