Κολομβία: «Οργιάζουν» τα παραστρατιωτικά τάγματα θανάτου μετά την παράδοση των όπλων από τους αντάρτες των FARC-EP ― 60 δολοφονίες αγωνιστών του λαϊκού κινήματος το τελευταίο εξάμηνο

Αλλος ένας αγωνιστής του λαϊκού κινήματος της Κολομβίας δολοφονήθηκε από πληρωμένους φονιάδες. Πρόκειται για τον Εδερ Κουέτια Κόντα, που έπεσε νεκρός την Κυριακή στην πόλη Κορίντο στα νότια της χώρας, από πυρά μασκοφόρων που διέφυγαν με μοτοσικλέτα.
Ο Κόντα ήταν μέλος του κινήματος «Πατριωτική Πορεία» (Movimiento Politico y Social Marcha Patriotica) και γνωστό στέλεχος του αγροτικού κινήματος και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Οπως καταγγέλλουν λαϊκές οργανώσεις το τελευταίο διάστημα, έχουν πυκνώσει οι δολοφονίες αγωνιστών, ιδιαίτερα σε περιοχές που μετά τη συμφωνία ειρήνης ανάμεσα στην κυβέρνηση της Κολομβίας και τις Ενοπλες Επαναστατικές Δυνάμεις Κολομβίας - Στρατός του Λαού (FARC-EP), έχουν αποχωρήσει τα αντάρτικα τμήματα. Σε αυτές τις περιοχές, και με την ανοχή της κυβέρνησης, έχουν φουντώσει τα παραστρατιωτικά τάγματα θανάτου, που εξυπηρετούν τα συμφέροντα μεγαλοτσιφλικάδων και καπιταλιστών.

Η «Πατριωτική Πορεία» κάνει λόγο για 60 δολοφονίες το τελευταίο εξάμηνο, ενώ συνολικά το 2016, όταν κορυφώνονταν οι διεργασίες για τον συμβιβασμό και την υπογραφή της συμφωνίας τερματισμού της ένοπλης σύγκρουσης, υπολογίζεται ότι σκοτώθηκαν 117 αγωνιστές.

Ριζοσπάστης

Θυμίζουμε ότι οι αντιπροσωπείες της κυβέρνησης της Κολομβίας και των ανταρτών των Ενοπλων Επαναστατικών Δυνάμεων Κολομβίας - Στρατός του Λαού (FARC - EP) ανακοίνωσαν τον Αύγουστο του 2016, ότι κατέληξαν στο τελικό κείμενο της οριστικής συμφωνίας (αναφορά στα σημεία της συμφωνίας στο Ριζοσπάστη της 26/8/2016 - διαβάστε εδώ) στις διαπραγματεύσεις που είχαν ξεκινήσει από το Νοέμβρη του 2012, με μια ατζέντα 6 σημείων για τον τερματισμό της ένοπλης σύγκρουσης, που κράταγε πάνω από 50 χρόνια, ως απάντηση του λαϊκού κινήματος στην κρατική και παραστρατιωτική τρομοκρατία.

Οι εξελίξεις με τις δολοφονίες των λαϊκών αγωνιστών έρχονται να επιβεβαιώσουν αυτό που, και πέρα από την Κολομβία, ιστορικά έχει καταγραφεί: οι συμφωνίες δεν μπορούν να δώσουν λύσεις  στην καπιταλιστική βαρβαρότητα που βιώνουν τα λαϊκά στρώματα αν αυτά δεν παλέψουν για ριζικές αλλαγές.