Ζωή στ’ αλήθεια και… easy ψευδαισθήσεις

Αν για κάτι δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τον καπιταλισμό είναι η τέχνη του να δημιουργεί ψευδαισθήσεις και να τις μοσχοπουλάει μετά σε όσους τις έχουν ανάγκη.

Ο δήμαρχος Καμίνης την περίοδο των γιορτών στολίζει τα αποκαΐδια της καπιταλιστικής κρίσης που διαχειρίζονται τα κόμματα που στήριξαν την εκλογή του: «Μία διαφορετική οδό Σταδίου αντικρίζουν τις τελευταίες ημέρες οι Αθηναίοι, καθώς κατά μήκος του δρόμου ξεδιπλώνεται μία σειρά από εικαστικές παρεμβάσεις, που δίνουν ζωή σε κλειστά καταστήματα, αδειανές βιτρίνες ή εστίες εγκατάλειψης»… Καθαρίζει τις προσόψεις των κτιρίων από τα γκράφιτι, διοργανώνει πολύχρωμες χριστουγεννιάτικες φιέστες, δίνει φαγητό και στέγη (για προκαθορισμένο μικρό χρονικό διάστημα και σε πολύ περιορισμένο αριθμό ατόμων) στους άστεγους.

Ο… "easy Στέλιος", κατά κόσμο Στέλιος Χατζηιωάννου (φωτογραφία), δισεκατομμυριούχος ιδιοκτήτης αεροπορικής εταιρείας και δεκάδων ακόμα επιχειρήσεων «ετοιμάζεται να επεκτείνει το φιλανθρωπικό του έργο από την Κύπρο και στην Ελλάδα. Το νέο του πρόγραμμα ονομάζεται «Φαγητό από Καρδιάς» και στόχο έχει να μοιράζει κάθε μέρα από ένα σάντουιτς σε ανθρώπους φτωχούς και άπορους χωρίς διακρίσεις» γιατί όπως ο ίδιος, συγκλονισμένος, διαπιστώνει: «Είναι συγκλονιστικό να απλώνουν το τρεμάμενο χέρι τους ηλικιωμένοι που ποτέ στη ζωή τους δεν φαντάζονταν πως στα υστερινά τους θα αντιμετωπίσουν τα φάσμα της πείνας. Είναι τραγικό να έρχονται πεντάχρονα παιδιά να πάρουν το δικό τους σάντουιτς και να ζητούν δύο ακόμη για τους άνεργους γονείς τους».

Τέτοιες και άλλες ανάλογες «δράσεις φιλανθρωπίας»  (που συνοδεύονται  σχεδόν πάντα από σλόγκαν του τύπου «όλοι μαζί μπορούμε» και τις –απαραίτητες- τηλεοπτικές κάμερες), προσπαθούν να σε πείσουν  πως γύρω σου δεν είναι όλα μαύρα. Πως η ζωή έχει χρώμα αρκεί να θέλεις  να το δεις.   Και θα το «δεις» (σου λένε)  αν… δεις με αισιοδοξία τη ζωή. Η «αισιοδοξία» όμως που πηγάζει από την ψευδαίσθηση (που σου πλασάρουν) είναι κι αυτή ψεύτικη και γρήγορα εξατμίζεται. Με το να «στολίζει» (…«παρεμβαίνει εικαστικά») ο δήμαρχος τα κουφάρια των εγκαταλειμμένων  μαγαζιών, δεν κάνει κάτι για να  ξανανοίξουν. Με το να «προσφέρουν» ένα σάντουιτς  και ένα κρεβάτι για λίγες μέρες σε κάποιον άστεγο, δεν του δίνουν πίσω το δικαίωμα στην αληθινή ζωή ― που, οι ίδιοι, λίγο πριν του έκλεψαν. Οι γιορτινές φιέστες και τα «καθαρά κτίριά» τους δεν μπορούν να σκεπάσουν τη μπόχα από τη σαπίλα και την παρακμή που αναδύονται παντού, όπου και αν κοιτάξεις γύρω σου, στους δρόμους και τις γειτονιές της πόλης.

Δεν είναι όλα μαύρα στη ζωή, ναι, η πραγματική ζωή έχει χρώμα, ναι, γιατί ζωή χωρίς χρώμα δεν είναι ζωή. Δεν είναι ζωή όταν το μόνο που σου έχει απομείνει (δεν σου έχουν κλέψει ακόμα) είναι ο αέρας που αναπνέεις. Δεν είναι ζωή όταν την ανταλλάσσεις με ένα κομμάτι ψωμί από τα χέρια αυτών που πριν από λίγο το άρπαξαν από σένα και από κάποιους άλλους, που απέχουν ακόμα (πόσο;) από το να βρεθούν στην ίδια θέση με σένα.  Τα χρώματα της ζωής, την αληθινή ζωή, αυτή που αξίζει και δικαιούται ο κάθε άνθρωπος σ’ αυτή τη χώρα και σ’ αυτή τη γη, σου τα στερούν οι ίδιοι αυτοί που σου προσφέρουν «χάντρες και καθρεφτάκια» για να εξαγοράσουν τη σιωπή, την αδράνεια, τη μοιρολατρία σου. Για να εξασφαλίσουν τη διαιώνιση αυτής της κατάστασης. Τα κλειστά μαγαζιά, οι ουρές των ανέργων και των πεινασμένων, οι άστεγοι συνάνθρωποί μας δεν είναι «φυσικά φαινόμενα». Οι λόγοι που υπάρχουν ξεκινούν και καταλήγουν στον εξής βασικό ένα: την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο με σκοπό το κέρδος. Αυτή είναι η ουσία και η βάση του καπιταλισμού, του συστήματος της μιας χούφτας βαθύπλουτων «easy Στέλιος» από τη μια μεριά και εκατομμυρίων εξαθλιωμένων και πεινασμένων από την άλλη. Οι κυβερνήσεις των Σαμαραδοβενιζέλων και οι υποτακτικοί τους δήμαρχοι τύπου «Καμίνης», αυτό το σύστημα   υπηρετούν, από την επιβίωση και διαιώνιση αυτού του συστήματος έχουν συμφέρον.

Όμως η ζωή σου δεν γίνεται πιο όμορφη με «μαγικές εικόνες» σαν αυτές που σου σερβίρουν οι «Καμίνηδες», ούτε χορταίνει με τα σάντουιτς του κάθε «easy Στέλιος». Είναι   μαύρη και άδικη όταν αποδέχεσαι να την ορίζουν και να την εκμεταλλεύονται οι καπιταλιστές προς όφελός τους. Γίνεται όμορφη και  αισιόδοξη, γεμίζει από χρώματα, αποχτά νόημα, όταν αποφασίζεις  (εσύ ο ίδιος, μαζί με εκατομμύρια άλλους σαν εσένα) να αρπάξεις το τιμόνι της από τα χέρια τους, διεκδικώντας τίποτα λιγότερο από αυτά που δικαιούσαι και που αξίζεις.

Πέμπτη 2 Γενάρη 2014.