Παρασκευή 17 Ιουλίου 2015

10 πράγματα που μάθαμε από την Ελληνική τραγωδία


1. Το πρόγραμμα δεν είναι ένα χαρτί που γράφεται για να ευχαριστηθούν και να στεγαστούν πολιτικά ακαδημαϊκοί και μικροαστοί που αναζητούν υπαρξιακά την θέση τους στην κοινωνία. Χωρίς συγκεκριμένο πρόγραμμα, οργάνωση και πειθαρχία για την υλοποίηση του δεν πας πουθενά.

2. Η εσωκομματική δημοκρατία δεν είναι ο καθένας να έχει την δική του άποψη για τη ζωή γενικά, αλλά πολλές απόψεις βασισμένες στην υλική πραγματικότητα για ένα πολύ συγκεκριμένο στόχο. Στην προκειμένη περίπτωση, δεν μπορείς να συσπειρώσεις ανθρώπους βασιμένους μόνο στο αρνητικό (στο τι δεν θέλουν) αλλά είναι διαλεκτικά σημαντικό να τους συσπειρώσεις και θετικά, στην οικοδόμηση αυτού του άλλου κόσμου. Αναγκαστικά δεν μπορούν να είναι όλοι μέσα σε αυτό το σχήμα αφού κάποιοι έχουν αντίθετα υλικά συμφέροντα.

3. Τα κοινωνικά κινήματα χρειάζονται υποστήριξη από την εξουσία αφού τα ίδια δεν μπορούν να απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα, είναι εξ’ ορισμού ειδικά ερωτήματα που διαμεσολαβούνται από το γενικό. Άρα, αντί να δένονται πάνω στο άρμα αστικών κομμάτων καλύτερα να αρχίσουν να διαβάσουν για να καταλάβουν τι σημαίνει λαϊκή εξουσία. (ο αντιεξουσιασμός είναι ένοια εντελώς αντιφατική διότι η εξουσία θα υπάρχει, όσοι αρνούμενοι να την αναλάβουν πάντα θα εξουσιάζονται). Εδώ θα φανούν πόσα κινήματα είναι πράγματι ριζοσπαστικά και ποια είναι κάλυψη της αντιδραστικής αστικής ιδεολογίας.

4. Αν κάποιος νομίζει πως είναι μεσαία τάξη (και συνεπώς θα την γλυτώσει) μόνο και μόνο επειδή μπορεί να αγοράζει iphone και να πηγαίνει διακοπές, ας το ξανασκεφτεί πολύ καλά.Διότι μπορεί η αστική κοινωνιολογία να εφευρίσκει τάξεις από δω και αποκεί αλλά κάτω από όλα τα ειδικά στρώματα της κοινωνίας υπάρχουν δύο βασικά, η εργατική τάξη που πουλάει την εργατική της δύναμη στην αγορά και οι κεφαλαιοκράτες που κατέχουν τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής. Για τους νομίζοντες ότι ανήκουν στα ενδιάμεσα στρώματα ως αντικειμενική τάξη, θυμίζουμε πως τα πάντα μπορούν να αλλάξουν σε μια στιγμή και από άνετη ζωή με αναλώσιμα προιόντα και καμμιά 200 χιλιάδες στην τράπεζα μπορεί να βρεθεί μέσα σε μια νύχτα άνεργος, σε εμπόλεμη χώρα (βλέπε Ουκρανία, Συρία, Αίγυπτο) στον δρόμο και να χρωστά και από πάνω (βλέπε Κύπρος κούρεμα 2013).

5. Η πραγματικότητα διαμεσολαβείται ταξικά, δεν υπάρχει αδιαμεσολάβητη πολιτική πράξη. Αυτό επιβεβαιώνεται και από την χρησιμότητα του θεάματος και την χειραγώγηση της πλειοψηφείας του λαού που έδωσε εμπιστοσύνη ξανά σε μια φούσκα που είχε δει και στο άμεσο παρελθόν. Τα συνθήματα περί “άμεσης αδιαμεσολάβητης δημοκρατίας” καταλήγουν με μαθηματική ακρίβεια στην συγκέντρωση εξουσιών σε πολύ λίγα χέρια συνήθως των πιο χαρισματικών. Άρα η ανάγκη καθοδήγησης μέσα από συγκεκριμένο ταξικό πρίσμα που μπορεί να αναλυθεί επιστημονικά επιβεβαιώνεται ακόμη μια φορά από την σωρεία σωστών προβλέψεων.

6. Το μικροαστικό στρώμα λόγω τη κοινωνικής τους θέσης δεν μπορεί να κάνει επανάσταση σαν στρώμα, ούτε καν να ανανεώσει την αστική κοινωνία. Οι μικροαστοί οφείλουν να ακολουθήσουν την εργατική αν θέλουν να επιβιώσουν, ιστορικά όμως το μεγαλύτερο κομμάτι τείνει προς την συντήρηση και σε περιόδους κρίσης προς τον φασισμό. Γι’ αυτό η εργατική τάξη έχει πολύ συγκεκριμένη σχέση μαζί τους και οφείλει να μην τους ακολουθήσει αυτή, να μην συνταχθεί κάτω από την ηγεμονία των μικροαστικών συμφερόντων αλλά αυτή να καθοδηγήσει τους ριζοσπάστες μικροαστούς κάτω από τα δικά της συμφέροντα. Η εργατική τάξη (και άρα το πολιτικό της κόμμα) πρέπει να είναι η πρωτοπόρα τάξη για ανατροπή και οικοδόμηση του άλλου κόσμου.

7. Η ανάγκη χρησιμοποίησης του αστικού κοινοβουλίου εργαλειακά και όχι σαν αυτοσκοπό επιβεβαιώνεται από τα αποτελέσματα ξανά και ξανά. Από την άλλη, η άποψη πως ανάμεσα σε αστικά διλήμματα ο λαός πρέπει να γέρνει με το μικρότερο κακό αλλιώς είναι απολίτικη στάση, δεν επιβεβαιώνεται. Αντιθέτως, αυτό οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην συντριβή, την απογοήτευση και εν τέλει στην αποπολιτικοποίηση ή τον φασισμό.

8. Ο λαός δεν μπορεί να σωθεί με την ανάθεση της τύχης του σε άλλους, ο λαός μπορεί μόνο να σώσει τον εαυτό του.

9. Ο καπιταλισμός δεν εξανθρωπίζεται, ανατρέπεται.

10. Η ήττα δεν είναι επιλογή. Αντιθέτως, η νίκη είναι.

Γι’ αυτό και οργανωνόμαστε συνειδητά για την ανατροπή του καπιταλισμού και την λαϊκή εξουσία στο τώρα.

“Την ελευθερία, ακόμη κ την ζωή, μπορούν να στις αφαιρέσουν. Την αξιοπρέπεια σου, μόνο να την χάσεις μπορείς” Ν.Ζαχαριάδης

Δεν υπάρχουν σχόλια: