Νίκος Παπάζογλου, ταξιδευτής στη ρωγμή του χρόνου

Πολλοί οι καλλιτέχνες που αγαπήθηκαν στο πέρασμα του χρόνου· αρκετοί κι αυτοί που δημιούργησαν, και ας μην το επεδίωξαν πάντα οι ίδιοι,  αυτό που αποκαλείται από πολλούς  «φανατικό κοινό»· λίγοι όμως καταφέρνουν να στεριώσουν βαθιά στο μέσα των ανθρώπων «παραβιάζοντας» την απόσταση μεταξύ σκηνής και ανωνυμίας του ακροατή-θεατή και σπάζοντας τα ―συνήθως― προκαθορισμένα όρια διάρκειας της παρουσίας τους.
Όταν αυτό συμβεί τότε το σύνηθες δούναι και λαβείν παραμερίζεται ως μια σύμβαση χωρίς αντίκρισμα και μεταξύ πομπού και αποδέκτη χτίζονται δεσμοί που αντέχουν στις κακουχίες που επιφέρει ο χρόνος. Αυτή η διαπίστωση μπορούμε να πούμε ότι ισχύει στην περίπτωση του Νίκου Παπάζογλου, έστω και αν είναι μικρό ακόμα το χρονικό διάστημα από τη μέρα που έφυγε, πρόωρα, από τη ζωή. 

Διαβάστε τη συνέχεια της ανάρτησής μας στο ΑΤΕΧΝΩΣ (κλικ!)