Το μεγαλείο του Μίκη

«Για μένα, η εκδήλωση αυτή αποτελεί μεγάλη τιμή και μου δίνει μεγάλη χαρά και συγκίνηση. Δυστυχώς, λόγοι ανώτεροι της θελήσεώς μου με εμποδίζουν να παρευρεθώ παρά το ότι το επιθυμούσα πολύ.

Βεβαίως, όπως είπα και πρόσφατα αισθάνομαι πολύ άβολα που γίνονται αφιερώματα στην μουσική μου και ακούγονται τα τραγούδια μου σε μια εποχή που κυριαρχείται από τον μεγάλο πόνο των γερόντων, που λιώνουν στις ουρές για ένα πιάτο φαΐ. Είναι επόμενο να αισθάνομαι ντροπή. Ειδικά εγώ που, ενώ, κουβαλάω στην πλάτη μου τα ίδια χρόνια, έχω το προνόμιο, την ίδια στιγμή, να απολαμβάνω, τη μεγάλη χαρά ενός ανθρώπου της τέχνης που βλέπει το έργο του να παρουσιάζεται μπροστά στο κοινό.

Το μόνο που με παρηγορεί είναι ο συμβολισμός από την συνύπαρξη μέσα στον ίδιο λαό του πόνου και της ελπίδας αλλά και της βεβαιότητας ότι, κάποτε, ο πόνος θα εξαλειφθεί ενώ η ελπίδα θα γιγαντωθεί και θα γίνει πραγματικότητα. Γιατί η ελπίδα είναι αυτή που θριαμβεύει πάντοτε, όταν έχει κανείς μέσα του αληθινή πίστη στον άνθρωπο και στη ζωή.

Σας ευχαριστώ όλους. Αθήνα, 29-7-2015». (πηγή: newsit)

Ο Μίκης Θεοδωράκης έστειλε τα λόγια αυτά και διαβάστηκαν στη διάρκεια της συναυλίας προς τιμή των 90 χρόνων του, χτες στο Μέγαρο Μουσικής, μιας και  ο ίδιος δεν μπόρεσε να παρευρεθεί για λόγους που σχετίζονται με τον καύσωνα και την εύθραυστη υγεία του.