Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2013

Ειλικρίνεια και χειραφέτηση



Εφτασε η ώρα για τον καθένα να ψηλαφίσει την αλήθεια του. Να μη φοβηθεί και με ειλικρίνεια να δει σε ποια κατάσταση βρίσκεται. Κυρίως να μην παραμυθιαστεί ότι σε λίγο καιρό κάτι θα γίνει, κάτι θα αλλάξει. Η εποχή μας θα ονομαστεί «εποχή της χειραφέτησης». Οσοι είναι νοήμονες - μακριά από κάθε ευσεβισμό και ονειροπολήσεις - θα μετέχουν σ' αυτήν για έναν και μοναδικό λόγο: Εχουν χάσει ό,τι είχαν κερδίσει με το αίμα τους. Η χειραφέτηση είναι πράξη και δοκιμασία, αλλά δε γίνεται αλλιώς. Τα λόγια είναι διαβρωμένα, φθαρμένα και ουδείς πια μπορεί να τα χειριστεί. Χρειάζονται πράξεις και ευελιξία, ιδιαίτερα τώρα που το καθεστώς, εξαιτίας της πραγματικότητας που το ίδιο γέννησε, παραπαίει αποδιοργανωμένο.

Ολον αυτόν τον καιρό αφήσαμε τον εαυτό μας εκτεθειμένο, χωρίς κανένα αντάλλαγμα, βορά σ' έναν τρόπο ζωής που προσπαθούσε να κρύψει πάση θυσία την ωμότητα που εκπροσωπεί. Ακόμη και όταν υποχρεωθείς σε οπισθοχώρηση, η χειραφέτηση είναι εκείνη που θα σε κάνει να συνέλθεις και ν' αποκτήσεις θέληση για την επόμενη σύγκρουση. Η υπεροχή του καθεστώτος απέναντί μας δεν είναι γιατί έχει στις γραμμές του όσους παίκτες θέλει, αλλά γιατί αυτοί δε γνωρίζουν μεταπτώσεις ή τη λεγόμενη παθητική άμυνα. Συμπεριφέρονται όπως ένας πολιτισμένος μπροστά σ' έναν μοϊκανό. Ετσι μας βλέπουν, μοϊκανούς.

Σπασμωδικές κινήσεις, ατομικότητα, παραλήρημα πλουτισμού, αυτή είναι η εικόνα του μέσου ανθρώπου που αναπαράγεται σε όλη την κοινωνία. Τέτοιου είδους καπρίτσια τα παίζουν στα δάχτυλα οι τεχνικοί της εξουσίας και σπρώχνουν το θύμα τους στο σημείο να καταδικάζει το ίδιο τον εαυτό του για το χάλι του. Ας αφιερώσει ο καθένας με υπομονή και μεθοδικότητα χρόνο στο πνεύμα του. Το κεφάλι του είναι γεμάτο από αστικές προκαταλήψεις που τον εμποδίζουν να δει το πρόσωπό του χωρίς να νιώθει οίκτο ή αποτυχία. Να το δει σαν ένα έργο τέχνης που το έχουν σπρώξει στην αποβλάκωση με μοναδικό σκοπό το κέρδος. Χρειαζόμαστε τις δικές μας σκέψεις που θα μας βγάλουν από την αφασία.

Ο κυνισμός μου απέκτησε νόημα και λόγο μέσα στον καπιταλισμό που μεγάλωσα. Θα προτιμούσα να μεγάλωνα ένα λουλούδι, αλλά από τη στιγμή που το ένα καθεστώς πίσω από το άλλο μου έκανε τη ζωή αφόρητη, δεν μπορούσα και δεν επιθυμώ να αναμειχθώ σε ένα σύστημα αξιών που υπηρετεί ένα κάτεργο.

Η μοναδική φιλοδοξία που θα μπορούσε να δικαιολογηθεί πλήρως στις μέρες μας είναι να ξυπνήσουν μέσα μας τα παιχνίδια της παιδικής ηλικίας, οι ήρωες που επιθυμούσαμε να μιμηθούμε στην εφηβεία μας, ο διάλογος με τους αγαπημένους νεκρούς και η πίστη στη φράση του Πλωτίνου από τις Εννεάδες, Ε 8,4: «Καθετί στον αγλαό ουρανό είναι παντού. Κάθε πράγμα είναι όλα τα πράγματα. Ο ήλιος είναι όλα τα άστρα, και κάθε άστρο είναι όλα τα άστρα και ο ήλιος».

Του Γιώργου Κακουλίδη στον Ριζοσπάστη

2 σχόλια:

sofia είπε...

Η χειραφέτηση είναι πρώτα δοκιμασία και μετά πράξη.Πολύ δύσκολο να συνειδητοποιήσουν οι περισσότεροι τη διαφορά ανάμεσα στην ψευδαίσθηση και στην πραγματικότητα. Πώς να ανατραπεί το ψέμμα και ό,τι έχει οικοδομηθεί πάνω σ' αυτό αν δεν γίνεται αντιληπτό; Πολύ επώδυνη αυτή η διαδικασία της γνώσης. Πόσο μάλλον της ταξικής συνειδητοποίησης που έρχεται μέσα από την διερεύνηση των αιτίων που οδηγούν τη ζωή μας, την καθημερινότητα μας σε κατρακύλισμα χωρίς σταματημό. Όσο προσπαθούμε να αντιμετωπίζουμε μόνο τις συνέπειες χωρίς να βρίσκουμε τις αιτίες που βρίσκονται στην οικονομική, κοινωνική και πολιτική οργάνωση της συγκεκριμένης κοινωνίας, αυτή η χειραφέτηση δεν θα γίνει ποτέ.Θα ανακυκλώνουμε τα ίδια και τα ίδια , ρίχνοντας ευθύνες ο ένας στον άλλο και όχι στους πραγματικούς υπεύθυνους. Διαίρει και βασίλευε. Βρισκόμαστε σε κατάσταση τυφλότητας. Η φώτιση μάλλον θα αργήσει γιατί δεν θέλουν οι πιο πολλοί να δούν ή ίσως δεν εμπιστεύονται αυτόν που προσπαθεί να τους ανοίξει τα μάτια.Και αυτό έρευνα θέλει και θάρρος. Η αλήθεια πονάει.
Άραγε τι φοβούνται και γιατί φοβούνται όταν η ζωή δεν είναι πια ζωή;

Καλημέρα

Οικοδόμος είπε...

Σοφία καλησπέρα.
Απλά θα συμφωνήσω με όσα γράφεις.
Καλή δύναμη!