Η 8η Μάρτη ξεκαρφώνει τις «αξίες» της ΕΕ

«Η Ένωση βασίζεται στις αξίες του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ισότητας, του κράτους δικαίου, καθώς και του σεβασμού των ανθρώπινων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένων των δικαιωμάτων των προσώπων που ανήκουν σε μειονότητες.
Οι αξίες αυτές είναι κοινές στα κράτη-μέλη εντός κοινωνίας που χαρακτηρίζεται από τον πλουραλισμό, την απαγόρευση των διακρίσεων, την ανοχή, τη δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη και την ισότητα μεταξύ γυναικών και ανδρών» (Άρθρο 2 της Συνθήκης για την ΕΕ).

Οι άνεργες, οι εργαζόμενες, χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις, χωρίς κυριακάτικη αργία και ξεκούραση, που δεν  έχουν δωρεάν βρεφονηπιακούς σταθμούς, δωρεάν προληπτικές εξετάσεις, επισκέψεις σε γιατρούς, δωρεάν φάρμακα και νοσοκομειακή περίθαλψη για τα παιδιά τους, την οικογένειά τους, τις ίδιες, δεν έχουν δωρεάν δημόσια μαιευτήρια, επίδομα τοκετού, αυξημένες άδειες εγκυμοσύνης. Οι  για μήνες απλήρωτες εργαζόμενες, οι γυναίκες του μικρομάγαζου, αυτές που βοηθούν στις οικογενειακές επιχειρήσεις,  οι φτωχές αγρότισσες, οι ανασφάλιστες, οι νέες γυναίκες που βλέπουν απαγορευτικό το δικαίωμά τους στη δημιουργία οικογένειας, στη μητρότητα, ψάχνουν να βρουν πού είναι αυτές οι αξίες για τις οποίες τους γανώνουν το κεφάλι μέρα και νύχτα όλοι αυτοί που με «αριστερό», κεντροδεξιό ή κεντροαριστερό προσωπείο, με ευλάβεια υπηρετούν τη βαρβαρότητα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, δηλαδή την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, τη διπλή εκμετάλλευση και καταπίεση των γυναικών της λαϊκής οικογένειας.

Να γιατί διαχρονικά η αστική τάξη  με όλους τους ιδεολογικούς μηχανισμούς της αποφεύγει συστηματικά να αναδείξει την ουσία της 8ης Μάρτη και προσπαθεί να πνίξει στην αφάνεια αυτή την ιστορική επέτειο, την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, από τις πιο σημαντικές στιγμές του παγκόσμιου εργατικού κινήματος, αναπόσπαστα δεμένη με τον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση: 

• Διότι η γυναίκα του καθημερινού μόχθου, πρέπει να μείνει μακριά από συνειρμούς και συγκρίσεις, που μπορεί να προκληθούν από την ιστορική αναφορά σε τέτοια γεγονότα, για τη σημερινή ζωή της. Πρέπει να μείνει μακριά από τη σκέψη ότι σε όλες τις εκμεταλλευτικές κοινωνίες θα παραμένει ανισότιμη, γιατί η εργατική της δύναμη, πιο φθηνή, πιο ευέλικτη και περισσότερο εκμεταλλεύσιμη, αξιοποιείται από το κεφάλαιο πάντα σύμφωνα με τις ανάγκες της κερδοφορίας του.
• Διότι η νέα γυναίκα της εργατικής - λαϊκής οικογένειας δεν πρέπει να μάθει ότι τίποτα δεν της χαρίστηκε και ότι όλα κατακτήθηκαν με αιματηρούς αγώνες. Δεν πρέπει να μάθει ότι η σπίθα μπήκε στους άνδρες και γυναίκες προλετάριους όλου του κόσμου για να σπάσουν τις αλυσίδες της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης από την Οχτωβριανή Επανάσταση. Τότε το ζήτημα της ισοτιμίας της γυναίκας μπήκε στις πρώτες προτεραιότητες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, με μέτρα πρωτόγνωρα και για τα πιο αναπτυγμένα καπιταλιστικά κράτη. «...Πρέπει οι γυναίκες να ξέρουν πως η προλεταριακή εξουσία σημαίνει για αυτές πλήρη ισοτιμία δικαιωμάτων με τον άνδρα και διά νόμου και στην πράξη στην οικογένεια, στο κράτος και στην κοινωνία κι ακόμα γκρέμισμα της εξουσίας της αστικής τάξης…», έλεγε ο Λένιν στη συζήτησή του με την Κλάρα Τσέτκιν.

Ξέρουν καλά ότι αν αφήσουν τις γυναίκες της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων να τα σκεφτούν όλα αυτά, τότε αναπόφευκτα ξεκαρφώνονται οι περιβόητες «αξίες» της ΕΕ και ανοίγει ο δρόμος που φοβούνται «όπως ο διάολος το λιβάνι» . Ο δρόμος του οργανωμένου αγώνα μέσα από τα ταξικά σωματεία, το Ριζοσπαστικό Γυναικείο Κίνημα, κόντρα στα μονοπώλια και τις κυβερνήσεις τους, στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ και σε όλους τους ιμπεριαλιστικούς σχηματισμούς.

Κάλι Καρά

902