Πλημμύρισαν
οι δρόμοι της Κωνσταντινούπολης. Ποτάμια κόκκινα από οργή και αγανάχτηση. Κι από αίμα. Ποτάμια
που απλώνονται μέχρι τη Σμύρνη, την Άγκυρα, τις άλλες πόλεις. Επίκεντρο η
πλατεία Ταξίμ, σημείο-σύμβολο αντίστασης κι αγώνα. Απ’ τη μια μεριά εργάτες,
φοιτητές, άνθρωποι κάθε ηλικίας, οι «εξτρεμιστές», που δεν ακούνε τους ήχους
των μηχανών της τουρκικής «ανάπτυξης». Που νιώθουν όμως όλο και πιο βαθιά στο
πετσί τους την καπιταλιστική εκμετάλλευση, τι θα πει να σου κλέβουν τον ιδρώτα,
να σου αφαιρούν δικαιώματα, να σου
κλείνουν το στόμα για να μη μιλήσεις, να σου σπάνε τα κόκαλα στη διαδήλωση, να
είσαι άνεργος, να μην μπορείς να τα φέρεις βόλτα. Απ’ την ίδια πλευρά η αποφασιστικότητα
και η θέληση, η ελπίδα και η πίστη στη νίκη τ’ ανθρώπου, «που δε βολεύεται με
λιγότερο ουρανό». Το Δίκιο.
Από
απέναντι οι σιδερόφραχτες στρατιές των πραιτωριανών της διαιώνισης του
συστήματος της εκμετάλλευσης. Χτυπάνε με λύσσα, στο ψαχνό, για να επαναφέρουν
το «νόμο» και την «τάξη», την ηρεμία στα διεθνή χρηματιστήρια και την
απρόσκοπτη άνοδο των δεικτών της οικονομίας. Παντού ίδιοι, όπως και η «ανάπτυξη»
που θεμελιώνουν. Η ίδια στην Τουρκία, στην Ελλάδα, στην Ισπανία, κι αλλού, η
ανάπτυξη των καπιταλιστών. Ποτισμένη με τον ιδρώτα και το αίμα των εργατών, με
τις θυσίες και τις στερήσεις των λαών. Αυτό είναι το παρόν, αυτό το μέλλον
που μας επιφυλάσσουν, ένα μέλλον που γίνεται όλο και πιο μαύρο.
Η
φλόγα της ελπίδας μένει ζωντανή όσο οι εργάτες κι αυτοί που δεν έχουν τίποτα
για να χάσουν, στην Κωνσταντινούπολη, στην Αθήνα και αλλού, θα αντιστέκονται,
θα οργανώνονται, θα παλεύουν. Και τότε οι στίχοι
του Χικμέτ θα ξεπλένουν απ’ το αίμα τις γροθιές και τα πουκάμισα:
"Ζω
στη φεγγοβολή/ που προχωράει/ ολόγιομα ειν’ τα χέρια μου/ με πόθους κι ο κόσμος
είναι όμορφος πολύ,/ μοσκοβολάει/ Τα μάτια μου λιμπίστηκαν/ τα δέντρα/ τα
δέντρα που γιομίσανε ελπίδες/ και ντύθηκαν την πράσινη στολή/ το λιόχαρο
δρομάκι προχωράει/ σ’ ολόδροσο χαλί/ κι απ’ το φεγγίτη με καλεί/ στις πράσινες
νησίδες/ Κι ούτε μυρίζομαι τα φάρμακα/ Τ’ αναρωτήριο πια δε μου βρωμάει/ -θ’
ανοίξουν τα γαρούφαλα/ -η ώρα η καλή!-/ Τι τάχα αν είσαι φυλακή;/ -Να μη λυγάς!/
αυτό ειν’ όλο./ Δεν είναι άλλη συμβουλή."
Σάββατο
1 Ιούνη 2013
9 σχόλια:
Οι εικόνες που ζούμε αυτές τις μέρες στην Τουρκία στοιχειώνουν πάρα πολλά ερωτήματα για το επίπεδο του Ελληνικού Λαϊκού Κινήματος και των πολιτικών υποκειμένων που δρουν στα σπλάχνα του.
Ο Ρόλος του Κ.Κ.Τουρκίας καθοριστικός στα γεγονότα:
Η Πλατεία ΤΑΞΙΜ είναι γεμάτη από κόκκινες σημαίες του κόμματος και άλλων αριστερών οργανώσεων ανάμεσα σε διαδηλωτές που, όπως βλέπουμε, αδέλφια, δεν είναι καθόλου μα καθόλου "παθητικοί" μα λειτουργούν σε συνθήκες απόλυτης μάχης και σύγκρουσης.
Οδοφράγματα, λαϊκή αυτοάμυνα.
Θέλω ειλικρινά να ρωτήσω:
Τα αντίστοιχα γεγονότα στην Αθήνα σε μεγάλες διαδηλώσεις και γενικές απεργίες που απόκτησαν χαρακτήρα ανοιχτής πλέον σύγκρουσης γιατί τα είδαμε με εξαιρετικά καχύποπτο μάτι έως και με τρόπο απόλυτα απορριπτικό.
Θέλω να το συζητήσουμε αυτό το ερώτημα γιατί έχοντας ζήσει το 2010-12 είδαν άπειρα πράγματα τα μάτια μου.
Εκεί ο Κομμουνιστής που κραδαίνει τη πέτρα και χτίζει το οδόφραγμα καλείται, ΟΡΘΑ, ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ.
Εδώ, ο απλός πολίτης που θέλησε να υπερασπιστεί το ίδιο στοιχειώδες δικαίωμα γιατί "ντύθηκε" με ύποπτο ένδυμα ;
@Giannis Pit:
Για την Τουρκία δεν κατέχω ειδικές γνώσεις. Ό,τι διαβάσματα και η επικαιρότητα των τελευταίων ημερών.
Με την Ελλάδα όμως δεν συμβαίνει το ίδιο. Γι' αυτό θα ήθελα να μου εξηγήσεις:
Ποια "αντίστοιχα γεγονότα στην Αθήνα σε μεγάλες διαδηλώσεις και γενικές απεργίες" θεωρείς πως "απόκτησαν χαρακτήρα ανοιχτής πλέον σύγκρουσης" και τι εννοείς με το "ο απλός πολίτης που θέλησε να υπερασπιστεί το ίδιο στοιχειώδες δικαίωμα γιατί "ντύθηκε" με ύποπτο ένδυμα ;" ;
Το αυτονόητο ρώτησα. Από το 2010-2012 ζήσαμε στην Αθήνα κύρια πολύ μεγάλες διαδηλώσεις, γενικές απεργίες, στις οποίες η Κρατική καταστολή, είχε την ίδια σχεδόν συμπεριφορά με αυτήν της Τουρκίας, κλασικά δηλαδή.
Εδώ ο κόσμος επίσης δηλητηριάστηκε (3000 χημικά στις 12/2/2012), χτυπήθηκε, μάτωσε, προπηλακίστηκε.
Γιατί εδώ δεν είχε το δικαίωμα ο λαός στην ΛΑΪΚΗ ΑΝΤΙΒΙΑ ;
στο οδόφραγμα ; στην άμυνα ; γιατί όσες φορές το έκανε τον είδαμε με ...μισό μάτι έως και προβοκάτορα. Αυτό εννοώ.
@Giannis Pit:
Η κρατική καταστολή εδώ απέχει πολύ από των Τούρκων, δεν είναι αυτό όμως το κυριότερο. Ποιος είπε πως ο λαός δεν έχει το δικαίωμα στην "ΛΑΪΚΗ ΑΝΤΙΒΙΑ" κλπ; Ποιος μπορεί να του αφαιρέσει αυτό το δικαίωμα; Ποιος μπορεί να τον εμποδίσει όταν το αποφασίσει πραγματικά; Πόσες φορές τον είδαμε να το κάνει; Και για να σε βοηθήσω, μήπως εννοείς τις ακόλουθες περιπτώσεις; Δεν είναι τα πάντα "αυτονόητα".
http://e-oikodomos.blogspot.gr/2012/10/20-2011.html
http://e-oikodomos.blogspot.gr/2011/10/blog-post_23.html
http://e-oikodomos.blogspot.gr/2011/10/blog-post_9891.html
http://e-oikodomos.blogspot.gr/2011/10/blog-post_22.html
http://e-oikodomos.blogspot.gr/2011/10/blog-post_20.html
Γιατί επικεντρώνουμε τις φωτογραφίες στην αποδειγμένα δράση των προβοκατόρων εκείνης της μέρας ενάντια στο ΠΑΜΕ, που οδήγησε μάλιστα και στην έμμεση δολοφονία από τα χημικά και την πίεση στον ΔΗΜ. ΚΟΤΖΑΡΙΔΗ, που ειρήσθω εν παρόδω, πήγε και ...άψαλτος.
Να φανταστώ ότι τα 3 αυτά χρόνια με τους αγώνες στις πλατείες και τις απεργίες δεν υπήρξε τίποτα άλλο; ειλικρινά ;
Το ερώτημα είναι απλό:
Και στην ΤΟΥΡΚΙΑ αυτές τις μέρες είχαμε:
Φωτιές, μολότοφ, σπασίματα, ντου, επιθέσεις σε αστυνομικούς στόχους, μάχες εν γένει.
Γιατί εκεί το Κ.Κ.ΤΟΥΡΚΙΑΣ νομιμοποιεί ΠΛΗΡΩΣ την τακτική αυτή των διαδηλώσεων, ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΙ, και εδώ εμείς κρατάμε το λιγότερο αποστάσεις μην πω και εμφανέστατη αντιπαλότητα ;
Οι 100άδες χιλιάδες κόσμου που τσακίστηκαν από τα ΜΑΤ στην Ελλάδα ήταν προβοκάτορες ;;
Σύντροφοι:
Η Στάση αυτή δυστυχώς στοίχισε στρατηγικά στο Κόμμα πάρα πολλά πράγματα και καθώς, ευτυχώς, βλέπω να γίνεται μια προσπάθεια να αλλάξει αυτή η τακτική, οφείλω να πω ότι ΤΩΡΑ θέλει πολλά πράγματα να προσεγγίσεις πάλι κόσμο δικό σου που άφησες να δέρνεται στο έλεος της κρατικής βίας.
Αυτο θέλω να εκφράσω και το λέω με κάθε εντιμότητα.
@Giannis Pit:
"Γιατί επικεντρώνουμε τις φωτογραφίες στην αποδειγμένα δράση των προβοκατόρων εκείνης της μέρας"
Εκείνης της μέρας; Δεν έχω το χρόνο να ψάξω και να μαζέψω τα λινκς, για να δεις πως δεν επρόκειτο για μια μέρα.
"Οι 100άδες χιλιάδες κόσμου που τσακίστηκαν από τα ΜΑΤ στην Ελλάδα ήταν προβοκάτορες ;;"
Δεν είπε κανείς κάτι τέτοιο. Αναρωτιέμαι όμως αν ο κόσμος αυτός ήταν στ΄αλήθεια αποφασισμένος να χτυπηθεί με τα ΜΑΤ ποιος τον εμπόδισε; το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ; Μήπως εννοείς την "περιφρούρηση" της βουλής από το ΠΑΜΕ που..."εμπόδισε" την "κατάληψή" της απο τον λαό;... Που ήταν αυτός ο λαός όλες τις άλλες μέρες που το ΠΑΜΕ, συγκεντρωνόταν "μόνο" του στην Ομόνοια;
Όσο για τον κόσμο στις πλατείες, τους λεγόμενους "αγανακτισμένους" κλπ, νομίζω πως αποκαλύφτηκε τελικά ότι λειτούργησαν σαν βαλβίδα εκτόνωσης και φυτώρια αποπροσανατολισμού του κινήματος και δράσης κάθε "καρυδιάς καρύδι", παρακρατικών και χρυσαυγιτών, που είναι γνωστοί οι σκοποί τους.
"Οικοδόμε" μου το αν ο κόσμος αυτός ήταν η όχι αποφασισμένος να χτυπηθεί το έδειξε περίτρανα το μέγεθος της κρατικής καταστολής, που αναγκάστηκε να .....εισάγει παραστρατιωτικές δυνάμεις από την Ε.Ε. στρατοπεδευμένες στη Λάρισα για να κατέβουν Αθήνα.
Φάνηκε από το μέγεθος των τραυματιών, από τη στρατηγική της σύγκρουσης, από τη λύσσα των κρατικών σκυλιών.
Δεν μίλησα εγώ για ...καραγκιοζιλίκια του τύπου "το ΠΑΜΕ φύλαγε τη βουλή" και τέτοιες αηδίες.
Δεν ακούστηκε από σοβαρό Κινηματικό κόσμο αυτό το ρηθέν.
Για να μην το πολυλογούμε τελικά, δυστυχώς το ΚΚΕ πλήρωσε άσχημα αυτήν του την τακτική των 2 χρόνων 2010-12 στις συγκρούσεις στο δρόμο, χάνοντας ζωτικό κόσμο από την επιρροή του, ελπίζω ΠΡΟΣΚΑΙΡΑ.
Αυτό πλέον το Κόμμα το ξέρει, το ομολογεί εσωτερικά, το παραδέχεται, είναι κουραστικό να προσπαθούμε να μπαλώσουμε την τραγικά λαθεμένη επιλογή του να μείνει "ατσαλάκωτο" εν ώρα χαμού.
Το θέμα τώρα είναι να δούμε τι θα γίνει και πως το Κίνημα και φυσικά το Κόμμα θα αποκαταστήσει την επαφή του με το ζωτικό αυτό χώρο και κόσμο που προσμένει πρωτοβουλίες μέσα στους εργατικούς αγώνες που ως τώρα μετράνε μονάχα ήττες και επιλογές "μή σύγκρουσης".
Αναμένουμε.
@Giannis Pit:
"το αν ο κόσμος αυτός ήταν η όχι αποφασισμένος να χτυπηθεί το έδειξε περίτρανα"...
...ο τουρκικός λαός.
"Δεν ακούστηκε από σοβαρό Κινηματικό κόσμο αυτό το ρηθέν."
Ζούμε στην ίδια χώρα;!...
"δυστυχώς το ΚΚΕ πλήρωσε άσχημα αυτήν του την τακτική των 2 χρόνων 2010-12 στις συγκρούσεις στο δρόμο, χάνοντας ζωτικό κόσμο από την επιρροή του, ελπίζω ΠΡΟΣΚΑΙΡΑ."
Δυστυχώς το ΚΚΕ είναι στον κόσμο του. Κι όμως εμείς το θέλουμε το ΚΚΕ, είναι καλό για τη δημοκρατία να υπάρχει (αρκεί να γίνει όπως το θέλουμε εμείς).
"Αυτό πλέον το Κόμμα το ξέρει, το ομολογεί εσωτερικά, το παραδέχεται, είναι κουραστικό να προσπαθούμε να μπαλώσουμε την τραγικά λαθεμένη επιλογή του..."
Α. Δεν έχω εσωτερική πληροφόρηση.
Β. Δεν άκουσα ή διάβασα κάπου κάτι τέτοιο.
Γ. Προφανώς είσαι νέος αναγνώστης του ιστολογίου.
"Το θέμα τώρα είναι να δούμε τι θα γίνει και πως το Κίνημα και φυσικά το Κόμμα θα αποκαταστήσει την επαφή του με το ζωτικό αυτό χώρο και κόσμο που προσμένει πρωτοβουλίες μέσα στους εργατικούς αγώνες"
Δεν βλέπεις επαφή. Δεν βλέπεις πρωτοβουλίες στους εργατικούς αγώνες. Βλέπεις επιλογές "μη σύγκρουσης". Βλέπουμε διαφορετικά τα πράγματα.
Καλή δύναμη!
Καλή δύναμη μακάρι...την χρειαζόμαστε σε όσα επιδεινώνονται ολόγυρα.
Απόψεις υπάρχουν, διαφορές υπάρχουν, αγωνίες υπάρχουν.
Απάντηση νιώθω δεν πήρα για την προφανή διαφορά αντιμετώπισης των γεγονότων στην Τουρκία από την Ελλάδα από το ΚΚΕ.
Μακάρι να την πάρω σε όσα έρχονται.
Γιατί δυστυχώς μετράμε:
Χαλυβουργία, Ναυτεργάτες, Συγκοινωνίες, Αγρότες, Καθηγητές, Κλάδος τροφίμων, μεγάλους αγώνες αλλά Ήττες. Και όχι απλά ήττες αλλά στην ύστατη κρίσιμη στιγμή που το Κράτος σηκώνει το γάντι (επιστράτευση, καταστολή), τότε ...πάσα αρχή παυσάτω.
Μακάρι να μην έχω δίκιο, μακάρι.
Αγ
Δημοσίευση σχολίου