Η
απόφαση του ΠΑΜΕ να καλέσει την εργατική τάξη, το λαό της Αττικής, να τιμήσει
την Εργατική Πρωτομαγιά στην πύλη του εργοστασίου της «Ελληνικής Χαλυβουργίας»
στον Ασπρόπυργο, είναι πρωτοποριακή και ελπιδοφόρα.
Δίπλα
στους μπροστάρηδες εργάτες χαλυβουργούς, που για περίπου έξι μήνες δεν δέχονται
να σκύψουν το κεφάλι στην πίεση της «λογικής» όπως αυτή εκφράζεται από την
εργοδοσία και τους συμμάχους της, καλούμαστε οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, όλοι
οι λαϊκοί άνθρωποι, να δώσουμε και να πάρουμε δύναμη, να εκφράσουμε την
Αλληλεγγύη μας στους συναδέλφους μας, το ύψιστο αυτό ιδανικό της τάξης μας.
Μέσα
στο σύγχρονο καμίνι του αγώνα για
αξιοπρεπή ζωή, να τιμήσουμε τους πρώτους των πρώτων, τους ήρωες της εργατικής
τάξης που άνοιξαν μουσκεύοντας με το αίμα τους τους δρόμους των εργατικών
καταχτήσεων.
Σήμερα
που οι καταχτήσεις μας χτυπιούνται από την άρχουσα τάξη, σήμερα που κάποιοι
βάλθηκαν να σπρώχνουν τους δείχτες του ρολογιού της ιστορίας προς τα πίσω,
έχουμε χρέος να αντισταθούμε.
Να
εμπνευστούμε από την αποφασιστικότητα των σύγχρονων πρωταγωνιστών ενός ηρωικού
απεργιακού αγώνα, των αδελφών μας χαλυβουργών, να σταθούμε στο πλευρό τους, να
γίνουμε περισσότεροι, πιο δυνατοί, ακόμα πιο αποφασιστικοί, να γίνουμε
αποτελεσματικοί.
Πολύς
λόγος γίνεται τώρα τελευταία για «συνεργασίες» στο χώρο της Αριστεράς, για «ενότητα στη βάση» κλπ. Ο
«Οικοδόμος» έχει δώσει το στίγμα του για
αυτά τα ζητήματα με τρόπο καθαρό και ξάστερο. Η ελπίδα θα έρθει μέσα από την
ενότητα στη βάση. Στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στους δρόμους όπου κινείται κι αναπνέει η
εργατική τάξη.
Θεωρούμε
πως η απόφαση αυτή του ΠΑΜΕ ξεφεύγει από τα «καθιερωμένα» και την βλέπουμε σαν
μια μεγάλη ευκαιρία για τις άλλες
αριστερές συνδικαλιστικές παρατάξεις-δυνάμεις, να δείξουν έμπρακτα πως εννοούν
τη συνεργασία και την ενότητα στη βάση της εργατικής τάξης.
Συνάδελφοι
και συναγωνιστές, καλέστε κι εσείς τις δυνάμεις σας την Τρίτη 1η του
Μάη, στις 10 το πρωί, στην πύλη της «Ελληνικής Χαλυβουργίας». Σε μια ενωτική
συγκέντρωση, σε έναν κοινό γιορτασμό –όπως μας αξίζει- της δικής μας μέρας. Να
μείνουν μόνοι τους, στους δρόμους της Αθήνας, οι ελάχιστοι θλιβεροί σαλτιμπάγκοι
του κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Ας
στείλουν μαζί, όλες οι ταξικές, αριστερές, προοδευτικές δυνάμεις της εργατικής
τάξης, μήνυμα αισιοδοξίας κι ελπίδας για το αύριο, στον δοκιμαζόμενο λαό μας.
15 σχόλια:
Κατ' αρχήν δεν είναι καθόλου πρωτότυπη αυτή η απόφαση του ΠΑΜΕ. Εκδηλώσεις και συγκεντρώσεις σε χώρους δουλειάς την Πρωτομαγιά κάνουν ή έχουν κάνει διάφορες συλλογικότητες από τον αναρχικό ή και αριστερό χώρο εδώ και καιρό απαξιώνοντας τη σημασία της Πρωτομαγιάς και των διαδηλώσεων. Πρακτικές που οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ τις λοιδορούσαν και επιχειρηματολογούσαν ενάντιά τους (ζώνη Περάματος, εργοστάσια μετάλου, μεγάλα εργοτάξια παλιότερα κ.λπ.).
Δεύτερον η Πρωτομαγιά δε είναι γιορτή ή κάποια επέτειο που πρέπει να την "τιμήσουμε", μπορεί να έχει και τέτοια στοιχεία αλλά είναι μια μέρα απεργίας για την εργατική τάξη και όλο τον εργαζόμενο λαό που πολύ θα ήθελε το σύστημα να την καταργήσει ή στη καλύτερη περίπτωση να τη μετατρέψει σε γιορτούλα σαν και αυτές που επιχειρεί η ΓΣΕΕ τα τελευταία χρόνια.
Ως απεργία λοιπόν, όπως και κάθε απεργία, περιλαμβάνει τις συγκεντρώσεις και τις διαδηλώσεις όπου ο λαός εκφράζει την αγωνιστική του αντίθεση στις εφαρμοζόμενες πολιτικές. Όλοι οι εργάτες και εργαζόμενοι κατεβαίνουν στους δρόμους, ή θα έπρεπε. Χαλυβουργία, 3Εκτυπωτική, alter, νοσοκομεία, εργαζόμενοι σε ΜΜΕ,και σε ένα σωρό άλλους εργασιακούς χώρους που αυτές τις μέρες και επί μήνες βρίσκονται σε κινητοποιήσεις θα έπρεπε να κατέβουν από κοινού στις διαδηλώσεις στο κέντρο, να συντονιστούν με τους εργαζόμενους που δεν βρίσκονται σε κινητοποιήσεις και να δημιουργήσουν ένα μεγάλο αγωνιστικό γεγονός στη καρδία του πολιτικού συστήματος.
Σε μια περίοδο που η πολιτική των μειώσεων των μισθών και συντάξεων, των απολύσεων και των εκ περιτροπής ωραρίων, συνεχίζεται ακάθεκτη μια συμβολική συγκέντρωση στη χαλυβουργία δε νομίζω ότι βοηθάει σε τίποτα.
Ακόμη πιο ιδιαίτερα σε μια εποχή που όλο το σύστημα εξουσίας κάνει ότι μπορεί να καταργήσει τις διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας, που επιτίθεται με μανία σε ότι αγωνιστικό και αριστερό υπάρχει και απειλεί με φράσεις του τύπου "τέρμα η ασυλία" η στάση μας θα έπρεπε να είναι άλλη.
Θα προτιμούσα λοιπόν μια μεγάλη διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας, ιδιαίτερα προεκλογικά για να δείξει ο λαός μας πως εννοεί την ...υπευθυνότητά του (για την οποία εγκαλείται συνεχώς από τα συστημικά κόμματα) με μπροστάρηδες τους χαλυβουργούς και όλους τους άλλους που επί μήνες βρίσκονται σε απεργίες και επισχέσεις, τους εργαζόμενους στο εμπόριο και τον τουρισμό που τους πετσοκόβουν μισθούς μαζί, παρά από μια συγκέντρωση στη Χαλυβουργία μακριά από το κέντρο των πολιτικών αποφάσεων και εξελίξεων που κινδυνεύει να πάρει αποκλειστικά συμβολικά χαρακτηριστικά.
Τέλος σχετικά με την πρότασή σου σ. Οικοδόμε, να μου επιτρέψεις να σου πω ότι ως προς τη λογική δε διαφέρει και πολύ από άλλες προτάσεις που κατά καιρούς παρουσιάζουν οι διάφοροι έμποροι της ενότητας (και για να μην παρεξηγηθώ δεν σε κατατάσσω σε αυτούς σε καμιά περίπτωση). Πριν συνεχίσω ενότητες σαν και αυτές που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με βρίσκουν κάθετα αντίθετο για συγκεκριμένους λόγους που δεν είναι του παρόντος.
Αυτό που παλεύω είναι η κοινή δράση όλων των αριστερών αγωνιστών, οργανώσεων, σχημάτων, κομμάτων για να στηρίξουμε τους αγώνες του λαού μας αν όπου είναι εφικτό και μετά για την πολιτική συνεργασία, αν προκύψει μέσα από την κινηματική δράση.
Τη κοινή δράση λοιπόν δεν την κατανοώ στη λογική αποφασίζω και αν θέλετε, ή για να αποδείξετε ότι τη θέλετε (τη κοινή δράση), ακολουθήστε με. Αυτές είναι λογικές μικρομεγαλισμού που υπάρχουν σε όλο σχεδόν το φάσμα της Αριστεράς και κάποτε θα πρέπει να εκλείψουν.
Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μια συγκέντρωση εφάμιλλης μαζικότητας με τις απεργιακές κινητοποιήσεις των τελευταίων 2 χρόνων στο κέντρο της Αθήνας, ιδιαίτερα σε προεκλογική περίοδο είναι λιγότερο σημαντική.
Με όλη μου την εκτίμηση, Δημήτρης Ν. (υπογράφω έτσι λόγω κάποιου προβλήματος με τους κωδικούς αλλιώς θα υπέγραφα ως antigeitonies).
καθε 1 μαη υπαρχη ενα γεγονος που ξεχωριζει αυτη τη φορα σιγουρα το γεγονος ειναι η απεργια των χαλυβουργων τι καλιτερο να κλιση η εθνικη για πεντε ωρες τι μην ενοχληθουν οι εκδρομεις ειναι συμβολισμος που θα φταση σε ολοες τις χωρες σε ολους τους εργατες ενω στο κεντρο απλα θα συνδεθη με τις εκλογες 13.50
Βλέποντας το σχόλιο του αγωνιστή antigeitonies, δεν μπορώ να μη σχολιάσω ότι τελικά ότι και να κάνουν το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ, θα είναι λάθος. Αλήθεια, γιατί μια μεγάλη διαδήλωση στο κέντρο είναι σημαντικότερη από μια μεγάλη διαδήλωση στη χαλυβουργία, εκεί δηλαδή που δίνεται ο μεγαλύτερος σύγχρονος εργατικός αγώνας; Και δεν μπορώ να αποφύγω τον πειρασμό να πω ότι σε άλλες, προ κρίσης εποχές, το ΚΚΕ έκανε πάλι μεγάλες διαδηλώσεις την πρωτομαγιά, όταν η συντριπτική πλειοψηφία προτιμούσε την βόλτα στην εξοχή.
(συνέχεια)
"Τη κοινή δράση λοιπόν δεν την κατανοώ στη λογική αποφασίζω και αν θέλετε, ή για να αποδείξετε ότι τη θέλετε (τη κοινή δράση), ακολουθήστε με. Αυτές είναι λογικές μικρομεγαλισμού που υπάρχουν σε όλο σχεδόν το φάσμα της Αριστεράς και κάποτε θα πρέπει να εκλείψουν". Μα το ΚΚΕ να εγκαλείται για μικρομεγαλισμό και όχι οι άλλοι; Γιατί είναι λάθος το ΚΚΕ που λέει ¨αν θέλετε ακολουθήστε με" και δεν ισχύει αυτό και αντίστροφα;
Ελπίζω να μη βάζεις και μένα ή το χώρο μου σε αυτούς που πήγαιναν για λουλούδια!
Οι διαδηλώσεις στο κέντρο και ειδικά σε μια συγκυρία σαν και τη σημερινή (και δεν εννοώ μόνο τις εκλογές) έχουν την ίδια και μεγαλύτερη σημασία που είχαν πάντα. Χρόνια προσπαθεί το σύστημα να τις καταργήσει, άλλα τόσα τις επιβάλει το κίνημα.
Σε μια περίοδο έντασης της επίθεσης σε όλα που συνοδεύεται από έντονο αντικομμουνισμό και προσπάθεια φίμωσης όλων, που φτάνει μέχρι του σημείου να απαγορεύει σχεδόν (ακόμη "παίζεται")τη συμμετοχή στις εκλογές των εξωκοινοβουλευτικών οργανώσεων (σαν αρχή θα έλεγα), σε μια περίοδο που το σύστημα κουνάει το δάχτυλο σε όλους μας, μας απειλεί και σχεδιάζει την απαγόρευση των διαδηλώσεων, με στόχο να τρομοκρατήσει το λαό πρωτ' απ' όλα, η διαδήλωση στο κέντρο στην Πρωτομαγιάτικη απεργία αποκτά άλλη πολιτική σημασία.
Όσο για τους μικρομεγαλισμούς δεν εγκαλώ μόνο το ΚΚΕ, αν προσέξεις καλύτερα εγκαλώ σχεδόν όλη την Αριστερά.
Το "εγώ αποφάσισα και αν θέλετε ακολουθήστε με" είναι λάθος (ή επιλογή για συγκεκριμένους λόγους;) από όποιον και αν προέρχεται όσο μικρός η μεγάλος και αν είναι!
Σύντροφε Δημήτρη «Αντιγείτονα» καλησπέρα.
Ξέρεις ποιο είναι το «πρόβλημα» με μένα; Πως δεν μπορώ εδώ και πολλά χρόνια να δω τα ζητήματα, στενά «κομματικά». Δεν εγκαλώ αυτούς που το κάνουν, ούτε φυσικά κι εσένα, αν τα βλέπαμε όλοι από την ίδια γωνιά, τι νόημα θα είχε ο διάλογος;
Μια σκέψη εξέφρασα στην ανάρτηση και όχι ασφαλώς «πρόταση» με την έννοια πως κάποιος φορέας θα λάβει υπόψη του την ασημαντότητά μου. Μην τρελαθούμε κιόλας. Μια σκέψη μέσα στις πολλές που τριγυρίζουν στο μυαλό μου, βλέποντας αλλά και βιώνοντας απ’ όταν γεννήθηκα την «τραγικότητα» του χώρου της Αριστεράς.
Θα προσπαθήσω να τα πάρω ένα ένα, όσα γράφεις στο σχόλιό σου. Στην πρώτη παράγραφο δεν βγάζω νόημα. Μήπως έκανες κάποιο λάθος στις λέξεις;
Γιατί, αν «Εκδηλώσεις και συγκεντρώσεις σε χώρους δουλειάς την Πρωτομαγιά κάνουν ή έχουν κάνει διάφορες συλλογικότητες από τον αναρχικό ή και αριστερό χώρο εδώ και καιρό απαξιώνοντας τη σημασία της Πρωτομαγιάς και των διαδηλώσεων.»
Τότε δεν είναι λογικό «Πρακτικές που οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ τις λοιδορούσαν και επιχειρηματολογούσαν ενάντιά τους»; Τι θα έπρεπε να δηλαδή να κάνουν οι του ΠΑΜΕ, να υποστηρίζουν αυτούς που απαξιώνουν τη σημασία της Πρωτομαγιάς;
Απ’ όσο ξέρω, για το ΠΑΜΕ ήταν μια πρωτοποριακή απόφαση. Νομίζω δεν ξανασυνέβηκε στο παρελθόν κάτι ανάλογο (από το ΠΑΜΕ), διόρθωσέ με αν κάνω λάθος.
Η πρωτομαγιά είναι απεργία, ναι. Συμφωνώ, εννοείται, και με όσα γράφεις για το τι εκφράζει ο λαός στις απεργίες και τις συγκεντρώσεις. Όμως είναι και «γιορτή» και δεν εννοώ φυσικά… τη φύση. Τιμάς τους ήρωες της εργατικής τάξης. Με την απόφαση του ΠΑΜΕ, που για μένα, πολύ σωστά έχει ισχυρό συμβολικό χαρακτήρα (και αυτό δεν αποτελεί κίνδυνο, όπως λες), τιμάς και τον ηρωικό αγώνα των χαλυβουργών. Το σύστημα δεν θα δεχτεί λιγότερα χτυπήματα, ούτε το «κέντρο των πολιτικών αποφάσεων» λιγότερη πίεση, αν φέτος δεν γίνουν πάλι οι… μια, δυο, τρεις, τέσσερις κλπ πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις στο κέντρο της Αθήνας. Νομίζω κάνεις την τρίχα τριχιά με το να το υποστηρίζεις αυτό.
Γράφεις: «Ακόμη πιο ιδιαίτερα σε μια εποχή που όλο το σύστημα εξουσίας κάνει ότι μπορεί να καταργήσει τις διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας, που επιτίθεται με μανία σε ότι αγωνιστικό και αριστερό υπάρχει και απειλεί με φράσεις του τύπου "τέρμα η ασυλία" η στάση μας θα έπρεπε να είναι άλλη.
Θα προτιμούσα λοιπόν μια μεγάλη διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας, ιδιαίτερα προεκλογικά για να δείξει ο λαός μας πως εννοεί την ...υπευθυνότητά του»
(συνεχίζεται…)
(…συνέχεια από προηγούμενο)
Αυτό το «για να δείξει ο λαός μας» να ξερες πόσες… αναρτήσεις θέλω για να εκφραστώ… Κατά τη γνώμη μου δεν θα βοηθούσε σε κάτι ΜΙΑ ακόμα συγκέντρωση (έστω προεκλογικού χαρακτήρα) την Πρωτομαγιά . Να μη σου πω πως θα είχε και χαμηλή συμμετοχή. Πιστεύω όμως σύντροφέ μου πως η ρότα γενικότερα πρέπει ν’ αλλάξει. Τα ξανακουβεντιάσαμε και πιο παλιά, θα θυμάσαι. Με μια απεργία εδώ, μια εκεί, και μια παραπέρα, δεν γίνεται τίποτα. Και που δεν θα γίνει την Τρίτη στο κέντρο, ε και; Πρέπει κάτι άλλο να ταράξει τα νερά. Μια απεργία διαρκείας, νομίζω χρειάζεται, με έντονο διεκδικητικό χαρακτήρα και πολιτικά χαρακτηριστικά. Ακόμα και μια διαφορετική ίσως αντιμετώπιση του τρόπου των συγκεντρώσεων, από μεριάς ΠΑΜΕ. Νομίζω πως αυτός ο «καθωσπρεπισμός» που δείχνουμε στους δρόμους, πρέπει να σταματήσει. Εκφράζω προσωπικές απόψεις (το τονίζω γιατί πιθανώς διαβάζουν και άλλοι, πέρα από εμάς, τα σχόλια). Θεωρώ τον τρόπο που γίνονται οι απεργίες σήμερα, ανεπαρκή. Οι συνθήκες άλλαξαν, η αντιμετώπιση από την άρχουσα τάξη (μηχανισμός καταστολής, νομοσχέδια συρρίκνωσης και κατάργησης τελικά των διαδηλώσεων), άλλαξε επίσης. Εμείς, οι εργάτες, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε στον ίδιο «ρυθμό» που μας προσθέτει κούραση και απογοήτευση. Βέβαια θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί για το τι αποδοχή θα είχε από μεριάς της εργατικής τάξης μια απεργία διαρκείας, πόση θα ήταν η συμμετοχή (κι εμένα με προβληματίζει, δεν τα έχω όλα λυμένα μέσα στο μυαλό μου…), όμως και η στασιμότητα, τι αποτελέσματα φέρνει;
Σχετικά με τις «συνεργασίες». Όταν μιλάω για συνεργασία εννοώ φυσικά στη βάση. Σε αντίθεση με συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ που δεν θεωρώ εφικτή καμιά συνεργασία, έχω την άποψη πως εντός της κομμουνιστικής αριστεράς τα πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν πιο απλά. Τουλάχιστον αυτό θα ήθελα. Δεν είμαι όμως αισιόδοξος.
Γράφεις: «Τη κοινή δράση λοιπόν δεν την κατανοώ στη λογική αποφασίζω και αν θέλετε, ή για να αποδείξετε ότι τη θέλετε (τη κοινή δράση), ακολουθήστε με. Αυτές είναι λογικές μικρομεγαλισμού που υπάρχουν σε όλο σχεδόν το φάσμα της Αριστεράς και κάποτε θα πρέπει να εκλείψουν.»
Συμφωνώ, γενικά, με τον συλλογισμό σου. Όμως κοίταξε, όπως το γράφεις στο σχόλιο φαίνεται πως υπάρχει ζήτημα αφού το συγκεκριμένο με την Πρωτομαγιά το ξεκίνησε το ΠΑΜΕ.
Κάποτε σε ένα διάλογό μας είχες γράψει για ρήγματα που υπάρχουν στις τάξεις της κομμουνιστικής αριστεράς. Υπάρχουν, όπως υπάρχουν και πολύ βαθιές αντιπάθειες, προσωπικές έριδες κλπ που κάνουν ακόμα πιο δύσκολη μια συνεργασία. Τέτοιου είδους δυσκολίες αποδεικνύονται στην πράξη πολύ πιο μεγάλες από τις όποιες ουσιαστικές ιδεολογικοπολιτικές διαφορές...
Τουλάχιστον αυτό φαίνεται πως δεν μας αγγίζει, αφού μπορούμε και ανταλλάσσουμε απόψεις και… κρατάμε ένα επίπεδο. Η εκτίμηση είναι αμοιβαία.
Καλή δύναμη!
Συμφωνώ απόλυτα με τον οικοδόμο.
Καλή δύναμη σε όλους.
Πολύ ενδιαφέρουσες οι απόψεις και οι προβληματισμοί που ανταλλάχτηκαν σε αυτό το θέμα.Συμμερίζομαι την θέση σου Οικοδόμε, ότι κάτι πρέπει να αλλάξει στον τρόπο που γίνονται οι απεργίες ακόμη και οι διαδηλώσεις.Τα πράγματα έχουν αλλάξει αλλά οι ηγεσίες δυσκολεύονται να αλλάξουν λογική.
Ας πούμε, πώς είναι δυνατόν οι προσωπικές έριδες και οι αντιπάθειες να γίνονται εμπόδιο στην συνεργασία των αριστερών δυνάμεων σε αυτή την τόσο κρίσιμη κατάσταση που βρισκόμαστε?
Και αυτό που ανέφερες φίλε Οικοδόμε για συνεργασία στη βάση έχει ενδιαφέρον, αλλά δεν μπορώ να φανταστώ πώς μπορεί να γίνει.
Καλησπέρα Ντίνα.
Όταν αναφερόμουν σε προσωπικές έριδες και αντιπάθειες, δεν είχα στο μυαλό μου τις ηγεσίες. Κυριαρχούν και στη βάση των κομμάτων, ίσως και περισσότερο εκεί. Τα αποκαλώ "οικογενειακά" της κομμουνιστικής αριστεράς. Δεν είμαι αισιόδοξος ότι θα ξεπεραστούν παρ'όλο που θα το ήθελα.
Συνεργασία στη βάση. Έχει να κάνει και με τα παραπάνω. Δεν τα έχω λυμένα Ντίνα, ψάχνομαι. Αγωνία και ελπίδα εκφράζω, δεν έχω επεξεργασμένες προτάσεις στο μυαλό μου.
Καλή δύναμη!
για να υπαρχει κοικη δραση πρεπει να υπαρχει πρωτα δραση.... αλλα καθημερινη δραση με σχεδιο με απαιτηση στο αποτελεσμα ελαχιστοι χωροι εχουν.... οποις βρεξει κολο θα καταλαβει οι υπολοιπες κουβεντες απλος τρωνε πολυτιμο χρονο....και επειδη απο τις 7 μαη θα παρουν φωτια τα μπατσακιαμας.... μη τρωτε χρονο βρεξτε κολο
Oι εκλογικές αυταπάτες κάνουν θραύση στο χώρο της λεγόμενης αριστεράς. Η "μάχη" (χαχα) της κάλπης κοντεύει να μετουσιωθεί σε κεντρικό πολιτικό στόχο πάρα πολλών και αυτό συμβαίνει όχι μόνο στην προεκλογική περίοδο αλλά γενικότερα. Όποιος δεν το παραδέχεται αυτό είναι τουλάχιστον ανειλικρινής.
Κατά τη γνώμη μου η αριστερά ή θα είναι επαναστατική ως αντίληψη και στάση ή δεν θα υφίσταται. Δεν είναι δυνατόν να θεωρούν πολλοί πως η κάλπη μπορεί να επιφέρει ανατροπές!
Οι λαϊκοί αγώνες και η κοινή κινηματική δράση των εργαζόμενων, ανέργων, σπουδαστών, κλπ. είναι αυτή που μπορεί να δώσει ελπιδοφόρα διέξοδο και να αλλάξει τους συσχετισμούς της πάλης ανάμεσα στο λαό και το εκμεταλλευτικό σύστημα.
(συνεχίζεται...)
Στο δρόμο, στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, εκεί αλλάζουν οι συνειδήσεις, εκεί μέσα στο καζάνι της πάλης και των μαχητικών αγώνων μορφοποιούνται τα κινήματα και παίρνει ανάσες "ψυχής βαθιάς" ο κόσμος.
Οι χαλυβουργοί αποδεικνύουν ποιος είναι ο δρόμος. Είναι όμως απελπιστικά μόνοι, καθώς τα συνδικάτα κοιμούνται όρθια και δεν παραδειγματίζονται ανάλογα.
Σημασία δεν έχει -τόσο- το που θα γίνει χωροταξικά η συγκέντρωση της πρωτομαγιάς. Μπορεί να γίνει και στην Πύλη, μπορεί και στο κέντρο της Αθήνας με τους χαλυβουργούς επικεφαλής της πορείας. ΠΟΙΑΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙ ΣΤΟΧΟΥΣ;
Eκεί είναι, κατά τη γνώμη μου, το ζητούμενο. Μια πορεία "εθιμοτυπική", διάσπαρτη, τεμαχισμένη, χωρίς ξεκάθαρο πολιτικό προσανατολισμό, που θα συνθηματολογεί/αναφέρεται καθένας στην εκλογική του ενίσχυση; Ή μια πορεία ενωτική από τα κάτω, με το λαό συσπειρωμένο στην κατεύθυνση μαζικών μαχητικών αγώνων διάρκειας με διάθεση πραγματικής κόντρας με το σύστημα;
Ας προβληματιστούμε, λοιπόν, ποια είναι η απάντηση που συμβάλλει πραγματικά στην ανάπτυξη ενός αληθινά διεκδικητικού και νακτ' επέκταση ανατρεπτικού λαϊκού κινήματος...
ΥΓ.
"Αν οι εκλογές μπορούσαν να φέρουν την αλλαγή, τότε το ίδιο το σύστημα θα τις κήρυττε παράνομες".
Ναι, τις υποτιμώ! Δεν λέω ότι δεν είναι και οι εκλογές ένα πεδίο μιας σχετικής πολιτικής παρέμβασης, αλλά ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ. Τ ί π ο τ α παραπάνω. Το πολύ-πολύ να φανερώσουν ένα ποσοστό κόσμου που δεν "τσιμπάει" στα εκβιαστικά διλλήματα των μέσων πλύσης εγκεφάλου.
Τη λύση στα προβλήματά μας θα τη δώσουν ΜΟΝΟ οι αγώνες μας.
Τα πράγματα για κάποιους είναι πάρα πολύ απλά:
-Αν το ΠΑΜΕ κατέβαινε στο κέντρο για την πρωτομαγιά, τότε "θα προσπαθούσε να καπελώσει και να χρησιμοποιήσει τις κινητοποιήσεις της εργατικής τάξης για προεκλογικούς-ψηφοθηρικούς λόγους"...
-Εφόσον δεν κατεβαίνει στο κέντρο, τότε "διασπά την εργατική τάξη και παίζει το παιχνίδι της κυβέρνησης"...
Τα ίδια με το Σύνταγμα δηλαδή, "κορώνα κερδίζω-γράμματα χάνεις".
Βαρέθηκα...
Δημοσίευση σχολίου