Καλό ταξίδι "γιατρέ"...

Καλοκαίρι του 1982, διακοπές στο χωριό, Κυψέλη Άρτας. Βράδυ, στην πλατεία, μια παρέα 14άρηδες-15άρηδες κρεμόμασταν σαν τσαμπί από το πεζούλι της εκκλησίας, δίπλα στο ακριανό καφενείο. Τα τραπέζια κάτω και γύρω από τον πλάτανο γεμάτα από θαμώνες.  Μια από τις λίγες τηλεοράσεις του χωριού, αυτή του καφενείου, ασπρόμαυρη, μετέδιδε το μουντιάλ από την Ισπανία. Αυτό το βράδυ έπαιζαν η αγαπημένη Σοβιετική Ένωση του Όλεγκ Μπλαχίν, με την αγαπημένη Βραζιλία του Σόκρατες.

Χωρίς λεφτά στην τσέπη για να παραγγείλουμε στο μαγαζί και να δικαιούμαστε τραπέζι, προσπαθούσαμε να «κλέψουμε» τον αγώνα από την άκρη του πεζουλιού του Αη Νικόλα, και το καταφέρναμε, ας  μας έδιωχνε ο καφετζής. Αξέχαστη στιγμή το γκολ του «γιατρού» Σόκρατες. Ένα ψηλοκρεμαστό γεμάτο σουτ, αφού πρώτα άδειασε δυο Σοβιετικούς αμυντικούς έξω από τη μεγάλη περιοχή, και η μπάλα καρφώνεται στα δίχτυα του Ντασάεφ (αν θυμάμαι καλά). Να λυπηθείς που έφαγε γκολ η ομάδα σου; Ή να χαρείς για το έργο τέχνης που ζωγράφισε ο μαέστρος Βραζιλιάνος;

Δείτε και μόνοι σας:

Από σήμερα το πρωί η καρδιά αυτού του ντελικάτου ποδοσφαιριστή δεν χτυπά πια. Αποχαιρέτησε το μάταιο τούτο κόσμο, στα 57 του χρόνια. Ο Σόκρατες Μπραζιλέιρο Σαμπάιο ντε Σόουζα βιέρα ντε Ολιβέιρα γεννήθηκε στις 19 Φλεβάρη του 1954. Πιτσιρίκος παίζει μπάλα όπως όλα τα παιδιά στη Βραζιλία, στις αλάνες της γειτονιάς του. Επαγγελματίας γίνεται στα είκοσί του, όταν παίρνει μεταγραφή στη Μποταφόγκο. Πρωταγωνίστησε σε συλλογικό επίπεδο με τη φανέλα της Κορίνθιανς, ομάδας με αριστερές καταβολές στη Βραζιλία.

Εκεί ο Σώκρατες πρωτοστάτησε σε ένα πείραμα που έμεινε στην ιστορία ως «κορινθιακή δημοκρατία», βάσει του οποίου οι ποδοσφαιριστές είχαν βαρύνοντα λόγο στα διοικητικά και αγωνιστικά ζητήματα. Στην Κορίνθιανς έπαιξε έξι χρόνια και δοξάστηκε όσο λίγοι ποδοσφαιριστές. Έπαιξε ακόμα στη Φλαμέγκο και τη Σάντος, ενώ πέρασε για μια σαιζόν και από τη Φιορεντίνα, στην Ιταλία. Δόξασε τη φανέλα της εθνικής ομάδας της πατρίδας του, έγινε αρχηγός της, δεν κατάφερε όμως να σηκώσει ένα τρόπαιο παγκοσμίου κυπέλλου.

Παράλληλα με το ποδόσφαιρο, σπούδασε Ιατρική και Φιλοσοφία. Ανήσυχο και προοδευτικό πνεύμα, δε δίσταζε να εκφράζει την αντίθεσή του στη στρατιωτική χούντα που κυβερνούσε την πατρίδα του. Χαρακτηριστική η κορδέλα που φορούσε στα μαλλιά του, πάνω στην οποία έγραφε πάντα κάποιο σύνθημα κοινωνικό η πολιτικό. Ήταν παντρεμένος και πατέρας έξι παιδιών.

Ο βιρτουόζος «γιατρός» εκτός από μεγάλος ποδοσφαιριστής ήταν και άνθρωπος. Μεγάλες αδυναμίες του το τσιγάρο και το αλκοόλ. Από τις καταχρήσεις αυτές, κατέστρεψε την υγεία του με αποτέλεσμα τον πρόωρο χαμό του σήμερα το πρωί. Όσοι τον «ζήσαμε» μέσα από τις οθόνες της τηλεόρασης, όσοι μαγευτήκαμε από τις αέρινες ντρίμπλες και τις τυφλές πάσες του, τα θεαματικά γκολ,  θα θυμόμαστε πάντα τον αέρινο καλπασμό του, την κορδέλα στα μαλλιά και το χαμογελαστό πρόσωπό του. Καλό ταξίδι «γιατρέ»…