(Μια απόδοση τιμής του «Οικοδόμου» στην επέτειο της Μεγάλης Επανάστασης)
«Χειμώνας τσουχτερός. Μεγάλη παγωνιά.
Μα τα κορμιά όλο ίδρωτα κολλάνε από τις μπλούζες κάτου.
Κάτω απ’ τις μπλούζες οι κομμουνιστές καυσόξυλα φορτώνουνε βαριά
στην εθελοντική εργασία του Σαββάτου.
Δε θα σκολάσουμε αν και πέρασε η ώρα της δουλειάς
κ’ είναι το σκόλασμα δικαίωμά μας.
Δικά μας τα βαγόνια και δικός μας δρόμος όπου πας,
κ’ εμείς φορτώνουμε τα ξύλα τα δικά μας.
Μπορούμε να σκολάσουμε κατά τις δυό_
μα εμείς αργά θα φύγουμε τη νύχτα.
Παγώνουν τα συντρόφια μας, κρύο τσουχτερό.
Χρειάζονται τα ξύλα μας. Μες στη φωτιά τους ρίχτα.
Βαρειά δουλειά, δουλειά εξαντλητική να πεις
κι ούτε καπίκι για όλη αυτή την αγγαρεία.
Όμως εμείς δουλεύουμε σάμπως εμείς
να φτιάχνουμε την πιο μεγάλη εποποιία.
Έτσι όλο θα δουλεύουμε όλα υποφέροντάς τα
για να τρέχει η ζωή μες στα δικά μας τα
βαγόνια βιάζοντας με σιδερένια εμβατήρια,
των ημερών τις ρόδες, στις δικές μας
τις στέππες και τις πολιτείες τις παγωμένες τις δικές μας.»
ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ
Απόσπασμα από το ποίημα «Καλά πάμε. Το ποίημα του Οχτώβρη».
(Από το βιβλίο «ΜΑΓΙΑΚΟΒΣΚΗ ΠΟΙΗΜΑΤΑ», 13η έκδοση, απόδοση Γ. Ρίτσου, εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ, Αθήνα 1981.)
6 σχόλια:
Αψογος Οικοδόμε!
Τον ξεχνάμε καμμιά φορά τον "ποιητή μας"...
Α, αυριο θα περάσω μάλλον πριν την συγκέντρωση από το συνδικάτο. Μπορεί και να σε δω...
Ναι ρε γαμοτο...Ξεχναμε...!!
Ευχαριστω φιλε..!!
Oikoδομε καλησπερα, εχει δικιο ο μαστορας[μαχαιρης], ξεχναμε, να εισαι καλα, για τα ''καμπανακια'' που μας χτυπας...
"Σύντροφοι,
Γράφω αυτές τις γραμμές το απόγευμα της 24ης. Η κατάσταση είναι κρίσιμη στο έπακρο. Στην πραγματικότητα είναι τώρα απολύτως σαφές ότι το να καθυστερήσουμε την εξέγερση θα είναι μοιραίο.
Με όλη μου την δύναμη ωθώ τους συντρόφους να καταλάβουν ότι όλα κρέμονται τώρα από ένα νήμα’ ότι ερχόμαστε αντιμέτωποι με προβλήματα που δεν πρόκειται να λυθούν από τις διασκέψεις ή τα συνέδρια (ακόμα και από τα συνέδρια των Σοβιέτ), αλλά αποκλειστικά από τους λαούς, από τις μάζες, από τον αγώνα του ένοπλου λαού.
Η αστική επίθεση των Κορνιλοβιτών και η απομάκρυνση του Βερκχόφσκι δείχνουν ότι δεν πρέπει να περιμένουμε. Πρέπει με οποιοδήποτε κόστος, αυτό το ίδιο απόγευμα, αυτή την ίδια νύχτα, να συλλάβουμε την κυβέρνηση,αφού πρώτα έχουμε αφοπλίσει τους μαθητές της στρατιωτικής σχολής ανώτερων αξιωματικών ( νικώντας τους, εάν αντισταθούν), και πάει λέγοντας.
Δεν πρέπει να περιμένουμε! Μπορεί να χάσουμε τα πάντα!....."
(Ένα μικρό τμήμα από το γράμμα του Λένιν στην ΚΕ των Μπολσεβίκων την προηγούμενη της Οκτωβριανής Επανάστασης (24 Οκτώβρη 1917)
Τώρα....τι να πω...
Οποιαδήποτε ομοιότητα είναι....ΤΥΧΑΙΑ.
Να'σαι καλά φίλε "ΟΙΚΟΔΟΜΕ".
ΔΕΝ ξεχνάμε
τη μεγάλη έφοδο στον ουρανό,
τον κόκκινο Οχτώβρη,
το αίμα,
την ελπίδα,
τη νίκη,
τις ήττες,
η επανάσταση
των κολασμένων της γης,΄
έφερε στην ανθρωπότητα
τα πιο ευγενικά ιδανικά
σε πρώτο πλάνο.
Φίλε Οικοδόμε,
Στις 10 του Οκτώβρη 1917 πάρθηκε μια ιστορική απόφαση, πρωτόγνωρη για τα παγκόσμια δεδομένα. Οι μπολσεβίκοι του Λένιν πήραν απόφαση να κηρύξουν ένοπλο αγώνα ενάντια στην τσαρική καταπίεση. Η μεγάλη επανάσταση δεν άργησε, στις 24 Οκτώβρη 1917 μίλησε η οργή του καταπιεσμένου λαού. Ας πρόσεχαν οι άρπαγες.
Όσο για το έργο του Μαγιακόφκι αποτελεί ογκόλιθο στην ιστορία της ποίησης.
Το Βολόντια τον κατέτρωγε ο φόβος των γηρατειών, εγκλωβίστηκε σ’ αυτές τις σκέψεις και κάποια στιγμή, στα 36 προς 37 του χρόνια, αφού νίκησε τους φόβους του, και αφού έγραψε μεταξύ άλλων : "Το επεισόδιο θεωρείται λήξαν" έβαλε τέλος στη ζωή του. Θα τον θυμόμαστε και θα τον διαβάζουμε. Έχει γράψει και πολύ όμορφα παιδικά παραμύθια, και μεταξύ των άλλων έχει ζωγραφίσει καταπληκτικές αφίσες.
Την καλημέρα μου, και να’ σαι καλά που μας θυμίζεις τέτοιες σημαντικές επετείους!!
Ώρα για ύπνο.
Δημοσίευση σχολίου