Για κάποιους τα "χρόνια πολλά" είναι λίγα...

Στους ανθρώπους της "τρίτης ηλικίας",
σ’ αυτούς που είναι μόνοι,
σ' αυτούς που δε μπορούν,
σ' αυτούς που δεν έχουν,

σ’ αυτούς που πονάνε πάνω σ’ ένα κρεβάτι,

σ’ αυτούς που έχουν ανάγκη από μια συντροφιά,

σ’ αυτούς που οι αναμνήσεις είν’ η μόνη  συντροφιά,
σ' αυτούς που δεν έχουν πια αναμνήσεις,

σ’ αυτούς που τα μάτια δε στεγνώνουν,

σ’ αυτούς που  καρτερούν,
σ' αυτούς που πάντα θα περιμένουν...

Αφιερωμένο.

(«Πατήστε» πάνω στο βίντεο, να παίξει η μουσική.)

Η ΕΛΠΙΔΑ βρίσκεται πίσω από ένα βλέμμα.

Μέσα σ’ ένα χαμόγελο.

Πάνω σ’ ένα «ευχαριστώ».

Στο άγγιγμα ενός χεριού.

Στο σφίξιμο μιας αγκαλιάς.

ΑΣ ΤΗ ΧΑΡΙΣΟΥΜΕ,

αξίζει περισσότερο  κι από ένα «χρόνια πολλά»...