Δηλητήριο στη φλέβα

Σαν μαστουρώσεις με την καινούργια δόση, καλύτερο θα δεις τον κόσμο. Θα είναι πολύ πιο φτωχός, θα χορταίνει δεν θα χορταίνει κάθε μέρα το ψωμί, μα θα είναι όμορφος «όπως παλιά».

Στο πιο ζαχαρωμένο σου όραμα θα είσαι μια φανταχτερή πεταλούδα πάνω σ' ένα φυλλαράκι βασιλικού μιας τενεκεδένιας γλάστρας σε λαμπερή από πάστρα και χαμόγελα λαϊκή αυλή. Φυσικά, δουλειές στην πόλη και λεφτά στις τσέπες του λαού δεν θα υπάρχουν για δείγμα,
όμως μέσα στη μαστούρα σου οι γείτονες θα καλημερίζονται με εγκαρδιότητα και θα είναι φίλοι, τα παιδιά τους θα παίζουν παρέα, τα μεγαλύτερα θα ερωτεύονται μεταξύ τους, θα τρέφονται από την αγάπη τους μέσα στην καλύβα (ώσπου να τις χάσουν και τις δυο, εσύ όμως την έξωση δεν θα τη δεις, ούτε τα χαστούκια, τον δικηγόρο της τράπεζας, τον μπάτσο, τις χειροπέδες).

Στη λιακάδα οι γέροι θα διαβάζουν την προχθεσινή εφημερίδα (ναι, θα δεις ότι θα κυκλοφορούν και εφημερίδες). Θα πεταρίσεις πάνω από τις αράδες της και με τα πεταλουδίσια μάτια σου θα διαβάσεις ένα δίστηλο για τις δίκες των αντιστασιακών. Θα απορήσεις με το παράδοξο πείσμα των κομμουνιστών, αλλά στο επόμενο πεταλούδισμά σου θα το 'χεις κιόλας ξεχάσει.

Γι' αυτό σου λένε όλοι οι αξιότιμοι κύριοι ότι πρέπει να παραμείνεις πρεζάκιας. Για να μη γίνει ανεξέλεγκτη η κρίση στο παγκόσμιο εμπόριο των ναρκωτικών, στη μεγάλη πλανητική μπίζνα. Πρέπει να θυσιαστείς γλυκά γλυκά για να μη βγούνε κουμπούρια στη γειτονιά και ίσως παραπέρα και για να μη φάνε οι κορλεόνε με μια χαψιά, μ' ένα μπαμ και κάτω με το πολεμικό τους αυτόματο, από τιποτένια βαποράκια για ορεκτικό μέχρι και πολυτελή κρουαζιερόπλοια για επιδόρπιο.

Ο πρεζάκιας της οικογενείας, εσύ μάγκα μου, πρέπει να παραμείνεις πρεζάκιας και να παίρνεις τακτικότατα τις δόσεις σου, την 4η, την 5η, την 6η δόση της ημέρας, και γι' αυτό ακριβώς πρέπει να συνεχίσεις να κλέβεις τη σύνταξη του παππού σου, το μεροκάματο του πατέρα σου, να βουτάς πράγματα από το σπίτι σου και από τα διπλανά, όλα για σκότωμα κοψοχρονιά, πρέπει να μη σταματήσεις να πλακώνεις όσους «σου τη λένε» για την κατάντια σου, πρέπει πάντα να τις τρως από τον ντίλερ και να του τα σκας, μαζί με τα αίματά σου να καταπίνεις και τα ρόχαλά του και από πάνω να του λες οπωσδήποτε και «σας ευχαριστώ, κύριε», είσαι υποχρεωμένος να την πέφτεις στον δρόμο στα αβοήθητα ή ανήμπορα πλάσματα, σε τίποτα μαθήτριες, σε καμιάν άρρωστη γριά, σε κανέναν σκοτισμένο άνεργο.

Πρέπει να παραμείνεις πρεζάκιας, σε συμφέρει.

Δεν θα σε σκοτώσουν οι δόσεις τους. Δεν τις νοθεύουν με άλλα δηλητήρια. Σε αγαπάνε, βρε χαζό. Μη φοβάσαι. Για αποτοξινώσεις και ζόρια είσαι τώρα; Πώς θ' αντέξεις μόνος σου τέτοιον πόνο; Ποιος σε θέλει; Μόνο οι ερίτιμοι κύριοι με τις δόσεις τους σε θέλουν. Αυτοί είναι η πραγματική φαμίλια σου. Μείνε μαζί τους. Μείνε στις δόσεις.

Τέτοιο θύμα πού θα ξαναβρούν; (Προλεταριακή Σημαία)

Από: http://antigeitonies.blogspot.com