Τελευταίο αντίο στο Γιάννη Βαγενά

Γιάννης Βαγενάς (1937-2011)

Αποχαιρετάμε σήμερα Πέμπτη 8 Δεκέμβρη, στις 3 μ.μ., στον Πολιτιστικό Πολυχώρο Νίκαιας "Μάνος Λοΐζος" (Λ. Θηβών 245), όπου θα γίνει η πολιτική κηδεία του , το συγχωριανό αγωνιστή Δάσκαλο ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΓΕΝΑ που έφυγε από τη ζωή χτες. Γεννήθηκε στην Κυψέλη Άρτας το 1937. Σπούδασε και ακολούθησε το λειτούργημα του δασκάλου και ασχολήθηκε ενεργά με το συνδικαλισμό από νεαρή ηλικία. Το ανήσυχο και δημοκρατικό του πνεύμα τον οδήγησε στη μάχη για την αποχουντοποίηση του χώρου της εκπαίδευσης τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης.

Το 1975 πραγματοποιεί πολυήμερη απεργία πείνας που συντάραξε το πανελλήνιο, διαμαρτυρόμενος για την προσβολή και τη  δίωξη που δέχτηκε από τον επιθεωρητή του σχολείου στο οποίο δίδασκε και διεκδικώντας εκδημοκρατισμό της εκπαίδευσης. «Οι φασίστες εξακολουθούσαν να κατέχουν καίρια πόστα στην εξουσία. Δάσκαλοι, παπάδες, αστυνομικοί και στρατιωτικοί αποτελούσαν μέλη πολυάριθμων πυρήνων που αρνούνταν να συμβιβαστούν με την καινούρια πραγματικότητα και εξακολουθούσαν να συντηρούν μηχανισμούς προπαγάνδας του προηγούμενου καθεστώτος. Ένα τέτοιο μέλος ήταν σίγουρα και εκείνος ο επιθεωρητής που είχε επισκεφτεί στα 1975 τον δάσκαλο Βαγενά. Η πτώση της χούντας και η απώλεια των προνομίων ήταν βέβαιο πως είχε τυφλώσει τους φανατικούς του χουντικού καθεστώτος που αναζητούσαν κάθε ευκαιρία για ρεβάνς.

Με σαφώς εκδικητική μανία ο επιθεωρητής στα 1975 εξευτελίζει τον δάσκαλο Βαγενά μπροστά στα μάτια των μαθητών του. Ο δάσκαλος, άνθρωπος με δημοκρατικό φρόνημα και υπερήφανος, έχει δύο επιλογές: Ή μένει στην τάξη και αποδέχεται την προσβλητική συμπεριφορά του επιθεωρητή ή παίρνει τα παιδιά και εγκαταλείπει την αίθουσα. Χωρίς να χρονοτριβεί, προτιμά το δεύτερο. Ο επιθεωρητής τού χρεώνει πειθαρχικό παράπτωμα και τον παραπέμπει. Ο Βαγενάς, ωστόσο, δεν μένει με σταυρωμένα χέρια.

Αρχίζει απεργία πείνας για να κοινοποιήσει την δίωξη και να απαιτήσει σεβασμό προς το πρόσωπό του. Κοντά του συσπειρώνεται μεγάλος αριθμός γονέων που αναγνωρίζουν την προσφορά του και τού συμπαραστέκονται. Στο πρόσωπο του δασκάλου χτυπιέται η δημοκρατία!

Ο Βαγενάς, καταπονημένος από την απεργία πείνας αλλά αξιοπρεπής, μιλάει μπροστά στην κάμερα για την αδυναμία της δημοκρατίας να κάνει εκκαθάριση των φασιστικών στοιχείων. Κατηγορεί για αμορφωσιά και σκοπιμότητες τον επιθεωρητή και τονίζει την ανάγκη να υπάρχει πανεπιστημιακή μόρφωση για τους δασκάλους. Αυτή η μόρφωση, συνεχίζει ο δάσκαλος, γίνεται σε σχολές που αποκαλεί "μοναστήρια". Εκεί μέσα ο δάσκαλος χάνει την ικανότητα να κρίνει -θυμήθηκα τώρα τον Κριαρά που έλεγε στον Στέλιο Λουκά πως πάντα μιλάμε για την Μνήμη των ανθρώπων και ποτέ για την Κρίση- και άρα χάνει την ικανότητα να αντιλαμβάνεται την αλήθεια των πραγμάτων.

Ο δάσκαλος πρέπει να λέει την αλήθεια. Αν δεν μπορεί να την πει είναι όχι γιατί δεν θέλει αλλά γιατί δεν καταλαβαίνει! Για τον Βαγενά το χάσμα γενεών υφίσταται. Οι νέοι και οι νέες στα 1975 είναι μια "προχωρημένη νεολαία" που οι μεγαλύτεροι θα έπρεπε να εμπιστεύονται και να πασχίζουν να κατανοήσουν. Οι αλήθειες του δασκάλου Βαγενά υπήρξαν μεγαλειώδεις γιατί διατυπώθηκαν σε μια σκληρή εποχή που κυριαρχούσε ο φόβος, η σιωπή και ο χαφιεδισμός!» (mesokosmos.blogspot.com)

Οργανώθηκε στο ΚΚΕ το 1975, μετά από την απεργία πείνας και το υπηρέτησε από διάφορες στελεχικές θέσεις. Συνέχισε να δραστηριοποιείται συνδικαλιστικά στο χώρο της εκπαίδευσης  και διετέλεσε μέλος της Διοίκησης της ΔΟΕ. Το 2006 εκλέχθηκε δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο της Νίκαιας και διετέλεσε αντιδήμαρχος Παιδείας και πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου. Μεγάλη ήταν η συμμετοχή του στα κοινά του χώρου των απόδημων Ηπειρωτών.

Η κηδεία του Γιάννη Βαγενά θα είναι πολιτική και θα πραγματοποιηθεί σήμερα Πέμπτη 8 Δεκέμβρη, στις 3 μ.μ. στον Πολιτιστικό Πολυχώρο Νίκαιας "Μάνος Λοΐζος" (Λ. Θηβών 245). Η οικογένειά του παρακαλεί, αντί στεφάνων, τα χρήματα να δοθούν για την Οικονομική Εξόρμηση του ΚΚΕ. Στη συνέχεια η σορός του θα μεταφερθεί στην ιδιαίτερη πατρίδα, το χωριό του Κυψέλη Άρτας, όπου και θα ταφεί.

Δείτε και το αφιέρωμα στην ιστορική ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ του Γ. Βαγενά το 1975