ΣΛΟΒΑΚΙΑ: Το «βελούδο» γέννησε νέα ήθη

Το «βελούδο» δεν κράτησε για πολύ στην πάλαι ποτέ ενωμένη Τσεχοσλοβακία. Μετά την «βελούδινη επανάσταση» του 1989 και το «βελούδινο διαζύγιο» που ακολούθησε το 1993, από το οποίο προέκυψαν δύο ανεξάρτητες χώρες, ήρθε η παλινόρθωση ενός άγριου καπιταλισμού με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον Σλοβακικό λαό.

Η είσοδος στην ελεύθερη αγορά και η ραγδαία άνοδος των δεικτών ανάπτυξης, είχε σαν αποτέλεσμα το χτίσιμο μια «δυνατής» Σλοβακίας (κάτι μου θυμίζει αυτό…), τόσο δυνατής που οι πόρτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να ανοίξουν διάπλατα γι’ αυτήν. Ένα "δυνατό" δείγμα της γέννησης των νέων ηθών και της προώθησής τους από το επίσημο κράτος, πήραμε το φθινόπωρο του 2011, όταν με νόμο που ψήφισε η Σλοβακική βουλή, διώκεται ποινικά και τιμωρείται με έξι μήνες έως τρία χρόνια φυλάκιση "όποιος αρνείται να δεχτεί ή προσπαθεί να δικαιολογήσει τα εγκλήματα του καθεστώτος που βασίζονται στην κομμουνιστική ιδεολογία".

Σήμερα, μια παράξενη, στο πρώτο άκουσμά της, είδηση έρχεται να επιβεβαιώσει με πανηγυρικό τρόπο πόσο διαπότισαν την κοινωνία τα νέα ήθη:

«Η κυβέρνηση της Σλοβακίας απέρριψε τα αποτελέσματα ψηφοφορίας που διεξήχθη μέσω Διαδικτύου τον Απρίλιο, σύμφωνα με τα οποία οι πολίτες επέλεξαν να δώσουν το όνομα του Τσακ Νόρις σε μία πεζογέφυρα στον ποταμό Μοράβα στα σύνορα με την Αυστρία.» Η είδηση από εδώ, και πολλά ακόμα μέσα.

Οι συμμετέχοντες σε αυτήν την ψηφοφορία, προφανώς θα ήταν στην πλειοψηφία τους νέοι σε ηλικία (χρήστες του διαδικτύου). Η είδηση είναι ενδεικτική για τα σύγχρονα πρότυπα ανθρώπου που πλασάρονται από το σύστημα στη νεολαία. Οι συνειρμοί είναι αναπόφευκτοι. Όπως και οι σκέψεις, για το βαθμό φθοράς των συνειδήσεων, από τον  αριθμό των ψήφων που συγκέντρωσε ο Αμερικανός "σουπερήρωας":

«Αν και το όνομα του Αμερικανού ηθοποιού ήταν πρώτο στις προτιμήσεις των πολιτών συγκεντρώνοντας συνολικά 12.599 ψήφους».

Όμως… ευτυχώς,  υπάρχουν και κάποιοι –έστω λίγοι- που δεν έχασαν την πίστη στο ιδανικό  της «ελευθερίας»:

«τελικά αποφασίστηκε να δοθεί το όνομα «Γέφυρα της Ελευθερίας», με μόλις 457 ψήφους, στη μνήμη των ανθρώπων που σκοτώθηκαν στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από την κομμουνιστική Ανατολική Ευρώπη το 1989.»

Χτες, η καταδίκη των κομμουνιστών.

Σήμερα, η υιοθέτηση κάθε ηλίθιας «αμερικανιάς» και η αποθέωση των καπιταλιστικών προτύπων.

Αύριο,  η «υπομονή», η αποδοχή των «μνημονίων, η μιζέρια, η μοιρολατρία και η -ανελέητη- άνοδος του φασισμού…