Χωρίς
λόγια. «Μιλούν» τα μάτια της μάνας και του ορφανού γιου. Τα λέει όλα η σύλληψη
της ιδέας, το στήσιμο μπροστά στο φακό, η δημιουργία του καλλιτέχνη φωτογράφου.
Παραμένει
άγνωστο ποιος είναι. Η φωτογραφία, μάλλον από τις πρώτες δεκαετίες του 20ου
αιώνα, ίσως από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Πηγή:
XYZ Contagion
6 σχόλια:
η φωτοφραφι ειναι ετσι φταγμενη για να μπει μετα και η φωτογραφια του πιθανον μακαριτη πατερα πρωτοτυπο φωτομονταζ εκεινων των εποχων
Γεια και χαρά σου σ.Οικοδόμε.
Συγκλονιστική η φωτογραφία για όποιον λόγο και αν στήθηκε έτσι.
Ίσως έχει δίκιο ο φίλος nikos ,αλλά το άδειο βλέμμα της "κοπελιάς" η απόγνωση στο πρόσωπό της, (ή μήπως είναι η ιδέα μου) και ο μικρός που σαν κάποιος να έχει κλέψει το χαμόγελο από τα χείλη του, αυτό, το τυπικό έστω χαμόγελο της φωτογραφίας.
Το κενό... ή απουσία .......
Ναι είναι συγκλονιστική.
Θαρρώ πως η φωτογραφία εμπίπτει στην κατηγορία της vernacular photography αν και είναι τραβηγμένη με μποξ κάμερα σαν κι αυτήν σε στούντιο επαγγελματία φωτογράφου της εποχής.
Δύσκολο ως αδύνατο με το στήσιμο που έχει να χρησιμοποιούνταν πιο μετά για φωτομοντάζ.
Εξαιρετική ματιά, όποιος και να την έστησε.
Απαλλοτριώνεται για χρήση σε φωτογραφικό σάιτ
@nikos:
Καλησπέρα.
Δεν ξέρω αν είναι έτσι, δεν νομίζω. Είναι το μόνο που δεν πέρασε από το μυαλό μου.
Καλή δύναμη!
@blackbedlam:
Καλησπέρα.
Απλά συγκλονιστική.
Να 'σαι καλά.
Καλή δύναμη!
@spiral architect:
Καλησπέρα.
Πάντα χρήσιμες (και λεπτομερείς) οι τεχνικές πληροφορίες, από έναν μάστορα της τέχνης.
Καλή δύναμη!
Δημοσίευση σχολίου