Όνειρο

Ήθελε ακόμα για να ξημερώσει. Ο χειμώνας βαρύς. Ανέβαινα απ’ τη δημοσιά, ένα κακοτράχαλο χωματόδρομο που και τ’ αυτοκίνητα ακόμα θα ήθελαν να τον αποφύγουν. Στην Καρυά, ο δρόμος τέλειωνε κι άρχιζε μονοπάτι. Απόρησα γιατί, υπήρχε ασφαλτοστρωμένος δρόμος μέχρι τον Αη Γιώργη από χρόνια. Μόνο όταν ήμουνα παιδάκι και μ’ έφερνε το λεωφορείο του Αλέκου απ’ την Άρτα, τερμάτιζε εδώ. Από κει και πάνω δρόμος, τι δρόμος δηλαδή, σοκάκι,  μόνο για τα ζωντανά και για γερά πόδια.

Με τόσο κρύο... ο φτωχός καλύτερα να μη γεννιέται...

Ακόμα μια απεργία, ή… (Μερικές σκέψεις βλέποντας τις μέρες να περνούν)

Δεν χρειάζεται κάποιος ιδιαίτερος πρόλογος για την δραματική κατάσταση που βιώνουμε οι περισσότεροι από μας σήμερα. Θα μπορούσε κάποιος να πει πως δεν πάει παραπέρα, δεν μπορεί να γίνει χειρότερα, μα μήπως το ίδιο δεν λέγαμε πρόπερσι; «Η κατάσταση είναι δύσκολη λέγαμε, πόσο χειρότερη να γίνει;» Κι έγινε. Και πέρυσι: «Δραματική η κατάσταση, πως γίναμε έτσι;»  Και γίναμε ακόμα χειρότερα. Ποιος θα μιλούσε πριν αλλά και λίγο μετά το περίφημο «λεφτά υπάρχουν»,

Ώρα μηδέν

Ώρα μηδέν

Στίχοι: Αντώνης Ανδρικάκης

Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος

Ερμηνεύουν: Δ. Ζερβουδάκης- Μ. Φωτίου

Ώρα μηδέν κι εσύ μονάχος τριγυρίζεις

Με το βλέμμα... στην αιωνιότητα

Aπό τους τελευταίους και χαρακτηριστικότερους εκπροσώπους του μοντερνισμού στον κινηματογράφο, ο Θόδωρος Aγγελόπουλος υπήρξε, αναμφίβολα, ο Ελληνας σκηνοθέτης με τη μεγαλύτερη διεθνή αποδοχή και ένας από τους σπουδαιότερους δημιουργούς του κινηματογράφου, τα τελευταία σαράντα χρόνια. Οι ταινίες του προβάλλονται παντού και προκαλούν την παγκόσμια προσοχή, με πολλές διεθνείς διακρίσεις, με σημαντικότερη το Xρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ Kαννών για την ταινία «Mία αιωνιότητα και μια μέρα». Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1935. Εγκατέλειψε στο πτυχίο σπουδές στη Νομική Σχολή Αθηνών για το ενδιαφέρον του για τον κινηματογράφο.

Θέλει και λίγη φαντασία η ζωή. Καλημέρα!

Η φωτογραφία αυτή είναι πραγματική και απεικονίζει τον ποταμό Αώο …ακίνητο, κάτω από το ξακουστό πετρογέφυρο της Βοβούσας του νομού Ιωαννίνων. Τα νερά του ποταμού πάγωσαν από τις πολικές θερμοκρασίες και ο παππούς

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Χοσέ Μαρτί, ποιητής της Κουβανικής ανεξαρτησίας

Ο Χοσέ Μαρτί, ποιητής και κορυφαίος μαχητής της Κουβανικής ανεξαρτησίας, είναι από τις πλέον εμβληματικές φυσιογνωμίες της ιστορίας της Κούβας. Αποτέλεσε σημείο αναφοράς και έμπνευσης γιά τους ηγέτες της Επανάστασης στο νησί και ιδιαίτερα γιά τον Τσε Γκεβάρα και τον Φιντέλ Κάστρο. Γεννημένος σαν σήμερα το 1853 στην Αβάνα από ισπανούς γονείς, άρχιζε να δημοσιεύει ποίηματα του σε τοπικές εφημερίδες σε ηλικία μόλις 16 ετών. Το 1869, η υποστήριξη που παρείχε μέσω των γραπτών του στους ξεσηκωμένους κουβανούς ενάντια στο αποικιοκρατικό καθεστώς, τον έβαλε σε σοβαρά προβλήματα.

Συνελήφθη και καταδικάστηκε σε έξι χρόνια καταναγκαστική εργασία γιά προδοσία και υποκίνηση ανταρσίας. Με παρέμβαση των γονιών του η ποινή του μειώθηκε, ο ίδιος όμως εξορίστηκε στην Ισπανία. Ευρισκόμενος στην Ευρώπη ο Μαρτί σπούδασε Νομικά συνεχίζοντας ταυτόχρονα να γράφει γιά την κατάσταση που επικρατούσε στην Κούβα. Κατά την ίδια περίοδο χρειάστηκε να χειρουργηθεί δύο φορές προκειμένου να διορθωθεί η βλάβη που είχαν υποστεί τα πόδια του από τις χειροπέδες των φυλακών.

Δηλητήριο στη φλέβα

Σαν μαστουρώσεις με την καινούργια δόση, καλύτερο θα δεις τον κόσμο. Θα είναι πολύ πιο φτωχός, θα χορταίνει δεν θα χορταίνει κάθε μέρα το ψωμί, μα θα είναι όμορφος «όπως παλιά».

Στο πιο ζαχαρωμένο σου όραμα θα είσαι μια φανταχτερή πεταλούδα πάνω σ' ένα φυλλαράκι βασιλικού μιας τενεκεδένιας γλάστρας σε λαμπερή από πάστρα και χαμόγελα λαϊκή αυλή. Φυσικά, δουλειές στην πόλη και λεφτά στις τσέπες του λαού δεν θα υπάρχουν για δείγμα,

Το έγκλημα στον Άραχθο είναι ορατό και συνεχίζεται. Ανακοίνωση της Ομοσπονδίας Αδελφοτήτων Τζουμερκιωτών

Η Ομοσπονδία Αδελφοτήτων Τζουμερκιωτών με σημερινή ανακοίνωσή της θεωρεί ότι ο εμπαιγμός και η αυθαιρεσία συνεχίζεται και απαιτεί την απόσυρση των άρθρων 52 και 56.  

Το πλήρες κείμενο της σημερινής ανακοίνωσης της Ομοσπονδίας έχει ως εξής:

"Ελληνική Χαλυβουργία", 90 μέρες απεργία: Ανάγκη συντονισμού του αγώνα με τους εργάτες των άλλων εργοστασίων

Στην πύλη του χαλυβουργείου αλλά και πολλών μεγάλων εργοστασίων του κλάδου όπου χέρι - χέρι μοιράζουν κάλεσμα αγωνιστικού ξεσηκωμού συνεχίζουν την πάλη τους οι απεργοί της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» στον Ασπρόπυργο, που συμπληρώνουν σήμερα τρεις ολόκληρους μήνες (90 μέρες) σκληρού και περήφανου απεργιακού αγώνα. Αντιμετωπίζουν παλικαρίσια την αδίστακτη εργοδοσία του Μάνεση που έχει μπει μπροστά για λογαριασμό όλων των βιομηχάνων επιδιώκοντας να υπογράψουν την εξαθλίωσή τους. Επιμένουν αγωνιστικά να απαιτούν επαναπρόσληψη και των 65 απολυμένων και εργασία με 8ωρο χωρίς καμία μείωση μισθών αρνούμενοι κάθε πρόταση για 5ωρο ή εκ περιτροπής εργασία. Αντεργατικά μέτρα που όπως αποδείχτηκε και από τις προχθεσινές δηλώσεις του υπουργού Εργασίας Γ. Κουτρουμάνη αποτελούν αξιώσεις όλων των εργοδοτών.

"-Σκάβουμε το δρόμο της προόδου" (Αη Στράτης 1943).

Σωζόμενο συρματόπλεγμα του στρατοπέδου,
στον Αη Στράτη.

Αργότερα, βρέθηκα στης ζωής το σταυροδρόμι, δεξιά δρόμος πλατύς στρωμένος από αιώνες. Πατημένος από μυριάδες. Πλήθη περνούσανε, βαδίζανε, χάνονταν. Πέρα φάνταζε χλοερό λιβάδι. Πολιτείες πανώριες. Κι άκουγες λαγούτα και βιολιά.  Ζωή, κίνηση, χαρά. Ζερβιά ένα μονοπατάκι, μόλις ξεχώριζε, ανάμεσα από πέτρες και κλαδιά. Μια χούφτα άνθρωποι δουλεύανε, σκάβανε το μονοπάτι. Τους ζύγωσα περίεργα.

Κακοί και "καλοί" τοκογλύφοι...

Τι είναι η τοκογλυφία;

Η τοκογλυφία - το επιβεβαιώνουν κάθε μέρα τα κανάλια που μεταδίδουν υπό μορφή σίριαλ τα περί της σπείρας στη Θεσσαλονίκη - είναι συνώνυμη με την πιο αισχρή εκμετάλλευση του ανήμπορου.

Είναι ένας επονείδιστος εκβιασμός. Μια αφαίμαξη έως φυσικής εξόντωσης του αδύναμου από τον ισχυρό. Είναι μια πορεία προς την καταστροφή για όποιον μπλεχτεί στα δίχτυα των τοκογλύφων, που λειτουργούν ως μαφία, ως γκάνγκστερς, ως τραμπούκοι

Είναι αλητεία και απανθρωπιά μαζί.

*

Και το θύμα των τοκογλύφων - που προφανώς δεν έπεσε στα νύχια των τοκογλύφων από χόμπι αλλά από ανάγκη - τι είναι; Μα αυτό που προφανώς είναι: Θύμα.

Δεν νοείται, και άλλωστε δεν το είδαμε από κανέναν από τους δακρύβρεχτους τηλεπαρουσιαστές ή τους σχολιαστές της υπόθεσης της Θεσσαλονίκης να τα βάζει με το θύμα.

Οι οικοδόμοι της Αθήνας διαδήλωσαν για την προστασία των ανέργων. Πικετοφορία χτες στο κέντρο της πόλης.

Στιγμιότυπο από τη χτεσινή κινητοποίηση των οικοδόμων
στην Αθήνα

Πικετοφορία στο κέντρο της Αθήνας πραγματοποίησαν χτες το απόγευμα οι οικοδόμοι και οι εργαζόμενοι στις κατασκευές, μετά από κάλεσμα του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας. Απαιτώντας άμεσα μέτρα για την προστασία των ανέργων, οι οικοδόμοι πορεύτηκαν στο κέντρο της Αθήνας διατρανώνοντας «Εδώ - εδώ μ' αγώνα ταξικό γιατί εμείς δεν ζούμε με 400 ευρώ».

Ο μάστρο-Τζάννης, ο κτίστης από τη Φολέγανδρο*

Τον μαστρο-Τζάννη τον συνάντησα τυχαία για πρώτη φορά, ένα καλοκαίρι στη Φολέγανδρο. Γύριζα στην Απάνω Μεριά όταν τον είδα στην αυλή του σπιτιού του, καθισμένο πάνω σ' ένα σκαμνί να πλέκει σκούπες. Κάτι μικρά όμορφα σκουπάκια που κατέληγαν σε μια μακριά ασυνήθιστη, ιδιόμορφη λαβή. Αντίκρισα ένα  γέροντα με ωραίο ανάστημα, απ' αυτούς τους λεβέντες που σπάνια συναντάς πια στις μέρες μας, να δουλεύει με αργές, αλλά σίγουρες κινήσεις, φορώντας στο κεφάλι ένα ψάθινο καπέλο.

Εκδήλωση ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ στους εργάτες της ΕΛΛΕΝΙΤ (TRASTIC)

Εδώ και τέσσερις μήνες οι εργαζόμενοι της TRASTIC (πρώην ΕΛΛΕΝΙΤ) κάνουν απεργία διεκδικώντας τα δεδουλευμένα τους που τους χρωστάνε από τον Ιούνιο. Η εργοδοσία χρησιμοποίησε κάθε μέσο για να τους σπάσει, ακόμη και την αστυνομική βία. Εκδήλωση αλληλεγγύης πραγματοποιεί η Συνέλευση γειτονιάς Μαρτίου-Καλιδοπούλου, στη Θεσσαλονίκη:

http://antigeitonies.blogspot.com/

ΝΙΚΗ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΗΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ! Συγκέντρωση-Πορεία, Σάββατο, 28/1, 12.30μμ, πλ. Ελευθερίας, Βόλος

Οι χαλυβουργοί του Ασπρόπυργου έχουν απορρίψει τα τελεσίγραφα του βιομήχανου Μάνεση και τις απειλές της τρικολόρε κυβέρνησης για να δουλέψουν για ένα κομμάτι ψωμί. Η νίκη στον αγώνα τους μπορεί να έρθει μόνο με την πλατιά λαϊκή συμπαράσταση και το κυριότερο με την μαζική κινητοποίηση ολόκληρης της εργατικής τάξης.

Παρά τη καθυστερημένη αντίδραση και μάλλον με βαριά καρδιά, στις 17 Γενάρη κηρύχτηκε πανατική απεργία από τρία εργατικά κέντρα και όλοι οι εργάτες, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, συνελεύσεις γειτονιάς, συλλογικότητες και αγωνιστές που συμπαραστέκονται ενεργά (όπως κι εμείς) στους απεργούς χαλυβουργούς του Ασπρόπυργου περίμεναν το Εργατικό Κέντρο Βόλου αλλά και το τοπικό σωματείο της χαλυβουργίας να συμπαρασταθεί στους απεργούς συναδέλφους τους.

Είμαστε όλοι ΠΑΣΟΚ

Ο Άκης υποβρύχιο, ο Κίμων στο τιμόνι, μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.

Είμαστε όλοι ΠΑΣΟΚ, ποιος γνωστός άγνωστος έβρισε και έστειλε στο νοσοκομείο μπάτσο φορώντας, αντί για κουκούλα, μόνο αϊλάινερ;

Είμαστε όλοι ΠΑΣΟΚ, ποιος θεωρητικός τροτσκιστής θα σκεφτότανε ότι ένα Κουλούρη θα ξεφτίλιζε 4 μπάτσους που βαράνε κόσμο για να βγάλουν το ψωμί τους;

Είμαστε όλοι ΠΑΣΟΚ, νέα μορφή επανάστασης ξεκίνησε, μαλλί βαμμένο, μάτι βαμμένο, αυτοκίνητο Μερσεντέ και πάνω πλυμένο, τζάμι βαμμένο, σ’ έναν μήνα μάς κάνει και μια εκπομπή ο Σταύρος Θεοδωράκης και είμαστε έτοιμοι επαναστάτες, με τη σφραγίδα του ειδικού.

"Επιλέγω τη μεριά του ... ονείρου" : Το τελευταίο ταξίδι του «Τεό»

«Δεν είμαι πεσιμιστής. Δε μου αρέσει η λέξη απογοήτευση. Η Ιστορία προχωρά υπόγεια. Πιστεύω, και το θέλω για τα παιδιά μου, ότι κάτω βαθιά υπάρχει κάτι που θα βγει. Θα φανεί. Αν στη μια μεριά της ζυγαριάς της Ιστορίας είναι η απογοήτευση, εγώ θέλω να ρίχνω το βάρος στην άλλη μεριά, τη μεριά του ονείρου...» (¹)

Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, ο «Τεό» όπως συνηθίζεται να τον αποκαλούν διεθνώς, ξεκίνησε το δικό του τελευταίο ταξίδι. Έφυγε αναπάντεχα χτες, με έναν τρόπο που δεν πρέπει στους ανθρώπους, πόσο μάλλον σ’ αυτούς τους σπουδαίους δημιουργούς, τους πραγματικά μεγάλους. Μαζί του αποχαιρετάμε και μια ολόκληρη «εποχή» του Ελληνικού και παγκόσμιου κινηματογράφου. Την εποχή των εικόνων.

Κύριε Χρυσοχοΐδη, ευχαριστούμε από καρδιάς!

«Δεν διάβασα το μνημόνιο, γιατί είχα άλλες υποχρεώσεις.

Είχα άλλα καθήκοντα.

Είχα να αντιμετωπίσω το έγκλημα ως υπουργός Προστασίας του Πολίτη.

Δεν ήταν δική μου δουλειά»!

*

Αυτή είναι η δήλωση που έκανε χτες (στο ΣΚΑΪ) ο Χρυσοχοΐδης.

*

Και μετά από αυτό που εκστόμισε τούτος ο «ταγός» του έθνους δε χρειάζεται τίποτα, μα τίποτα περισσότερο. Είναι η ώρα να προβούμε στις απαραίτητες «συστάσεις».

Εχουμε και λέμε, λοιπόν:

ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ Αθήνας: Αύριο η πικετοφορία για την ανεργία. Στις 6 μ.μ. στην πλατεία Κάνιγγος

Εντείνει την πάλη του το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας, απαιτώντας άμεσα μέτρα για την προστασία των ανέργων, αλλά και κλιμακώνοντας τον αγώνα του για την υπεράσπιση της λαϊκής οικογένειας. Αύριο, Πέμπτη 26 Γενάρη, στις 6 μ.μ., στην πλατεία Κάνιγγος, πραγματοποιεί πικετοφορία στους δρόμους της πόλης, απαιτώντας: Μέτρα προστασίας των ανέργων. Εκτακτο επίδομα. Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Υπογραφή ικανοποιητικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Να καταργηθούν όλα τα χαράτσια.

Ο Έλληνας πρωτεργάτης μιας ιστορικής απεργίας, το 1914 στις ΗΠΑ. (Η σφαγή του Λάντλοου)

Επιβίβαση στο βαπόρι με προορισμότη γη της επαγγελίας...

Στην Αμερική των αρχών του αιώνα οι Έλληνες που δούλευαν στους σιδηροδρόμους και τα εργοστάσια ήταν συχνά απεργοσπάστες. Αν και δούλευαν σκληρά, σέρνονταν στα καφενεία και έμπλεκαν σε καβγάδες, είχαν τα χαρακτηριστικά που ταίριαζαν στα τσιράκια της εργοδοσίας:

αποτελούσαν έναν κλειστό, ανδρικό κόσμο, τρομαγμένο από το αμερικάνικο περιβάλλον, και τρομακτικό λόγω των πρωτόγονων ηθών του. Ήταν αναλφάβητοι, ανοργάνωτοι, και επιρρεπείς στις κλεψιές και τα συνοπτικά μαχαιρώματα. Ήταν θύματα, αν και καθόλου αθώα. Ωστόσο, αυτή είναι η μισή αλήθεια μονάχα:

Γ. Θ. Σταυρόπουλος, Δρόμοι

Δρόμοι λοξοί, που δίπλα σας το παγωμένο ασπρίζει

Ρυάκι, κι’ όπου γέρνουνε ξεθωριασμένα κάποια

Σπιτάκια, στα κατώφλια τους που η χλόη πρασινίζει,

Με σκαλοπάτια ξύλινα γεμάτα βρύα, σάπια.

"Γαλακτοζαχαροπλαστεία ΧΑΤΖΗΣ Α.Ε." : Ένα σύγχρονο κάτεργο για τους εργαζόμενους

Η εταιρεία «γαλακτοζαχαροπλαστεία ΧΑΤΖΗΣ Α.Ε.» διατηρεί 3 ιδιόκτητα καταστήματα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη καθώς και μια μονάδα παραγωγής στο Λάκκωμα Χαλκιδικής. Όλα τα προηγούμενα χρόνια έβγαλε εκατομμύρια ευρώ από την δουλειά μας αλλά εδώ και 2 χρόνια εκμεταλλευόμενη την... κρίση και την ανεργία δε μας πληρώνει κανονικά, σε σημείο να μας χρωστάει έως και 5 μισθούς, επιδόματα, δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα.

Μερικές ακόμα πληροφορίες για τον εργοδότη μας:

1) Μας έβαλε να πληρώσουμε από την τσέπη μας 7.000 ευρώ για την ληστεία που έγινε πριν από δύο χρόνια,

2) Μας παίρνει μερίδιο από τα φιλοδωρήματα,

Η Ψωροκώσταινα

Το όνομα «Ψωροκώσταινα» το χρησιμοποιούμε σήμερα, όταν θέλουμε να περιγράψουμε την ανέχεια και τη φτώχεια και ειδικότερα όταν θέλουμε να καταδείξουμε κάποιον ή κάτι ως τον «φτωχό συγγενή» ενός συνόλου, ή με άλλα λόγια τον «τελευταίο τροχό της αμάξης». Στις μέρες μας, συνήθως χρησιμοποιούμε απαξιωτικά αυτή τη λέξη όταν πρόκειται να...... στηλιτευθεί μια κακομοιριά, υποχωρητικότητα, ανοργανωσιά, αδυναμία και φτώχεια που κάποιοι θεωρούν ότι χαρακτηρίζει την Ελλάδα της νεότερης ιστορίας.

   Όμως, η Ψαροκώσταινα ή Ψωροκώσταινα, ήταν ένα υπαρκτό πρόσωπο της νεοελληνικής ιστορίας και μάλιστα μια ηρωική και αξιέπαινη γυναίκα στα χρόνια της Επανάστασης του 1821.

   Όταν το 1821 καταστράφηκε η πόλη των Κυδωνιών, της Μικράς Ασίας, μετά από την αποτυχημένη επαναστατική κίνηση που επιχειρήθηκε, ο πληθυσμός της σφάχτηκε και το σύνολό του εγκατέλειψε την όμορφη πόλη με ντόπια ή ψαριανά καράβια. Στην χαλασιά αυτή κατάφερε να σωθεί η Πανωραία Χατζηκώστα, μια όμορφη αρχόντισσα με μεγάλη περιουσία. Κατά αγαθή συγκυρία ένας ναύτης τη βοήθησε και μαζί με άλλους την ανέβασαν σ’ ένα καράβι που ξεμπάρκαρε στα Ψαρά.

Ποιός τη ζωή μου κυνηγά;

Ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά

να την ξεμοναχιάσει μες στη νύχτα;

ουρλιάζουν και σφυρίζουν φορτηγά

σαν ψάρι μ' έχουν πιάσει μες στα δίχτυα

Για κάποιον μες στον κόσμο είν' αργά

ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά;

Ποιος τη ζωή μου, ποιος παραφυλά

στου κόσμου τα στενά ποιος σημαδεύει;

πού πήγε αυτός που ξέρει να μιλά

που ξέρει πιο πολύ και να πιστεύει;

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Ερμηνεύουν: Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας

Μήνυμα αγώνα από τους μαθητές της Πάτρας, χτες, στην τελετή έναρξης του καρναβαλιού

Οι μαθητές ανοίγουν το πανό στην κεντρική εξέδρα.

Μήνυμα ελπίδας και αισιοδοξίας για το μέλλον μέσα από την πάλη για ανατροπή, έστειλαν χτες οι μαθητές του Συντονιστικού Αγώνα Σχολείων Πάτρας (ΣΑΣΠ) με την κινητοποίησή τους κατά τη διάρκεια της  τελετής έναρξης του καρναβαλιού. Αφού ανέβηκαν στην κεντρική εξέδρα των εκδηλώσεων, άνοιξαν πανό με το σύνθημα «ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ – ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ ΠΑΝΤΟΥ – ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΙΑ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ». Η ενέργειά τους αυτή εντάσσεται, όπως αναφέρουν σε ανακοίνωσή τους, «στην πάλη που δίνουν οι δυνάμεις του ΣΑΣΠ  ενάντια στις ελλείψεις σε θέρμανση, σίτιση και μετακίνηση στα σχολεία, ενάντια στη συνολική επίθεση που δέχονται οι οικογένειές μας από την συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ. Ταυτόχρονα στέλνει μήνυμα αλληλεγγύης στους χαλυβουργούς εργάτες όπου για σχεδόν τρεις μήνες μας δίνουν πραγματικό μάθημα ζωής. Καμιά μοιρολατρία. Δεν είναι ανίκητοι. Με οργάνωση και πάλη μπορούμε να τους νικήσουμε!».

Από την κινητοποίηση των μαθητών της Πάτρας στο Καρναβάλι, χτες.

21 Ιανουαρίου 1924

Στον εργάτη που σκύβει στη μηχανή

Σφηνώθηκε η είδηση. Σφαίρα στο μυαλό.

Ένα ποτήρι δάκρυα σα να’ χει χυθεί

Πάνω στα μηχανήματα σταλάζει νερό.

Κι ο μουζίκος ο πεντάρφανος που τόσα είχε ιδωμένα

Και το θάνατο στα μάτια είχε κοιτάξει πολλές φορές

Γύρισε αλλού τα μάτια

Να μην τα δουν οι γυναίκες κλαμένα

Αλλά τον πρόδωσε η μουτζούρα απ’ τις βρεγμένες γροθιές.

Ήταν κι άνθρωποι-πέτρες, να ως κι αυτοί

Μορφάζοντας, δαγκώναν και σκίζαν τα χείλη.

Σα γέροι τα παιδιά είχαν σοβαρευτεί

Σαν παιδιά, βρέχαν κι οι γέροι το μαντήλι.

Ο αγέρας στη γη αγρύπνια φυσάει

Και δεν καταλαβαίνουν καθόλου πως

Μπορεί, την παγωμένη Μόσχα ν’ αποχαιρετάει

Της επανάστασης ο πατέρας κι ο γιος.

Τέλος, τέλος, τέλος.

………………………………..

Εδώ τον Λένιν ο κάθε εργάτης τον ξέρει

Οι καρδιές του έστρωναν ελάτου κλαδιά.

Τη νίκη προφήτεψε κι οδηγός για να τη φέρει

Και να ο προλετάριος – εξουσιάζει πια.

Εδώ κι ο κάθε αγρότης του Λένιν, τ’ όνομα

Στην καρδιά πιο βαθιά απ’ όλα το φέρει.

Τη γη που του ΄δοσε για πάντα δικιά του

Στα μνήματα την ονειρεύονται ακόμα οι γέροι.

Και κάτω απ’ την Κόκκινη Πλατεία οι κομμουνάροι

Θαρρείς ψιθυρίζουν: -Ακριβέ μας εσύ!

…………………………………

Έγινε μέγας κομμουνιστής-οργανωτής

ακόμα κι ο ίδιος ο θάνατος του Ιλίτς.

Πάνω απ’ των φουγάρων την  άγρια συστοιχία

Φτιάχνοντας κοντάρι μ’ εκατομμύρια χέρια

Την Κόκκινη Σημαία στην Κόκκινη Πλατεία

Τινάζουμε με ορμή τρομερή στ’ αστέρια.

Απ’ αυτή τη σημαία, από κάθε πτυχή

Ξανά ζωντανός ο Λένιν προσκαλεί:

-Προλετάριοι, συνταχθείτε για μάχη στερνή!

Σκλάβοι, ορθώστε γόνατα και κορμί!

Στρατιά των προλεταρίων, στη γραμμή εμπρός!

Ζήτω η Επανάσταση η γελαστή που ορμάει με φόρα!

Αυτός είναι ο μεγάλος πόλεμος, ο μοναδικός

Απ’ όλους όσους είδε η Ιστορία ως τώρα.

Αποσπάσματα από το βιβλίο-ποίημα «Β. Ι. Λένιν» του Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι, σε μετάφραση Δημήτρη Πάνου, από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 1982

(Ένας φόρος τιμής του Οικοδόμου στην σημερινή 88^η επέτειο θανάτου του μεγάλου επαναστατάτη).

"Την Άνοιξη αν δεν τη βρεις τη φτιάχνεις!" Ξεσηκώνονται οι Τζουμερκιώτες για το νέο φράγμα στον Άραχθο

Αυτή η όμορφη εικόνα θα γίνει νερό, αν κατασκευαστεί το φράγμα .

Οι αντιδράσεις στην κατασκευή του  φράγματος του Αγίου Νικολάου στον Άραχθο κλιμακώνονται. Σύσσωμη η κοινωνία της Ηπείρου και της αποδημίας επιβεβαιώνει  για μια ακόμη φορά  με τον πιο αποφασιστικό τρόπο  την  αντίθεσή της. Στην κίνηση της κυβέρνησης  να εισάγει τροπολογία σε νομοσχέδιο με σκοπό να ανοίξει ο δρόμος στην εταιρεία «Μηχανική» που είναι ο ανάδοχος του έργου, για την κατασκευή του φράγματος, αντιτάσσονται οι Τζουμερκιώτες που δείχνουν πλέον αποφασισμένοι όχι μόνο να διαφυλάξουν την σημερινή πραγματικότητα στον Άραχθο, αλλά και να προστατεύσουν ολόκληρο το παραποτάμιο οικοσύστημα της μέσης κοιλάδας του Αράχθου.

Πάνε να καταργήσουν τις συλλογικές συμβάσεις! Το ΠΑΜΕ ξεσκέπασε τις προθέσεις τους. Μπορούμε να τους σταματήσουμε, πριν μας φορέσουν τις αλυσίδες

Τμήμα του εγγράφου που αποκάλυψε το ΠΑΜΕ

Για άλλη μια φορά αποκαλύπτεται τι σημαίνει «κοινωνικός διάλογος» και ποιο ρόλο παίζουν οι «κοινωνικοί εταίροι». Αποκαλύπτεται ο ρόλος των «εκπροσώπων» των εργαζομένων στον «κοινωνικό διάλογο», της υποταγμένης στα σχέδια και τις ορέξεις των βιομηχάνων, ηγεσίας της ΓΣΕΕ. Για άλλη μια φορά όμως βρίσκουν το ΠΑΜΕ απέναντί τους. Τους έπιασε στα πράσα. Το ΠΑΜΕ αποκαλύπτει έγγραφο που βρέθηκε στο τραπέζι των «κοινωνικών εταίρων», ένα έγγραφο-πρόταση που υπονομεύει κάθε Συλλογική Σύμβαση. Ανοίγει ο δρόμος για την απόλυτη κυριαρχία των ατομικών διαπραγματεύσεων με την εργοδοσία.

Οι προθέσεις τους πια είναι ολοφάνερες. Δεν κρατούν ούτε τα προσχήματα. Θέλουν τους εργαζόμενους, σκλάβους. Αν καταργήσουν τις συλλογικές συμβάσεις, θα μας φορέσουν και τις αλυσίδες. Θα είμαστε έρμαια του κάθε αφεντικού, χωρίς στοιχειώδη δικαιώματα που οι συλλογικές συμβάσεις μας κατοχυρώνουν. Απέναντι στο μέτωπο που συγκροτούν Βιομήχανοι, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ, Μπακογιάννη, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ και ΓΣΕΕ, πρέπει οι εργαζόμενοι να απαντήσουμε δυναμικά.

Κινητοποίηση στο υπουργείο Εργασίας έκαναν οι εργαζόμενοι στο ΛΟΥΚΙΣΑ

Δυναμική κινητοποίηση στο υπουργείο Εργασίας πραγματοποίησαν χτες οι εργαζόμενοι της εταιρείας αλουμινοκατασκευών ΛΟΥΚΙΣΑ ΑΒΕΕ (Περιστέρι), απαιτώντας την άμεση καταβολή των δεδουλευμένων τους, όπου και πραγματοποιήθηκε τριμερής συνάντηση με την εργοδοσία της επιχείρησης. Οι εργαζόμενοι μαζί με το κλαδικό τους Συνδικάτο Μετάλλου Αθήνας «Ο Προμηθέας» διαδήλωσαν, όπως έγραφε και το κεντρικό τους πανό: «Στην αδιαλλαξία - αυθαιρεσία της εργοδοσίας απαντάμε με ενότητα, οργάνωση και ταξική πάλη». Καθ' όλη τη διάρκεια της κινητοποίησης οι εργαζόμενοι με συνθήματα έδιναν τον παλμό: «Εδώ και τώρα τα δεδουλευμένα», «Χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά» και «Τέρμα πια στις αυταπάτες, ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες».

ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ Αθήνας: Πικετοφορία στις 26 Γενάρη

Σε νέους μαζικούς αγώνες καλεί το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας τους εργαζόμενους στις κατασκευές και τα δομικά υλικά, αρχής γενομένης με την πικετοφορία που διοργανώνει την Πέμπτη 26 Γενάρη, στις 6 μ.μ., στην πλατεία Κάνιγγος, στο πλαίσιο της κλιμάκωσης των αγώνων. Οι οικοδόμοι απαιτούν: Μέτρα προστασίας των ανέργων. Εκτακτο επίδομα. Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Υπογραφή ικανοποιητικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Να καταργηθούν όλα τα χαράτσια.

 Με σχετική ανακοίνωσή του, το Συνδικάτο επισημαίνει: «Δε συναινούμε με τίποτε στο σφαγείο που μας ετοιμάζουν η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ, σε ό,τι έχει απομείνει ακόμα από τις κατακτήσεις μας. Μας θέλουν άνεργους. Μας θέλουν με μισθούς και μεροκάματα πείνας, για να θωρακίσουν την κερδοφορία της μεγαλοεργοδοσίας. Η κυβέρνηση παίρνει μέτρα που δεν αφήνουν τίποτε όρθιο από ό,τι μας έχει απομείνει. Προχωρούν σε πετσόκομμα μισθών και μεροκαμάτων, κατάργηση τριετιών, επιδομάτων, δώρων, απελευθέρωση απολύσεων, κατάργηση αποζημιώσεων, μείωση - απαλλαγή εργοδοτικών εισφορών με τραγικές συνέπειες για τους εργαζόμενους.

Και όλα αυτά κάτω από την ομπρέλα του "κοινωνικού διαλόγου" της ΓΣΕΕ, του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού με τελικό στόχο την κατάργηση της ασφάλισής μας. Καμιά επανάπαυση. Ολοι στο δρόμο τώρα. Για να τους εμποδίσουμε, να αποτρέψουμε τα βάρβαρα και ανατριχιαστικά τους σχέδια. Κλιμακώνουμε τώρα τον αγώνα μας. Συσπειρώνουμε και νέες δυνάμεις. Υπερασπιζόμαστε τη ζωή μας και την οικογένειά μας. Παραδειγματιζόμαστε από το μεγαλειώδη αγώνα των χαλυβουργών».

Ακόμη θυμάμαι τον εφιάλτη της μακαρίτισσας της γιαγιάς μου...

Ακόμη θυμάμαι τον εφιάλτη της μακαρίτισσας της γιαγιάς μου που μπολιασμένη από την μετεμφυλιακή προπαγάνδα έτρεμε τους «κομμουνιστές που αν έρθουν στα πράγματα θα μας πάρουν τα σπίτια»....

Τα χρόνια πέρασαν, οι κομμουνιστές δεν ήρθαν στα πράγματα, η γιαγιά έφυγε για το μεγάλο ταξίδι και έρχεται το επίσημο κράτος ως κατσαπλιάς και λήσταρχος να εφορμά εναντίον της ιδιωτικής περιουσίας. Εναντίον της στέγης των ίδιων των πολιτών του. Το ίδιο ανυπόληπτο κράτος που μετά τα εισοδήματά μας, βάζει «χέρι» στα σπίτια μας. Μας ξεσπιτώνει. Το κράτος και οι μηχανισμοί του που αδυνατούν να πάρουν έστω και μισό ευρώ από τους επαγγελματίες φοροφυγάδες και τους ανεπάγγελτους εκατομμυριούχους της «νύχτας» και του «κοτραμπάντου» έρχονται τώρα σαν κοινοί τοκογλύφοι να παζαρέψουν τα περιουσιακά μας στοιχεία ή ότι τέλος πάντων έχει απομείνει από αυτά.

ΕΦΟΔΟΣ εργοδοσίας και αστυνομίας στο εργοστάσιο. Προσπάθεια τρομοκράτησης των εργαζομένων της 3Ε ΕΚΤΥΠΩΤΙΚΗΣ

Μετά από ένα και πάνω μήνα εμφανίστηκε χθες ο εργοδότης της 3Ε Εκτυπωτικής. Με τη συνοδεία Ζητάδων και της δικηγόρου του αλλά και αστυνομικών του τοπικού τμήματος, που κατέφτασαν λίγο αργότερα, προσπάθησε να διώξει από το χώρο του εργοστασίου τους εργάτες που ήταν εκεί εκείνη την ώρα περιφρουρώντας τις εγκαταστάσεις. 

Τους κατηγορεί για κατάληψη, ενώ βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας την οποία όμως ο ίδιος δεν "αναγνωρίζει" μιας και, όπως τώρα ισχυρίζεται, την έκλεισε την επιχείρηση. Βέβαια γι' αυτά που τους χρωστάει κουβέντα!

Οι αστυνομικοί απειλώντας και σπρώχνοντας προσπάθησαν να βγάλουν έξω τους εργαζόμενους και παράλληλα ο Γιαννακόπουλος απειλούσε με μηνύσεις τους εργαζόμενους. Μια "λεπτομέρεια" είναι ότι η αστυνομία συνόδευε έναν ...καταζητούμενο, μιας και εκκρεμεί σε βάρος του ένταλμα σύλληψης επειδή δεν κατέβαλε το δώρο των Χριστουγέννων!

Ο απεργοσπαστικός μηχανισμός του Μάνεση έσπασε για δεύτερη φορά τα μούτρα του στο Βόλο. Η απεργία πέτυχε!

Ο μηχανισμός του Μάνεση με φωσφορίζοντα γιλεκάκια,
 τα ΜΑΤ με πλήρη εξάρτυση και ο αστυνομικός διευθυντής
Περιφέρειας Θεσσαλίας
σε ανοιχτή γραμμή με το μηχανισμό του Μάνεση

Ούτε μία νταλίκα δεν μπήκε, ούτε μία δεν βγήκε. Τα εργοστάσια του Μάνεση σε Βόλο και Βελεστίνο έμειναν και πάλι κλειστά. Παρά την τεράστια κινητοποίηση όλου του μηχανισμού του (βουλευτές και πολιτευτές όλων των αστικών κομμάτων, από τον Καρτάλη και τον Νάκο ως την Μακρή, εργοδοτικοί συνδικαλιστές, αστυνομία και διάφοροι άλλοι, με τους τραμπούκους της «Χρυσής Αυγής» στην πρώτη γραμμή), ο βιομήχανος Μάνεσης δεν μπόρεσε να σπάσει την απεργία που άρχισε με επιτυχία από το ξημέρωμα της Τρίτης. Αντίθετα, ο βιομήχανος έβγαλε στη φόρα και τις εφεδρείες του για να έχει μια κακοστημένη τηλεοπτική παράσταση με θέμα «ο καλός βιομήχανος αντιμετωπίζει το κακό ΠΑΜΕ», που προκάλεσε ακόμα περισσότερη οργή.

Οι άνθρωποι δεν γίνονται ήρωες παρά μόνο όταν δεν έχουν άλλη επιλογή*. Οι χαλυβουργοί στο Βόλο πρέπει να καταλάβουν πως δεν έχουν.

Οι μέρες κύλισαν, οι βδομάδες πέρασαν και κοντεύουν να συμπληρωθούν τρεις μήνες από τη μέρα που οι εργάτες της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» άναψαν στην πύλη του εργοστασίου στον Ασπρόπυργο, τη φωτιά της αντίστασης, του αγώνα και της αξιοπρέπειας. Σε όλη αυτή την περίοδο ειπώθηκαν και γράφτηκαν πολλά σχετικά με την απεργία τους. Προβλέψεις πως δεν θα κρατήσουν για πολύ καιρό, …τι θα κάνουν, …πως θα ζήσουν χωρίς μεροκάματο, …έχουν οικογένειες, …δεν το παραδέχονται καλύτερα πως δεν είναι καιρός για ηρωισμούς, …ας δεχτούν όσα τους δίνει το αφεντικό γιατί σε λίγο δεν θα έχουν ούτε αυτά…

Τα λόγια αυτά δεν ειπώθηκαν μόνο από την πλευρά της εργοδοσίας, ή από τον «διαμεσολαβητή» υπουργό. Δεν ειπώθηκαν επίσης μόνο από εκπροσώπους των κομμάτων που συγκροτούν τη μαύρη τρόικα της συγκυβέρνησης, ούτε μόνο από τα καλοπληρωμένα παπαγαλάκια του κεφαλαίου, που μέσα από τα σφιγμένα λευκά κολάρα τους κουνάν απειλητικά το δάχτυλο στους εργάτες. Δυστυχώς ακούγονται και από εργάτες, του άλλου εργοστασίου του Μάνεση, στο Βόλο. Από όσους υπέκυψαν στις ορέξεις των αφεντικών τους και έσκυψαν το κεφάλι. Και από όσους θα ήθελαν ίσως αλλά φοβούνται ν’ αντιδράσουν, κάνοντας το φόβο φθόνο απέναντι σ’ αυτούς που τον αψήφησαν.

"Της κοινωνίας η διαφορά φέρνει στον κόσμο μεγάλη συμφορά". Αφιέρωμα στη διπλή επέτειο του Βασίλη Τσιτσάνη

"H αριστοκρατία των Τρικάλων με κορόιδευε, γιατί ήμουν κακοντυμένος και έπαιζα μπουζούκι. Πολλές φορές με προσβάλανε και με κάνανε να ντρέπομαι πολύ. Εγώ όμως τους εκδικήθηκα με τις μετέπειτα επιτυχίες μου. Όλοι αυτοί που με κοροϊδεύανε τότε, έρχονταν στα κέντρα που δούλευα και πετάγανε τα πλούτη τους στα πόδια μου για ένα τραγούδι...".

Γεννήθηκε στα Τρίκαλα από γονείς Ηπειρώτες. Τσαρουχάς ο πατέρας του, είχε ένα μαντολίνο με το οποίο έπαιζε σχεδόν αποκλειστικά κλέφτικα τραγούδια της πατρίδας του. Αυτά ήταν τα πρώτα ακούσματα του μικρού Βασίλη μαζί με τις βυζαντινές ψαλμωδίες που άκουγε στην εκκλησία. Στα 11 χρόνια του χάνει τον πατέρα του και μόνον τότε πέφτει στα χέρια του το μαντολίνο - το οποίο στο μεταξύ έχει μετατραπεί από κάποιον ντόπιο οργανοποιό σε μπουζούκι. Στα γυμνασιακά του χρόνια στα Τρίκαλα μαθαίνει παράλληλα βιολί, συμμετέχοντας με αυτό σε τοπικές εκδηλώσεις. Το μπουζούκι όμως, αν και χωρίς κοινωνική καταξίωση στη μικρή τοπική κοινωνία, τραβάει περισσότερο το ενδιαφέρον του. Τα πρώτα του τραγούδια τα γράφει σε ηλικία 15 χρονών. Στα τέλη του 1936 φεύγει από τα Τρίκαλα για την Αθήνα με σκοπό να σπουδάσει νομικά…

Στη βρώμικη συμμαχία Μάνεση - βουλευτών κομμάτων συγκυβέρνησης και εργατοπατέρων, απαντούν σήμερα οι εργάτες της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» στο Βόλο: ΑΠΕΡΓΙΑ!

«Είναι γεγονός ότι ο αγώνας που διεξάγεται στη "Χαλυβουργία Ελλάδας" έχει ταράξει τα νερά. Οσοι καταθέτουν με δηλώσεις τους τα διαπιστευτήριά τους στο Σύνδεσμο Βιομηχάνων, δεν κάνουν τίποτε άλλο απ' το να ενεργοποιούν λογικές κοινωνικού αυτοματισμού, να συμμετέχουν στον εκφοβισμό και στην τρομοκράτηση των εργαζομένων. Επικαλούνται τον μπαμπούλα των "κλειστών εργοστασίων", χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τη Μαγνησία και τα δεκάδες "κουφάρια" των τελευταίων χρόνων.

Ομως, οι αγώνες των εργαζομένων δεν έκλεισαν και δεν κλείνουν κανένα εργοστάσιο. Η εμπειρία και της Μαγνησίας επιβεβαιώνει ότι η κερδοφορία των εργοδοτών είναι αυτή που καθορίζει αν θα κλείσει ή όχι μια επιχείρηση, που καταστρέφει παραγωγικές δυνάμεις, εξαθλιώνει τους εργαζόμενους. Οι κύριοι βουλευτές και όσοι άλλοι προσπαθούν με τις δηλώσεις τους να εκφοβίσουν τους εργαζόμενους, θέλουν τα εργοστάσια "ανοιχτά" και τους εργαζόμενους γονατιστούς, να παρακαλάνε για ένα ξεροκόμματο των 300 ευρώ.

Στη Μαγνησία ήδη εφαρμόζονται μειώσεις μισθών, εκ περιτροπής εργασία, 5ωρα, μισθοί 500 ευρώ. Αυτά τα μέτρα εφαρμόζονται με την τρομοκράτηση των εργαζομένων, ότι εάν δεν τα αποδεχθούν, θα απολυθούν.

Αυτές τις πολιτικές τις στήριξαν μέχρι σήμερα όλοι οι εκλεγμένοι βουλευτές Μαγνησίας της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ. Τις στήριξαν και αυτοί που φιλοδοξούν να πάρουν την ψήφο των εργαζομένων για να εκλεγούν στο Κοινοβούλιο. Είναι έκθετοι στους εργαζόμενους της Μαγνησίας.

Οι εργαζόμενοι μπορούν να συνειδητοποιήσουν ότι είναι μονόδρομος να αντισταθούν στα σχέδια των εργοδοτών, του Μάνεση και του κάθε Μάνεση, να ξεπεράσουν τις φοβίες και τις απειλές, να αλλάξουν τους συσχετισμούς σε συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπεδο και να ακολουθήσουν το δρόμο του ταξικού κινήματος». (Δήλωση χτες του βουλευτή Μαγνησίας του ΚΚΕ Απ. Νάνου).

Δεν πρόλαβε ο Σύνδεσμος Βιομηχάνων Θεσσαλίας να αξιώσει να παρέμβει η «οργανωμένη τοπική κοινωνία» και να πάρουν θέση «οι πολιτικοί φορείς - όσοι τουλάχιστον αντιλαμβάνονται ότι η κρίση είναι υπαίτια της σημερινής κατάστασης», και άρχισαν να κάνουν ουρά στα ραδιόφωνα και τις εφημερίδες οι εντολοδόχοι του Μάνεση για να του προσφέρουν στήριξη αλλά και να καταγγείλουν το ταξικό εργατικό κίνημα.

Η απόλυτη επιτυχία της απεργίας που είχε κηρύξει το Συνδικάτο Μετάλλου «Μήτσος Παπαρήγας» στις 12 Γενάρη και το γεγονός ότι από σήμερα το πρωί, 17 Γενάρη, αρχίζει νέα 24ωρη απεργία στα μεταλλεργοστάσια, που καλύπτει και τους χαλυβουργούς του Μάνεση, έχουν θορυβήσει όχι μόνο τον συγκεκριμένο βιομήχανο, αλλά στο σύνολό τους τόσο τους καπιταλιστές όσο και τα αστικά κόμματα.

Ο βουλευτής της ΝΔ Θ. Νάκος ζήτησε «να παρέμβει το οργανωμένο κράτος», ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Κ. Καρτάλης με δήλωσή του βεβαιώνει ότι «οι εργαζόμενοι συμμετέχουν σε μια κοινή διεκδίκηση» (σ.σ. «κοινή διεκδίκηση» με το αφεντικό τους!) «για τη μείωση του μη μισθολογικού κόστους» και «σε ό,τι αφορά στην τιμή του βιομηχανικού ρεύματος». Στο ίδιο μήκος, η πρώην βουλευτής της ΝΔ Ζ. Μακρή αφού βεβαιώνει πως «οι εργαζόμενοι έχουν συμφωνήσει με την εργοδοσία», καλεί «τους τοπικούς άρχοντες να βγουν από το λήθαργό τους», προφανώς για να στηρίξουν τον Μάνεση.

Με τα κόμματά τους να έχουν περάσει στην πρώτη γραμμή της επίθεσης στους εργάτες, οι εργατοπατέρες του Εργατικού Κέντρου Βόλου, για να μην υστερήσουν, κατέφυγαν σ' ένα χυδαίο αντικομμουνισμό. Παραφράζοντας τη δήλωση του Αϊβαλιώτη του ΛΑ.Ο.Σ. ότι η χώρα οδηγείται σε ένα «λανθάνοντα κομμουνισμό», αυτοί προειδοποιούν τους εργάτες ότι αν συμπαραταχθούν με το ΠΑΜΕ θα οδηγηθούν στο «σοβιετικό παράδεισο».

Επικίνδυνες μεθοδεύσεις

Η διοίκηση των εργοστασίων του Μάνεση σε Βόλο και Βελεστίνο, με τις πλάτες που της παρέχουν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, με δεδομένη την - ήδη γνωστή από την προηγούμενη απεργία - δικαστική και αστυνομική συνδρομή, οδηγεί τα πράγματα σε επικίνδυνους δρόμους.

Χτες καταγράφηκε αλλαγή στις βάρδιες έτσι ώστε να βγει μεγάλο μέρος της παραγωγής πριν αρχίσει η απεργία και στη συνέχεια να δίνεται η εντύπωση ότι τα εργοστάσια δουλεύουν την ώρα της απεργίας (είναι χαρακτηριστικό ότι στη νυχτερινή βάρδια που έπιανε δουλειά στις 10 ανακοινώθηκε ότι θα δουλέψουν συνεχές 12ωρο). Οι εργάτες της βάρδιας που ήταν να πιάσουν δουλειά χτες το μεσημέρι στο εργοστάσιο του Βελεστίνου στάλθηκαν πίσω στα σπίτια τους, με εντολή να πάνε νυχτερινοί, όχι στο πόστο τους, αλλά στο εργοστάσιο του Βόλου! Η απογευματινή και η βραδινή βάρδια του Βελεστίνου ειδοποιήθηκε ότι το εργοστάσιο θα 'ναι κλειστό αλλά και ότι οι ίδιοι πρέπει να παρουσιαστούν στο εργοστάσιο του Βόλου «για να πάρετε το μεροκάματο».

Ωσπου να ξημερώσει δεν μπορούσε να γίνει καθαρό τι ακριβώς επιδιώκει ο Μάνεσης. Η προσπάθειά του πάντως να συγκεντρώσει δυνάμεις στο εργοστάσιο του Βόλου δεν μπορεί να είναι άσχετη με το γεγονός ότι εκεί έχει οριστεί η κεντρική απεργιακή συγκέντρωση σήμερα στη 1 το μεσημέρι.

Στο μετερίζι του αγώνα

Από την πλευρά τους οι ταξικές δυνάμεις μέχρι και την τελευταία ώρα έκαναν εξορμήσεις στους χώρους δουλειάς. Τα μηνύματα θετικά. Από τα χαράματα οι απεργιακές φρουρές είναι στη θέση τους. Από τα μεγάφωνα δε σταματά να μεταδίδεται το κάλεσμα του συνδικάτου:

«Συνάδελφοι χαλυβουργοί. Γυρίστε την πλάτη στο σωματείο του Μάνεση και όλους τους εργατοπατέρες! Αύριο θα σας περάσουν και αλυσίδες, "ελεύθερα και δημοκρατικά...!!!" Μην αφήσετε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Ενώστε τις δυνάμεις σας με τους συναδέλφους στον Ασπρόπυργο. Πάρτε την υπόθεση στα χέρια σας! Σήμερα μπορείτε να δείτε καθαρά ότι υπάρχει δύναμη για να ακουμπήσετε, να στηριχτείτε. Οργανωθείτε και παλέψτε! Μαζί με το Συνδικάτο Μετάλλου, τα ταξικά σωματεία και το ΠΑΜΕ, για να οργανώσουμε ενιαίο μέτωπο αντίστασης παντού, στα εργοστάσια, σε κάθε χώρο δουλειάς. Ο φόβος σας είναι η δύναμή τους. Η οργάνωση, η ταξική ενότητα και η αλληλεγγύη είναι η δικιά μας δύναμη. Χωρίς εμάς γρανάζι δεν γυρνά! - Μπορούμε χωρίς αφεντικά!». (Ριζοσπάστης).

Vladimir and Georgi Stenberg: Σοβιετικές κινηματογραφικές αφίσες της περιόδου 1923-29

Τα αδέλφια Βλαντιμίρ (1899-1982) Γκεόργκι (1900-1933) Στένμπεργκ γεννήθηκαν στη Μόσχα. Ο πατέρας τους ήταν Σουηδός και η μητέρα τους Ρωσίδα. Έγιναν γνωστοί κυρίως ως σχεδιαστές αφισών για τον Σοβιετικό κινηματογράφο. Τα χρόνια 1921-1933 χαρακτηρίστηκαν σαν περίοδος μεγάλης ακμής της τέχνης τους. Εισάγουν νέες τεχνικές όπως το φωτομοντάζ. Σχεδίασαν την πρώτη τους αφίσα  το 1923 και για τα επόμενα δέκα χρόνια  δημιούργησαν περίπου  300 έργα. Το 1933 σκοτώνεται σε δυστύχημα με τη μοτοσικλέτα του ο Γκεόργκι και σταματά η περίοδος της κοινής τους δημιουργίας. Αν και στην Ελλάδα δεν είναι πολύ γνωστοί όπως π.χ. ο Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι, άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στην παγκόσμια τέχνη, ανάμεσα στους σημαντικότερους καλλιτέχνες της ρωσικής πρωτοπορίας. Παρουσιάζω ένα ενδεικτικό κομμάτι του έργου τους, που βρήκα εδώ.

Hans Behrendt’s Six Girls Seeking Shelter – 1927

Τhe Eyes of Love - 1923

Vladimir Vilner’s Cement – 1929

Cecil B. De Mille’s Chicago – 1929

Georgi Stabovoi’s The Man from the Forest – 1928

Ivan Perestiani’s Countess Shirvanskaya’s Crime – 1926

Friedrich Emler’s Fragment of an Empire – 1929

Carl Froelich’s High Society Wager – 1927

Mikhail Kaufman’s In the Spring – 1929

Dziga Vertov’s The Eleventh – 1928

 Mikhail Verner and Pavel Armand’s SEP – 1929

E.A. Dupont’s Moulin Rouge – 1929 

Dziga Vertov’s The Eleventh – 1928

 Buster Keaton’s The General – 1927

 Buster Keaton’s The General Version 2 – 1927

Richard Oswal’s The Green Alley – 1929

Ivan Pravov’s The Last Flight – 1929

Dziga Vertov’s The Man with the Movie Camera – 1929

Lau Lauritzen’s The Mystery of the Windmill – 1928

Nikholai Okhlopkov’s The Sold Appetite – 1928

Nunzio Malasomma’s Which of the Two – 1927