Για δεύτερο 24ωρο συνεχίζεται η συμβολική κατάληψη στο υπουργείο Εργασίας από εργαζόμενους σωματείων του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.
Ανοιχτή συνέντευξη Τύπου έδωσε το ΠΑΜΕ στην είσοδο του υπουργείου Εργασίας, με θέμα το «πόρισμα των σοφών» και τις εξελίξεις γύρω από την Κοινωνική Ασφάλιση.
Το ΠΑΜΕ απευθύνει κάλεσμα συμμετοχής στα σημερινά συλλαλητήρια. Στην Αθήνα, το συλλαλητήριο θα γίνει στις 6.30 μ.μ. στην Ομόνοια αλλά και σε δεκάδες πόλεις της χώρας.
Η συμβολική κατάληψη του υπουργείου Εργασίας ξεκίνησε νωρίς το πρωί της Πέμπτης.
Στην πρόσοψη του κτιρίου έχει αναρτηθεί γιγαντοπανό με το σύνθημα:
«Δούλοι του 21ου αιώνα δε θα γίνουμε. Όχι στη διάλυση της Κοινωνικής
Ασφάλισης, στις ομαδικές απολύσεις, στους πλειστηριασμούς, στη φτώχεια,
στην ανεργία» και καλεί στα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ στις 22 Οκτώβρη, καθώς
και στην απεργία στις 12 Νοέμβρη.
Το πρωί της Παρασκευής το πανό της Ένωσης Συνταξιούχων ΙΚΑ Πειραιά ήταν το πρώτο που άνοιξε ενώ στην κινητοποίηση παρευρίσκεται και σήμερα ο Χρήστος Κατσώτης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής.
Από την εξέδρα που είχε στηθεί, στη διάρκεια όλης της
χθεσινής μέρας δόθηκε βήμα σε δεκάδες εκπροσώπους συνδικαλιστικών
οργανώσεων, που είτε συμμετείχαν στην κινητοποίηση είτε βρέθηκαν εκεί
για να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους.
Το βράδυ στήθηκε ένα πραγματικό λαϊκό γλέντι με χορούς και τραγούδια του αγώνα. Στην εξέδρα ανέβηκαν μουσικοί από το συγκρότημα «Ρωμιοσύνη» και τον Πανελλήνιο Μουσικό Σύλλογο (δείτε εδώ βίντεο).
Οσο περνούσε η ώρα, τόσο πύκνωνε και εναλλασσόταν ο κόσμος που έφτανε στο χώρο της διαδήλωσης.
Το Συνδικάτο Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αττικής έστησε το βραδινό τραπέζι με φασολάδα, φακές και σαρδέλες.
3 σχόλια:
Πολλές φορές κόσμος του ΚΚΕ αναφέρει μια σειρά από μάχες που έδωσε στα σωματεία. Πχ πέρυσι για την πανελλαδική κινητοποίηση του ΠΑΜΕ της 1/11/2014 είχε γράψει κάποιος:
«Είναι λογικό τα γκρουπούσκουλα που είναι πουθενάδες και ανύπαρκτοι σε όλους τους εργασιακούς χώρους να θεωρούν πάλη τις συγκεντρώσεις και τις πορείες και οχι την καθημερινή δράση και σε όλα τα επίπεδα στους τόπους δουλείας. Μια απλή επίσκεψη στο σαιτ του 902 φτάνει και περισσέυει για να αναδείξει τις συννεχείς κινητοποιήσεις και εκδηλώσεις που λαμβάνουν χώρα απο δεκάδες σωματείς φορείς και ενώσεις που πρόσκυνται στο ΠΑΜΕ.Ετσι κι αλλίως η συγκλονιστική συμμετοχή 700 περίπου σωματείων στην πανΕλλήνια συγκέντρωση του ΠΑΜΕ φανερώνει το ποιός στηρίζετε στους στενούε δεσμούς που έχει οικοδομήσει με την αδιάκοπη παρουσία του σε ημερίσια βάση δίνοντας πολύπλευρους αγώνες δίπλα στον εργάτη στον αγρότη στον νεολαίο.»
Πριν τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 κάποιος άλλος είχε γράψει: «(…)Δεν σε ρώτησαν πιο πριν οι εργάτες και πι αγρότες να πάνε ολοι σπίτια τους μια ωρα αρχύτερα.Ξέρεις με τι κόπους και θυσίες δώθηκαν αυτοί οι αγώνες που αναφέρεις;Αν δεν είναι αυτοί αγώνες τότε ποιοί είναι;Δεν υπάρχει αγώνας που να δίνεται με ρήτρα νίκης.Που τα είδες εσυ αυτά;Οχι πάντως στο κίνημα και στην ταξική πάλη.Οι αγώνες στους οποίους πρωτοστατούσαν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ υπέγραψαν αυξήσεις εν μέσω κρίσης π.χ στα Τρόφιμα-Ποτά. Οι νικηφόρες απεργίες είχαμε σε Cyprotel, Novotel, Ατερμων,Ανακυκλωση, Κατασκευές Μετρο ΖΑΒΕΛ»
Το ΚΚΕ κηρύττει ότι οι στόχοι αντίστασης στην επίθεση είναι λίγοι μιας και το ίδιο κάνει την λεγόμενη «αντεπίθεση». Λέει πως όπου υπάρχει και παρεμβαίνει υπάρχουν νίκες και τα πράγματα είναι καλύτερα. Ταυτόχρονα σε όλους τους τομείς που παρεμβαίνει η επίθεση έχει εφαρμοστεί. Ταυτόχρονα όλες οι νίκες που συχνά περιφέρει σαν τρόπαιο σε αυτό το blog αφορούν στόχους όπως η ανάκληση απολύσεων σε κάποιο σωματείο και η πληρωμή απλήρωτων εργαζομένων. Άρα η αντεπίθεση που προβάλλει αποτελεί εικονική πραγματικότητα. Επίσης, τέτοιου είδους μικρές νίκες έχουν υπάρξει και σε πολλούς χώρους που δεν υπάρχει παρέμβαση του ΚΚΕ. Άρα εν τέλει με αυτήν την ανάλυση περί αντεπίθεσης συμβάλλει στην ανασυγκρότηση του κινήματος, την επαναδημιουργία των διαλυμένων σωματείων και συλλόγων ή προτιμά να αποφεύγει το πρόβλημα περιγράφοντας κάτι που δεν υπάρχει;
Για να μην ξεχνιόμαστε το ΚΚΕ αποτέλεσε για 50 χρόνια ουρά αστικών κομμάτων πρώτα της Ένωσης Κέντρου και μετά του ΠΑΣΟΚ καθώς αναζητούσε το μη μονοπωλιακό τμήμα της αστικής τάξης για να κάνει συμμαχία ( το λεγόμενο ΑΑΔΜ). Είναι παράξενο λοιπόν η σημερινή ηγεσία που είναι παιδιά του Φλωράκη και της συγκυβέρνησης του 1989 και εκείνης της γραμμής ξαφνικά να έγιναν επαναστάτες.
Κάπως έτσι δικαιολογείται και η στάση του τον Φλεβάρη του 2012 που ταυτόχρονα με το ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε εκλογές (άρα παύση κινήματος), που κατέθεσε πρόταση νόμου για κατάργηση του μνημονίου καλλιεργώντας κοινοβουλετικές αυταπάτες κτλ
ΔΚ
@ΔΚ:
«Πρωτότυπο» να απαντάς εδώ σε σχόλια που διάβασες αλλού. Για να μη κατηγορηθεί το ιστολόγιο για λογοκρισία:
Γράφεις: «Το ΚΚΕ κηρύττει ότι οι στόχοι αντίστασης στην επίθεση είναι λίγοι μιας και το ίδιο κάνει την λεγόμενη «αντεπίθεση».»
Το ΚΚΕ θέτει ως μοναδική διέξοδο τον δρόμο της ρήξης και της ανατροπής και καλεί το λαό να οργανώσει την αντεπίθεσή του.
Γράφεις: «(το ΚΚΕ) Λέει πως όπου υπάρχει και παρεμβαίνει υπάρχουν νίκες και τα πράγματα είναι καλύτερα.»
Το ΚΚΕ δεν αυτοδοξάζεται και δεν τάζει «καλύτερες» συνθήκες σε συνθήκες καπιταλισμού. Τα μέλη του είναι πρωτοπόροι αγωνιστές και η παρέμβασή τους σε κάθε σωματείο και αλλού έχει στόχο την οργάνωση της αντίστασης και της πάλης των εργαζομένων. Καλεί τους εργαζόμενους να παλέψουν για να νικήσουν, δεν τους τάζει νίκες.
Γράφεις: «Ταυτόχρονα σε όλους τους τομείς που παρεμβαίνει η επίθεση έχει εφαρμοστεί.»
Τι σημαίνει «η επίθεση έχει εφαρμοστεί»;! Το κεφάλαιο βρίσκεται σε διαρκή επίθεση εναντίον των εργαζομένων. Αν εννοείς όταν η υπόθεση χάθηκε, πρόκειται για Ψέμα. Βλ. πχ Χαλυβουργία και πολλά ακόμα παραδείγματα σε δεκάδες χώρους δουλειάς (περιλαμβάνονται αυτά που εσύ απαξιωτικά αποκαλείς «μικρές νίκες»…).
Γράφεις: «Ταυτόχρονα όλες οι νίκες που συχνά περιφέρει σαν τρόπαιο σε αυτό το blog αφορούν στόχους όπως η ανάκληση απολύσεων σε κάποιο σωματείο και η πληρωμή απλήρωτων εργαζομένων.»
Μπα;;;; Και είναι «μικροί» στόχοι αυτοί;;;; Τι λες ρε μεγάλε!! Και η υπογραφή συμβάσεων πχ σε κάποιους κλάδους όπως στους εργαζόμενους (οικοδόμοι κλπ) στο μετρό κλπ, και η επανασύνδεση ρεύματος και νερού σε άνεργους, και η αλληλεγγύη για να μην πεινάσει κανένας εργάτης και οικογένεια εργατική και πολλά ακόμα;;; Δεν σε «γεμίζουν» εσένα αυτά, ε; Εσύ είσαι επαναστάτης!!... Κάθε «μικρή» νίκη σαν αυτή που εσύ απαξιώνεις αποτελεί μεγάλη νίκη απέναντι στη λαίλαπα που δέχεται η εργατική τάξη τα τελευταία χρόνια. Δεν την περιφέρουμε σαν τρόπαιο αλλά σαν παράδειγμα ότι η οργανωμένη αντίσταση και πάλη των εργαζομένων μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Και δεν μένουμε σε αυτή, πάμε παρακάτω, παλεύουμε για το παρακάτω, καλούμε τους εργαζόμενους και το λαό σε πάλη για το «παρακάτω».
(συνεχίζεται)
@ΔΚ:
(συνέχεια από προηγούμενο)
Γράφεις: «Άρα η αντεπίθεση που προβάλλει αποτελεί εικονική πραγματικότητα.»
Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα…είμαστε!!...
Γράφεις: «Επίσης, τέτοιου είδους μικρές νίκες έχουν υπάρξει και σε πολλούς χώρους που δεν υπάρχει παρέμβαση του ΚΚΕ.»
…Άρα το ΚΚΕ είναι περιττό, δεν χρειάζεται!!... Το ΚΚΕ δεν είπε ούτε άφησε να εννοηθεί, ποτέ, και δεν παρουσιάστηκε, ποτέ, ως «ιδιοκτήτης» της όποιας νίκης του κινήματος. Δεν υπάρχει χώρος δουλειάς που να δουλεύει έστω και ένας κομμουνιστής που να μη συμμετέχει σε αυτό τον αγώνα, που δεν προσπαθεί να σπρώξει αυτόν τον αγώνα να του αποδώσει ταξικά χαρακτηριστικά. Οι κομμουνιστές και εκέι που οι συσχετισμοί είναι βαθιά αρνητικοί (πχ εργοδοτικά σωματεία, σωματεία εργατοπατέρων κλπ) παλεύουν με όλες τους τις δυνάμεις να δώσουν ταξικό προσανατολισμό. Με κόστος προσωπικό, με απολύσεις και τρομοκρατία.
Γράφεις: « Άρα εν τέλει με αυτήν την ανάλυση περί αντεπίθεσης συμβάλλει στην ανασυγκρότηση του κινήματος, την επαναδημιουργία των διαλυμένων σωματείων και συλλόγων ή προτιμά να αποφεύγει το πρόβλημα περιγράφοντας κάτι που δεν υπάρχει;»
Ό,τι θέλεις εσύ. Δική σου η ανάλυση, δικά σου και τα συμπεράσματα…
Γράφεις: «Για να μην ξεχνιόμαστε το ΚΚΕ αποτέλεσε για 50 χρόνια ουρά αστικών κομμάτων…» κλπ κλπ κλπ
Επειδή εσύ «ξεχνιέσαι»: από τα 50 χρόνια (φαντάζομαι εννοείς τα τελευταία), τα 9 το ΚΚΕ βρισκόταν σε συνθήκες παρανομίας και τα στελέχη του κυνηγημένα και φυλακισμένα-εκτοπισμένα. Όλα τα χρόνια από την ίδρυσή του, και μέχρι σήμερα το ΚΚΕ βρίσκεται, στην πρώτη γραμμή της υπεράσπισης των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης, και της οργάνωσης της πάλης της για την κατάκτηση της εξουσίας. Ακόμα και στα «φάλτσα» του παγκόσμιου και ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος, αυτή η προτεραιότητα δεν έπαψε να ισχύει. Η καραμέλα για τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες είναι παλιά. Όπως και τα επιχειρήματα και η ανάλυση που παρουσιάζεις εδώ. Όπως και ο ρόλος όλως των υπερεπαναστατών της φακής, αυτών που… δε βολεύονται με «μικρές νίκες», και απαξιώνουν στην ουσία την ταξική πάλη, συκοφαντώντας πάντα το ΚΚΕ.
ΥΓ. Κατάφερες και καταχράστηκες τον πολύτιμο χρόνο μου. Δεν θα επανέλθω. Να πας εκεί που διάβασες τα σχόλια (που έκανες to κόπι-πέιστ) αν θέλεις να συνεχίσεις.
Τέλος.
Δημοσίευση σχολίου