Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

"Οικοδόμος" blog: πέρασε κιόλας ένας χρόνος, ταξιδεύοντας...

Vincent van Gogh, Shoes, 1888

(…Και τότε, γεννήθηκε στη σκέψη μου ο «Οικοδόμος». Είπα, φτάνει ως εδώ. Δεν έχω μόνο ακοή, αλλά και σκέψη, έχω φωνή. Δεν ήξερα τι ακριβώς είναι ένα blog, πως το δημιουργείς, πως δουλεύει το όλο σύστημα της «μπλογκόσφαιρας». Ξαφνικά χωρίς να το πολυσκεφτώ, πήρα την απόφαση και το έστησα, προσπαθώντας να βαδίσω στα σκοτεινά –για μένα τον αδαή- μονοπάτια της σύγχρονης τεχνολογίας. Κάμποσο φως χύθηκε στο δρόμο μου από τότε… Και να 'μαι σήμερα, ακόμα εδώ, μπροστά σας...)

Τα ιστολόγια ή blogs, όπως έχει επικρατήσει να τα αποκαλούμε, είναι μέσα προσωπικής έκφρασης και επικοινωνίας, μέσα που φέρνουν σε επαφή πρόσωπα, απόψεις και ιδέες, και βοηθούν στο να  αναπτύσσεται μια μορφή  διαλόγου και προβληματισμού. Αυτά  επεδίωκα όταν έφτιαχνα τον "Οικοδόμο".

Πάνω από τριάντα χρόνια πέρασαν από κείνη την πρώτη μέρα που τα δάχτυλά μου κάηκαν απ’ τον ασβέστη. Σε όλο αυτό το ταξίδι από γιαπί σε γιαπί γνώρισα πρόσωπα πολλά, καταστάσεις, αλήθειες και ψέματα. Ακολουθώντας τον πατέρα μου, «μεγάλωσα» στην πιάτσα, στο «Νέον» στην Ομόνοια. Γνώρισα εκείνους τους παλιούς, ντόμπρους οικοδόμους με το πλατύ χαμόγελο και τις χοντρές παλάμες. Δούλεψα δίπλα σε μάγκες, λεβέντες μαστόρους ή εργάτες (δεν τους ξεχωρίζω), τότε που ακόμα δεν είχα κατασταλάξει ποιο θα είναι το επαγγελματικό μου μέλλον.

Ανεβοκατέβηκα πολλές φορές, τα απογεύματα, τις σκάλες στη Βερανζέρου 30. «Συνάδελφε» αυτό, «συνάδελφε» εκείνο, ακούγονταν στους διαδρόμους έξω από τα γραφεία των σωματείων μας. Έντονες συζητήσεις, πιο έντονες συνεδριάσεις, καπνός απ’ τα τσιγάρα, συναδελφικότητα, συντροφικότητα. Κάποια κυριακάτικα πρωινά, μέχρι αργά το απόγευμα, στο «Ακροπόλ» ή στο «Γκλόρια». Κατάμεστα από συναδέλφους οικοδόμους, συνελεύσεις γεμάτες παλμό, ένταση, ενθουσιασμό, αγωνιστικότητα. Κι έπειτα στις πορείες, τις απεργίες, τις μαζικές και τις ελπιδοφόρες, τις αποτελεσματικές…

Δεν ήταν όλα όμως ρόδινα σ’ αυτό το ταξίδι, δεν θα μπορούσε να είναι. Βρέθηκα μπροστά σε ένα σωρό κουσούρια και «αδυναμίες» που κατάτρωγαν, και ακόμα το κάνουν, την οικοδομή. Κακοτεχνίες στο γιαπί, κακές νοοτροπίες και συμπεριφορές συναδέλφων, που κηλίδωναν το επάγγελμα και έδιναν, πολλές φορές δικαιολογημένα, το δικαίωμα στον κόσμο να εκφράζεται απαξιωτικά για τους οικοδόμους.

Ένιωθα πάντα να με πνίγουν όλα αυτά τα αρνητικά φαινόμενα. Τα στιγμάτιζα, τα ανέφερα πάντα στο γιαπί, τα συζητούσαμε με τους συναδέλφους, σαν κακά παραδείγματα, τα χτυπούσα όσο πιο σκληρά μπορούσα και πάλευα με την στάση και την συμπεριφορά μου στη δουλειά και την κοινωνία, ν’ αποδείξω πως δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Πως σε ένα «ανοιχτό» (…ξέφραγο αμπέλι…πιο «ανοιχτό» δεν γίνεται…) επάγγελμα χωρίς συγκεκριμένους κανόνες και υποχρεώσεις, υπάρχουν και οικοδόμοι που ξέρουν τη δουλειά τους, τη σέβονται, την αγαπούν και την «περιφρουρούν». Όσοι με ξέρουν από κοντά, σίγουρα θα έχουν βαρεθεί (από ευγένεια και αγάπη δεν μου το λένε όταν συζητούμε γι’ αυτά τα θέματα),  να με ακούνε να «γκρινιάζω». Πάντα όμως έχω και κάτι να προτείνω. Απλούς και λογικούς τρόπους που θα μπορούσαν να διορθώσουν πολλά από τα κακά του χώρου της οικοδομής.

Τον τελευταίο καιρό ένιωθα έντονα την ανάγκη να εκφραστώ λίγο παραέξω από το στενό περιβάλλον μου. Σ’ αυτό συνετέλεσε και η γενικότερη κοινωνικοπολιτική κατάσταση. Έψαχνα έναν τρόπο που να μπορώ να μεταφέρω πτυχές της οικοδομικής τέχνης που αφομοίωσα μέσα από την πολύχρονη εμπειρία, να εκφράσω την αντίθεσή μου στα κακώς καμωμένα της οικοδομής και να διοχετεύσω ανασφάλειες,  προβληματισμούς και φόβους που ξεπερνούν το χώρο της οικοδομής. Ένα χρόνο πριν, ήθελα με κάποιον τρόπο να αντιδράσω στον ανελέητο βομβαρδισμό οικονομικών μέτρων, φτώχειας, αβεβαιότητας για το μέλλον, τρομοκρατίας και φόβου που δεχόταν η κοινωνία –εν μέσω κρίσης- από την άρχουσα τάξη, μέσω των τηλεοπτικών καναλιών. Η πρώτη μου κίνηση ήταν να καταργήσω την τηλεόραση.

Και τότε, γεννήθηκε στη σκέψη μου ο «Οικοδόμος». Είπα, φτάνει ως εδώ. Δεν έχω μόνο ακοή, αλλά και σκέψη, έχω φωνή. Δεν ήξερα τι ακριβώς είναι ένα blog, πως το δημιουργείς, πως δουλεύει το όλο σύστημα της «μπλογκόσφαιρας». Ξαφνικά χωρίς να το πολυσκεφτώ, πήρα την απόφαση και το έστησα, προσπαθώντας να βαδίσω στα σκοτεινά –για μένα τον αδαή- μονοπάτια της σύγχρονης τεχνολογίας.  Κάμποσο φως χύθηκε στο δρόμο μου από τότε. Και να 'μαι σήμερα, ακόμα εδώ, μπροστά σας...

Η ουσία όμως για μένα δεν βρίσκεται στην  τεχνολογία, που είναι ένα  όχημα, αλλά στην ψυχή που είναι ο ταξιδιώτης. Σε όλες τις αναρτήσεις που ανέβασα μέχρι σήμερα, ακόμα και σε αυτές που αναδημοσίευσα από άλλες πηγές, ακούμπησα δίπλα τους ένα κομμάτι αυτής της ψυχής, της δικής μου.  Κάποιο από αυτά τα κομμάτια πήραν όλοι όσοι πέρασαν έστω και μια φορά από εδώ. Το blog ολόκληρο, είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου.

Blogs όμως δεν είναι μόνο να δίνεις, είναι και να παίρνεις. Αυτό το διάστημα πήρα πολλά. Περισσότερα και απ’ όσα είχα φανταστεί. Άνοιξαν οι ορίζοντες της γνώσης μου. Συναντήθηκα με νέους χώρους, νέες δράσεις, έμαθα πράγματα που δεν ήξερα, παρακινήθηκα να ξεσκονίσω τα βιβλία μου, να διαβάσω καινούργια. Ένιωσα πολύ έντονα κάποια συναισθήματα. Γέλασα, προβληματίστηκα, σκέφτηκα, συνειδητοποίησα, νευρίασα, απογοητεύτηκα, εξοργίστηκα, αηδίασα, στενοχωρέθηκα, συγκινήθηκα, ένιωσα χαρά, αισιοδοξία, ταξικό μίσος, περηφάνια, αγάπη, αλληλεγγύη. Κάποιες στιγμές μου ήρθε να σπάσω το πληκτρολόγιο, να τσακίσω την οθόνη. Ευτυχώς, αυτές ήταν ελάχιστες…

Το σημαντικότερο ίσως όλων είναι ότι γνώρισα πολλούς ανθρώπους. Πολλούς  ενδιαφέροντες, αρκετούς αξιόλογους, λιγότερους σπουδαίους. Κάποιοι από αυτούς με σημάδεψαν. Η συνάντησή μας αποδείχτηκε πως δεν ήταν τυχαία. Μερικοί  έγιναν φίλοι μου, δικοί μου άνθρωποι, σημαίνουν πια πολλά για μένα. Στο μέλλον θα αναφερθώ σ’ αυτούς σε μια ανάρτησή μου, θα είναι το λιγότερο απ’ όσα αξίζουν.

Κι έτσι όλο αυτό το «πάρε-δώσε» έφτασε ως εδώ, μετά από διαδρομή ενός ολόκληρου χρόνου που πέρασε πολύ γρήγορα. Είχε αρνητικά σημεία αυτή η διαδρομή; Νομίζω πως όχι. Δεν έχω παράπονο. Όσοι τους οδήγησε ο δρόμος τους ως  εδώ και αποφάσισαν να «ασχοληθούν» μαζί μου, με αντιμετώπισαν με σεβασμό. Με αρκετούς διαφωνήσαμε, μερικές φορές έντονα, ήταν όμως έκδηλες οι καλές προθέσεις όλων μας. Κάποιοι  ελάχιστοι που πήγαν να κάνουν «πονηράδες», κατάλαβαν πως εδώ δεν τους παίρνει, δεν θα βρουν κάποιον ή κάποιους να τους ακολουθήσουν…

Οι απόψεις μου για πολλά θέματα, οικοδομικά, κοινωνικά και πολιτικά, κρεμάστηκαν πια στα μανταλάκια. Ήταν κάτι που έγινε με τη θέλησή μου, συνειδητά. Συνειδητή ήταν και η γραμμή που χάραξε και τήρησε αυτό το blog, της ντομπροσύνης, της σταθερότητας και της συνέπειας στις απόψεις του, του απόλυτου σεβασμού της αντίθετης άποψης. Αν κάποια στιγμή διαισθανθείτε  πως… κάτι τρέχει με τον «Οικοδόμο» και πως δεν σας τα «λέει καλά» πια… ένα δυνατό τράβηγμα του αυτιού μου από μέρους σας, επιβάλλεται!

Το παρόν μας είναι δύσκολο, το μέλλον φαντάζει δυσκολότερο, όμως… δεν θα σηκώσουμε τα χέρια, ούτε θα σκύψουμε το κεφάλι. Δεν θα παραδοθούμε. Αυτή την υπόσχεση δίνω σε όλους σας και αυτό σας ζητάω να πράξετε κι εσείς. Αν έχουμε υγεία και όσο θα υπάρχει όρεξη, εδώ θα συναντιόμαστε και θα τα λέμε. Για όσο θα έχουμε κάτι να πούμε και για όσο θα αντέχουμε. Και  όπως λέει η αγαπημένη μανούλα μου: «εμείς αντέχουμε, γιατί μπορούμε και βγάζουμε έξω τις ψυχές μας... τις απλώνουμε και τις ξεπλένουμε»…


ΥΓ 1. Ένα τραγούδι θέλω να αφιερώσω, με αυτήν εδώ την αφορμή, σε μένα και σε σας:

Τα καντήλια

Μ' ένα είκοσι δύο μπλε
τρυπάω του χρόνου το φιλέ
τρυπάω τα δίχτυα
καπνούς ανάσες και φιλιά
τη νύχτα παίρνω αγκαλιά
κερνάω ξενύχτια.

Κι αφού δεν έχω κουραστεί
να σε κοιτάω
στην κουπαστή είκοσι δύο
μωρά κι οι δυο μας στα νερά
περάσαν κύματα αλμυρά
σαράντα δύο.

Όσο καίνε ακόμα τα καντήλια μας
λάβα το φιλί θα καίει τα χείλια μας
σώματα θ' ανάβουμε στα στρώματα
και στα παπλώματα
όλοι αραχτοί.

Όσο αντέχει ακόμα το σαρκίο μας
κι όσο υπάρχει κάτι στο ψυγείο μας
Έρωτα ζωής εμείς θα ζήσουμε
κι όταν θα σβήσουμε
θα μεταλλαχτεί.

Με μιαν αγάπη ανακωχή
μ' ένα καινούριο γιώταχι
θα τριγυρνάμε
περνάμε πάντα στην πενιά
να μας ακούει η γειτονιά που τραγουδάμε

Κι αφού δεν έχω κουραστεί
μαζί σου να 'χω μοιραστεί
είκοσι χρόνια
μ' ένα τραγούδι σαν κι αυτό βάλε στο αίσθημα ρευστό
γι' αγάπη αιώνια.

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου-Σταμάτης Κραουνάκης
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Ερμηνεύουν: Λίνα Νικολακοπούλου-Σταμάτης Κραουνάκης



ΥΓ 2. Προχτές τελείωσε η «σφυγμομέτρηση» που είχε σαν θέμα την εικόνα που βγάζει το blog στους αναγνώστες του. Επειδή δεν είμαι ειδικός στις αναλύσεις, απλώς παραθέτω τα αποτελέσματα. Ευχαριστώ όλους όσους ψήφισαν. Μήνυμα ελήφθη. Καλή δύναμη!

Ερώτηση:

«Η ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ ΜΕΤΡΑΕΙ: Με ποιου είδους θέματα θα θέλατε να ασχολείται περισσότερο το ιστολόγιο; (πολλαπλή επιλογή)»

Συμμετείχαν στην ψηφοφορία: 276

Αποτελέσματα:

Τεχνικά-κατασκευαστικά   71 (25%)

Πολιτικο-κοινωνικά  87 (31%)

Εργατικά-συνδικαλιστικά  66 (23%)

Ήπειρος-παράδοση  23 (8%)

Ιστορικές αναδρομές  53 (19%)

Τέχνες-Πολιτισμός  30 (10%)

Χιούμορ  25 (9%)

Φωτογραφία  22 (7%)

Αθλητικά  12 (4%)

Καλά πας, μην ψάχνεσαι!  92 (33%)

Άντε, με το καλό…και του χρόνου!

37 σχόλια:

sofia είπε...

Αυτή την ψυχή σου αγαπήσαμε Οικοδόμε, με την πρώτη ματιά.

Να είσαι καλά, να μας συντροφεύεις, να μας συγκινείς, να μας ταξιδεύεις.

Πολλά φιλιά και αγάπη

Καλημέρα

μαχαιρης είπε...

Tις καλυτερες ευχες μου να εχεις ΣΥΝΑΔΕΛΦΕ και φιλε..!!
Και για σενα, και για τους δικους, και για ολον τον κοσμο, Οπου μας εμαθες, να ειμαστε κομματι του...
Τις καλυτερες ευχες...!!
Και παντα..Αυτη η ψυχη σου..Να θελει να κρεμιεται στα μανταλακια..Συνειδητος αγωνας, για ολους εμας...Που πιστευουμε...
Στον ανθρωπο...!!

dimitris είπε...

Οικοδομε καλημερα, να τις χιλιασεις, τι γραφω, τις κοντευεις τις αναρτησεις, μπραβο, οσο καιρο σε ξερω, εχεις λιωσει, οχι ενα αλλα πολλα ζευγαρια παπουτσια της ψυχης σου, ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΕΤΣΙ!!!

ένας στρατολάτης είπε...

Οικοδόμε εύχομαι νά 'σαι γερός και μπορείς κι εσύ κι όλοι μας να εκφραζόμαστε ελεύθερα και στο μέλλον. Γιατί δεν είμαι σίγουρος πως το δικαίωμά μας αυτό θα μείνει για πολύ στο απυρόβλητο.
Καλή δύναμη και στους αγώνες της καθημερινότητας.

sosat είπε...

Καλό κουράγιο στον δύσκολο αγώνα μας.

Ηλιας είπε...

Αγνός-Απλός-Καθαρός-Αληθινός!Οικοδόμος με όλη τη σημασία της λέξης!Χιλιόχρονος οικοδόμε και συ και το Μπλόγκ σου!!!

gitsanas είπε...

Ήταν αρκετοί μήνες πριν, που διάβασα ένα σχόλιο σε κάποια ανάρτησή μου, και την υπέγραφε κάποιος «ΟΙΚΟΔΟΜΟΣ».
Η ονομασία και μόνο του ιστολογίου, άγγιξε την πιο ευαίσθητη χορδή της ψυχής μου.
«Ξεφυλλίζοντας» το ιστολόγιο του «Οικοδόμου», δεν εξεπλάγην από την ικανότητα της γραφής του. Εξάλλου έχω μεγαλώσει, κατά την άποψή μου με τον πιο γλυκό και τον πιο μορφωμένο Οικοδόμο-Πατέρα.
Εξεπλάγην με την ευαισθησία του και την αμεσότητα του λόγου του.
Είμαι τυχερή, ειλικρινά το πιστεύω, που τον γνώρισα έστω και διαδικτυακά.
Φίλε «Οικοδόμε», να είσαι πάντα γερός και υγιής και στο σώμα και στο νου. Να συνεχίσεις έτσι όπως μας έχεις συνηθίσει. Με ευαισθησία, ντομπροσύνη, παλικαριά και αγωνιστικότητα.
Με απέραντη εκτίμηση.
Γίτσα

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Αδερφέ,
θα σου αφιερώσω ένα απόσπασμα από στίχους ενός Παλαιστίνιου ποιητή, του Ταουφίκ Ζαγιάντ, με την ευχή πάντα να κρατάς το μέτωπο ψηλά και ας το καίει ο ήλιος...

"Θα χαράξω την ιστορία μου
τις πράξεις της τραγωδίας
τους αναστεναγμούς για τα περβόλια
κι όλα τα αχ πάνω στους τάφους των προγόνων μου.
Θα χαράξω
την κάθε πίκρα που γεύτηκα
την πίκρα που με το 'να δέκατο
απ' τη μελλούμενη ευτυχία θα σβήσει".

Διαχειριστής είπε...

Όπως σου είχα ξαναπεί, χαίρομαι που γνώρισα το πολύ αξιόλογο ιστολόγιό σου.

Από την πρώτη ματιά εκτίμησα τις αισθητικές σου επιλογές.

Εκείνο που με εντυπωσίασε είναι το απόσπασμα κάτω από το avatar σου:

"Ανάθεσέ μου μια δουλειά
όπου μπορώ να βάλω
ένα κομμάτι του εαυτού μου
και δεν είναι δουλειά,
είναι τέχνη!"

Κι αυτό γιατί έχω κι εγώ κάποια σχέση με το επάγγελμά σου, και καταλαβαίνω απόλυτα αυτή τη φράση. Δείχνει άνθρωπο που έχει βαθιά φιλοσοφήσει τα πράγματα, που δεν πορεύεται τυχαία και στα τυφλά και χωρίς νόημα σε αυτό τον κόσμο.

Άλλωστε αυτό λες και στο σημερινό σου κείμενο.

Συνέχισε την πολύ όμορφη δουλειά σου στο blog "Οικοδόμος" που θεωρώ πραγματικά μοναδικό, καθώς συνδιάζει με τον πιο θαυμαστό τρόπο, την πνευματική αναζήτηση, με τα έργα των χεριών.

Τα στενά πολιτικά, κατά τη γνώμη μου μπορεί να είναι και φτηνά τελικά, μπροστά στα πραγματικά διακυβεύματα της ζωής. Η αξία του blog σου δεν έγκειται στην υπεράσπιση του ενός ή του άλλου κόμματος, αλλά σε αυτή καθαυτή την ύλη - κυριολεκτικά και μεταφορικά - που κουβαλάει, που επεξεργάζεται, που μεταπλάθει.

Προσπαθώ να σου πω πόσο ωραίο μου φαίνεται αυτό που κάνεις, χωρίς να ακουστεί σαν ψεύτικος έπαινος.

Εύχομαι και στη δεκαετία!

Με πολύ και ειλικρινή αγάπη

Κ.

PHOTO ΤΙΤΛΟΙ είπε...

Καλή δύναμη φίλε που λες συχνά και εσύ.
Κράτα γερά και ποιοτικά στον αχανή κόσμο του διαδικτίου.

blackbedlam είπε...

Είναι καιρός πριν στις 17/3/12 σε μια ανταλλαγή "απόψεων από καρδιάς" στα σχόλια της καλής και κοινής μας φίλης Elva, που βρίσκεται στη Σουηδία,μεταξύ άλλων έγραφα:

Κοίτα τι λέει ο Οικοδόμος, "είμαι δίπλα τους και τους κρατώ το χέρι σφιχτά".
Και σε πληροφορώ ότι αν αισθάνεσαι "το χέρι του οικοδόμου" σφιχτά στο δικό σου χέρι φοβάσαι λιγότερο.
Και το εννοούσα σ.Οικοδόμε, παίρνω και σήμερα την ευκαιρία να πω, ότι μια από τις αξίες του διαδικτύου είναι η ευκαιρία που σου δίνει να ξεχωρίσεις κάποιους ανθρώπους που χωρίς να τους ξέρεις τους αναγνωρίζεις σαν δικούς σου ανθρώπους.
Η μεγάλη χαρά και ικανοποίηση, είναι όμως όταν διαπιστώνεις ότι δεν έχεις πέσει έξω.

Να είσαι πάντα καλά.

Dina Vitzileou είπε...

Τί ωραία!
Μια απλή επέτειος έγινε αφορμή για να ειπωθούν κουβέντες από καρδιάς, που ζωγραφίζουν μια ευαίσθητη και ανήσυχη ψυχή και επιβεβαιώνουν απλά αυτό που οι περισσότεροι διαδικτυακοί φίλοι σου είχαμε ήδη αντιληφθεί.
Συνέχισε να "βγάζεις έξω την ψυχή , να την απλώνεις και να την στεγνώνεις"
..για να αντέχεις.
Υ.Γ.
Ωραίο τραγούδι διάλεξες

zeidoron dtsoukas είπε...

Καλά πας,μην ψάχνεσαι!
Συνέχισε να χτίζεις καταθέτοντας ψυχή,ανθρωπιά και γνώση.
Ειλικρινά χαίρομαι που συναντήθηκαν, έστω και διαδικτυακά,οι δρόμοι μας.
Να είσαι πάντα γερός και δυνατός και να χαίρεσαι την οικογένειά σου.

kariatida62 είπε...

Κάποιο πρόβλημα με το ρούτερ μου, μ'εμποδίζει να συνεχίζω τις επισκέψεις μου σε φιλικά μπλογκς όπως το δικό σου.(Ελπίζω γρήγορα ν'αποκατασταθεί η βλάβη)
Γι'αυτό και αυτή η καθυστέρησή μου, να περάσω ν'αφήσω και τις δικές μου ευχές στο κομμάτι της ψυχής σου που έχεις σχεδιάσει εδώ μέσα.
Υγεία εύχομαι και κουράγιο να συνεχίσεις τον πάντα ενδιαφέροντα λόγο σου Οικοδόμε!
Είσαι ένας άξιος μπλόγκερ και χαίρομαι πάρα πολύ που έτυχε να σε γνωρίσω...

Μαρία Νικολάου είπε...

Οικοδόμε μου χαίρομαι πάρα πολύ που συναντηθήκαμε διαδικτυακός. Καλή δύναμη και καλή συνέχεια.

Οικοδόμος είπε...

Σ' ευχαριστώ από καρδιάς Σοφία.
Τα αισθήματα είναι αμοιβαία, το ξέρεις.
Καλή δύναμη!

Οικοδόμος είπε...

Φίλε και συνάδελφε Μαχαίρη, σ' ευχαριστώ από καρδιάς.
Για τα καλά σου λόγια που -το αισθάνομαι- τα νιώθεις και το μεγαλείο της ψυχής σου.
Να είσαι καλά, καλή δύναμη!

Οικοδόμος είπε...

Γεια σου Δημήτρη, σύντροφε!
Σ' ευχαριστώ που με τιμάς με τις "επισκέψεις" σου, για όσα μου δίνεις μέσα από τη γνωριμία μας και το διάλογο που κάνουμε.
Από καρδιάς, καλή δύναμη!

Οικοδόμος είπε...

Στρατολάτη ευχαριστώ για τις ευχές σου. Από καρδιάς.
Να είμαστε γεροί φίλε, κι ανήσυχοι και μαχητές, για τα μικρά της καθημερινότητας και τα μεγάλα. "Κλέβω" συχνά από σένα, από τα κείμενά σου, δύναμη και μαχητικότητα.
Να είσαι καλά, καλή δύναμη!

Οικοδόμος είπε...

Τάσο, σύντροφε, σ' ευχαριστώ.
Χρειαζόμαστε πολύ κουράγιο, κι αυτός ο αγώνας δεν λέει να τελειώσει ποτέ.
Από καρδιάς, καλή δύναμη

Οικοδόμος είπε...

Ηλία, με συγκινείς.
Σ' ευχαριστώ απ' την καρδιά μου και σου εύχομαι υγεία και ότι άλλο επιθυμείς.
Να είσαι καλά, καλή δύναμη!

Οικοδόμος είπε...

Γίτσα σ' ευχαριστώ από καρδιάς.
Για τη συνάντησή μας, που είναι ένας από τους -όχι πολλούς- λόγους που με κάνουν σήμερα να παραμένω περήφανος σαν άνθρωπος.
Καλή δύναμη σου εύχομαι!

Οικοδόμος είπε...

Ευρυτάνα αδερφέ σύντροφε φίλε, ευχαριστώ. Από καρδιάς. Όταν κάποιες φορές νιώθω να ασφυκτιώ, περνάω από το μπλογκ σου, αναπνέω από τον δροσερό καθαρό αέρα των προγόνων μας, ακουμπάω στη λεβεντιά και την παληκαριά του απογόνου τους, του Ευρυτάνα Ιχνηλάτη. Το "αδερφέ" τα λέει όλα.
Καλή δύναμη!

Οικοδόμος είπε...

Σ' ευχαριστώ κ.κ. από καρδιάς,
για τα καλά σου λόγια και για τα αγνά και ειλικρινή σου αισθήματα.
Αυτά που μας ενώνουν είναι πολύ περισσότερα από όσα μας "χωρίζουν".
Που ίσως τελικά να μη μας χωρίζουν, ουσιαστικά, ούτε αυτά.
Καλή δύναμη!

Οικοδόμος είπε...

@PHOTO ΤΙΤΛΟΙ:
Ευχαριστώ πολύ παιδιά. Χαίρομαι που συναντήθηκαν οι δρόμοι μας. Ταξίδεψα μακριά, μαζί σας, μακρύτερα από όσο ίσως θα περιμένατε.
Να είστε καλά, καλή δύναμη!

Αντωνης είπε...

Υπέροχο κείμενο, απ' την ψυχή, καθαρό, άμεσο. Θα ήθελα να το αναδημοσιεύσω.

Πίστη, ελπίδα, αγάπη στο λαό και τον λαϊκό άνθρωπο.

Οικοδόμος είπε...

@blackbedlam:
Γεια σου καπετάνισσα!
Έτσι θα πορευτούμε προς το μέλλον, πιασμένοι χέρι χέρι, σφιχτά. Εγώ, εσύ, πολλοί ακόμα μαζί μας. Με αλληλοστήριξη και αλληλεγγύη θα σταθούμε όρθιοι, θα αντέξουμε, θα ενώσουμε τις δυνάμεις μας και θα νικήσουμε. Σ' ευχαριστώ που με τιμάς με τη συντροφική φιλία σου.
Από καρδιάς, καλή δύναμη!

Οικοδόμος είπε...

Καλησπέρα Ντίνα, καλή μου φίλη.
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, από καρδιάς.
Η αντοχή ατσαλώνεται στη συντροφικότητα και την αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων. Δεν θα "φοβηθώ" ποτέ, όσο θα βρίσκω ανταπόκριση σ' αυτά.
Καλή δύναμη!

Οικοδόμος είπε...

@Ζείδωρον:
Αγαπητέ φίλε Δημήτρη.
Ευχαριστώ από καρδιάς για τα καλά σου λόγια. Η χαρά είναι αμοιβαία. Σου εύχομαι τα καλύτερα για σένα και τους δικούς σου.
Καλή δύναμη!

Οικοδόμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Οικοδόμος είπε...

@kariatida62:
Καλησπέρα. Ευχαριστώ από καρδιάς για τα καλά σου λόγια. Να είσαι καλά εύχομαι, τα καλύτερα θα έρθουν.
Καλή δύναμη!

Οικοδόμος είπε...

@Μαρία Νι:
Καλησπέρα. Ευχαριστώ από καρδιάς. Χάρηκα κι εγώ πολύ για τη γνωριμία μας. Να είσαι καλά.
Καλή δύναμη!

Οικοδόμος είπε...

Καλησπέρα Αντώνη.
Τα λόγια σου με τιμούν. Σ' ευχαριστώ από καρδιάς.
Ευχαριστώ και για την αναδημοσίευση.
Καλή δύναμη!

Scorpion49 είπε...

Φίλε Οικοδόμε δέξου τις αργοπορημένες ευχές μου για τα γενέθλια του ιστολογίου σου (έλειπα εκτός Αθηνών όλο αυτό το διάστημα). Ένα χρόνο τώρα χτίζεις, όχι τοίχους ή τείχη, αλλά δεσμούς φιλίας, δίαυλους επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων που επισκέπτονται το αξιόλογο και φιλόξενο ιστολόγιο σου και μας δίνεις την ευκαιρία να μαθαίνουμε πράγματα που είτε δε γνωρίζαμε, είτε για να καταθέσουμε τις απόψεις μας σχολιάζοντας τις αναρτήσεις σου, μακριά από κομματικές αγκυλώσεις, χωρίς φόβο και πάθος, με στόχο ένα καλύτερο αύριο για την κοινωνία.
Σου εύχομαι πάνω από όλα να έχεις πάντα πνευματική διαύγεια, να διατηρήσεις την ιδεολογική σταθερότητα, την ευγένεια και την ανθρωπιά που σε διακρίνει!!
Όσον αφορά τις αναρτήσεις σου:
–Έσο αναρίθμητες-
Με εκτίμηση,
Scorpion49

Οικοδόμος είπε...

Καλησπέρα scorpion49.
Οι ευχές δεν είναι ποτέ αργοπορημένες όταν προέρχονται από καλούς φίλους και ο αποδέκτης νιώθει πως είναι από καρδιάς. Σε ευχαριστώ κι εγώ λοιπόν από καρδιάς και σου εύχομαι να παραμείνεις πάντα ο "scorpion49" που γνώρισα.
Ένας από τους λίγους "λόγους" που μπορώ να μιλάω σήμερα για το πόσα "κέρδισα" από το μπλογκ μου.
Καλή δύναμη φίλε!

Ανώνυμος είπε...

Μάστορα, τώρα το είδα το γενέθλιο ποστ, απ' την αρχή γούσταρα το μπλογκ σου, έχεις ωραία γραφή, έχεις πολλά να πεις κι εσύ πολλές φορές που μ' επισκέφτηκες, όλο έναν καλό λόγο είχες να πεις.
Άντε καλή δύναμη

Οικοδόμος είπε...

@Αλ. Δελάρζ:
Σ' ευχαριστώ ρε καρντάση. Καλή δύναμη και σε σένα!