«Όλα τα φυλαγμένα πάθη σου που σ’ έχουν τυραννήσει, τα βγάζεις μες από ένα ωραίο ταξίμι»

Ο Στέλιος Βαμβακάρης "βλέπει" τον πατέρα του Μάρκο να παίζει.

«Οι συνομήλικοι μου πήγαιναν ο ένας αριστερά, ο άλλος δεξιά. Εγώ ακολουθούσα την ευθεία γραμμή, διότι γραμμή στα μάτια μου ήταν ο πατέρας μου –δεν έφευγα απ’ το δρόμο του κι απ’ τα βήματά του, δεν απομακρυνόμουν, ήμουνα όλη την ώρα πλάι του. Έβλεπα το πιάσιμο του μπουζουκιού απ’ τον Μάρκο κι ήθελα να το κάνω ίδιο. Παρατηρούσα το χέρι του το αριστερό και το δεξί του πόδι. Ξέρεις τι σημαίνει αυτό; Ρυθμός που σου γαμάει τα ράμματα.

Δε χρειάζεσαι ορχήστρα να σε συνοδεύει για να παίξεις ένα ζεϊμπέκικο. Έχεις για κρουστό το πόδι σου. Τη στιγμή που βαράς την πενιά σου, χτυπάς και το πόδι σου στη γη. Και μες απ’ αυτό το χτύπο μιλάει η ψυχή σου. Και τα δάχτυλα του αριστερού χεριού χορεύουν στα τέλια και πληρώνουν τα χρέη της καρδιάς. Και φανερώνεις όλα εκείνα τα μυστικά που δεν τα ξέρει κανένας, δίνεις του άλλου να καταλάβει της ζωής σου το σενάριο. Όλα τα φυλαγμένα πάθη σου που σ’ έχουν τυραννήσει, τα βγάζεις μες από ένα ωραίο ταξίμι».

Μάνος Τσιλιμίδης "ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ. Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΓΚΑΣ. Ο ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ". Εκδόσεις "Κάκτος"