Πού το πάνε;

Φωτό από το "ΕΘΝΟΣ"

Για δεύτερη μέρα σήμερα χιλιάδες διαδηλωτές,  κατέκλυσαν τους δρόμους γύρω από τη Βουλή. Αποφασισμένοι να διαδηλώσουν την αντίθεσή τους στα βάρβαρα σχέδια και προσανατολισμούς της κάστας των δυναστών που κυβερνούν αυτή τη χώρα, χωρίς πια τη συγκατάθεση του «κυρίαρχου» - κατά πως τους βολεύει - λαού.

Την ώρα που τα ηγετικά στελέχη της κυβέρνησης έδιναν «αγώνα δρόμου» για να «κάμψουν» τις «αντιστάσεις» κάποιων βουλευτών τους, χρησιμοποιώντας αισχρά εκβιαστικά διλήμματα για το «μέλλον της πατρίδας». Την ώρα που βουλευτές - σκέτα ράκη - μιλούσαν από τα μικρόφωνα του κοινοβουλίου εκλιπαρώντας την κατανόησή μας για τη στάση τους, η φωνή του λαού έκανε τα τζάμια της Βουλής να τρίζουν. Τους έστελνε το μήνυμά του.

Οι ώρες περνούσαν και όλο και περισσότεροι έφταναν στο Σύνταγμα από κάθε γωνιά της Αττικής. Οι δημοσιογράφοι των καναλιών γύρναγαν με τις κάμερες και τα ανοιχτά μικρόφωνα, και στον ουρανό πάνω από τα κεφάλια των διαδηλωτών, το ελικόπτερο του σκάι, μετέφερε εικόνα στο στούντιο, όπου από το πρωί και σε όλες τις εκπομπές του σταθμού κυριαρχούσε το θέμα του συλλαλητηρίου και της συνεδρίασης της Βουλής για το πολυνομοσχέδιο.

Οι διαδηλωτές του ΠΑΜΕ είχαν στήσει πολλαπλές αλυσίδες περιφρούρησης της συγκέντρωσης, κάτι που ήταν «πρωτοφανές σε τέτοιο βαθμό» για τον κ. Ν. Γ. Ξυδάκη, αρχισυντάκτη της Καθημερινής, που σχολίαζε τη «μετάδοση» του ξεσηκωμού του λαού. Κι ενώ όλα κυλούσαν «ομαλά», «ήρεμα» και ο λαός διαμαρτύρονταν «πολιτισμένα» (εντός εισαγωγικών οι εκφράσεις των σχολιαστών), η συγκέντρωση έγινε …μπάχαλο!

Τί συνέβη;

Μια ομάδα «κουκουλοφόρων», των λεγόμενων «γνωστών-αγνώστων», επιτέθηκε στη συγκέντρωση με βόμβες μολότωφ (!!!!!) και πέτρες-μάρμαρα (!!!!!) που λίγο πριν κατεδάφιζαν, ανενόχλητοι από την αστυνομία και τις μονάδες των ματ, μπροστά από τις εισόδους των ξενοδοχείων της πλατείας Συντάγματος. Πέτρες, μάρμαρα και μολότωφ, αδιάκριτα και τυφλά, δολοφονικά χτυπήματα από μια ομάδα πιτσιρικάδων δήθεν «αντιεξουσιαστών», δήθεν «αναρχικών», δήθεν «αγωνιστών», δήθεν «πολέμιων» του συστήματος.

Η περιφρούρηση του ΠΑΜΕ αντέδρασε ως όφειλε για να προστατέψει τη διαδήλωση αλλά και τους εαυτούς τους από τα χειρότερα, να αποτρέψει ένα  μακελειό. Μάχες σώμα με σώμα, ξύλο, πέτρες, ανοιγμένα κεφάλια, σπασμένα πόδια, αίμα, φωτιές, τραυματίες ηλικιωμένοι διαδηλωτές, ασθενοφόρα…

Για περίπου σαρανταπέντε λεπτά της ώρας, μια μεγάλη μερίδα διαδηλωτών αποσύρθηκε από το χώρο μπροστά στη Βουλή, και τη θέση τους πήρε η προβολή ενός έργου που το βλέπουμε πολλές φορές σε ανάλογες περιπτώσεις, αλλά με διαφορετικό τον ένα από τους δύο πρωταγωνιστές. Ο ένας λοιπόν από τους δύο μόνιμους πρωταγωνιστές, οι δυνάμεις καταστολής, αυτή τη φορά είχε το ρόλο του θεατή των επεισοδίων.

Άλλο που δεν ήθελε ο κ. Ν. Γ. Ξυδάκης: «γνωρίζουμε την προέλευση της μιας ομάδας των διαδηλωτών (ΠΑΜΕ)» αλλά «δεν ξέρουμε την ταυτότητα της άλλης ομάδας». «Επικρατεί ένας  πρωτόγνωρος κανιβαλισμός» και το …καλύτερο, «οι δυο ομάδες που εμπλέκονται στα επεισόδια, μάχονται για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι στη διαδήλωση».

Δεν …είδε ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας του Αλαφούζου, ούτε ποιος ξεκίνησε τα επεισόδια, ούτε ποιος αμύνθηκε. Έπρεπε φυσικά και αυτός να ακολουθήσει για άλλη μια φορά τη γνωστή σιχαμερή και ξεδιάντροπη αντιΚΚΕ γραμμή του συγκροτήματος Αλαφούζου, αγνοώντας περιφρονητικά τα χιλιάδες μάτια των τηλεθεατών του, που έβλεπαν – από τις κάμερες του σταθμού - τι ακριβώς γινόταν στην πλατεία.

Επανέρχομαι όμως στα παλικαράκια με τις κουκούλες. Για άλλη μια φορά απέδειξαν τον προβοκατόρικο ρόλο τους σε σχέση με το εργατικό κίνημα και τις κινητοποιήσεις του λαού. Δεν μπορώ φυσικά να πιστέψω πως ό,τι συνέβη σήμερα το απόγευμα έξω από τη Βουλή, ήταν τυχαίο.

Ήταν τυχαία μήπως η χρονική στιγμή που έκαναν το «ντου» στους συγκεντρωμένους διαδηλωτές;

Ήταν τυχαίο το γεγονός πως δεν αναμίχτηκε στη συμπλοκή η αστυνομία;

Ήταν τυχαίο που ο κόσμος, προς στιγμή, άρχισε να διασκορπίζεται στους γύρω δρόμους για να γλιτώσει το κεφάλι του;

Τα ερωτήματα δε νομίζω πως χρήζουν πολλής σκέψης. Και βέβαια δεν ήταν τυχαία όλα αυτά. Τίποτα δεν ήταν τυχαίο. Ήταν ένα σενάριο που ακολουθήθηκε για άλλη μια φορά, μόνο που  σήμερα, άλλαξαν για λίγο οι πρωταγωνιστές.

Ο βασικός πρωταγωνιστής όμως, παραμένει ο ίδιος, χρόνια τώρα. Τα παιδιά  με τις κουκούλες!

Ποια πρόσωπα σκεπάζουν οι κουκούλες;

Τί κρύβεται βαθιά μέσα στον εγκέφαλο αυτού που εκσφενδονίζει μέσα στο πλήθος φωτιά και πέτρες;

Ξέρει πως έτσι μπορεί να σκοτώσει;

Επιδιώκει κάτι τέτοιο;

Δεν είμαι σίγουρος για την απάντηση των τελευταίων ερωτημάτων μου. Για ένα πράγμα όμως είμαι βέβαιος, πρόκειται για χούλιγκανς των διαδηλώσεων. Κατευθυνόμενους.

Δεν έχουν καμιά ιδεολογία, δεν έχουν καν έναν ορθολογικό τρόπο σκέψης. Η συντριπτική τους πλειοψηφία είναι παιδάκια 15-16χρονών, τα ίδια παιδάκια που εκφράζονται σε συνθήκες όχλου, στα γήπεδα ή στις διαδηλώσεις. Είναι κάφροι χωρίς ίχνος σεβασμού στην ανθρώπινη ζωή (πως αλλιώς να εκλάβω τη ρίψη μολότωφ και κοτρόνων μέσα στο πλήθος των διαδηλωτών;). Δεν καταλαβαίνουν πως τους χρησιμοποιεί το ίδιο σύστημα που οι ίδιοι θέλουν να πιστεύουν πως το πολεμούν.

Αυτοί όμως που τους καθοδηγούν, αυτοί που τους οπλίζουν το χέρι, ξέρουν πολύ καλά τη ζημιά που καταφέρνουν στους λαϊκούς αγώνες και διεκδικήσεις. Πετυχαίνουν το στόχο τους που είναι ο αποπροσανατολισμός του λαού από το δρόμο του αγώνα. Ο εκφοβισμός του. Ο στόχος τους είναι να κλειστούμε στο σπίτι. Να μην κατέβουμε στη διαδήλωση. Να φοβηθούμε.

Εκεί το πάνε.

Η κυβέρνηση και τα αφεντικά της μας εξαθλιώνουν, μας ξεζουμίζουν, μας εξευτελίζουν, μας τρομοκρατούν. Χρησιμοποιούν την προπαγάνδα των ΜΜΕ τους , τους κουκουλοφόρους τους, κάθε τι που μπορεί να υποτάξει την αντίδρασή μας. Μας θέλουν υποζύγια, να μη σηκώσουμε κεφάλι. Να βογγάμε αλλά να λέμε πως αυτή είναι η μοίρα μας. Πως δεν πρόκειται ν’ αλλάξει τίποτα.

Ε, όχι λοιπόν. Δεν είναι αυτή η μοίρα μας. Χτες και σήμερα δείξαμε πως μπορούμε, ν’ ανταμώσουμε στους δρόμους, να εκφραστούμε, να προτείνουμε. Τους δείξαμε πως είμαστε πολλοί, είμαστε ο λαός, πως δεν έχει άλλη ανοχή στα σχέδιά τους, τέρμα στην «υπομονή». Τέλος η αναμονή. Βλέπουμε πεντακάθαρα πια πως δίνουν τα ρέστα τους, δεν έχουν άλλες αντοχές. Ακόμα κι αν ψηφίσουν το πολυνομοσχέδιο, μετράνε μέρες στην κυβέρνηση.

Να καταλάβουμε επιτέλους τη δύναμή μας. Πως μπορούμε να πάρουμε το μέλλον στα χέρια μας. Πως αυτοί μας φοβούνται. Θα έρθουν ακόμα χειρότερες μέρες, αν μείνουμε εδώ, στις 19-20 Οκτώβρη. Εμείς, ο λαός, να το καταλάβουμε αυτό και να μην κάνουμε πίσω, τώρα. Να μη χύσουμε την καρδάρα με το γάλα…

Σημείωση εκ των υστέρων:

όταν γράφτηκαν αυτές οι γραμμές, δεν είχε γίνει γνωστός ο θάνατος του συναδέλφου οικοδόμου και συναγωνιστή Δ. Κοτζαρίδη, θύμα της επίθεσης των κουκουλοφόρων. Χοντραίνουν το "παιχνίδι" λοιπόν οι προβοκάτορες κουκουλοφόροι και οι προστάτες-καθοδηγητές τους. Να μη "μασήσουμε" όμως. Να μην κάνουμε πίσω. Να βαδίσουμε εμπρός πιο μαχητικά, πιο οργανωμένα και πιο αποφασιστικά. Να πάρει ο λαός την κατάσταση στα χέρια του. Και να βάλει τον κάθε κατεργάρη στον πάγκο του.