Γ. Θ. Σταυρόπουλος, Δρόμοι

Δρόμοι λοξοί, που δίπλα σας το παγωμένο ασπρίζει

Ρυάκι, κι’ όπου γέρνουνε ξεθωριασμένα κάποια

Σπιτάκια, στα κατώφλια τους που η χλόη πρασινίζει,

Με σκαλοπάτια ξύλινα γεμάτα βρύα, σάπια.

Δρόμοι, ρημάδι αγροτικό με την ξερή τη στέρνα,

Κι ένα μαγγάνι αμίλητο που σκούριασε απ’ το χρόνο,

Στο δείλι σας αντίκρυσα κι ο κρύος βοριάς που επέρνα,

Σάλευε έναν πυρόξανθο σωρό από φύλλα μόνο.

Ένα πυρόξανθο σωρό, και τ’ άχυρα που ακόμα

Έβοσκε κάποιο ζώο ισχνό, έτσι σαν άλλοτε ίδια,

Σύντριμμα η ρόδα του αμαξιού στο μουσκεμένο χώμα,

Κι ο στάβλος με τα πράσινα απ’ τα βρύα κεραμίδια.

Μα ό,τι το σπίτι εμψύχωνε στα χρόνια που περάσαν,

Το σπίτι μέσα στην αυλή που αμίλητο έτσι γέρνει,

Έσβυσε, οι ανθρώποι εζήσανε, πονέσανε, γεράσαν,

Κι έφυγαν σαν τα φύλλα πια που η χειμωνιά τα παίρνει.

Δρόμοι στη χειμωνιάτικη τη νύχτα που σιμώνει,

Με το εργαστήρι του παλιού πεταλωτή στα βάθη,

Που το αναμμένο πέταλο χτυπιέται, ηχεί στο αμόνι,

Τι να ζητώ μέσα σε σας που επέρασε κι εχάθη;

Ποια νάναι η γοητεία σας, μικρόσπιτα και τοίχοι

Υγροί,  απ’ όπου το άρωμα κάποιας γαζίας βγαίνει,

Δρόμοι, που πνίγει η μυρουδιά απ’ το καμμένο νύχι

Του αλόγου, φλόγα κόκκινη στην πυροστιά αναμμένη;

Νάναι ο θλιμμένος γυρισμός ψυχής πούχουν συντρίψει

Οι μάταιοι αγώνες για να βρη ό,τι είχε πλάσει η σκέψη,

Κι ήρθε σε σας, δρόμοι παλιοί, για να σας πη, με θλίψη,

Ότι ήταν ψέμμα τόνειρο κοντά σας πούχε θρέψει;

Ο Γεώργιος Σταυρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα, γιος του Θεόδωρου Σταυρόπουλου, δικηγόρου και δημοσίου υπαλλήλου. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, βιοποριστικοί λόγοι ωστόσο δεν του επέτρεψαν να αποφοιτήσει. Το 1917 διορίστηκε στον δημόσιο τομέα μετά από εξετάσεις και εργάστηκε στην ταμειακή υπηρεσία του Υπουργείου Οικονομικών ως το 1954, οπότε συνταξιοδοτήθηκε με το βαθμό του υπουργικού διευθυντή β’. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε με δημοσιεύσεις στίχων στο περιοδικό Λύρα και ακολούθησαν συνεργασίες του με έντυπα όπως τα Βωμός, Μούσα, Νουμάς, Νέα Γράμματα, Κριτική και Τέχνη, Νέα Εστία, Λογοτέχνης, Πανδώρα και εφημερίδες, όπως οι: Στέμμα, Εσπερινός Τύπος κ.α., όπου συχνά υπέγραφε ως Ακταίων ή Αρχαιόφιλος. Ασχολήθηκε επίσης με τη λογοτεχνική μετάφραση ( από έργα των Βεράρεν, Βερλαίν, Μωρεάς, Μπωντλαίρ, Τσβάιχ κ.α.) και τη φιλολογική μελέτη (για το έργο του Τέλλου Άγρα, του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, του Κώστα Καρυωτάκη, του Παλαμά και άλλων νεοελλήνων λογοτεχνών). Η ποίηση του Σταυρόπουλου κινείται στο χώρο της λεγόμενης νεορομαντικής και νεοσυμβολιστικής Σχολής. Μεγάλο μέρος του έργου του παρέμεινε ανέκδοτο ως το θάνατό του.

Τα βιογραφικά στοιχεία και τη φωτογραφία του ποιητή, βρήκα εδώ.

Τις φωτογραφίες πήρα στο χωριό μου, την Κυψέλη (Χώσεψη) Άρτας.

Το ποίημα του Γ. Σταυρόπουλου «Δρόμοι», βρίσκεται στο βιβλίο:

«Η ΧΑΜΗΛΗ ΦΩΝΗ. Τα λυρικά μιας περασμένης εποχής στους παλιούς ρυθμούς. Μια προσωπική ανθολογία του ΜΑΝΟΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ».

Εκδόσεις «ΝΕΦΕΛΗ», Αθήνα 1990.